Era unha muller mui folgazana, e non quería
traballar. Polo que pasaba fame e estaba tan fraca que daba pena vela.
Un día os veciños foron canda ela e dixéronlle:
- Mira, coma ti calquera día morres de pé
e nos andamos atareados no traballo, imos levarte ó cemiterio e
asi queda o traballo feito.
Asi fixeron, e cando pasaba o enterro por dianta de unha casa, salíu
unha muller caritativa que dixo:
-Non a enterredes, que lle dou eu unha fanega de
pan.
Pero, en esto, levantou a cabeza a vella fogazana,
e preguntóu:
- Ise pan, ¿é crudo ou cocido?
E, cando lle dixeron que crudo, contestóu:
-Pois que siga o enterro.
É por iso, que moitas veces, cando alguen vaguea, a xente
dí : 'Que siga o enterro'
Indice de contos
O que sexa...