ΧΡΟΝΟΣ : Κίνηση, μεταβολή, αλλαγή σε κάτι, κάπου και κάπως. Χρόνος χωρίς κανένα μέσο-φορέα ή χωρίς καμία αλλαγή δε νοείται. Ο αφηρημένος ευθύς χρόνος είναι φανταστικός και υποθετικός χρόνος για τον υπολογισμό της διάρκειας όλων των πραγμάτων με τον ίδιο τρόπο, ανεξαρτήτως του αν και πως αυτά αλλάζουν. Είναι ένας κοινός χρόνος, εντός των ορίων του οποίου, γίνεται ένας αριθμός μεταβολών, οι οποίες μεταξύ τους η μία προς την άλλη δεν γίνονται στην αυτή στιγμή, την οποία εμείς ορίσαμε σαν μία κοινή στιγμή για όλα. Οι μεταβολές μεταξύ τους μπορεί να συνδέονται σε διαφορετικούς χρόνους, αν και η παρουσία τους μέσα στο χώρο μπορεί να είναι ταυτόχρονη. Η συνύπαρξη των πραγμάτων  δεν είναι και ταυτόχρονη  ύπαρξη του ενός προς το άλλο, όπως δεν είναι και ταυτόχρονη (με όλους τους τρόπους) αλληλεπίδρασή τους. (Αυτό για να το συμπεράνουμε και να το καταλάβουμε δεν χρειαζόταν να διατυπωθεί η θεωρία της σχετικότητας). Ο  χρόνος που δεν συμβαίνει κάτι, ο χρόνος μέχρι να γίνει κάτι και μέχρι να υπάρξει κάποια αλληλεπίδραση δεν είναι ο πραγματικός χρόνος. Είναι ο δυνατός χρόνος και πρέπει να τον ξεχωρίζουμε.

 

ΧΩΡΟΣ: Η μέγιστη απόσταση απομάκρυνσης που είναι η ίδια (κοινή) για όλα τα υλικά πράγματα. Η δυνατότητα να γίνονται πολλές μεταβολές στον ίδιο χρόνο (συγχρονισμός) και κατά συνέπεια για να γίνονται συνδυασμοί πολλών υλικών φορέων, με πιο σύντομο τρόπο και να διαμορφώνονται πιο σύνθετα πράγματα μέσα στα μέγιστα όρια ενός ευρύτερου χρόνου. Η δυνατότητα αυτής της συνύπαρξης (του συνδυασμού και του ταυτόχρονου) δεν δημιουργείται από τα επιμέρους υλικά πράγματα και τις κινήσεις τους. Αντιθέτως, προϋπάρχει κάτι κοινό για όλα τα πράγματα, για όλους τους χρόνους που εκείνα αλληλεπιδρούν και ανεξάρτητα από τους τρόπους που διασυνδέονται. Το Σύμπαν προϋπάρχει σαν σταθερό και θέτει τα όρια ενός ελάχιστου και ενός μέγιστου δυνατού χρόνου αλληλεπίδρασης. Έτσι σχετικά (εκ των υστέρων ανάμεσα στα μεταβαλλόμενα πράγματα), αυτό το κοινό προϋπάρχον εξαναγκάζει σε σύνδεση, σε δημιουργία και στη διαμόρφωση των υλικών πραγμάτων μέσα από το πλήθος συσχετισμένων μεταβολών και αλληλεπιδράσεων, (οι οποίες δεν μπορούν να γίνονται τελείως απομονωμένες και απεριόριστα ξεκομμένες).

 

ΥΛΗ: Η ύλη είναι η σχετική αρχή της συνθετότητας, είναι ο ελάχιστος χρόνος και τρόπος διαμέσου του οποίου τα πράγματα μπορούν και αρχίζουν να υπάρχουν σαν εξωτερικά ανάμεσα στα άλλα. Η ίδια δεν υπάρχει εξωτερικά ως προς το σύνολο των λεγόμενων πραγμάτων ούτε πριν από κάθε ποιότητα πραγμάτων. Με άλλα λόγια, η λεγόμενη ύλη είναι οι φορείς της έμμεσης αλληλεπίδρασης και διαμόρφωσης των πιο σύνθετων πραγμάτων. Είναι ο ελάχιστος χρόνος δράσης και η πραγματικότητα με την πιο αφηρημένη ποιότητά της. Με άλλα λόγια, είναι η σχετική πρώτη πραγματικότητα μέσα στο ποιοτικό σύνολό της, είναι μία σχετική έλλειψη ποιότητας και πραγματικότητας μέσα στο τελειωμένο σύνολο της πραγματικότητας, μία σχετική αρχή του Χρόνου μέσα στον συνολικό Χρόνο, στον οποίο υπάρχει άμεσα (και ταυτόχρονα) το αυτοτελές Σύμπαν. Η ύλη, χωρίς μία προηγούμενη ποιότητα πραγμάτων ή χωρίς καμία προηγούμενη διαμόρφωσή της σε ποιότητες θα παρέμενε για πάντα απλή και τυχαία εξωκαθορισμένη ύλη, χωρίς τη δυνατότητα να δημιουργήσει σταθερούς τρόπους σύνδεσης.

 

ΒΑΡΥΤΗΤΑ:  Σύντομα... θα συμπεριληφθεί εδώ.