คุณทองใบ วันดี เป็นโยมแม่ของหลวงพี่รูปหนึ่งในวัด อยู่ที่ ตำบลหัวเรือ อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี เล่าว่า
วันหนึ่งคุณแม่ของท่านชื่อ เพ็ง วันดี อายุ ๘๖ ปี ป่วยด้วยโรคชรา อาการหนักมาก นอนนิ่งเงียบไม่รู้สึกตัว ใครเห็นแล้ว ต่างคิดว่า คงไม่รอดชีวิตแน่นอน
พอดีคืนนั้น ลูกชายคนหนึ่ง นึกได้ว่า ตนเองได้ทำบุญสร้าง พระธรรมกาย ประจำตัวประดิษฐาน ที่มหาธรรมกายเจดีย์ และได้รับ พระของขวัญ พระมหาสิริราชธาตุ มาแล้ว จึงรีบถอดสร้อย ที่ห้อยองค์พระ ออกจากคอ และอธิษฐานจิต ว่า ถ้าแม่ยังมีบุญ ป่วยคราวนี้ ยังไม่ถึงที่ตาย ก็ขอต่อชีวิต จะสร้าง พระธรรมกาย ประจำตัว จารึกชื่อให้ แล้วคล้องสร้อยห้อย องค์พระมหาสิริราชธาตุ ไว้ที่คอของคุณแม่
ตกกลางคืน ลูกชาย อีกคนซึ่งอยู่ที่จังหวัดสระบุรี ทราบข่าวป่วย หนักของคุณแม่ จึงรีบเดินทางไปเยี่ยม ลูกคนนี้ ก็เคยทำบุญ ที่วัด พระธรรมกาย เช่นเดียวกัน
คืนนั้นพวกลูกๆ ที่เคยมาวัดต่างพากันนั่งสมาธิ แล้วอธิษฐานจิต ให้คุณแม่หายป่วยโดยเร็ว
ปรากฏว่า ประมาณ ๕ ทุ่มเศษ คนป่วยรู้สึกตัวขึ้น ลุกขึ้นนั่งได้เอง จะเดินไปเข้าห้องน้ำ มองเห็นลูกหลาน มาอยู่กันเต็มห้อง รู้สึกงุนงง ถามว่า มาทำอะไรกัน เยอะแยะ ยายไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แค่นอนหลับไปเท่านั้น ลูกหลานพากันดีใจ หัวเราะ แล้วเล่าเรื่องราว ทั้งหมด ให้ฟัง จากนั้น อาการคนป่วย ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนหายเป็นปกติ
ต่อมาลูกชายชื่อจินดา ได้นำเงินไปถวายเพื่อสร้างองค์พระธรรมกาย ประจำตัวจารึกชื่อของคุณแม่ และรู้สึกเชื่อมั่นในอานุภาพ ของ พระมหาสิริราชธาตุมาก
การคิดทำบุญให้มารดา แม้จะยังไม่ได้ถวายเงิน เป็นแค่เพียงความคิด ที่จะทำ ย่อมถือว่า บุญได้เกิดขึ้นแล้ว บุญย่อมมาตัดรอน บาป อกุศล ซึ่งมาทำให้ หมดกำหนด อายุขัย อาการป่วย จึงได้หายเป็นอัศจรรย์ อนึ่งการระลึกนึกถึง อานุภาพของ พระมหาสิริราชธาตุ ย่อมจะเป็น พุทธานุสติ ซึ่งก็เป็นกุศลจิต เป็นบุญพิเศษ ที่เพิ่มเติมให้พลังบุญ ทำงานได้อย่างเต็มเปี่ยมยิ่งขึ้น
ยังมีเทวดาที่ดูแล รักษาองค์พระ ท่านก็เมตตาช่วยรักษาให้เป็นพิเศษ ทำให้อาการป่วยหายสิ้นไป คนเจ็บรู้สึกเหมือนตนเอง เพียงแค่ นอนหลับไป ไม่ใช่อาการเพียบหนัก อย่างที่ลูกหลานเห็น
[สารบัญ] [๒๑๙] [๒๒๐] [๒๒๑] [๒๒๒] [๒๒๓] [๒๒๔] [๒๒๕]
[๒๒๖] [๒๒๗] [๒๒๘] [๒๒๙] [๒๓๐] [๒๓๑] [๒๓๒] [๒๓๓] [๒๓๔] [๒๓๕] [๒๓๖]