Pastanoŭvajem i na viečny čas toje mieć žadajem – zaścierahajučysia ad taho, ad čaho by niepryjaciel usilvacca zmoh – kaby z usich ziemlaŭ haspadarstva Našaha Vialikaha Kniastva Litoŭskaha – jak žydovie, tatarovie, kupcy, tak i ŭsi paddanyja Našyja jakoha-kolviek stanu – najaŭna j tajemna ŭsialakich broniaŭ, zaleza, ručnicaŭ, kosaŭ, nažoŭ, strełaŭ i ŭsialakich inšych pryładaŭ vajskovych nie vyvozili dy pasłam nie pradavali. A chto by taho śmieŭ nie zaŭvažać nad tym zahadam i pastanovaju Našaju, toj nia čym inšym, adno śmierciu pakarany być pavinny. A tavary dy ŭsia majomaść jahonaja musić być da Skarbu Našaha ŭziataja.