Tanikala ng Kalayaan

Malaya ako.

Malaya kong napagmamasdan ang mga hapis na mga mukha ng mga batang kalye,
Ang tagaktak ng pawis sa noo ng mga amang kumakayod,
Ang nag-alalang hulagway ng inang nagbabadyet ng kakarampot na kita ng asawa.

Malaya kong naririnig ang pakiusap ng isang namamalimos na lolo,
Ang hiyaw ng masang nananawagan para sa hustisya,
Ang taghoy ng mga magulang habang nag-uusap tungkol sa kinabukasan ng mga anak.

Malaya kong nalalasahan ang mga itinapong pagkain ng mga restoran ngunit pinagsasaluhan pa rin ng ilang pamilya,
Ang alat ng asin na parating ulam ng mama sa kanto,
Ang pait ng luha ng sanggol na nagdedeliryo pero di madala sa ospital dahil walang pambayad.

Malaya kong naaamoy ang rugby na sinisinghot para mawala at makalimutan ang gutom,
Ang baho ng Payatas na pumagkit sa suot at balat ng mga tagaroon,
Ang alingasaw ng namamatay nang ilog dahil sa walang puknat na pagtapon ng basura.

Malaya kong nararamdaman ang hinagpis ng estudyanteng walang pangmatrikula,
Ang poot ng mga residenteng nawalan ng bahay dahil sa demolisyon,
Ang kapagalan na tinitiis ng isang manggagawang nag- oovertime.

Oo, malaya ako.

At malaya ko ring tinalikuran ang lahat ng iyon.
Kinadena ko ang aking sarili, ikinulong sa mundo ng huwad na kaligayahan.
Nagpakabulag ako, nagpakabingi, at nagpakamanhid.
Iyon lahat ay dahil...

Malaya ako.

Balik sa Taas