Reisverslag
 
 
 

Dinsdag 11 juni
Dawson City - Whitehorse
[vorige dag] [routebeschrijving vandaag] [volgende dag]
 

Langs de Yukon River terug naar de bewoonde wereld.
 
 
 

10h30
We rijden de stad uit in zuidelijke richting en gaan nog eens een kijkje nemen op het Dome Viewpoint, 7 km de heuvels in. Het zicht op de Yukon vallei en de Ogilvie Mountains is adembenemend. De schaduwen van de wolken schuiven traag over de heuvelruggen. De traagstromende Yukon straalt een onvergetelijke rust uit.

11h15
We rijden langs de tailing piles, of wat er overblijft nadat een dredge gepasseerd is, langwerpige hopen met steenslag, honderden meters lang. Een vreemd landschap.

De Klondike Loop, het noordelijke deel van de Klondike Highway, is het 526 kilometer lange traject tussen Dawson City en Whitehorse. De weg is in het begin van deze eeuw uitgestippeld door de miners en de trappers. Er is veel bush links en rechts van de highway, maar wildlife is er niet te zien.
Bij gebrek aan echte dieren zitten we hier dieren uit te vinden in de wolken. Hiermee hebben we meer succes.

12h35
We passeren Gravel Lake. Het weer is terug vrij mooi. Misschien wat fris buiten maar in de wagen is het gezellig warm.
We stellen vast dat, hoe Amerikaans onze Chevy ook mag zijn, hij hier wel een unicum is, iedereen rijdt hier met campers en pick-ups.

13h20
Dry Creek, zowat 106 mijl van Dawson.
We hebben zojuist een zwarte beer gezien, en deze keer niet in de wolken maar op de weg. In de verte kwam er een schim over de weg, Hilde dacht eerst dat het een tegenligger was in de bocht. Het bleek echter geen auto te zijn maar een zwarte beer van zowat anderhalve meter groot.
Ik rem af tot aan de plek waar het dier tussen de struiken verdween. En ja ! Daar komt hij nog eens tevoorschijn. Natuurlijk ging alles veel te snel om een foto te nemen.

13h45
Stewart Crossing. Vanaf hier leidt de Silver Trail naar Mayo.
Die weg nemen we niet, de honger slaat toe en we springen een plaatselijke hamburgertent binnen. De cheeseburger smaakte wel maar frieten moeten ze nog leren maken, het zijn dikke oliestokjes met de schil er nog aan. Met veel ketchup en mayonaise geraken die nog wel door onze keel.

Sinds we die beer gezien hebben durven we niet meer te ver van de auto gaan. Een foto nemen van de Vedge die naast de weg groeit, kan nog wel, dat is binnen het bereik.
 

15h25
Pelly Crossing, simpele benamingen zijn nog de beste, we kruisen de Pelly River. Aan de horizon links van ons zien we de witte toppen van de Mackenzie Mountains. Alhoewel we omgeven zijn door bossen, zover we kunnen zien, verandert het landschap hier snel.

15h55
We rijden tussen Pelly Crossing en Minto. Volgens de Milepost kreeg dit gebied in 1995 nog een hevige brand te verduren. Gedurende kilometers zien we enkel nog verschroeide boomstammen, hier en daar begint al wat gras door het as te groeien.

16h30
Voorbij Minto rijden we opnieuw langs de Yukon River. Bij de Five Finger Rapids houden we even halt. Dit was ooit het oog van een naald voor de miners die per boot naar Dawson voeren, een bijna onmogelijke hindernis die de adrenaline in het bloed deed stijgen.

17h15
Carmacks, ooit een belangrijk bevoorradingspunt voor de stoomboten die de Yukon afvoeren tussen Whitehorse en Dawson. De stad heeft zijn naam te danken aan ene George Carmack, die het hier 100 jaar geleden gemaakt heeft in de Klondike. Zijn exploten zorgden ervoor dat na hem meer dan 100 000 avonturiers hun geluk gingen zoeken in de goudvelden rond Dawson.

17h50
Het historische Montague House heeft maar weinig interessants voor ons : restanten van een oude blokhut zonder dak uit het begin van deze eeuw.
Vergeleken met onze historische gebouwen is dit vrij recent. We moeten echter begrijpen dat naar Amerikaanse en Canadese normen hier niet veel ouder te vinden is.

18h00
Twin Lakes. De volgende 80 kilometers moeten we uitkijken voor moosen, althans dat wordt beweerd op een verkeersbord.

18h15
Nog geen moosen te bespeuren.
Het is niet omdat er een plaat staat, dat ze ook echt te zien zullen zijn, maar we mogen toch hopen ...

19h15
We rijden ter hoogte van Lake Laberge, een 64 km lang meer dat gevormd wordt door een plaatselijke verbreding van de Yukon River.
We naderen ook Whitehorse. Het verkeer wordt drukker en langs de weg bemerken we enkele ranches met paarden. Er zijn draadafspanningen om het vee van de weg te houden en er is zelfs straatverlichting en een fietspad. Dat hadden we al lang niet meer gezien.

19h50
Eindelijk, Whitehorse. We hebben 352 mijl op de teller en dat is meer dan genoeg voor vandaag.
 
 

[volgende dag]