กลอนแปด หน้า ๔ กลอนตัวอย่าง

[ กลอนแปด ... ๒ ] [ กลอนแปด ... ๓ ] [ กลอนแปด .. ๔ ]

[ Home ] [ ร้อยกรองไทย ] [ คุยกันฉันท์คนชอบกลอน ] [ เกี่ยวกับผู้จัดทำ ] [ สมุดเยี่ยม ]

จุดประกาย คนรักกลอน

         วางมือจากการเพิ่มเติมข้อมูลไปนาน เนื่องจาก
ไปทำเวบให้วัดบ้าง ให้โรงเรียนบ้าง ให้สมาคมฯ
บ้าง ทั้งหมดนั้นก็เป็นการกุศลทั้งสิ้น
        เนื่องจากทั้งวัดและโรงเรียน ก็ไม่ใช่อื่นไกล
โรงเรียนก็ตั้งอยู่หน้าบ้าน ส่วนบ้านก็ตั้งอยู่หน้าวัด
         กลับมาดูเวบของเราอีกที่ ปรากฏว่าคึกคัก
ขึ้นอักโข ที่ได้คุณป้า Tammy สาวเซ็กซี่ ปี ๒๐๐๒
กับคุณลุงโก๋แก่ มันทุกเม็ด มาช่วยกันชุบชีวิต
กระดานสนทาของ thaipoetry ให้มีชีวิตชีวาขึ้นมา
        แถมพาดพิงมาถึง webmaster อีกต่างหาก
เลยร้อนตัวขึ้นมานิด ๆ ต้องมาช่วยคุณลุงคุณป้า
อีกแรงหนึ่ง เพื่อฟลุคมีทัพหนุนมาช่วยเยอะ ๆ ด้วยวิธี
จุดประกาย คนรักกลอน ตามวิธีของผมนี่แหละ
        เรามาเข้าเรื่องกันเลยนะครับ สำหรับน้อง ๆ ที่
ศึกษาฉันทลักษณ์ (กติกาการเขียนกลอน) มาดีแล้ว
แต่ ยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี เรามาจับแนวทาง
กันเลย แนวทางการเขียนกลอนสั้น ที่มีความยาว ๑ - ๕ หรือ ๖ บทขึ้นไป ของนักกลอนไทยนั้นพอสรุป ได้เป็น
๕ แนวทางหลัก ดังนี้.-
         ๑. กลอนรัก สมรัก พลาดรัก อกหัก โศกเศร้า
เคล้าน้ำตา ปานว่าจะลาโลก ก็ว่ากันไป กลอนแนวนี้
นอกจากจะมี เธอ กับ ฉัน เป็นตัวละครหลักแล้ว ก็จะ
มี ดอกไม้ สายน้ำ สายลม แสงเดือน และดวงดาวฯ
เป็นฉากประกอบเสมอ

(ตัวอย่าง)
          ๒. กลอนสะท้อนสังคม (แนวเดียวกับเพลงเพื่อ
ชีวิต หรือนัยหนึ่งเนื้อเพลงเพื่อชีวิต ก็นำมาจากบท
กลอนสะท้อนสังคมนั่นเอง)
          กลอนแนวนี้ จะเขียนยากขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง
ผู้เขียนจะต้องเป็นผู้ที่สนใจเป็นพิเศษ ต่อสังคม มอง
เห็นปัญหา นำมาสะท้อนให้สังคมได้รับรู้ และกระตุ้น
เตือนสังคมให้ร่วมกันแก้ไข

(ตัวอย่าง)
           ๓. กลอนธรรมะ ได้แก่บทกลอนสอนใจ ให้คน
ยึดมั่นในศิลธรรม ตระหนักในบาป บุญ คุณ โทษ ซึ่ง
ถือเป็นศิลป กาพย์ กลอน ชั้นสูง ที่มีอยู่ในเพลงปฏิภาค
เพลงพื้นบ้าน การแสดงพื้นบ้าน ทั่วทุกภูมิภาคของไทย
          ผู้เขียนกลอนธรรมได้ดี ส่วนมากจะเป็นครูบา
อาจารย์ ผู้ที่บวชเรียนและศึกษาธรรมมานาน

(ตัวอย่าง)
           ๔. กลอนตลกขบขัน แดกดันสังคม เป็นกลอน
ประเภทอ่านแล้วขำกลิ้ง หรือแสบ ๆ คัน ๆ อ่านแล้วมัน
(รดชาด) ดี กลอนแนวนี้จะว่ายากก็ยาก ง่ายก็ง่าย
อย่างไรไม่รู้ซิ ใครสนใจลองไปฝากตัวเป็นศิษ์ คุณป้า
Tammy สาวเซ็กซี่ ปี ๒๐๐๒ กับคุณลุงโก๋แก่ มันทุก
เม็ด ดูได้ที่กระดานสนทนาของเรา และ
           ๕. กลอนเนื่องในวาระวันสำคัญต่าง ๆ เช่นวัน
เฉลิมพระชนมพรรษา วันสุนทรภู่ วันแม่ วันครู วันเกิด
วันตาย วันอำลาอาลัย เป็นต้น
           เอาละครับ พอจะเห็นลู่ทางกันบ้างแล้วใช่ไหม
ครับ ต่อไปผมจะพยายามหาตัวอย่างกลอน ในแต่ละ
แนวทาง มาศึกษากันดู
        ต่อไปก็เหลือเพียงปัญหาประการสุดท้าย คือจะ
เริ่มต้นกลอนวรรคแรก และจบกลอนวรรคสุดท้าย
อย่างไร ในประเด็นนี้จะขอยกเอาข้อเขียน เรื่องเคล็ด
(ไม่ลับ) การเขียนกลอน จากหนังสือต้มยำทำกลอน
มาแนะนำกัน ทั้งกระบิเลย
          ไหน ๆ ผู้รวบรวมก็บอกว่า (ไม่ลับ) อยู่แล้ว
ก็เลยขออนุญาต ที่จะเผยแพร่ต่อกันตรงนี้เลย ไม่ว่า
ไรกันนะครับ ท่านรองประธาน อบต.บางรักพัฒนา
(พี่อร่าม อินพุ่ม) เป็นผู้ที่ส่งหนังสือเล่มนี้มาให้
หนังสือต้มยำทำกลอน ท่านว่าไว้ว่าดังนี้.-
         เคล็ดลับในการเขียนกลอน สำคัญอยู่ที่การ
ขี้นต้น ให้ประทับใจ ดำเนินเรี่องให้มีสัมพันธภาพ
เป็นเอกภาพ ทั้งสำนวนโวหารชวนติดตาม เปรียบ
เทียบ รู้จักใช้ถ้อยคำเหมาะสม มีการเล่นคำ คติภาษา
          สุดท้ายตอนจบให้ประทับใจ อันที่จริงขึ้นต้นกับ
ตอนจบ วิธีการก็คล้ายๆ กัน สรุปว่าอ่านแล้วลืมไม่ลง
คิดถีงแต่คนเขียนว่างั้นเถอะ
          การขึ้นต้นบทกลอนมีหลายวิธี เป็นการขี้นต้นด้วย
คำนิยาม คำจำกัดความ บอกเล่า ปฎิเสธ หรือด้วยเสียง
สัญลักษณ์ เป็นต้น ขอยกตัวอย่างพอสังเขป ดังนี้.-
         ๑. ขื้นต้นดัวยสำนวนไทย คำพังเพย สุภาษิต
คำพังเพย
                                   น้ำขื้นให้รีบตักหลักภาษิต
                            เป็นข้อคิดคำคมสมสมัย
                            เมื่อโอกาสมีอยู่สู่หลักชัย
                            รีบฉวยไว้ยื้อแย่งแข่งเวลา
                          จาก เวลาและวารีไมยินดีจะคอยใคร ของ ประสิทธิ์ บุญวงศ์

          ๒. ขื้นต้นด้วยการบอกเรื่องราวประสบการณ์ชีวิต
                               จากเยาว์วัยไร้เดียงสาซึ่งน่ารัก
                         เริ่มรู้จักความสดใสแห่งวัยรุ่น
                        เหมือนกุหลาบอาบน้ำค้างกลางอรุณ
                        เอิบอบอุ่นประกายจับสายตา
                            จาก ยุวสตรีไทย ของ ณรงค์ อิ่มเย็น

           ๓. ขื้นต้นด้วยความรัก ประทับใจ ลึกซึ้ง
                             เลือดจะฉีดขื้นหน้าเวลาพบ
                       ยิ่งประสบแววตาชื่อมือจะสั่น
                       พูดไม่ออกบอกไม่ได้ไบ้ตามกัน
                       ผูกสัมพันธ์ทีละน้อยด้วยรอยยิ้ม
                            จาก รัก ของ ชมพร จือเหลียง

             ๕. ขึ้นต้นด้วยการดึงเอาธรรมชาติมาเป็น
อารมณ์
                           หนาวลมหนาวเหน็บย้ำดีกกำดัด
                       พระจันทร์ ลัดห้วงหาวเหินดาวเหนือ
                       กระชิบฟ้าฝากดาวหนาวเหน็บเนื้อ
                       ว่าหนาวใจใครจะเอิ้อให้อุ่นใจ
                  จาก จากเจ้าพระยาถีงฝั่งโขง ของ สงวน สมกาย

         นี่เป็นเพียงแนวทางการขี้นต้นบทกลอนเล็กๆ
น้อยๆ ยังมีอยู่อีกหลายวิธี ที่จะก้าวสู่ความเป็นนักกลอน
มือชีพ สุดแล้วแต่คุณจะหาวิธีการแบบไหนนำมาเขียน
ก็คิดเอาเองมังฮิ
         ต่อไปเป็นจุดสำคัญ คือตอนจบของกลอน การ
ดำเนินเรื่องแล้วแต่สูตรใครสูตรมัน (เหมือนกับสูตร
ต้มยำทำกลอน) มาว่ากันถึงจุดสำคัญ คือตอนจบ
ของกลอนคนเราถีงจะมีสรีระสวยงาม หล่อ สวย รวย
ขนาดไหน ถ้าขาด้วน แขนขาด หูแหว่ง ปากเบี้ยว
ตูดบิด ขาเป๋ เสียแล้วไม่น่ามองอยู่ดี
          บทกลอนก็คล้ายๆ กันขี้นต้นสวย ดำเนินเรื่อง
ดีมาตลอด ตอนจบก็ต้องดี มีทีเด็ดเคล็ดลับให้ลืม
ไม่ลง กลอนจีงจะมีคุณภาพดูตัวอย่างกลอนในต้มยำ
ทำกลอนก็ แล้วกัน กลอนดี ๆ น่าอ่านทั้งนั้นเลย
(เคล็ดลับการเขียนกลอนวรรคสุดท้าย) คือ.-
          ๑. จบด้วยคำคมลึกซึ้งกินใจ
                       คนท่ายางสั่งฟ้าวอนมาถีง
                  คำคำหนี่งมอบแด่คนแควใหญ่
                  ถีงสายน้ำล้ำฝั่งแยกทางไป
                 ขอสายใจอย่าต้องเป็นสองแคว
            จาก จากท่ายางถึงแควใหญ่ ของ เกสรดาว

          ๒. จบด้วยทิ้งปริศนาให้คิดคล้ายกับเป็นการ
ฝากข้อคิดให้คนอ่านช่วยกันคิด ชวยกันแก้ปัญหา
ของสังคม
                         นี่ก็ผ่านลมหนาวหลายคราวแล้ว
                  ไม่มีแววว่าครูมาอยู่ใหม่
                  มีแต่เสียงผู้แทนอยู่แสนไกล
                  มีแต่ครูไทยถูกฆ่าตาย
         จาก ครูไทย ของ สรรพสิทธิ์ เลอสรรพ์

          ๓. จบด้วยสรุปใจความ ฝากข้อคิดเห็น แต่ชวน
ให้คนอ่านคิดต่อไปอีก หรือในลักษณะเป็นสัจธรรม
                         มองโลกด้วยปัญญาแสวงหวัง
                    จะพบส่วนดียังทุกก้าวย่ำ
                    โดยระเบียบวิถีสัจธรรม
                    สี่งสวยงามลึกล้ำในตัวเอง
                             จาก ธาตุแท้ ของ จอม จตุรงค์
          ๔. จบด้วยพลิกความคาดหมาย หักมุม คล้ายกับ
เขียนเรื่องสั้น ดำเนินเรื่องอย่างมีเหตุผลมาตลอด
แต่ตอน จบกลับหักมุม หรือผู้เขียนกำลังเขียนถีง
เรื่อง (งาน) อย่าง ใดอย่างหนี่งอยู่ ครั้นถีงเวลาจบไปอีก
เริ่องหนี่ง นอกจาก ผู้อ่านจะคาดเดาไม่ถูกแล้ว เป็นได้
ฮากันบ้างแหละ ขอยกมาทั้งส่านวน ดังนี้.-
                                สักวาลาศรีปทุมล้วนหนุ่มสาว
                      คงมีคราวผูกพันพบกันใหม่
                      สงสารเอยมาฟังโดยตั้งใจ
                      จนเวลาเลื่อนไหลไปเนิ่นนาน
                      ฟังพิทักษ์รักษาภาษาสยาม
                      ให้งดงามเคียงแผ่นดินคู่ถิ่นฐาน
                      อย่าหลงเล่ห "โลกาภิวัตน์" นิทรรศการ
                      หวยรัฐบาล "แปดเจ็ด" เลขเด็ดเอย
                                   จาก �สักวาลาจาก ของ ประสิทธิ์ โรหิตเสถียร
         ๕. จบด้วยการช้ำบทแรก คือการนำบทกลอน
สองวรรค ขี้นต้นมาจบแต่เปลี่ยนสองวรรคท้าย
เป็นการ ย้ำเน้นความเดิม เพี่อแสดงถีงความรู้สึก
ของคนเขียน ยังค้นหาตัวอยางไม่เจอ (ไม่รู้ไปชุก
ไว้ที่ไหนเปิดหาเอาเองในเล่มนี้ก็ได้) ขอผ่านไปก่อน
ไม่วากันนะ
         ๖. จบด้วยสำนวนไทย สุภาษิต คำพังเพย
ก็เหมือนๆ กับการขึ้นต้นนั่นแหละน้อง ไม่ต้อง
ยกตัวอย่าง (ยกจนเมื่อยมีอแล้วยังไม่ได้อภิปราย
สักที)
        ๗. จบด้วยการจบไปเฉยๆ อ่านจบแล้วยังไม่รู้เลย
ว่าจบ (เก่งจริงๆ) ...

ตัวอย่างกลอนรัก

                             ... อ้อนดาว ...
                                 โดย ธันวา อภินันท์
หยาดไมตรีซึ้งทรวงจากห้วงหาว
สบตาดาวพราวพรายประกายหวาน
แววเยื่อใยไหวเเกื้อจ่อเจือจาน
ดาวประสานตาหมายมอบไมตรี
          ดาวจ๋า
          ดาวเป็นดาวเด่นฟ้าในราศี
          ผ่องอะคร้าววาววับจับฤดี
          ดาวมากมีคนรอรับประดับใจ
อุ่นอ้อมรักเต็มกอเฝ้ารอรับ
พร้อมพร้อมกับศรัทธานำมาให้
รักแล้วอย่าร้างลาให้อาลัย
หวั่นดาวไกลลิบลอยสุดสอยชม
            แล้วดาวอย่าร้างเลือนลืมเพื่อนนะ
            อย่าเลยละรักรื่นให้ขื่นขม
           เติมรักเต็มอุราเต็มอารมณ์
           หนาวเนื้อห่มตักตาวสกาวดวง
หวั่นในรักทั้งรักภักดีสาว
หวั่นรักร้าวดาวลอยคล้อยสู่สรวง
หวิวหวิวหวั่นเหน็บหนาวปวดร้าวทรวง
ดาวอย่าลวง กันนะ .... นะจ๊ะดาว

           ... ตะแบกช่อสุดท้าย ...
                               โดย ธันวา อภินันท์
ตะแบกบานเต็มต้นอีกหนแล้ว
ฉาบฉายแววม่วงงามเน้นความหมาย
แฝงความจริงความฝันเมื่อวันวาย
ฝากนิยายเรื่องยาวไว้ท้าวความ
            เมื่อรักเริ่มซึ้งในดวงใจรัก
            ก็ตระหนักทั้งใจอันไหวหวาม
           ว่ารักแท้หรือลวงหนอ "ม่วงงาม"
           เพราะนิยาม "สีม่วง" คอยท้วงติง
ชื่นชมม่วงชูช่อล้อลมร้อน
เอื้ออาทรอ้อนสุขในทุกสิ่ง
จึงรักลวงที่เห็นเหมือนเป็นจริง
ตราบม่วงทิ้งกิ่งไปเริงสายลม
            จึงประจักษ์กับใจที่ไหวหวั่น
            ว่าสักวันรักชื่นจะขิ่นขม
           แล้ววันที่วิตกจะอกตรม
           ก็สาสมที่หวั่นตามคัลลอง
"ตะแบก" ช่อสุดท้ายในวันนี้
เหลือเพียง "สีม่วงหม่น" ติดต้นหมอง
รอวันร่วงโรยราน้ำตานอง
ฝากโลกฟ้องประจักษ์เล่ห์รักชัง
            "สีม่วงหม่น" หล่นดินหมดสิ้นแล้ว
           นิยายแนวเศร้ารุดสู่จุดหลัง
           ถูกเล่ห์รักหักเหชีพเซซัง
           ดับภวังค์รักสิ้น ... พร้อมวิญญาณ์

                                ... ถามบาง ...
                                    โดย ธันวา อภินันท์
ลมเหนือหนาวทักทายมาหลายหน
คิดถึงคนอยู่ไกลอยากไปหา
หวานมนต์เพลงพระจันทร์เดือนธันวา
กล่อมศรัทธาฟ้าฝันในวันไกล
          หวนถึงเพลงอ้อนจันทร์คืนวันก่อน
          หนุนตักนอนหลับฝันหวั่นหวั่นไหว
          สุขอยู่กับความฝันมิทันไร
          พันธะใจจากบางก็หมางเมิน
พลิ้วลมหนาวเจ้าพระยาคืนฟ้าหนาว
เพลงปวดร้าวพ้อ "บาง" ว่าห่างเหิน
บนเส้นทางเหน็บหนาวที่ก้าวเดิน
นั้นหนาวเกินบรรเทาให้เบาบาง
           อยากทวงถามถึงสิทธิ์ความคิดถึง
           คนเคยซึ้งน้ำใจมาไกลห่าง
           หรือ "บาง" หมายปลีกตนตัดหนทาง
           จึงจีดจางน้ำใจสิ้นใยดี
เพลงอ้อนจันทร์เสื่อมมนต์รักหม่นหมอง
ฟ้าขลิบทองมากลายเป็นหลายสี
เมื่อบางสิ้นเยื่อใยสิ้นไมตรี
จึงไม่มีอีกแล้ววี่แววซึ้ง
           มนต์ธันวาไม่มีเช่นปีก่อน
           ไร้อาทรไร้สิทธิ์จะคิดถึง
           ขอถามบางสักคำเตือนคำนึง
           ใยบางจึงลืมได้ ... แม้ใจบาง

       ยกตัวอย่างมา ๓ สำนวนไม่ทราบว่าพอจะจุดประกาย แฟน ๆ กลอนรักได้บ้างหรือเปล่า นี่ขนาดปัดฝุ่นของเก่า
ก็หืดขึ้นคอจะแย่แล้ว ลองดูของเพื่อนนักกลอนร่วมสมัย
ท่านอื่น ดูสักสำนวนหนึ่งก็แล้วกัน จะได้ดูสำนวนที่แตก ต่างกันออกไปบ้าง

                    ... ดอกหญ้า ...
                                    โดย วงจันทร์ วรประเสริฐ
ยอดหญ้า ...
ยังมิสิ้นคุณค่าดอกหญ้าเอ๋ย
ยังมีคนปรารถนาได้มาเชย
อย่าเศร้าเลยดอกหญ้ายอดยาใจ
          น้ำค้าง ...
           เคยพราวพร่างรินรดอย่างสดใส
          ุสายลมเฝ้าพะนออยู่ต่อไป
          ลืมเถิดใครเคยหยามประนามเธอ
ลมหนาว ...
คิดถึงคราวดอกหญ้าช้ำเสมอ
อยากปลอบจิตชิดใกล้เมื่อได้เจอ
ลมเคยเพ้อรักหญ้าและปรานี
           ธุลีดิน ...
           ยังถวิลหญ้าคู่ชื่นชูศรี
           หัวใจเสน่หาเอื้ออารี
           มองไมตรีล้ำค่าแต่หญ้างาม
แสงเดือน ...
ขอเป็นเพื่อนต่อไปแม้ใครหยาม
แอบเป็นสุขสดชื่นทุกคืนยาม
จะเลวทรามแค่ไหนไม่สำคัญ

                   ตัวอย่างกลอนสะท้อนสังคม

                   ... ประชาธิปไตยแบบไทยทำ ...
                                                                 โดย   โชติกานต์
คือขุมทรัพย์นับค่ามหาศาล
คือชวาลย์ความหวังไทยทั้งผอง
สืบขุมทรัพย์มรดกการปกครอง
สร้างขวานทองด้วยระบอบอันชอบธรรม
            เสรีสิทธิศรัทธาประชาชาติ
           ทรงบทบาทพันธะนานฉะนำ
           เยี่ยงระบอบ "พ่อขุนฯ" สุขหนุนนำ
           มวลชนล้ำเลิศลักษณ์ประจักษ์ใจ
"อนุสาวรีย์" สีทองงามผ่องฟ้า
ทอแสงทานำทางสว่างไสว
รำลึกบาท "พระปกเกล้าฯ" คุ้มเผ่าไทย
การุณย์ไท้ท้นแคว้นท้นแผ่นดิน
            สละราชย์เพิ่อราษฎร์อนาถนัก
            อาลัยรักราษฎร์รักหนักถวิล
           ยามไพร่ฟ้าเสียฟ้าน้ำตาริน
           ทั้งธานินทร์รัฐธรรมนูญฤาสูญนาม
กับเวลายืดยาวที่ก้าวย่าง
วิถีทางยังรกหลงด้วยพงหนาม
มากกลยุทธ์หักเหมากเล่ห์ทราม
ทวีความระยำยับไปกับกาล
            เฉกข้าวขาดฝนพรมนาล่มแล้ง
           พืชขาดแสงสังเคาระห์พาปรุงอาหาร
           ประชาธิปไตยควรเร่งให้เบ่งบาน
           หลายปีผ่านโตขึ้นนิด ... แค่ติดดิน

                  ... แม่ปูกับลูกปู ...
                                  โดย โชติกานต์
"ทำอะไรตามใจคือไทยแท้"
เช่นนั้นแน่หรือ ... ฟังแล้วกังขา
ไร้ระเบียบวินัยแต่ไรมา
เป็นประชาธิปไตย์แบบไทยทำ
           ค่านิยมสมมุติแต่จุดเริ่ม
           ให้ฮึกเหิมสู่วาระก้าวถลำ
           ลูกปูมีแม่ปูเป็นผู้นำ
           จึงก้าวซ้ำย่ำคดทุกบทไป
ร่ำรวยเพราะโกงได้ถูกใจนัก
ว่าแหลมหลักเลิศล้นกว่าคนไหน
นับเป็นท่านเป็นเสี่ยละเหี่ยใจ
สังคมไทยจึงรังแต่จะแย่ลง
            ปลูกฝังค่านิยมชื่นชมผิด
            วิปริตผิดธรรมะละโลบหลง
           ทำตามใจต้องลดต้องปลดปลง
           เลิกเสริมส่งเมามัวสิ่งชั่วช้า
รวยเพราะโกงใช่คนดีต้องชี้ชัด
ต้องกำจัดไม่ยอมรับไม่นับหน้า
จนแต่ดีต้องเชิดชูต้องบูชา
จะนำพาให้สังคมสุขร่มเย็น
           ฝากพ่อแม่ครูอาจารย์สมภารพระ
          อย่าเลยละล่วงล้ำกระทำเข็ญ
          ลบภาพพจน์ร้ายร้ายหลายประเด็น
          อย่าให้เป็น ...เหมือนปูสอนลูกอ่อนเดิน

                           ... สงสารพระพุทธองค์ ...
                              โดย โชติกานต์
ถามตัวเองหลายครั้งลงนั่งคิด
เป็นสิ่งผิดแน่แน่ต้องแก้ไข
แม้วันนี้ที่เห็นยังเป็นไป
เหตุไฉนชาวพุทธมิหยุดตรอง
           ทั้งชาววัดชาวบ้านร่วมผลาญศาสน์
            ร่วมพิฆาตเหยี่ยย่ำเป็นซ้ำสอง
          เมืองไทยคือเมืองพุทธ์พิสุทธิ์ครอง
          กลับหม่นหมองด้วมือผู้ถือธรรม
พุทธองค์ทรงศักดิ์อนรรคค่า
โลกบูชาทุกวาระนานฉนำ
โลกร่มเย็นเพราะมุนีทรงชี้นำ
ทรงสอนย้ำทำดีเป็นศรีตน
           ไทยทรงนามประเทืองว่าเมืองพุทธ
            เหลืองพิสุทธิ์ทองแสงทุกแห่งหน
           ธรรมสำนึกกลับไกลจากใจคน
           จึงสับสนทุกข์ทวีทุกวี่วัน
ความภูมิใจในชาติมิอาจเน้น
ภาพที่เห็นคลอนใจให้ไหวหวั่น
ทิ่มแทงความรู้สึกสำนึกพลัน
หรือศาสน์นั้นหมดผู้จะดูแล
           ถามตัวเองอีกครั้งแล้วนั่งคิด
            ใครรับผิดชอบอยู่ต้องรู้แน่
           ใยปลอยคนค้าขายทำลายแด
           เอาพระแผ่กองวาง ...บนทางเท้า

                       ตัวอย่างกลอนธรรม

                      ... เสียงธรรม ...
                                                     โดย   วิธันว์
ฟ้าขาดฝนคนขาดธรรมกรรมวิบัติ
โลกทัศน์โลกธาตุเจียนขาดสูญ
ร้อนไฟบาปฉาบหล้าโลกอาดูร
ทวีคูณเข่นฆ่าเข้าหากัน
           ก่อการร้ายลามลุกทั่วทุกหน
           ความยากจนฉากขวางการสร้างสรรค์
           โลกยังคงหิวโหยโรยรำพัน
           เมตตาธรรม์เลือนหายจากสายตา
ท่ามกลางความดับดิ้นคนสิ้นหวัง
เริองพลังธรรมะศาสนา
วิบากกรรมทำดีชุบชีวา
สันติพาพ้นวาระอันตราย
            เย็นกว่าน้ำฉ่ำหวานกว่าตาลผึ้ง
           ตราบเข้าถึงนิยามแห่งความหมาย
           คือธรรมรสกฎแก้เกิดแก่ตาย
          ทุกข์สลายตราบโลกนี้ยังมีธรรม
ธรรมะคือวิถีนำชีวิต
ระวังจิตรู้จังหวะหยุดถลำ
ดับไฟพิษริษยาอาชญากรรม
โลกชุ่มฉ่ำเพราะพระธรรมอันฉ่ำเย็น
            เสียงธรรม ... ฟอกจิตขาวให้ชาวโลก
            เสียงธรรม ... ดับทุกข์โศกวิโยกเข็ญ
           เสียงธรรม ... ล้ำสาระทุกประเด็น
           เสียงธรรมเป็น ... เสียงสวรรค์นิรันดร

                   ... เป็นมนุษย์หรือเป็นคน ...
                         โดย ท่านพุทธทาส
เป็นมนุษย์เป็นได้เพราะใจสูง
เหมือนนกยูงมีดีที่แววขน
ถ้าใจต่ำเป็นได้แต่เพียงคน
ย่อมเสียทีที่ตนได้เกิดมา
           ใจสอาดใจสว่างใจสงบ
           ถ้ามีครบควรเรียกมนุสสา
           เพราะทำถูกพูดถูกทุกเวลา
           เปรมปรีดาคืนวันศุขสันต์จริง
ใจสกปรกมืดมัวและร้อนเร่า
ใครมีเข้าควรเรียกว่าผีสิง
เพราะพูดผิดทำผิดจิตประวิง
แต่ในสิ่งทำตัวกลั้วอบาย
            คิดดูเถิดถ้าใครไม่อยากตก
            จงรีบยกใจตนรีบขวนขวาย
           ให้ใจสูงเสียได้ก่อนตัวตาย
           ก็สมหมายที่เกิดมาอย่าเชือนเอย

                  ... กาลเวลากับกิเลส ...
                  โดย รัตนทิพย์ ณัฏฐีขันติกุล

กาลเวลาพาให้วัยคนเปลี่ยน
สังขารหมุนเวียนเปลี่ยนตามกฎ
เริ่มอดีตปัจจุบันอนาคต
ตามกำหนดตามกรรมธรรมดา
          วัฏฏะจักรแก่เจ็บตายในมนุษย์
          ไม่สิ้นสุดเวียนว่ายในสังขาร์
          ดับแล้วเกิดเกิดแล้วดับลับโลกา
          ตามวาจาพุทธองค์คงข้อมูล
เมื่อตายแล้วถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน
มวลสังขารสิ้นลับเมื่อดับสูญ
เหลือเพียงชื่อทิ้งไว้ให้อาดูร
ร่างคลุกเคล้าปฏิกูลบนมูลดิน
           แต่กิเลสภายในใจมนุษย์
           ์ใครจะหยุดยั้งได้ใคร่ถวิล
           กาลเวลาจะหมุนเวียนเปลี่ยนอาจิน
           แต่กิเลสไม่สิ้นเกาะกินใจ
กาลเวลาพาให้วัยเปลี่ยนผัน
ก่อนดับขันธ์ดับกิเลสต้นเหตุใหญ่
จงบรรเทากิเลสชั่วตัวต้นภัย
อย่าปล่อยวัยสายเกินกว่าชราลง

(กลับด้านบน)

*****************************************************