คุณพัชรินทร์ ทวนทอง เป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินของสายการบินที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ได้เล่าว่า
เรื่องแรก เธอเดินทางไปปฏิบัติหน้าที่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ในช่วงที่พัก ก่อนขึ้นเครื่อง ในโรงแรมแห่งหนึ่ง ได้ประสบ อุบัติเหตุ เท้าข้างหนึ่ง เดินเตะขาโต๊ะอย่างแรง ส่งผลให้นิ้วเท้า ปวดและบวม มีแผลเกิดขึ้นที่ปลายนิ้วนั้น เธอรู้สึกกังวล เพราะวันรุ่งขึ้น ต้องสวม รองเท้า ส้นสูง และเดินทำงานบนเครื่องบิน เป็นส่วนใหญ่ เธอลองสวมรองเท้า และเดินไปเดินมา ปรากฏว่า เจ็บปวดมาก
เธอจึงพยายามขอยาใส่แผล จากพนักงานในโรงแรม แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ เพื่อนๆ ก็ไม่มีใครมี เธอนึกในใจว่า หลวงพ่อขา ลูกลำบาก เหลือเกิน เดินไม่ได้แน่ อยากได้ทิงเจอร์จังเลยค่ะ พร้อมกับอธิษฐานจิต กับพระมหาสิริราชธาตุองค์ที่รัก ที่สวมคล้องคออยู่ สิ้นคำอธิษฐาน จึงเดินไปหาเพื่อนคนหนึ่ง ที่พบกันด้วยความบังเอิญ ซึ่งปกติเพื่อนของเธอ จะไม่ค่อยได้พบกัน เพราะเที่ยวบินที่ปฏิบัติหน้าที่ จะอยู่คนละเที่ยว บินกัน
คุณพัชรินทร์พบเพื่อนคนนี้จึงถามว่า มีทิงเจอร์ ใส่แผลไหม ปรากฏว่า เพื่อนเธอบังเอิญติดมาด้วยพอดี มีครบเลย ทั้งทิงเจอร์ พลาสเตอร์ยา อย่างอัศจรรย์ เธอบอกว่า ไม่รู้เหมือนกันว่า จะได้ใช้ก็พกติดกระเป๋า มาอย่างนั้นเอง ทั้งที่คนที่เธอ พบหลายๆ คน น่าจะมี แต่กลับไม่มี เธอหาจนหมดหวัง แต่ในที่สุดก็สมหวัง เพราะอานุภาพ พระมหาสิริราชธาตุนั่นเอง
เรื่องที่สอง เธอบอกว่า เธอพบความประหลาดใจมาก ที่เธอเพียงแต่อธิษฐาน และพูดกับ พระมหาสิริราชธาตุ เพื่อขอความช่วยเหลือ เรื่องของน้องสาว ที่จะเดินทางมาจาก ประเทศอังกฤษว่า ขอให้มีห้องในบ้านว่าง ให้น้องได้พัก โดยที่เธอไม่ต้องลำบากใจ พูดกับ คนที่เขาเช่า ห้องพักอยู่แล้ว ในบ้านของเธอ เพราะรู้สึกเกรงใจ ผู้ที่เช่าพักคนนี้มาก ตลอดเวลาที่อยู่กับเธอ ผู้เช่ารายนี้ ก็ดีกับเธอตลอดมา แต่ถ้าครั้งนี้ น้องสาวมาอยู่ด้วย เกือบสองสัปดาห์ แล้วไม่มีที่ให้พัก คงลำบาก
ปรากฏว่า ผู้เช่าพักคนนี้มาบอกเธอว่า ขอย้ายออกจากบ้านของเธอ เนื่องจากได้ที่อยู่ใหม่ และจ่ายค่าเช่าให้เต็มเดือน ก่อนเวลา ที่น้องสาว คุณพัชรินทร์ จะเดินกลับมาจาก ต่างประเทศพอดี
คุณพัชรินทร์เล่าว่าเธอรู้สึกงงมากว่า มันเป็นไปได้อย่างไร ท่านช่วยได้แม้เรื่องดลใจคน ให้ทำตามที่เราอธิษฐานได้ อย่างอัศจรรย์จริงๆ
[สารบัญ] [๒๑๙] [๒๒๐] [๒๒๑] [๒๒๒] [๒๒๓] [๒๒๔] [๒๒๕]
[๒๒๖] [๒๒๗] [๒๒๘] [๒๒๙] [๒๓๐] [๒๓๑] [๒๓๒] [๒๓๓] [๒๓๔] [๒๓๕] [๒๓๖]