(İşbank
Kültür Yay.Düzenleyen:Ü.Yaşar Oğuzcan İst.1973 Dostlar Beni Hatırlasın)
AŞIK VEYSEL
DAĞLAR
Türlü türlü
irenklere belenmiş
Yeşil yaprağile
döşeli dağlar
Giyinmiş kuşanmış
gelin misali
Gülüyor yüzüne
neş’eli dağlar
Çeşit çeşit
çiçek takmış döşüne
Çekilir göçleri
peşi peşine
Çıkabilsem
şu yaylanın başına
Kuzulu
kurbanlı şişeli dağlar
Erimiş
karları çekilmiş duman
Açılmış
çiçekler yürümüş çimen
Hayli
kafamda yaşar her zaman
Başı oylum
oylum meşeli dağlar
Yüce dağlar
biribirine göz eder
Rüzgar ile
mektuplaşır naz eder
Gahi duman bürür
gahi yaz eder
Dereli
tepeli döşeli dağlar
Kışı
gelince beyaz çarşaf bürünür
Bahar gelir
dağlar yunur arınır
Hangisine
baksan cennet görünür
Sizi
benimseyip çoşalı dağlar
Ovalar
bizimdir dağ bizim dağlar
Ağlatma
Veysel’i gel gözüm dağlar
Dağlarsa
sinemi gurbetlik dağlar
Sevgilimden
ayrı düşeli dağlar.
BESEREK DAĞI
Arzusunu çektiğim
Beserek Dağı
Elvan elvan
çiçeklerin açtı mı
Çevre yanın
güzeller otağı
Bizim eller
yaylasına göçtü mü
Güney tarafında
kurban pınarı
Kalktı mı
mezarlı boyunun karı
Garip öter
meşeliğin kuşları
Yavru şahin
yuvasından uçtu mu
Doğusu
BeyyurduŞahinkayası
Batısı aşılık
taşır boyası
Üçoluk’tan
geçer Türkmen mayası
Sultan sulağından
suyun içti mi
Yeşil atlas
giymiş dağlar süslenmiş
Mescit Köyü
eteğine yaslanmış
Şeme Dağı
duman olmuş puslanmış
Sivralan’a
nuru rahmet saçtın mı
Zaman gelip
göçler geri dönerken
Güzellerin
yaylasından inerken
Dilberler
doldurup bade sunarken
Veysel Şatır
hatırlara düştü mü.
TECER
Havalandı gönlüm
inmez engine
Her zaman gönlümün
yaylası Tecer
Yüzünü
benzettim gülün rengine
Her zaman gönlümün
yaylası Tecer
Tecer Dağı
her yayladan yayladır
İşittiğim
haber bana gayladır
Sevgin beni
için için söyletir
Her zaman gönlümün
yaylası Tecer
Haber aldım
gene başın dumanlı
Dağılmış
dumanın şöhreti şanlı
Açmış
menevşeler yeşil çemenli
Her zaman gönlümün
yaylası Tecer
Gelmiş o
yaylanın baharı yazı
Öter bülbülleri
hoştur avazı
Bilir Köroğlu’nu
sever Ayvaz’ı
Her zaman gönlümün
yaylası Tecer
Yüce yaylan
güzeller otağı
Hoştur
Veysel yaylaların o çağı
Ulu dağlar
koç yiğidin yatağı
Her zaman gönlümün
yaylası Tecer
FARKLI ŞİİRLERİNDEN
ALINTILAR
Veysel der
çıkayım bir yüce dağa
Ağaçlar
bezenmiş yeşil yaprağa
Zaman gelir
tenim düşer toprağa
Karışır
toprağa toz olur gider
Ah çeker aşıklar
ağlar zarınan
Yüce dağlar
şöhret bulmuş karınan
Çağlar
deli gönül ırmaklarınan
Ağlar ağlar
göz yaşların silemez.
Yüce dağlar
ova gibi düzlenmez
Veysel
muhannetten kerem gözlenmez
Tilki gölgesine
aslan gizlenmez
Yiğidin gölgesi
kendinden olur.
Yüce dağın
menekşesi
Sesin güzeller
neşesi
Gönlümün
billur şişesi
Taşa çalsam
kırılman mı
Aramızı
kesti dumanlı dağlar
Tepesinden aşan
yollar yücedir
Artıyor
efkarım yine bu çağlar
Bilmiyorum
nazlı yarim nicedir.
Gelen yok
giden yok uzadı ara
Ilgaz Dağı
yol vermiyor geçilmez
Havalansam
yoldaş olsam kuşlara
Kollarım
yok kanadım yok uçulmaz
Bu sene de Gölköy
bana yurd oldu
Ilgaz Dağı
aramızda perd’oldu
Senden ayrıldığın
bana derd oldu
Derdim
senden başkasına açılmaz.
Ah belimi büken
oldu
Gurbet bana
diken oldu
Altı aydır
mekan oldu
Dibi Kırkkız
dağı benim
Dünya
kurulalı yaşayan dağlar
Her tarafı
zümrüt olur çağlar
Veysel’i
hatırlar sevgilim ağlar
Göz yaşları
kurumadan yetişek.
Dağlar çiçek
açar Veysel derd açar
Derdine düştüğüm
yar benden kaçar
Gerçek aşık
olan kendinden geçer
Derdini
aleme yayar iniler.
Gözyaşları
gibi ulu dağlardan
İnginden
ingine çağlayan sular
Derin derin
derelerden dönerek
Arayıp Aslını
arayan sular.
Adapazarı’na
demişler Ada
Yar elinden
yaralarım ziyade
Çiğdemleri
dağda gülü ovada
Açtı bahar
çiçekleri Ada’nın
Seherde
yuvada uyanır kuşlar
Dallar sada
verir dağlar ses verir
Herbiri bir
türlü feryada başlar
Güller sada
verir bağlar ses verir.
GERİ / Dağcılık / İLERİ
|