Reisverslag
 
 
 

Dinsdag 18 juni
Seward - Anchorage
[vorige dag] [routebeschrijving vandaag] [volgende dag]

Het onvermijdelijke einde nadert.
 
 
 

10h20
Het maritiem klimaat in Alaska lijkt sterk op een natte Belgische zomer : grijze bewolking, weinig wind en af en toe wat motregen. Voor we naar Anchorage vertrekken, nemen we eerst nog een kijkje bij het Benny Benson Memorial.
Deze student ontwierp voor een tekenwedstrijd in 1926 de vlag van Alaska, het sterrenbeeld Grote Beer op een donkerblauwe achtergrond. Eerlijk toegegeven, het is een prachtig symbool voor Alaska, maar toch zie ik niet de noodzaak om voor dergelijk feit een gedenkteken op te richten. Maar wie zijn wij om dat te verkondigen ? Weinig chauvinistisch als we zijn, zie ik ons geen standbeeld maken voor de ontwerper van de Belgische vlag, wie het ook mag zijn. Amerikanen zijn duidelijk anders, dat hadden we natuurlijk al eerder gemerkt.

10h45
We zijn een 10-tal mijl uit Seward en hebben het kustweer reeds achter ons. De hemel is helemaal opengetrokken, maar het is merkelijk frisser en er staat een stevige bries.

12h40
Bij het overschrijden van de Turnagain Pass laten we de Kenai Mountains achter ons. We bevinden ons opnieuw in de vlakte nabij Portage waar we eergisteren van de trein reden. In de Placer River, die hier grotendeels bestaat uit een aaneenschakeling van meertjes, merken we 'Spatterdocks' op. Het zijn gele waterlelies waarvan de stengels vroeger door de indianen gebruikt werden voor hun geneeskrachtige eigenschappen. De zaden werden gestampt tot bloem en uit de bladeren werd kleurstof gehaald. Vandaag zijn alleen nog bevers en vogels geïnteresseerd in het voedzame aspect, wij bekijken ze alleen nog als mooie decoratie in het landschap.

We nemen de afslag voor de Portage Glacier Road.
 
 
 

12h55
Portage Lake. De gletsjer zelf kunnen we niet zien maar de afgebrokkelde ijsschotsen zijn ons tegemoet gedreven met de wind en de stroming. Ze smelten in de zon en af en toe zien we er één met een luid gedaver slagzij maken. Een diepblauwe kleur komt tevoorschijn van onder het water. Als in een dominospel komen ook andere blokken tot wankelen en keren zich eveneens in een andere positie.
Indrukwekkend of beter nog "Amazing !", zoals we ter plaatse horen.

Tijdens een bezoek aan het Visitor Center zien we een interessante tentoonstelling over gletsjers en aanverwante geografische fenomenen.

15h15
Na een sandwich (nee, geen hamburger !) en een bezoekje aan de gift shop, springen we de wagen in voor het laatste traject van vandaag, Anchorage.

15h45
We rijden terug op de Seward Highway. Naast ons ligt de Turnagain Arm. Het is laagtij want we zien enkel een grote zandvlakte naast ons. "Dangerous quicksand at low tide !", wordt ons gewaarschuwd langs de weg. Wees gerust, we waren niet van plan een wandelingetje te gaan maken op het strand.
In de brede vlakte aan de andere kant van de highway staan veel dode sparren, ten gevolge van het indringende zoute water van de Turnagain Arm. De vlakte wordt afgeboord door vrij steile heuvels, begroeid met sparren, wilgen en alpenweiden. Er zijn zelfs rotsen, die we tot nu toe nog maar weinig gezien hadden. Daarboven sneeuw, als slagroom op een taart.

16h20
Beluga Point, maar geen beluga's te bespeuren. Ik veronderstel dat het lage tij er wel iets mee te maken heeft.
Inmiddels zijn we nog slechts 16 mijl van Anchorage en voelen het onvermijdelijke einde van onze tocht naderen.

16h40
Piekuur in Anchorage. Ongelooflijk druk in vergelijking met de eenzame tocht van de voorbije drie weken.

Dan is het nu nog "cadeautjestijd", avondeten en de valiezen klaarmaken. Morgen zullen we daar weinig tijd voor hebben.
 
 
 
 
 

[volgende dag]