| กว่าเราจะเข้าใจว่าการให้ความสุขกับผู้อื่น โดยไม่หวังผลตอบแทนนั้นเป็นอย่างไร พวกเราทั้งสี่ก็โตกันแล้ว คุณพ่อและคุณแม่ให้ความสนใจในสิ่งที่ลูกๆมักแสดงออก ท่านไม่เคยห้ามกับกิจกรรมที่เรามีส่วนร่วมกับทางโรงเรียน แม้ว่าเหนื่อยใจบ้างเมื่อเราทุ่มเทมันมากจนเกินไป และกลับบ้านไม่เป็นเวลา ( แม่เคยขับมอเตอร์ไซด์ไปตามฉันที่โรงเรียนตอนเข้าค่ายนักกีฬา เพราะอยู่ซ้อมแบบไม่ยอมกลับบ้าน เห็นมั้ยว่าฉันทุ่มเทกับมันขนาดไหน และมันก็ตอบแทนฉันด้วยการเป็นนักกีฬาของจังหวัดชียวนะ ) ฉันเรียนรู้ข้อดีของการทุ่มเทจนติดเป็นนิสัย ท่านทั้งคู่มีอาชีพรับราชการ เป็นนักพัฒนาชุมชน ซึ่งมีกิจกรรมกับชาวบ้านและชุมชนมิได้ขาด สายเลือดนี้ไม่เคยลดลงเลยในตัวฉัน เมื่อฉันเริ่มพูดรู้เรื่อง จึงอาสาติดสอยห้อยตามไปด้วย ทำให้ฉันได้มีโอกาสเห็นท่านทั้งคู่ทำงาน ทำกิจกรรมร่วมกับชาวบ้าน มีเรื่องยากๆให้เห็น มีขั้นตอน มีการวางแผน อบรมสัมนา มากมายจิปาถะ อะไรกันนักหนา |
| ( อาจเพราะว่ามันเป็นงานระดับชาติมั้ง ) ฉันชอบเวลาที่ได้มองคุณพ่อคุณแม่ทำงาน ฉันเห็นผู้คนที่ร่วมกิจกรรมมีความสุขเมื่ออยู่กับท่าน ถ้านั่นคือการแสดง คงเป็นการแสดงที่จริงใจที่สุดในโลก คุณแม่ท่านชอบตัดเย็บเสื้อผ้าให้พวกเราใส่ บางทีก็ถัก พวกเราเป็นหุ่นโชว์ที่แอ็คติ้งได้ และไม่เคยบ่น ถ้าเราโดนล้อเพราะใส่เสื้อผ้าที่คล้ายกัน เราก็จะอ้างว่าแม่เราทำให้ แม่เธอทำให้เธอมั้ย พร้อมกับ หัวเราะอย่างน่าหมั่นไส้ เพราะฉัน ไม่อยากให้ใครมาทำร้ายความภาคภูมิใจ แต่หารู้ไม่ว่ามันช่างเป็นการทำร้ายจิตใจของคนอื่น จนกระทั่งทุกวันนี้ฉันก็ไม่เคยรู้ตัว จริงๆนะเนี่ย....... ฉันยังจำได้ดี ฤดูหนาวเป็นช่วงเวลาแห่งแฟชั่นที่ฉันรอคอย จังหวัดเลยหนาวได้ใจมาก มากจนบางครั้งทางโรงเรียนต้องอนุญาติให้เรา ใส่กางเกงขายาวมาเรียนได้ นั่นแหละ วันนั้นฉันจะมีเสื้อไหมพรหมที่มีตัวเดียวในโลกใส่ มันเป็นวันที่โลกแห่งวงการแฟชั่นจะต้องจารึก ที่จู่ๆนักเรียนก็แปลงร่างเป็นดารา นางแบบ คนดัง มาประชันกัน อย่าว่าแต่พวกเราเลย ครูก็ร่วมในฤดูกาลนี้ด้วย เห็นมั้ยฉันถูกปลูกฝังให้รักการออกแบบดัดแปลงจากทั้งที่บ้านและโรงเรียน ฉันจะต้องดูไม่เป็นคนธรรมดา ( เพราะฉันคือ ฉันเอง ฉันผู้ไม่แพ้ ) |
| ฉันคิดว่าฉันโชคดี ที่มีครอบครัวที่เรียกได้ว่ารักศิลปะ คุณพ่อเขียนเพลงประจำบ้านให้เรา " วรรณศักดิ์ รุ่งทิพย์ จุฬาลักษณ์ จุฬาวรรณ อย่าให้เขาเย้ยหยันว่าพวกเรานั้นไม่สามัคคี อยู่ด้วยกันดีๆ เพราะพวกเรานี้ลูกพ่อเดียวกัน เพราะพวกเรานี้ลูกแม่เดียวกัน " สี่พี่น้องจะยืนเรียงแถวตามลำดับไหล่ ตัวตรงเหมือนร้องเพลงชาติที่โรงเรียน แขกทุกคนชื่นชอบในความน่าเอ็นดูของพวกเราเสมอ เราเริ่มทำธุระกิจจากความน่าเอ็นดูของเรา โดยการจ่ายค่าขนมก่อนร้อง บางครั้ง เราก็ตอบแทนลูกค้าโดยการร้องเดี่ยว เมื่อเราได้ค่าขนมมากกว่าที่เราควรจะได้รับ |
| 3 |
| 1 |
 |
 |
 |