ผมเป็นอีกคนหนึ่งครับที่โตขึ้นมาในยุคที่โทรทัศน์เพิ่งจะเข้ามามีบท บาททดแทนวิทยุในฐานะสื่อสาระและบันเทิงประจำบ้าน ตอนผมเป็น เด็กเริ่มดูโทรทัศน์เป็นนั้น ทีวีในกรุงเทพฯยังมีแค่ 2 ช่องเป็นขาวดำ
ออกอากาศในวันธรรมดาตั้งแต่ประมาณ 4 หรือ 5 โมงเย็นไปถึงสัก สองยามเท่านั้น เสาร์อาทิตย์เพิ่มรอบเช้าตั้งแต่ประมาณ 10 โมงจน ไปต่อรอบเย็น
รายการบันเทิงทางทีวีในยุคนั้นก็หนีไม่พ้นหนังและละคร เช่นเดียว กับยุคทีวีสี 6 ช่อง 24 ชั่วโมง ไม่รวมเคเบิลทีวีอย่างเดี๋ยวนี้ ที่ต่างกัน
ก็คือว่าหนังทีวีส่วนใหญ่เป็นหนังฝรั่ง มีหนังซามูไรญี่ปุ่นแซมนิดหน่อย (ซึ่งผมขออนุญาตไม่พูดถึงนะครับเพราะดูไม่น่าจะเกี่ยวกับหัวข้อเรื่อง
ที่จะคุยกันวันนี้นัก) แรกๆก็มีความยาวแค่ตอนละครึ่งชั่วโมง มีโฆษณา แต่ไม่มหาโหดขนาดลุกไปอาบน้ำสระผมแล้วค่อยกลับมาดูต่อยังทัน อย่างทุกวันนี้ หลังจากนั้นจึงขยายเป็นตอนละ 1 ชั่วโมง และกลาย
เป็นหนังสีไปในที่สุด
|