บทในไฉไลไปรบ เพราะความที่ฉันอยากทำละครประวัติศาสตร์  ฉันอยากมีข้อมูลจริง  ฉันวางโครงเรื่องคร่าวๆไว้และหาคนมาช่วยเหลือมาทำข้อมูล เอ๋ อดินันนท์ พรหมพันธ์ใจ อาสามาทำในส่วนนี้  และอาสาจะรับทำบทในร่างแรกให้ ฉันยินดี เพราะเป็นโอกาสดีที่ฉันจะได้ลองเล่นเดี่ยว จากบทที่คนอื่นเขียนบ้าง หลังจากอ่านและมองภาพจากบท มันเป็นเรื่องยากที่ฉันจะเล่น โดยการเล่าประวัติศาสตร์ด้วยคนคนเดียว มันเครียด และข้อมูลจะผิดพลาดไม่ได้ เราแก้ไขอีกหลายรอบ  โจ ชนานนท์ ฉิมมาวัลย์ และแจง สาวิตรี วงษ์เกตุใจ เข้ามาสมทบ และฉันก็กระโจนเข้าไปสมทบจนได้ เพราะต้องคอยเช็คตลอดเวลาว่าเขียนอย่างนี้ฉันเล่นได้มั้ย อย่างนี้อยากลองมั้ย  เราถกเถียงพูดคุยกันไม่หยุดเมื่อมีโอกาส ไม่ว่าจะร้านเหล้า ร้านอาหาร หน้าโรงหนัง หรือสิบสามเหรียญที่เปิดทั้งคืนในตอนนั้น ในร่างที่คิดว่าสุดท้ายแล้ว  ฉันนำบทมาซ้อม และลองหาวิธีเล่น ฉันงงอยู่กับมันเกือบสองอาทิตย์ ( อะไร ทำไมฉันต้องมาอดทนกับเรื่องพวกนี้ )

ตัวละครทั้งหลายไม่สามารถจะตัดออกได้ เหตุเพราะต้องเล่าภูมิหลังของตัวละครว่าเป็นใครมาจากไหน และสถานการณ์ต่างๆที่ทำให้เรื่องดำเนินไป อีกทั้งฉันวางเงื่อนไขว่าอยากจะเล่นลักษณะตัวละครที่แตกต่างกันอีกต่างหาก ตัวละครที่ฉันต้องสวมบทบาท 1 แม่ท้องแก่   ยายเคี้ยวหมาก     ดอกรักหนุ่มน้อยร่างกายกำยำสมชายชาตรี 2 ไฉไลสุดสวย               ตัวละครที่ฉันต้องกล่าวถึง 1 ท่านเจ้าคุณ 2 พี่มังอิดอ 3  เชลยไทย 4 ทหารคนอื่นๆ บทถูกแก้ไข จัดวางให้เกิดช่องว่างให้ฉันมีโอกาสด้นสด เพราะทีมงานทั้งหลายคิดว่านั่นเป็นเสน่ห์ในละครที่ฉันแสดง เพราะมันสนุก ซึ่งความจริงก็คือฉันแทบสติแตก   ( การด้นสด ฉันถือว่าไม่ใช่จู่ๆฉันก็ทำได้                คงเป็นเพราะว่า ฉันผ่านสถานการณ์หลายๆอย่างมา                และบางอย่างมันคล้ายคลึงฉันจึงปรับเปลี่ยน                เรียบเรียงได้อย่างรวดเร็ว                เพื่อควบคุมมันให้ไปในทิศทางที่ฉันต้องการ )

หน้าต่อไป

หน้าแรก

หัวข้อเรื่อง