WEER NAAR SANTIAGO
Bij de pont kwam er ook een Spaans koor bij in klederdracht. Al met al was het een hele optocht die naar de cathedraal van Santander liep.
Natuurlijk gingen we daarna weer met z'n allen eten. Ik ontmoette de tres de Cantabria in Torres del Rio voor het eerst en ze waren altijd met eten bezig. 's Avonds stonden ze altijd uitgebreid te bakken en te koken in de herbergen en ik had daar een opmerking over gemaakt dat altijd als ik ze zag ze aan het eten waren. (Ik werd trouwens meerdere malen uitgenodigd op de camino om met ze mee te eten, maar meestal had ik dan al gegeten). Nu ik ze weer zag waren we ook iedere keer aan het eten.
Het was echt fantastisch om ze weer te zien en om dit stukje van de pelgrimstocht te lopen. Thierry is zelfs van gedachten veranderd. Hij zei eerst dat hij Nooit! zoiets zou doen, maar door dit stukje met z'n allen te lopen en een stukje (piepkleinstukje) van de camino te proeven had hij nu toch iets van zeg nooit nooit!
We kwamen in het noorden van Spanje regelmatig pelgrims tegen en ik wenste dan altijd een Buen Camino! tot grote ergenis van Gabrielle. Toen ik tegen Jose Angel en Javier vertelde dat we toch regelmatig pelgrims zagen lopen zeiden ze ook meteen: Je zegt toch wel Buen Camino :) Dat noemen we dan maar een pelgrimsafwijking!
Verder was de vakantie heerlijk. Perfecte temperatuur, mooie bergen, alles groen, heerlijke stranden, wat wil een mens nog meer?
Donderdag 31 augustus
Er is ondertussen heel wat veranderd. Door de hevige bosbranden in Galicie hadden Monique en ik besloten om de camino uit te stellen. Ik had via een van de forums begrepen dat er erg veel bos is verbrand en dat er ook hier en daar pijlen en andere bewegwijzering is verdwenen door de branden. Van de camino van Santiago naar Muxia en Finistere is er van de 150 km, 30 km totaal verbrand, verast. Doodzonde!
Ok, de camino dus verzet naar april/mei volgend jaar. Opeens begon het bij mij echter heel erg te knagen. Ik werd zo overvallen door het gevoel dat ik gewoon nu moest gaan. Dit is nu juist de camino voor mij. Gaan.. en wat je ook tegenkomt er gewoon het beste van maken.
De camino is voor mij een metafoor van het leven, ook daar zijn er dagen dat je door de as loopt en daar flink depri van wordt en zie er dan nog maar eens wat positiefs uit te halen! Of niet en wees maar gewoon een dag depri, dat mag ook, hoort er allemaal bij.
Afijn.. "el camino me llama", zoals Javier dat zo mooi tegen me zei. (de camino roept me)
Dus nu vertrek ik volgende week vrijdag 8 september alleen naar Porto.
Woensdag 6 september
Omdat ik toch niet zou gaan, had ik alweer de nodige afspraken gepland in mijn praktijk en cursuscentrum. Dus ipv langzaam te onthaasten ben ik nog de komende twee dagen aan het werk en haasten, maar dat is ok.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel spannend vind en ook wel een beetje eng. Vorig jaar liep ik de camino Frances en daar waren heel veel mensen. Elke avond kwam je mensen tegen in de herbergen en ook onderweg kwam je vaak genoeg andere pelgrims tegen. Soms was het zelfs zo druk dat ik expres later vertrok om alleen te kunnen lopen. Deze camino is echter veel rustiger en ik ben benieuwd of ik sowieso maar een enkele pelgrim zal tegenkomen!
Dit is ook niet een camino die ik zelf gepland zou hebben om alleen te lopen, maar nu is dat nou eenmaal zo. Deze keer ben ik dus twee weken echt op mezelf aangewezen en dat vind ik toch ook wel weer een enorme uitdaging. Mijn moeder belde me vanmorgen om te vertellen dat er toch weer bosbranden zijn in Galicie, maar ik ga..
Ik weet dat ik precies dat op mijn pad zal tegenkomen wat ik nodig heb. Ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed zal gaan. Voorlopig ben ik trouwens nog niet in Galicie, ik zal de eerste dagen nog door Portugal lopen. Er wordt voorspeld dat het weer ook wat koeler zal worden de komende dagen. Het is nu namelijk momenteel ontzettend warm in Noord Spanje, abnormaal warm zelfs, 37 graden!
Zaterdag geven ze echter in Porto 25 graden op, heerlijk loopweer dus!