Zondag
Ik was verheugd om behalve Esther, ook Tanja in mijn
stamkroeg te ontmoeten. Laatstgenoemde had zich even
bevrijd uit de gevangenis van haar huwelijksleven.
Uitgelaten was ze! En zo anders zonder Willem! We
moesten beloven dat we met geen woord over Willem zou-
den reppen. Esther en ik knikten.
"Weet je waarom een man liever een mooie dan een in-
telligente vrouw heeft?" vroeg Esther na een poosje.
Tanja en ik keken haar afwachtend aan.
"Omdat mannen beter kunnen zien dan denken!"
Ze vervolgde: "Dat heb ik in een boek gelezen."
"Goed boek!" grinnikte Tanja.

"Over zien gesproken," fluisterde Esther nog net ver-
staanbaar, "Didi, niet meteen opzij kijken hoor, maar
er wordt al een hele tijd naar je gestaard."
Ze boog zich wat verder naar me toe en zei: "Hij zit
aan de bar, en hij is vreselijk mooi."
"Te mooi," zei Tanja afkeurend. Maar Tanja moest even
niks van mannen hebben, wat ik haar niet kwalijk nam.
Ik kwam hier trouwens ook niet voor een man. Ik kwam
voor de gezelligheid en de lol. Tot ik na een tijdje
besloot dat dat best samen kon gaan. Ik draaide mijn
hoofd nonchalant opzij, tot mijn ogen heel even in die
van mijn bewonderaar keken. Ik slikte. Mooi was hij! 
Ik richtte me tot mijn vriendinnen. 
"Te gladjes," mompelde ik.
Maar ik moet bekennen dat mijn interesse gewekt was. 
Toen ik toevallig zijn blik opving, en tijdens ons
oogcontact zijn schijnbaar verlegen lachje zag, smolt
ik. Dàt en de wijn die ik iets te snel gedronken had,
maakten dat ik me liet overhalen tot een volgende stap.
Dapper zou ik een praatje met hem aanknopen. Ik liep op 
hem toe, en toverde mijn stralendste, ontspannen glim-
lach tevoorschijn. Mooie Man zag me aankomen, en wat
ìk zag, was hoe een vrouw die net was binnen gekomen
(en voor wie ik nog een stapje opzij had gedaan), mij 
de pas afsneed om Mooie Man te omhelzen en vol op de 
mond te zoenen. Mooie Man keek toe hoe ik onhandig
terug deinsde, en me met een rood hoofd weer omdraaide.
"Misschien is het zijn zus," opperde Tanja. Maar ik 
besloot m'n blunder dapper te accepteren.
Ik keek naar Mooie Man en haalde lief lachend, quasi
treurig, mijn schouders op. Dat had ik eens iemand op
tv zien doen. En toen negeerde ik hem verder. 

Maar Mooie Man blééf kijken. Hij probeer-
de met me te flirten, iedere keer als 'Zus' niet oplet-
te. En dat had Mooie Man niet moeten doen. Daar hou ik 
niet van. 
De vrouw die om zijn nek hing, keek afwisselend onzeker
en boos mijn kant op. Het had geen zin om haar te sei-
nen dat ik solidariteit onder vrouwen hoger had staan
dan concurrentie. 
Toen Esther, Tanja en ik buiten stonden om onze fietsen
van het slot te ontdoen, en genoten van de frisse
lucht (hoewel Esther nog een sigaret opstak), kwam
Mooie Man naar buiten. Hij liep recht op me af.
Zijn van een afstand mooie ogen, zagen er nu toch wel
een beetje onbetrouwbaar uit, vond ik. 
Hij zei dat hij me graag nog eens zou zien, graaide 
vervolgens in zijn jaszak en viste er, naar wat later
bleek, een visitekaartje uit. Hij overhandigde mij het
papiertje. Op dat moment viel er iets op de grond. Ik 
bukte en toen ik weer omhoog kwam, snapte ik waarom 
Mooie Man geschrokken keek. In mijn hand had ik het
opgeraapte item. Een pak condooms.
Nu moet ik zeggen dat ik het lief en goed vind als een
man ook verantwoordelijkheid neemt. Maar dit was niet
een klein voorraadje verantwoordelijkheid voor het ge-
val dàt. Dit was een familiepak Lust.
Mooie Man was van dichtbij eigenlijk helemaal niet zo 
mooi. Ik bekeek het visitekaartje en gaf hem dat terug,
samen met de opgeraapte doos, die hij enigszins nerveus 
van me aanpakte. Ik zei:
"Sorry. Ik ben niet zo fit de laatste tijd."
Ik wilde nog iets zeggen over zijn vriendin, maar die
kwam net naar buiten, en had blijkbaar meer gezien dan
je zou vermoeden.
"Eikel!" zei ze, terwijl ze hem een klap in zijn ge-
zicht gaf. Daarna draaide ze zich om en stapte in een
taxi. Minder Mooie Man bleef achter. Alleen. 
Nog 1 keer keek ik hem aan, voor Esther, Tanja en ik
op onze fietsen stapten. En ik haalde lief lachend, 
quasi treurig, mijn schouders op. Precies zoals ik eens
iemand op tv had zien doen.