geen bezwaar tegen zou hebben, van die mooie Portugese brandweermannen :) maar helaas na een poosje wachten werd me verteld dat de ruimte waar eventuele pelgrims konden slapen werd verbouwd.
Dan maar naar het VVV, gelukkig was dat makkelijk te vinden. Ondertussen liep ik al aardig te zweten met mijn rugzakje op! Bij het VVV vertelden ze dat het pelgrimskantoor zelfs alleen maar op dinsdag en woensdag open was. Uiteindelijk ben ik dus terechtgekomen in dezelfde hostal als ik had geboekt voor Monique en mij samen op woensdag. De kamer lag op de tweede verdieping, ACHT trappen op! Gauw op mijn kamer de rugzak af.. heerlijk!
Toen toch maar meteen naar de kathedraal om te kijken of ik nog een stempel kon krijgen, maar ook die was al dicht. Morgenochtend om 9 uur ben ik de eerste. Heb net lekker gedoucht en ondertussen is het alweer kwart over 10 (maar hier dus kwart over 9), maar ik hou het voor gezien. Welterusten!
Zaterdag 9 september
Ik heb echt heerlijk geslapen, werd wel een paar keer wakker maar viel meteen weer in slaap. werd om half 9 wakker, maar dat is hier natuurlijk pas half 8, dus alles nog dicht. Lekker op mijn gemakje wakker geworden. Tas ingepakt en een ontbijtje gehaald in een barretje. Cafe met een croissantje. Daarna was het nog steeds veel te vroeg, dus ben ik naar het internetcafe gegaan dat ik gisteren had gezien. Heb snel wat mailtjes gestuurd en heb meteen de dag van gisteren op de site gezet. Ondertussen was het 9 uur en zou de kathedraal open zijn. Daar aangekomen was de mis net begonnen dus moest ik even wachten. Binnen een stempel gehaald en het klooster bezocht. Er was een kamer met aan de ene kant Santiago (sint jacob) en aan de andere kant grote beelden van engelen, als dat geen goed begin van de camino is! Ik heb toen een stukje van de camino gevolgd langs wat van de sightseeing van Porto en besloot toch het tweede pelgrimskantoor nog maar te proberen om te informeren naar herbergen onderweg, maar helaas... ook hier was alles gesloten. Ondertussen was ik weer eens de weg kwijt en kwam toen weer langs het barretje van gisteren. Ik besloot het eerste stuk de bus te nemen, omdat het al laat was en omdat in de gids stond dat het een saai stuk was Porto uit door industriegebied en dat de route slecht was aangegeven. Bij de bushalte aangekomen stond er nog iemand met een grote rugzak en hetzelfde gidsje, die ging dus zeker ook naar Santiago. Het bleek een franse Canadees, Pierre, net met pensioen. Hij had hetzelfde idee om met de bus te gaan (dezelfde gids!). Met lijn 71 naar Araujo. En het was een goed idee. Ook de bus is hier trouwens spotgoedkoop. Uitgestapt bij het eindpunt, bus rijdt weg, rugzak om... SHIT!! stok vergeten in de bus! Hoe kan ik die nou vergeten en vooral wat doe ik zonder stok?! Ik zat te denken hoe ik die stok terug zou kunnen vinden en vroeg de mensen aan de overkant van de straat waar die bus verder naartoe zou gaan, maar voordat ik het ze duidelijk had gemaakt, kwam dezelfde bus om de hoek gereden!! Ik voor de bus gesprongen en gauw mijn stok gepakt, iedereen lachen bij de bushalte, ik was zo blij als een kind! Toen begon het lopen pas, hoewel ik īs morgens toch ook de nodige kilometers heb gelopen denk ik. Van Araujo tot Vilar do Pinheiro was het nu nog maar 7,8 kms. Net voor Maia was een barretje waar ik heerlijk heb zitten eten. Vis met zelfgemaakte patat (spaanse patatjes noemen wij die thuis), water en koffie voor 4,70 euro! Pierre had nog geen honger dus die liep door. Na een poosje liep ik voorbij een fontein waar ook de inwonders water tappen omdat het zulk lekker water is en daar zei een vrouw dat ik al de tweede was die dag, dat er net 10 min geleden een lange man was voorbijgekomen en even later zag ik inderdaad Pierre weer staan.
Vilar do Pinheiro zou niet ver meer zijn, maar na een uur lopen waren we er nog niet, dus toch maar even kaartje erbij. Tot dan toe hadden we voornamelijk de pijlen gevolgd. Waren we al 2 of 3 kms voorbij Vilar do Pinheiro! Volgens pelgrims die vorig jaar hadden gelopen was er in Vilarinho ook slaapplaats boven een bakker, dus op goed geluk besloten we door te lopen, hopend dat deze info zou kloppen. Dus weer zo'n 5 of 6 kms verder kwamen we in dat dorpje. Wij zoeken naar een panaderia. Er was een of ander dorpsfeest bezig en er kwam meteen een man op ons af of we een slaapplaats nodig hadden. We moesten even wachten terwijl hij de sleutel ging halen. We moesten een stukje rechtdoor, dan voorbij de farmacia links, voorbij de school weer links en deze keer klopte het allemaal! Ik vroeg wat we moesten betalen en die man antwoordde verbaasd dat het gratis was. Maar toen we daar aankwamen bleek er gebouwd te worden. De man van de sleutel kwam eraan en vertelde dat het een oude gymzaal was die werd verbouwd tot school. Het water was afgesloten, maar er was een kleedhokje, waar we ons konden wassen. Ach, je moet toch wat, dus we zochten een plekje om de sportmatjes neer te leggen, maar alles was zo stoffig en opeens kwamen we erachter dat er ook geen licht was en dat we īs nachts naar buiten zouden moeten om te plassen. Toen hij ook nog zeer benadrukte dat we niet moesten vergeten alles af te sluiten besloten we toch nog eens bij die panaderia te gaan kijken. Terug naar het dorp. Eerste bakker, nee geen kamers. Tweede bakker, nee ook niet. Ik vroeg of ze ergens wisten waar we zouden kunnen slapen. Na even denken kwam de vrouw op het klooster, Francisco die in de bakkerij werkte wilde ons wel even brengen met de auto. Eerst de spullen weer uit de gymzaal gehaald en toen naar het klooster, maar de nonnen namen ook geen pelgrims meer op. Hij wilde ons wel naar Vilar do Conde brengen (ruim een kwartier met de auto) en de volgende dag weer ophalen, maar eerst |
