บทสัมภาษณ์ของกิ่งฉัตร
วันนี้ของกิ่งฉัตร... นักเขียนที่มาจากนักข่าว (หน้า 2)
นิยายเรื่องแรกคือ "พรพรหมอลเวง" เริ่มต้นอย่างไรครับ ทำไมจึงเกิดนิยายเรื่องนี้ขึ้น
กิ่งฉัตร เริ่มต้นคือ เขียนในช่วงปีสุดท้ายที่อยู่มหาวิทยาลัย ช่วงนั้นว่างมาก พอฝึกงานเสร็จแล้วก็มีเวลาว่างมาก เลยลงมือเขียนและเอาความคิดพล็อตมาจากหลายๆอย่าง คือเคยอ่านเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งเป็นการ์ตูนสั้นมากเลยของ ญี่ปุ่นที่พูดเรื่องการกลับมาเป็นเด็กอีกครั้งหนึ่ง เป็นผู้ใหญ่ผู้หญิงที่มองว่าการกลับมาเป็นเด็กอีกครั้งหนึ่งดีที่สุด เพราะไม่จำเป็นต้องรับรู้อะไร ไม่ต้องแบกความ รับผิดชอบ ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น คือใช้ชีวิตความเป็นเด็กอย่างคุ้มค่า คือ ไปโรงเรียน เล่นกับเพื่อน ตีกับเพื่อน เล่นสนุกสนานแล้วก็กลับมาบ้าน ไม่ต้องคิดอะไรเลย ในขณะที่พอโตขึ้นต้องรับผิดชอบหลายๆอย่าง เจอผู้คน ซึ่ง ชีวิตไม่ได้มีความสุขและไม่สดใสเหมือนกับชีวิตในวัยเด็กแล้ว พออ่านปุ๊บก็รู้สึกว่าตรงนั้นมันขัดแย้ง แต่ปัจจุบัน ไม่ใช่ ปัจจุบันเขารับรู้ว่าถ้าเกิดมีปัญหา เด็กก็ไม่มีทางมีความสุขไปได้ และทุกวันนี้เด็กก็จะต้องกวดวิชา เรียน เปียโน เรียนบัลเล่ย์ คือเหมือนกับว่ายุคสมัยนี้อัดเข้าไปแน่นมาก ผู้ใหญ่พยายามจะให้เด็กทุกอย่าง แต่ไม่รู้ว่า ชีวิตในวัยเด็กเขาต้องการอะไรบ้าง ก็เผอิญมีเพื่อนในกลุ่มที่เป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งซึ่งเป็นคนที่เรียกว่าถอดแบบ จากนางเอกในนวนิยาย คือ สวย รวย เก่ง เล่นกีฬาเก่งทุกอย่าง แต่ว่าเป็นคนที่เกลียดเด็ก เด็กจะเข้าใกล้ไม่ ได้ และในหมู่เพื่อนฝูงจะมีบางคนที่รักเด็ก และจะเอาเด็กจรจัดพาไปเลี้ยงข้าว หรือซื้อขนมให้ คนนี้จะบอกไม่ได้ อย่าเข้ามาใกล้ ซึ่งเขาไม่ชอบเด็ก เขาให้เหตุผลว่าเด็กพูดไม่รู้เรื่อง คุยกันไม่รู้เรื่อง ไม่อยากยุ่งด้วย ถ้าเกิด เขาเกิดต้องกลับไปเป็นเด็ก เขาจะเข้าใจเด็กมากขึ้นไหม คำถามก็เกิดขึ้น ว่าเธอไม่เคยเกิดเป็นเด็กหรือไง ก็ เลยเอาพวกนี้มารวมกันจึงเกิดเรื่อง "พรพรหมอลเวง" ขึ้นมา
ตอนที่เขียนยังทำงานอยู่ที่หนังสือผู้จัดการด้วยใช่ไหมครับ
กิ่งฉัตร เขียนตั้งแต่ตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสุดท้าย พอเรียนจบก็เขียนจบพอดีค่ะ
นามปากกากิ่งฉัตรมาจากไหนครับ
กิ่งฉัตร ฉัตรมาจากชื่อจริงตัวสุดท้าย คือ "ปาริฉัตร" ส่วนกิ่งนี่เวลาเขียนหนังสือจะมีความรู้สึกว่าไม่ใช่ตัวตน ไม่ ใช่ชีวิตของเรา แต่ถ้าเราเป็นต้นไม้ ก็เหมือนกับกิ่งก้านสาขาของเราที่แยกมาจากต้น คือตัวเราออกไป ก็เลย เป็น "กิ่งฉัตร"
มีนามปากกา "ทองหลางลาย" ด้วยใช่ไหม
กิ่งฉัตร "ทองหลายลาย" ใช้ตอนเขียนเรื่องสั้น พอมาเขียนเรื่องยาวก็เลยใช้ "กิ่งฉัตร" มาตลอด
จากนวนิยายเรื่องแรกคือ "พรพรหมอลเวง" เรื่องที่สองคือเรื่องอะไรครับ
กิ่งฉัตร เรื่องที่สองคือ "มายาตวัน"
คือ ชีวิตนักข่าว
กิ่งฉัตร ค่ะ เพราะว่าช่วงนั้นทำข่าวพอดี คือ ทำงานไปก็เขียเรื่องนี้ไป
มีใครเสนอไหมครับว่าให้เอาเรื่องไปเขียนเป็นนิยาย
กิ่งฉัตร จริงๆแล้วไม่ค่อยอยากจะเขียนหรอกค่ะ คนที่เราอยากจะเขียนเรื่องเขาหรือว่ากำลังเขียนอนู่เราก็ไม่กล้า บอกเขา แต่คนที่เอามาเสนอเองเราก็ไม่อยากเขียน เพราะว่าถ้าเขียนก็จะบอกเขาตรงๆเลยว่าจะให้เขียนเธอเป็น อะไร จะเป็นนางเอกอย่างเดียวไม่ได้ จะต้องรู้หมดว่าข้อบกพร่องเธอเป็นอย่างไร จะต้องเขียนข้อบกพร่องเธอ ด้วยนะ เราอาจจะเห็นข้อบกพร่องของเขามากกว่าที่เขาเห็นของเขาเอง เขาจะรับได้หรือเปล่า
คุณกิ่งฉัตรพยายามยึดถือนางเอกในระบอบเดิมอยู่หรือเปล่า คือ เป็นกุลสตรี และมีความดีเพียบพร้อม
กิ่งฉัตร ไม่เชิงทั้งหมด อย่างในเรื่อง "บ่วงหงส์" ถ้าดูจริงๆไม่ได้เพียบพร้อม ตอนจบก็ยังไม่พร้อมทุกอย่าง ยังมี อะไรที่เป็นตัวตนของเขาอยู่ในตัว เขาอาจจะพัฒนาขึ้นแต่ก็ยังไม่ทิ้งลักษณะตัวคนของเขา
ขณะนี้คุณกิ่งฉัตรมีนวนิยายกี่เรื่องแล้วครับ
กิ่งฉัตร นวนิยาย 16 เรื่อง เรื่องสั้น 2 เรื่อง
เรื่องภายในเวลากี่ปีครับ
กิ่งฉัตร 10 ปี
ก็ไม่นานและก็ไม่มาก แต่ว่าชื่อของคุณกิ่งฉัตรเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไป ในจุดนี้พอใจหรือยัง
กิ่งฉัตร ก็พอใจนะคะ ถือว่าประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจ คือมีคนอ่านของเราและมีการหัวเราะบ้าง โศกเศร้า ตามตัวละครบ้าง สมัยที่เราอ่านหนังสือเราก็มีความรู้สึกว่าอยากให้คนอ่านงานของเราแล้วเป็นอย่างนี้บ้าง
ครั้งหนึ่งคุณกิ่งฉัตรเคยบอกว่าอยากเป็นคุณทนยันตี
กิ่งฉัตร จริงๆคำพูดนี้ไม่ได้พูดนะคะ แต่เป็นคำแซวของ คุณรุ่งมณี เมฆโสภณ ตั้งแต่ทำงานผู้จัดการ เขาจะแซว ตลอดว่าอยากจะเป็นใช่ไหม เพราะว่าคุณรุ่งมณี เป็นเหมือนกับหัวหน้างานที่นำทีมปริทรรศน์ และทุกคนในทีมก็ รู้ว่าดิฉันชอบเขียนหนังสือ ชอบเขียนนิยายซึ่งตอนนั้นเพิ่งเริ่มต้นค่ะ
ได้มีโอกาสไปพบหรือพูดคุยกับคุณทมยันตีหรือยังครับ
กิ่งฉัตร เคยค่ะ เคยได้พูดกับคุณทมยันตีหลายครั้ง และท่านก็ช่วยแนะนำอะไรหลายๆอย่าง
ถึงวันนี้คุณกิ่งฉัตรมีแบบหรือสไตล์ของตัวเองหรือยัง
กิ่งฉัตร หมายถึงลักษณะการเขียนใข่ไหมคะ คิดว่าคงจะมีบ้าง บางอย่างเราตัดสินใจไม่ได้ คนอ่านต้องเป็นคน ตัดสินใจว่า นี่คือสไตล์ของคนเขียนคนนี้ ส่วนเราก็จะเขียนไปตามที่เราชอบ เขียนไปตามที่อยากเขียน นั่น อาจจะเป็นสไตล์ของเรา
ก่อนจะมาเป็นนักเขียน เป็นนักอ่านที่โชกโชนไหมครับ
กิ่งฉัตร คิดว่าเยอะค่ะ ก็จะอ่านทุกแนว จะเป็นคนที่เข้าห้องสมุดบ่อยมากสมัยที่เรียนหนังสือ
มีความคิดที่จะเขียนเรื่องอะไรที่อยู่ในใจแล้วยังไม่ได้เขียนบ้างไหมครับ
กิ่งฉัตร มีค่ะ อยากจะเขียนเรื่องที่อาจจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับโศกนาฏกรรมสัก 1 - 2 เรื่อง แต่ยังไม่เคยเขียนเลย มี ความรู้สึกว่าวัยวัฒิและคุณวุฒิตัวเองยังไม่ถึง เขียนไปจะกลายเป็นเรื่องตลก
