Glešin
Žegar
žér um sķšir aušnast aš treysta glešinni og fašma hana aš žér, muntu
komast aš žvķ aš allt lķkt og stķgur dans viš žig.
Viš
njótum ašeins til fulls žeirrar gleši sem viš veitum öšrum.
Engin
tilfinning er eins full tįlvona og glešin.
Engin skylda er eins vanmetin og sś aš glešjast yfir litlu.
Glešin
er hiš eina sem mašur getur ekki gefiš öšrum nema mašur eigi hana sjįlfur.
Njóttu
gleši augnabliksins žannig aš žś spillir ekki
žeirri gleši er sķšar kemur.
Sönn
gleši er alvöru mįl.
Ef
viš żktum gleši okkar ķ sama męli og sorg okkar myndu erfišleikar okkar
ekki vera umtalsveršir.
Žaš
sjįst engin ummerki ķ loftinu eftir vęngi mina en gleši mķn stafar af
fluginu.
Mörg
glešin er ekki metin aš veršleikum vegna žess aš hśn kostar ekki neitt.
Žegar
bikar lystisemdanna hefur veriš tęmdur sést ekki til botns ķ glešinni.
Ķ
skjóli glešinnar verša allir menn bręšur.
Sį
sem ann sér žeirrar gleši aš glešjast yfir gleši annarra
eyšir
öfundinni eins og sólin eyšir myrkrinu.
Kvartašu
ekki yfir žvķ aš rósarunnarnir hafi žyrna, glešstu heldur yfir žvķ aš
žeir skulu hafa rósir.
Mundu aš žögnin er stundum besta svariš.
Sorgin
Hryggšinni er skipt jafnara en menn halda.
Aš hafa įhyggjur er aš hylja sólskin dagsins undir skżjum morgundagsins.
Žvķ dżpri sem sorgin er žess fįmįlli er hśn.
Sjįi mašur sorgir sķnar gegnum glasbotn sżnast žęr stęrri.
Sorgin er einskonar ryš sįlarinnar sem hver nż hugmynd į žįtt ķ aš hreinsa burt.
Hlįtur og grįtur, unašur og sįrsauki eru systkinabörn.
Verši mašur fyir sorg mį mašur ekki segja: hvers vegna žurfti žetta aš koma fyrir mig? nema mašur leggi sömu spurningu fram ķ hvert sinn sem mašur glešst yfir einhverju.
Žau sįr sem blęša inn eru hęttulegust.
TĮR.
Tįrin sem menn kyngja eru miklu beiskari en žau sem žeir fella.
Tįrin koma ķ veg fyrir aš sorgin snśist ķ örvęntingu.
Tįr vor žorna fljótt, einkum ef žaš er sorg annarra sem hefur komiš žeim śt į okkur.