ฉันจบจากโรงเรียนเลยพิทยาคม โรงเรียนประจำจังหวัดด้วยความยากลำบาก และภาคภูมิใจด้วยวัยอันสมควร ฉันหารู้ไม่ว่าการจบการศึกษาครั้งนั้น ทำให้ทุกๆคนรู้สึกประหนึ่งยกภูเขาออกจากอก ฉันเป็นภูเขาเหรอ? พวกเขาคิดได้อย่างไร........ ไม่นะ! ฉันใฝ่ฝันจะเรียนด้านศิลปะ ทำโฆษณา มันดูเก๋ไก๋ และเป็นงานบันเทิงที่น่าจะเหมาะสมที่สุดกับดาวโรงเรียนอย่างฉัน อีกอย่างฉันไม่ชอบการเอ็นทรานซ์ มันกดดันและทำร้ายความรู้สึก ฉันยื่นใบสมัครที่ราม ไม่สอบให้เสียใจหรอก เมื่อเข้าสู่รั้วรามคำแหง ฉันเดินหาตึกกิจกรรม และ ชั้นสี่ คือเป้าหมายแรกของฉัน ชมรมศิลปะการแสดง ฉันกรอกใบสมัครเสร็จ ฉัน : พรุ่งนี้ กั๊กไม่พร้อมที่จะแสดงในตอนนี้พี่ ( ฉัน งง !!!!!!!...................... ตกใจ โดยที่ไม่ถามไถ่สักคำว่าต้องเล่นเป็นก้อนหิน หรือต้นไม้หรือชาวเมือง ) จากนั้นฉันก็ไม่เคยขึ้นไปร่วมกิจกรรมอะไรอีกเลย |
ที่สุด โชคเข้าข้าง ฉันก็ได้อยู่ในตึกกิจกรรม เป็นสมาชิกชมรมศึกษาปัญหายาเสพติด ชั้นสาม ( อย่างน้อยก็ใกล้ชั้นสี่ แล้วค่อยย่องไปดูใหม่ ) ฉันเป็นคณะกรรมการชมรมเมื่อชั้นปีที่สอง ความต้องการด้านลึกของฉันค่อยๆแย้มพรายอย่างมีชั้นเชิง ความวุ่นวายจึงเริ่มก่อตัวขึ้นที่ชมรมทีละน้อย ซึ่งฉันมีเหตุผลร้อยแปดให้การแสดง มีส่วนสำคัญกับกิจกรรมของชมรม ฉันโน้มน้าว และฉันก็สมดังใจในที่สุด ฉันชักชวนกลุ่มเพื่อนและน้องๆในชมรม ทำกลุ่มวัฒนธรรม เรามีคณะดนตรีในชมรมซึ่งสืบต่อมาหลายสมัย ทำจินตลีลา ทำละครสั้น หรือกระทั่งออกวารสารชมรม ( ทำได้เล่มเดียวก็เลิก เพราะฉันเองก็ไม่ได้ทำจริงๆ เพียงแต่ฉันอยากให้มันเก๋ๆเหมือนชมรมอื่นๆ ความเก๋จึงไม่จีรังยั่งยืน เมื่อฉันไม่เอาจริง คนอื่นๆก็ย่อมไม่เอาจริงด้วย ) เมื่อเราต้องออกค่ายอาสา หรือ ไปรณรงค์ต่อต้านยาเสพติดนอกมหาวิทยาลัย ฉันได้เรียนรู้กระบวนการต่างๆในการสร้างงาน บนพื้นฐานของการเสียสละ ทำงานเพื่อคนอื่น หามรุ่งหามค่ำ ไม่มีค่าตอบแทน มีแต่ได้ทำในสิ่งตัวเองรักและอยากเห็น มันยิ่งทำให้ฉันได้พบกับสิ่งใหม่ๆ รู้จักเริ่มต้นที่จะทำ และไม่ลืมที่จะทดลองคิดทดลองใช้ในการแสดงของกลุ่ม |
ฉันเป็นนักกีฬาระดับจังหวัด เป็นประธานสี และเชียร์รีดเดอร์มืออาชีพ แน่นอนฉันอยู่ในสนามนี้ตั้งแต่ประถมห้า เมื่อฤดุกาลแห่งการแข่งขันกีฬาโรงเรียนมาถึง นั่นหมายความว่า ฉันจะทิ้งทุกอย่าง เพื่อจะได้มีเวลาทำงานกีฬาอย่างเต็มที่ เมื่อเสร็จกีฬาสี จึงไม่แปลก ที่ผลการเรียนของฉัน จะสวนทางกับความสำเร็จในการกีฬาอย่างเห็นได้ชัด |
4 |
2 |
![]() |