Ik werd 's morgens wakker net voordat de wekker zou gaan... dacht ik weer! (jaaah, nu staat mijn mobiel op Portugese tijd, dacht dat ik wel snel zou wennen). Pierre wakker gemaakt en om kwart over 6 waren we op weg. Het was mistig en nog heel donker. We moesten dan ook zoeken naar de gele pijlen. Violet (haar Hongaarse naam weet ik niet meer, maar het betekent Violet) zagen we ook al snel. Na een uurtje kwamen we bij een barretje waar we hebben ontbeten. Ondanks dat het zo mistig was, was het al vroeg warm. Veel paden en straten zijn hier een soort (ongelijke) kinderkopjes wat zwaar lopen is en over zandweggetjes, maar wel een mooie route. We liepen ook nog langs een stuk bos dat verbrand was, alles zwart, maar we liepen er niet doorheen. Er werd in de gids gewaarschuwd, omdat je makkelijk de verkeerde route zou kunnen nemen, maar tot nog toe is de route goed aangegeven. Het eerste stuk liep lekker. We gingen al snel apart lopen, maar we kwamen elkaar alle drie tegen bij het pauzeren. Oop een gegeven moment kwam ik bij een kappeletje, wat precies op de helft van de dag lag. Daarvandaan zou het nog 4,4 kms zijn naar een restaurantje in Viana. Het bleef maar duren en duren en het leken er wel 10. Violet was er al toen ik bij het restaurantje kwam en Pierre kwam al snel achter mij en ze hadden allebei hetzelfde gevoel dat dit wel 10 kms waren ipv 4,4! Violet dacht dat het toen nog maar 5 km zou zijn naar Ponte de Lima, maar het waren er nog 12,5. Dat was een flinke tegenvaller voor haar!
Vis met aardappels op, soep met brood en een literfles water voor 4 euro. Hoe kunnen ze het ervan doen. Ok je kon maar kiezen uit twee gerechten en het ene was op :) Ik moest me in het restaurant echt oppeppen voor het laatste stuk. Schoenen uit, benen omhoog op een stoel en toen ik weer ging lopen voelde het wel beter. Prachtig stuk langs maisvelden en wijnranken, maar zooo warm. Zicht over de Lima vallei, een bergwand helemaal verbrand (maar later hoorde ik dat dat niet dit jaar maar vorig jaar was gebeurd). Op een gegeven moment zag ik vanuit de hoogte flinke rook achter de bomen vandaan komen en ik lette goed op of ik niet die kant op moest, want het zag eruit als een bosbrand. Ik moest wel die kant op , maar liep er flink omheen en toen kwam er inderdaad een helicopter met waterzak heen en weer vliegen tussen de rivier en die brand. Ondertussen werd het steeds warmer. Ik had me al ingesmeerd, maar het leek nog steeds of ik aan het verbranden was en sorry Gabrielle... ik heb mijn hoedje ook opgezet. (Gabrielle vond mijn hoedje verschrikkelijk "Die ga je toch niet echt opzetten? Jawel! Maar toch niet in Nederland??")
Op een gegeven moment was er een kappeletje met een portiek waar schaduw was. Eindelijk! Ook Violet had dat portiekje gevonden en Pierre had een paar minuten later dezelfde gedachte! Daarvandaan was het nog 7 km en die laatste km waren killing!, eindeloos! Mijn rug deed zeer, mijn voeten, mijn knieeen! Ben nog twee keer gestopt. 1 keer in een klein parkje bij een kapelletje aan de rivier, waar ik ook weer even mijn schoenen uit heb gedaan en een pakje sap heb gedronken en een verkruimelde mueslireep gegeten. Ik kon echt merken dat ik niet goed getraind was. Vorig jaar liep ik echt ieder weekend 25 km. Nu hooguit 20 en de laatste 3 weken helemaal niet!, omdat ik tenslotte dacht dat ik niet zou gaan. Maar uiteindelijk was ik er, na bijna 12 uur lopen. Nu nog een slaapplaats vinden. Snel naar het VVV voordat dat dichtging en daarvoor moest ik eerst nog wat trappen op.. joepie.. Er is in Ponte de lima bijna een feria, de grootste van het hele jaar , dus veel zat vol. Ik was zooo moe!! toen zag ik Violet die een kamer dichtbij had en kwam ik Pierre tegen die een kamer had in het Imperio do Minho hotel. En daar ben ik naartoe gegaan en ik heb besloten om een dag extra te blijven. Ponte de Lima is namelijk een heel leuk stadje. Het oudste stadje van Portugal en ik was gewoon te moe om vanavond nog rond te kijken. Ben in bad gaan zitten, heb daarna snel nog even iets te eten gehaald in de supermercado en iets tegen muggenbultenjeuk bij de farmacia en toen kon ik echt geen stap meer verzetten!!
's Avonds hebben Erik en de kids nog lekker lang gebeld naar de hotelkamer en dat was heerlijk, had ik net even nodig!!
Woensdag 13 september
Echt heerlijk geslapen. Aangekleed en naar het ontbijtbuffet. Mijn moeder gesmst dat ze naar het hotel kon bellen. Mijn vader zei dat het zou gaan regenen vandaag, maar dat geven ze al twee dagen op en alleen eergisterenavond in Barcelos heb ik een paar druppeltjes gezien. Eerst maar even terug naar de farmacia voor wat spierenrommel, want gisteren was toch een flinke aanslag op mijn bil-, been- en kuitspieren. Toen ik buiten kwam merkte ik dat het flink was afgekoeld. Het lijkt wel zo'n 10 graden koeler dan gisteren. Terug in het hotel kwam ik Pierre tegen. We besloten samen Ponte de Lima te gaan ontdekken. Eerst naar een kapelletje van de aartsengel Michael, aan de overkant van de brug, waar deze plaats zijn naam aan dankt.Volgens de gids zou er gratis internet zijn in de bibliotheek, maar het was Pierre niet gelukt zonder biebkaart. Maar toen ik gisteren naar de supermarkt zocht liep ik langs een internetplek, dus dat wil ik vanmiddag wel proberen. Bij het pelgrimskantoor nog info gevraagd, maar eigenlijk wisten ze nog minder dan ik, want ze wisten niet dat de herberg in Caldas de Rei gesloten was. Wel hebben ze even voor me gebeld om dat zeker te weten. Violet ging wel vandaag door, ze ging zelf een dubbele etappe lopen! Terwijl ze zelf ook versleten was, maar ze moest van zichzelf zover lopen iedere dag, waarom wist ze zelf ook niet. |
