 |
|
 |
|
ค่ำคืนที่เงียบเหงา
กับแสงเงาบางๆเคียงข้างกาย
สายลมเย็นๆพัดผ่านน่าใจหาย
อยู่เดียวดายในค่ำคืนที่เหว่หว้า
เดินย่ำต๊อก เรื่อยๆ บนชายหาด
ได้แต่วาด ภาพของเธอบนท้องฟ้า
เม่อมองดวงเดือน ดาว ดารา
เป็นใบหน้า ของเธอ ทุกราตรี
พระอาทิตย์ สุริยนต์ จะพ้นแล้ว
เสียงเจื่อยแจ้ว สรรพสัตว์ ในไพรี
ฉันยังนั่งเม่อรอเธออย่างนี้
จวบจนสุรีย์นี้จะยลพ้นข้นมา
เพราะรักและคิดถึงเธออย่างนี้
จะไม่หลบหลี้หนีจากพรากกาญดา
อีกทั้งห่วงหวงยอดแก้วเยาวภา
สุดเสน่หา ยิ่งนัก รักที่มี
สุริยนต์ ชนแสง สำแดงแล้ว
เจ้าน้องแก้วอรุนฟ้าพาราศรี
ข้าขอจรนอนก่อนน่ะคนดี
วาสนามีเราสองคนคงพบกัน
|
|
|
 |
|
 |
|
