1.0. Część teoretyczna 1.1. W czasie powstania listopadowego, w roku 1831, poeta Rajmund (bądź Rajnold) Suchodolski napisał poloneza pod tytułem "Patrz Kościuszko na nas z nieba". Jedna z jego zwrotek brzmiała: Kto powiedział, że Moskale Są to bracia dla Lechitów Temu pierwszy w łeb wypalę Przed kościołem Karmelitów. 1.2. Pomieniona w rozdziale 1.1. zwrotka po wielu latach zyskała wielką, choć chyba nie do końca zamierzoną przez autora popularność. Późniejsze pokolenia obrały sobie bowiem ten czterowiersz, by szerzyć waśnie narodowościowe poprzez wstawianie określeń różnorodnych nacyj, opisu najrozmaitszych ich wad oraz gróźb dla osobników, którzy by istnienie owych wad ośmielili się zanegować. Czynili to wszakże niezgodnie z duchem pierwowzoru, natomiast zadziwiająco zgodnie z duchem niniejszej witryny - Kulinarnych Nowinek Babci Marynki™. 1.3. Czterowiersze oparte na schemacie opisanym w rozdziale 1.2. otrzymały zwyczajową nazwę "Moskali". Gwoli ścisłości należy tu dodać, że lansowany jest również niekiedy termin moskaliki. 1.3.0. W dziejach "Moskali" wyróżniamy trzy okresy. 1.3.1. Okresem pierwszym będzie funkcjonowanie w społeczeństwie wiersza w pierwotnej, niezmienionej wersji. Okres ten można scharakteryzować jako najdłuższy z trzech, bo trwający do ok. połowy XX wieku. 1.3.1.1. Gwoli ścisłości należy wszakże nadmienić, że historia notuje jednego "Moskala" autorstwa Adolfa Nowaczyńskiego, pochodzącego z "Szopki warszawskiej" z roku 1916: Kto powiedział, że Germanie To są bracia nas Sarmatów, Temu wszystkie gnaty złamię Pod kościołem Reformatów. Można jednak podjąć dyskusję, na ile wiersz powyższy jest klasycznym "Moskalem", na ile zaś doraźną trawestacją. Zastosowanie go jednak do celów prześmiewczych przemawiałoby co prawda za zakwalifikowaniem go do tej kategorii. Póki co jednak, status tego poematu jest jeszcze dyskusyjny. 1.3.2. Okresem drugim będzie trwający od ok. połowy XX wieku okres, w którym dokonywano różnorakich przeróbek w oryginale R. Suchodolskiego. Powstałe wiersze charakteryzują się jednakowoż niezmienionym schematem ideologicznym, polegającym na gruntowaniu immanentnej podrzędności narodowości innej niż polska. 1.3.2.1. Ten okres historii epigramu został przypomniany, a w dużym stopniu wręcz przywrócony światu dzięki dwóm dziennikarkom "Gazety Wyborczej" - Annie Bikont i Joannie Szczęsnej, które dnia 23 grudnia 1998 opublikowały w Magazynie nr 52, cotygodniowym dodatku do "Gazety Wyborczej" artykuł z serii "Zabawy literackie - W co się bawić - w co się bawić - czyli staropolsko-dadaistyczna mieszanka do używania w długie zimowe wieczory w gronie rodziny i przyjaciół", w którym zamieściły wzmiankę o zabawach literackich uprawianych w kręgach intelektualistów w tzw. "czworakach literackich" na ul. Krupniczej 22 w Krakowie tuż po wojnie. Biorąca w owych zabawach udział Wisława Szymborska wspomniała w artykule między innymi i o tym, że ofiarą inwencji twórczej stał się kilkakrotnie i czterowiersz Suchodolskiego. "Niestety - powiada zacytowana w artykule noblistka - myśmy tego nie zapisywali, jakby życie miało trwać wiecznie i jakbyśmy mieli czas. A teraz nikt już tego nie pamięta." Od czego jednak wielki talent poetycki na miarę epoki. Nie zeszły i trzy miesiące, a "Magazyn" GW poetka zasiliła "Rymowaną rozprawą o wyższości Sarmatów nad inszymi nacjami tudzież o słusznej karze na zatwardziałych, którzy tego poglądu nie podzielają", gdzie znalazły się poniższe perły gatunku: Kto powiedział, że Anglicy uczęszczają do teatrów, tego rąbnę po przyłbicy pod kościołem Bonifratrów. Kto powiedział, że Francuzi piją kawę z filiżanek, temu pierwszy dam po buzi pod świątynią Felicjanek. Kto powiedział, że Murzyni korzystają czasem z wanny, tego chromym się uczyni pod katedrą Marii Panny. Kto powiedział, że Łotysze używają ludzkiej mowy, z listy zdrowych go wypiszę pod murami Częstochowy. Kto powiedział, że Kazbecy są mądrzejsi od baranów, temu sam sflekuję plecy pod klasztorem Salezjanów. Kto powiedział, że Finowie mają wujów i kuzynów, krzyżem zdzielę go po głowie w krypcie Ojców Kapucynów. Kto powiedział, że Hiszpanie noszą czasem jakieś buty, uzębionym być przestanie pod dzwonnicą świętej Ruty. Kto powiedział, że Malgasze jedzą z misek, nie z korytek, temu pierwszy plunę w kaszę w refektarzu Sióstr Wizytek. Kto powiedział, że Bułgarzy mają coś w rodzaju duszy, temu przykrość się wydarzy w studni Braci Templariuszy. Kto powiedział, że Japońce rozmawiają przy herbacie, temu utnę wszystkie końce w szczebrzeszyńskiej kolegiacie. Kto powiedzieć śmiał, że Żydzi mają krewną Miriam w raju, temu życie tłum obrzydzi pod figurą na rozstaju. Kto powiedział, że Hindusi cieszą się rodzimym ptactwem, tego się do płaczu zmusi u Trapistów, pod opactwem. Kto powiedział, że Chińczyki też są dziećmi ewolucji, tego zniosą do kliniki spod przybytku świętej Łucji. Kto powiedział, że Huculi mają pewien dryg do tańców, w samej przegnam go koszuli spod zakrystii Zmartwychwstańców. Kto powiedział, że Jankesi zwykli wstawać o poranku, tego nawet cud nie wskrzesi u Pijarów na krużganku. A kto wmawia nam, że Włosi to narodek pracowity, ten się sam o krwotok prosi pod kaplicą świętej Zyty. Kto zaś o Sarmatach twierdzi, że z kimkolwiek im do pary, niech się nad nim lud rozsierdzi pod plebanią świętej Klary! Komponowanie moskalich czterowierszy zaczęło zataczać coraz szersze kręgi. Spotkało się z niewyobrażalnym oddźwiękiem zarówno wielkich, jak maluczkich. Zbiór Szymborskiej wzbogacił bowiem co rychlej inny geniusz poezji polskiej, zwłaszcza gatunków wkraczających w granice określane mianem absurdu - Stanisław Barańczak: Kto mi powie, że w Gujanie Jada się coś prócz bananów - Pierwszy nurzam go w guanie Przed kościołem Franciszkanów. Kto pochwali u Szwajcarek Okrywanie ciał odzieżą Skonfiskuję mu zegarek "Rolex" pod Mariacką Wieżą. Kto śmie rzec: "Nie każdy Turek W pień wyrzyna i się piekli" - Pierwszy palnę doń z dwu rurek Pod kościołem świętej Tekli. Kto sepleni: "Hej, Chińcyku, Jak skutecnie muchy tępis!" - Tego dźgaj, mój Scyzoryku, Przed kościołem T. a Kempis! Kto mi powie, że na Węgrzech Gulasz w knajpie bywa świeżym - Rycząc w głos: "Zaprzaństwa rżnę grzech!", Przyrżnę mu przed świętym Jerzym. Kto mi powie: "I Moskwiczka Miewa wcięty w pasie tułów - Zmieniam mu symetrię liczka Przed klasztorem Kamedułów. Kto śmie głosić "Afrykańczuk* - Łobuz może, lecz nie łotr" - dam Ja mu, dzierżąc w garści kańczug, Lanie przed katedrą Notr-Dam. * Afrykańczuk - Afrykańczyk niedobry, grasujący w bandach UPA A kto doda: "I Azjaty Nie trza zwać koniecznie łotrem", Temu remont ja facjaty Zrobię i przed świętym Piotrem. Kto nam powie: "Lud Panamy Też się na Wielkanoc kąpa" - Temu szablą przez łeb damy Przed kościołem Chryzopompa. Kto zaś powie: "Zwyczaj Szweda - Obuć stopę, choćby kierpcem", Temu się już niczym nie da Dać przez łeb, jak jeno Szczerbcem. Sekretarz Wisławy Szymborskiej Michał Rusinek dorzucił te: Kto powiedział, że Azerzy Śmieci wrzucają do kosza Tego piorun wnet uderzy Pod ołtarzem Wita Stwosza. Kto mi powie, że lud Basków Gdy zjeść słono chce - to soli, Wstrzyknę porcję mu zarazków Przed kościołem I. Loyoli. Kto mi powie, że w Estonii Na list się nakleja znaczek, Ten nabawi się pneumonii Pod zakrystią sióstr duchaczek. Kto mi powie, że Litwinki Do pieczeni sypią kminek, Temu wyrżnę pół rodzinki Przed klasztorem sióstr beginek. oraz kilka innych, okolicznościowych, bo napisanych z okazji jubileuszu XL-lecia "Znaku": Kto mi powie, że Daviesa Książki czyta się ciekawie, Utnie mu się to, co zwisa U sercanek w głównej nawie. Kto śmie rzec, że Kołakowski Da się czytać do poduszki, Temu wyrwę wszystkie włoski W takt kantaty S. Moniuszki. Kto powie, że Maj Bronek Jest Poetą przez "P" duże, Zginie, zduszon przez postronek W ciemną noc na Jasnej Górze. Kto zaprzeczy, że z Miłosza Mason jest i wróg polskości, Tego złupię co do grosza Przed świątynią opatrzności. Kto mi powie, że z Tischnera Kawał jest hermeneuty, Tego wnet się sponiewiera Przed kapliczką świętej Ruty. Kto rzec śmie, że w klatce Illga Patryoty bije serce, W rzekę pod tytułem Wilga Wrzuci się go po pasterce. przy okazji Rusinek dał upust inwektywom pod adresem prof. Edwarda Balcerzana: Kto rzec śmie, że z Balcerzana Teoretyk jest z polotem, Temu zmiażdży się organa Pod maryjenburskim płotem. i riposta - Balcerzan nie pozostał mu dłużny: Kto powiedział, że Rusinek Ma stosowną ilość nerek, Ten nie wstanie już z roślinek W oranżerii sakrekerek. Prof. Balcerzan nie tylko z konieczności ciętego zripostowania adwersarzowi sięgnął do pakamery swej poetyckiej inwencji: Kto powiedział, że się Czukcze, Rozmnażając, łączą w pary, Tego kres wiwatem uczczę Na schodach poznańskiej fary. Kto rzekł, że Aborygeni Wiedzą, co to mrok, co ranek, Ten istnienia formę zmieni W refektarzu urszulanek. Posądzenie poznańskiej Fary o posiadanie schodów wzbudziło wszelako żywe protesty poznaniaków: Temu, kto łże, że Balcerzan W farze kiedyś był w Poznaniu, Za koszulę wrzucę jeża Na schodach u franciszkanów. Adam Kompowski, "GW" poznańska Również Stanisław Balbus z Krakowa wziął na ząb Edwarda Balcerzana: Kto powiedział, że Balcerzan To poeta mocny w pysku, Ten zostanie w mig obrzezan Przed cerkiewką w Wołkowysku. Tym razem annały milczą o ripoście. Probierczyk, znany z ostatniej strony cotygodniowego Magazynu GW dołożył tylko Litwinom: Kto powiedział, że Litwini Poważają dumę damską, Tego się do lochu wtryni Pod kaplicą ostrobramską. jako że wolał wziąć na ząb literatów: Kto powiedział, że A. Stasiuk Treść właściwie uwypukli, Tego zwabi się do lasu Na święto Jana z Dukli. Kto powiedział, że Różewicz Do sztambucha się nadawa, Temu się wypruje trzewi Pod kaplicą bł. Czesława. Kto ogłosił, że Tokarczuk To mistyczna anielica, Tego zniesie się na tarczy Spod kościoła w Wambierzycach. Tego, kto rzekł, że Konwicki Zrobi zawsze, co zamierza, Zgładzi motłoch neoficki U Świętego Kazimierza. Kto powie, że Paweł Huelle Wspomnieniami jeno żywie, Zyska tyle, że za chwilę Udusi się go w Oliwie. Kto powiedział, że Libera Lubi francuskie miłostki, Niechaj weźmie go cholera W drodze do św. Kostki. Z tego, kto rzekł, że Stachura To jest nabieranie gości, Będzie ofiara ponura Na ołtarzu Jaskrawości. Kolejną ofiarą moskalskiej epidemii stał się Mikołaj Szymański, błyszcząc polotem i miotając gęsto kamieniami milowymi gatunku: Kto powiada mi, że geje są to bracia nas, hetero-, tego na swój pal nadzieję pod najbliższym "zero zero". Kto mi powie, że jarosze mają udział w życiu wiecznym, tego z flaków wypatroszę pod najbliższym barem mlecznym. Kto powiada mi, że zwierzę przyjacielem jest, nie wrogiem, tego nutrią w łeb uderzę pod najbliższym zoologiem. Kto mi powie, że ateusz ma mieć we mnie przyjaciela, I shall kill him (sam to przełóż!) pod kościołem Zbawiciela. Kto mi powie, że policja szanowana w Polsce będzie, temu befsztyk zrobię z lic ja pod kościołem, w parku, wszędzie! Kto mi powie, że "Moskale" to rozrywka umysłowa, tego, rycząc w dzikim szale, wsadzę w pociąg do Krakowa. Autorki moskalego feblika nie ograniczyły się bynajmniej do relacjonowania dokonań innych: Kto powiedział, że Słowacy Zaglądają do słowników Temu w twarz wystrzelę z racy W przytomności zakonników. Jerzy Sławomir Mac z "Wprost" wzbogacił skarbnicę "Moskali" o takie epigramaty: "Białorusin - moim druhem!" kto zakrzyknie - takich synów walić będę w łeb obuchem w Tyńcu u benedyktynów. Z Łemkiem kto chce siąść przy stole, pić z nim, aż nadejdzie nocka - tego czeka sznur w stodole u cystersów, tych z Wąchocka. Kto pochwali Ukrainkę za kształt biustu oraz ucha, wart, by mu zadzierzgnąć linkę w klasztorze Świętego Ducha. Kto zaś powie: Czech odróżnia co pisuar, a co dzbanek, męska zrobi się zeń próżnia na podwórcu urszulanek. "Mądry Duńczyk" - ktoś mi powie: "Patrz, potomek Andersena". Tego zdzielę czymś po głowie, aż się zdziwi święta Lena. Na Norwegu ktoś jeżeli polec chce jak na Zawiszy, temu lues się udzieli w refektarzu przeoryszy. Kto mi powie, że Masaje martwią się, gdy spłodzą łotra, temu wnet obetnę jaje u Świętego z Pawłem Piotra. Kto mi powie, że Pigmeje jedzą jeszcze coś prócz ryżu, temu zaraz fest przyleję na Trakcie, przy Świętym Krzyżu. "Kirgiz czasem z konia schodzi", kto tak powie - temu biada: łeb w przybytku mu się schłodzi tam, gdzie prymas czasem siada. Kto zaś rzeknie, że Czeczeńcy bywają też ogoleni - głowę w kłos mu zmienią żeńcy na pielgrzymce zgromadzeni. Grzegorz Dobiecki, b. korespondent TVP w Paryżu stworzył: Kto mi powie, że chasydzi w salonowca grać nie mogą, temu dłoń ma byt zohydzi pod Nożyków synagogą. Nie łżyj, Lachu, że Kozacy czynią Rzplitej despekt znaczny, bo załatwi cię na cacy Konaszewicz-Sahajdaczny. Autorem najstarszych historycznie uwiarygodnionych "Moskali" może okazać się redaktor "Przekroju" - Adam Klominek, który już w sierpniu 1956 roku stworzyć miał następujące trzy czterowiersze: Jeśli powie ktoś, że Turek Ma przyjaciół w nas, Słowianach, Krwią i mózgiem splami murek Przy klasztorze na Bielanach. Kto o Baskach mylnie sądzi, Że kochają Wawel stary, Udowodnię mu, że błądzi, Pod obrazem świętej Klary. Kto mi powie, że Czuwasze Mają ku nam afekt czuły, Temu się napluje w kaszę W celi ojca kameduły. Inne wersje podają wszelako, że red. Klominek był jedynie depozytariuszem, który przechował tylko dzieła innych autorów, nie zaś oryginalnym twórcą. Kwestia ta stanowić będzie niewątpliwie przedmiot badań przyszłych teoretyków gatunku. A oto plejada innych autorów i ich dzieł: Kto powie, że Marian Stala Wie cokolwiek o poezji, Tego trup się będzie walał Po całej archidiecezji. Magda Heydel Kto śmie godoć, że z K. Kutza Lepszi pisorz niż senator, Tego zaraz o łeb skróca U wrót cerkwi w Ułan Bator. Tadeusz Nyczek Kto rozgłosi, że Pieronek To przyrodni brat Rydzyka, Temu utnie się ogonek. Na ulicy Retoryka. Tadeusz Nyczek Kto mi powie, że Sarmata nie jest zacnych nacji kwiatem, tego wetknę pod prałata i rozkwaszę go prałatem! Szymon Kobyliński Kto na mego śmie rodaka rzucać brzydkie dziś kalumnie, temu wrażę w pysk robaka w bazylice przy kolumnie! Szymon Kobyliński Kto mi bąknie, że Polacy być nie mogą wszech cnót wzorem, zamaluję mu na cacy durną gębę pod klasztorem! Szymon Kobyliński Kto na Polkę zechce ciskać brudy, nie zachwyty same, ten cieniutko będzie piskać, gdy go złoję pod Notrdame! Szymon Kobyliński Kto śmie mówić mi, że Polak, to nie top szczytowych zalet, tego marna spotka dola, tam gdzie za kościółkiem szalet! Szymon Kobyliński A kto powie, że Finowie lepsi od nas do wypitki tego bracie zdziel po głowie koło kruchty u Brygidki Urszula Kozioł Rzucony pomysł złapał lud. "Moskale" trafiły pod strzechy. Pospolite ruszenie społeczeństwa, które zaczęło odnajdywać sens życia i pracy w tworzeniu odzwierciedliły listy do "GW": Kto mi powie, że Anglicy Wiedzą, co to są flamingi, Tego wyślę do kostnicy Spod ołtarza świętej Kingi. Elwira Zielska Kto jest zdania, że Anglicy wyznają się na podwiązkach, tego skąpię w jajecznicy pod pomnikiem na Powązkach. Jan Pacek Kto powiedział, że Anglicy mają kuchnię znakomitą, ten wnet znajdzie się w kostnicy albo zostanie banitą. Stanisław Dubiel Kto powiada, że Anglicy przestrzegają zwykle planu, tego będę gnał bez gaci dookoła Watykanu. anonim Kto mi powie, że Berberzy Na wielbłądach jeżdżą chwacko, Gotów jestem go uderzyć Pod chrzcielnicą w Świętym Jacku. Ziemowit Adamiec Kto mi powie, że Afgańczyk Dom ma położony w górach, Wbiję w plecy mu czekańczyk, Nawet i w klasztornych murach Jan Grycel Kto powiedział, że Grek Platon w uczcie przewodniczył gejom, tego w grzbiet rąbnę łopatą realną, nie jej ideą. Władysław Kokoszka Kto by rzekł, że Norwegowie Prócz wad mają i zalety, Tym się zajmie pogotowie Po różańcu u Elżbiety. Jerzy Czech Kto by rzekł, że Ekwadorczyk Za człowieka ujdzie śmiało, Tego po łbie praśnie orczyk Po procesji w Boże Ciało. Jerzy Czech Kto śmie wątpić, żeby Czesi Wszechświatowy knuli spisek, Tego gniewny lud powiesi Pod klasztorem u klarysek. Jerzy Czech Kto powiedział, że Turkmeni Chodzą też wyprostowani, Stan skupienia zaraz zmieni U stóp Jasnogórskiej Pani. Jerzy Czech Kto mi powie, że Austryjak Głowę ma pod kapeluszem, Temu po nieszporach nijak W dziób dać nie chcem, ale muszem. Jerzy Czech Kto chce głosić, że Pigmeje Używają słów nie tego, Temu z nosa zrobię lejek U prałata Jankowskiego. Dorota Karaś i Magda Grzebałkowska, GW gdańska Kto uważa, że Cyganie Nie jadają sosu z brata, Tego zeżrą wnet piranie Pod oknami księdza prałata. Dorota Karaś i Magda Grzebałkowska, GW gdańska Kto mi powie, że Moskwianki Nie hodują już kołtuna, Tego dziś przejadą tanki Pod siedzibą sekty Moona. Dorota Karaś i Magda Grzebałkowska, GW gdańska A kto rzeknie, że Mongoły Nie zdobędą nagród Grammy, Tego ciągnąć będą woły Przed portretem Dalajlamy. Dorota Karaś i Magda Grzebałkowska, GW gdańska Kto powiedział, że lekarze Nie potrafią pisać wierszy, DNA mu się rozmaże, Na Powązkach będzie pierwszy. oraz Kto powiedział, że kultury Nosicielem Rus być może, Temu w głowie zrobię dziury, Ty przebaczysz, Panie Boże. anonim Kto powiedział, że Arabom z turbanami jest do twarzy, tego dam na ucztę krabom w sadzawce u misjonarzy. Anna i Andrzej Oryńscy A kto powie mi, że Norweg w koszykówkę grać potrafi, temu zaraz strzelę w mordę na boisku przy parafii. Anna i Andrzej Oryńscy Kto powiedział, że Pigmeje rosną, gdy nadejdzie pora, tego się na pal nadzieje pod kapliczką Izydora. Anna i Andrzej Oryńscy Kto powiedział, że lekarze już nie biorą ani centa, temu świeże groby wskażę niejednego ich pacjenta. Anna i Andrzej Oryńscy Kto powiedział, że Wałęsa Nie zwojuje już niczego, Temu nogi powyrywam W krypcie księdza Jankowskiego. Zofia Marciak Kto mi tu bez przerwy truje, Że bez Żydów nie ma zysku, Temu fizys zdeformuję Na wiadomym żwirowisku. Jan Pacek Kto mi nieopatrznie powie, Żem jest gorszy od Szymborskiej, Dam go do zeżarcia krowie, Wymoczywszy w wodzie morskiej. Jan Pacek Kto by rzekł, że Latynosi Są dobrymi kochankami, Tego krew wnet ziemię zrosi W Gnieźnie pod katedry drzwiami. Ziemowit Adamiec Kto zaś powie, że mnie Szkot Wynagrodzi dziś sowicie, Z tego wnet wycisnę pot Na kropidło karmelicie. Krzysztof Dorcz Kto powiedział, że Barańczuk Umie znaleźć przednie rymy, Rychło pozna, co to kańczug Na mogile Deotymy. Witold Haltz Kto obdarzon duchem małem, W naszey Polszcze tem się brzydzim, Więc go rąbniem urynałem W zaułku przy św. Idzim! Gwido Zlatkes, Uniwersytet Brandeisa, USA Kto tam bieży przez Internet, Prężąc muskuł swój i tułów, Tego kopnę w sempiternę Pod kopułą Kamedułów. Gwido Zlatkes, Uniwersytet Brandeisa, USA Kto powiada "Czytać Bikont Wraz ze Szczęsną, toż to zbytek!", Temu z nosa zrobię syfon W rozmównicy u Wizytek. Gwido Zlatkes, Uniwersytet Brandeisa, USA Kto mi powie o Francuzie, Że jest bardzo kulturalny, Temu zaraz potnę buzię I utopię w winie (mszalnym). Janusz Jabłoński Kto mi powie: Białorusin Chodzi często do teatru, Ten zaśpiewać cienko musi W szpitalu u bonifratrów. Janusz Jabłoński Kto mi powie, że mój jamnik Nie jest najpiękniejszym pieskiem, Sprawię jego życia zanik Przy pomocy gwoździa w desce. Barbara Kędzierska Kto powiedział, że Polacy Żyją w zgodzie narodowej, Tego łeb na srebrnej tacy Wystawimy na Miodowej. Maciej Sztompke Kto powiedział, że Polacy Wiodą żywot nienaganny, Tego zdzielę lagą bacy Przed kościołem Świętej Anny. Maciej Sztompke Kto powiedział, że Polacy Ze swych dziejów lekcje biorą, Tego tłumek wyonacy U Wizytek późną porą. Maciej Sztompke Kto powiedział, że Polakom Wszystko tak jak z płatka idzie, Temu wytnę ujście flakom, Miejsce: kościół farny w Lidzie. Maciej Sztompke Kto rzekł, że bieda Polaków Źródło w zmowie ma światowej, Pozbawiony będzie kłaków Na odpuście w Poniatowej. Maciej Sztompke Kto powiedział o Polaku Że ma duszę buntowniczą, Wleczon będzie wnet na haku Po Krakowie na Krupniczą. Maciej Sztompke Kto powiedział, że Polacy Demokracji wzorem chlubnym, Temu wyrżnę sznyt na glacy (Choćby stał w orszaku ślubnym). Maciej Sztompke Kto powiedział, że Polacy Klecą durne moskaliki, Tego zmienię w porcję macy U bram Piotra Bazyliki. Maciej Sztompke Kto powiedział, że Węgierki Są ładniejsze od pawiana, Temu sam odbiję nerki Pod eremem brata Jana. Marek Szatanik Kto powiedział - do górali Na wesele idź z sztachetą, Tego bedziem bez łeb lali I w kościele, choćby świecą. Marek Szatanik Kto uważa, że poznaniak Hojny jest jak bankier szkocki, Wnet otrzyma tęgie lanie U cystersów, pod Wąchockiem. Marek Szatanik Kto powiedział, że Ślązacy Biegli w piśmie są i mowie, Zetnę głowę, dam na tacy Jako wotum w Częstochowie. Marek Szatanik Kto mi powie, że Azjaci Noszą chętnie czyste gatki; Ten organa ważne straci W celi przełożonej matki. Joanna Rusinek Kto mi powie, że Mulaci Lubią często wszczynać chryje Ten w chederze życie straci, Gdy mu się ukręci szyję. Joanna Rusinek Kto mi powie że w Eurazji Je się używając noże, Ten ulegnie metaplazji * W zielonoświątkowym zborze. * (biol.) przekształcenie się tkanki organizmu w inną, pokrewną Joanna Rusinek Kto powiedział, że Finowie Piorą czasem swe ubrania Ten dostanie wnet po głowie Pod kościołem Zwiastowania Ziemowit Adamiec Kto powiedział, że Holender Życia tryb ma nienaganny, Temu przeflancuję gębę Przed kościołem św. Anny. Elwira Zielska Kto skłamie, że w Watykanie straż nie salutuje piką, oberwie po tyłku lanie pod Piotrową bazyliką. Piotr Jankowski, Opole 1.3.2.2.0. A oto reguły gatunku, o których sformułowanie pokusiły się red. red. Bikont i Szczęsna: "klasyczny moskalik zaczyna się słowami "Kto powiedział, że..." albo odpowiednikami tego sformułowania. W pozycji rymowej pojawiać się winna jakaś nacja. W drugim wersie natomiast podać należy jakąś absolutnie oczywistą informację czy opinię na temat inkryminowanego narodu. Trzeci wers z kolei winien przedstawiać obrazowo i dosadnie, co zostanie zrobione z delikwentem, który wyraził niefortunną opinię. I wreszcie wers ostatni - opisuje on po prostu miejsce akcji. Najlepiej, gdy jest to określony kościół czy klasztor; w klasycznym moskaliku - rzymskokatolicki. (...) Moskalik obowiązuje jeszcze określony układ rymów (a b a b) i silne uporządkowanie rytmicznie (najczęściej stopa trocheiczna)." 1.3.2.2.1. Rzecz jasna, definicja przytoczona w rozdziale 1.3.2.2.0. jest mocno dyskusyjna. Przede wszystkim, odstręcza krępującym inwencję twórców formalizmem, którego sztywne ramy - w każdym nieomal punkcie definicji - zostały i tak przekroczone przez większość najcelniejszych "Moskali" najwybitniejszych autorów przytoczonych powyżej. Inne zastrzeżenia - patrz rozdział 1.3.3., w którym scharakteryzowano "Moskale" należące do okresu trzeciego. 1.3.3. Okresem trzecim rozwoju gatunku, najkrótszym wprawdzie, lecz najlepiej dopasowanym do wymogów epoki porozumienia między narodami, wspólnej Europy i politycznej poprawności jest doba obecna, w której światło dzienne ujrzała postać "Moskali politycznie poprawionych" (cf. rozdział 1.3.3.1.). Mają one tę wyższość nad "Moskalami" klasycznymi, że stawiają wyżej piękno poetyckiego słowa niż suchy formalizm (patrz rozdział 1.3.2.2.0. - reguły gatunku). Pierwocin tego nurtu twórczości można upatrywać już w poniższych utworach: Kto zaprzecza, że Kurdowie mają prawo do istnienia, temu prosto w oczy powiem, że jest łajdak bez sumienia. Katarzyna Foremska Kto z głupoty doda: Żyd, Nie zalicza się do ssaków, Raban zrobię mu i wstyd W katakumbach u Krzyżaków. Krzysztof Dorcz A kto powie mi, że Grecy nie są warci kłaków funta, temu wygarbuję plecy przy wtórze dzwonu Zygmunta. Urszula Kozioł A kto powie, że Anglicy to nie bracia, ale łotry, spuszczę mu sos z mózgownicy, choćby i pod Świętym Piotrem. Urszula Kozioł Kto powie, że Siuksów plemię we łbie ma nie po kolei, temu dam obuchem w ciemię pod katedrą w Bazylei. Urszula Kozioł A kto powie, że Francuzy nie są dla nas świetną parą, ten zarobi tęgie guzy w bramie pod toruńską farą. Urszula Kozioł Nie jest wszelako pewne, na ile świadomie autorzy powyższych dzieł lokowali się w nowej, lepszej tradycji. Pewne jest jedynie to, że tylko autor przytoczonych poniżej utworów programowo i ideologicznie umiejscowił się w trzecim okresie rozwojowym gatunku poetyckiego określanego jako "Moskale". 1.3.3.1. Poniżej Kulinarne Nowinki Babci Marynki™ jako pierwsze na świecie prezentują garść zupełnie nowych "Moskali". Charakteryzują się one tym, że nie tylko nie szargają dobrego imienia innych nacyj, ale grożą różnorakimi cierpieniami temu, kto odważy się na cześć owych etników nastawać. Utwory te napisane zostały specjalnie dla tej witryny i dla tego numeru KNBM. I to przez jednego z jej autorów. Kto oświadczy, że Czeczeniec Smak ma marny do kobitek, Temu kończyn cyfrę zmienię Pod kościołem sióstr wizytek Kto zaprzeczy, że Murzynki Nogi mają że aż hej Ten bez krwi odejdzie krzynki Spod kościoła J. Vianey Kto oświadczy, że Chińczyków Nie zalicza do zajętych Tego przypnę do palików Pod kościołem Wszystkich Świętych Kto na czeski język pluje Mówiąc, że jest barbarzyński, Temu ząb wyekstrahuję Aż na placu Sapieżyńskim Jeśli powiesz, że Buriaci To nadzwyczaj groźni zbójcy W czaszkę wbiję topór ja ci Pod kościołem Św. Trójcy Powie kto, że pod Grudziądzem Nie pływają piękne liny Temu sekcję zwłok urządzę W Akademii Medycyny Kto zabluźni, że Azerzy Wykałają przy konsumpcji, Ten już raczej martwy leży Z racji dwóch ołowiu uncji. Kto złorzeknie, że Gruzini Siorbią, sącząc z czar kakao, Niech się żegna z najbliższymi Pod pomnikiem Wodza Mao Kto mi załże, że Ormianie Mają uwiąd decyzyjny Tego wezmą w ciężkim stanie Wprost na blok operacyjny Powie kto, że szwabskie ryje Brzydzą go wręcz niewymownie Temu w dowód stempel wbiję Że karany był sądownie Powie kto, że ci z Poznania Raczej marni są sportowo Temu utnę bez wahania Tanią linię kredytową Kto oświadczy, że po pysku Sprać Francuza ma za cel, Temu ja na twardym dysku Zmażę pliki *.dll Kto określi Greków z Cypru Jako tych, co złemu służą, Niech szykują kilka styp mu Albo jedną, za to dużą Na mieszkańców kto Alzacji Powie 'wredne te Niemiaszki' Śmierć poniesie rychłą z racji Licznych ran szarpanych czaszki Kto przypuści, że Rosjanin Nie jest druhem idealnym, Ten się rychło znajdzie w stanie Przed- lub wręcz poagonalnym "W Lhasie ma się manko w kasie" - Kto chce znowu szerzyć mit ów, Za tego wnet wezmę ja się W refektarzu karmelitów Ci, co bluźnią, że Guaranich Czystość dżungli nie dość martwi Będą po grób pokalani Piętnem kłamstwa, a wnet martwi Kto oświadczy, że Persowie Nie doliczą aż do 100, Ten, że pawian jest, nie człowiek Anons dam na WWW Kto oświadczy, że Zambijce Trudno jest utrzymać fason Gwóźdź do trumny i gromnicę Może zatknąć już za pas on Powie kto, że Czeszka zięcia (Męża też) bije jak psa Tego zgładzę bez mrugnięcia Przy pomocy bomby "A" Kto przypuści, że Francuzce Nie chce jechać się nad morze Zrobię właśnie to, co ZUS chce Mu uczynić, lecz nie może Kto określi Indian pewnych Jako tych, co piją sporo Ojciec, syn bądź dalsi krewni W stanie ciężkim go zabiorą Kto oświadczy, że z Rumunem Świat kłopoty tylko ma Temu ważny gen usunę W jednej z helis DNA Powie kto, że Włoch do mycia Rąk podchodzi, gdy już musi Tego już przez resztę życia Do klęczenia się przymusi

1.0. Część teoretyczna 1.1. Dyskusja to wymiana poglądów. Zachodzi zazwyczaj pomiędzy dwiema osobami, choć często ma również miejsce między większą liczbą uczestników. 1.2. Dyskusją poetycką nazywamy: a. dyskusję na tematy związane z poezją; b. dyskusję na różne tematy, ale utrzymaną w formie poetyckiej; 2.1.0. Dyskusja poetycka jako taka wynaleziona została w historii literatury światowej dwa razy. 2.1.1. Pierwszy raz wynaleziono ją w Japonii około wieku VIII. Wtedy formę tę nazwano renga, czyli pieśń łączona. Była przedmiotem dworskich rozrywek arystokracji w pełnym poezji i subtelności wczesnośredniowiecznym okresie Heian. 2.1.2. Powtórnie wynaleziona została na gruncie języka polskiego i w polskich warunkach kulturowych pod koniec XX wieku w Poznaniu przez redaktorów naczelnych KNBM™. Był to wynalazek całkowicie niezależny od prekursorskich w tym względzie dokonań Azjatów. Autorzy KNBM™ przeprowadzili pomiędzy sobą szereg dyskusji, zabijając nudę licealnych lekcji, zwłaszcza polskiego, pięknem poetyckiego słowa. Wiele lat później, spostrzegłszy wynalezienie Internetu, powrócili oni do pięknej tradycji poetyckiego dyskutowania. 2.2. Przedstawiona poniżej dyskusja poetycka cechuje się właściwościami pomienionymi w podpunkcie b. rozdziału 1.2. 2.3. Dyskusja poniższa przeprowadzona została omiędzy autorami redaktorami naczelnymi Kulinarnych Nowinek Babci Marynki™ w okresie około dwóch lat, za pośrednictwem ogólnoświatowej sieci Internet. 2.4. Wypowiedzi umieszczone po lewej są autorstwa Bartasa, te po prawej - Radzia.