Een aparte verjaardag voor mij. Ik krijg, zodra de wekker gaat, van Epi het zilveren doosje en een brief van mijn ouders ligt ook klaar. We ontbijten simpel en om half 8 zijn we klaar voor vertrek. We rijden uren door een woest landschap dat heel kleine groene grasjes en kruiden laat zien. Weer geregeld schapen, geiten en bedoeïenententen. We stoppen bij een grote kudde kamelen (eigenlijk dromedarissen) en maken foto's en praten wat met de herders. Er zijn enkele witte kamelen en kleintjes bij. Een mooi gezicht in deze omgeving.

Dan rijden we door Dares Zor en gaan door richting Mari dat vlakbij de grens met Irak ligt. Onderweg wordt gestopt om lunchinkopen te doen in een dorpje. We drinken er thee in een heus café (alleen mannen), als we buiten willen zitten, worden er meteen stoeltjes aangedragen. De falafel die we kopen, is vers gebakken, we stonden erbij toen ze de kokende olie in gingen. Dit wordt gemaakt van kikkererwtenpuree en ook het brood is voor ons vers gebakken. Verder wat blikjes vis, tomaten, kaas, komkommer, pepers, fruit en pijpuitjes. Dan rijden we het laatste stuk naar Mari, nog een heel eind . We brengen de lunch ingrediënten in de keuken van Ali, waar dit gewassen en klaar gemaakt zal worden. We bezoeken dan eerst Mari. Het is leuk dat we de maquette in het Louvre gezien hebben, zodat we ons er wat meer van kunnen voorstellen. We staan hier midden in de opgravingen en kijken tegen muren die zo'n 4000 jaar oud zijn! Veel decoratie en interieur is er natuurlijk uitgesloopt en in musea gebracht. Het is een groot complex en maakt diepe indruk. Overal liggen nog potscherven voor het oprapen en je vraagt je af wat er nog allemaal te vinden is. Dat er onder de huidige opgravingen nog een laag bebouwing ligt, is zeker, maar het is niet toegankelijk zonder de huidige laag af te breken. Grote stukken zijn niet overdekt en zal binnen de kortste keren totaal verweren tot niets nu de beschermende laag zand er afgehaald is. Doodzonde. Dan wacht de lunch op ons in de tent van Ali. We maken de broodjes zelf klaar met wat nu keurig op bordjes gewassen en gesneden op tafel gezet is. Erg gezellig.

Dan vertrekken we naar Duro Europos dat natuurlijk van een veel recentere datum is. We komen binnen via een poort door de enorme muren van de stad. Iets verder op zien we hoe de muren destijds ondermijnd zijn door er tunnels onderdoor te graven en zo de boel te laten verzakken. Er is toen veel zand tegen de muren aangebracht om de invallers buiten de houden en dat heeft veel huizen en een synagoge heel mooi geconserveerd. Onder die ingezakte muur werden skeletten gevonden van soldaten. We zien ook nog een badhuis met de Romeinse manier van vloerverwarming en de overblijfselen van de synagoge waarvan het interieur in Aleppo in het museum staat. Dan worden we onthaald op thee door mensen die daar met een enorm aantal kinderen zit en vanaf dat punt zien we de Eufraat beneden ons stromen, een prachtig gezicht.