Renie, how can i describe myself? gosshhh.. I really don't know.. i don't know where i'm going to start... saan ba? noong bata pa ba ako or ngayong matanda na ako... hehehe Well, to be honest, I'm just a typical guy na nakikita nyo somewhere... there's no special about me... I don't have a super power para lumikha ng atomic bomb or whatever.. :)

Everyone for me is my friend... Some of my friends called me Mr. Friendship or Mr. Conginiality... =) I can easily get along with other people... That's why I'm a welcome Minister in our Community ( Christus Vincit Community), the SMILE bearer. Sabi nga ng ibang tao... di ka ba nagsasawang mag-SMILE... sabi ko eh kahit anong gagawin ko.. ito na talga ang pagmumukha ko eh.. hehehe.... Pero syempre tao din ako... may times na nalulungkot din ako... I'm a person na di ko kayang itago ang lungkot... Pag hindi ako umiimik at tulala lng sa isang tabi... kabahan ka na... hehehe... Pero pag may kaaway ako... I see to it na kailangan kaming mag-usap, or most of the time I make a letter.

 

[ home ] [ ako 'to ] [ profile ] [ portforlio ] [ larawan ] [ estorya ] [ pasulat ]
"Although he punishes us with disasters, he never abandons us..." 2 Maccabees 6:16

All Rights Reserved © 2002

Best Viewed using IE 4.0 or higher with 800 x 600 monitor resolution

Noong umalis ako ng Pilipinas, I know there's a lot of things na kailangan kong i-sacrifice, first my community (CV) we know naman na since 1998 active member na ako ng CV.. To be honest, isa ito sa naging hindrance sa pag alis ko sa atin.. kasi parang I can't live without the people na nakasama ko dun.. Naging emotionally attached na ako sa kanila, kaya hanggang ngayon hirap akong mag-move on... Second, I need to sacrifice my personal plan in my life... I want to be a missionary... Gusto kong pumunta sa malayong lugar at dun tumulong sa mga taong nangangailangan... Sometimes nagui-guilty ako kasi wala man lng akong ginagawa para tumulong sa mga taong nangangailangan, parang ang sakim sakim ko... kasi I have a lot of energies para mag-reach-out pero heto ako hanggang ngayon na ngangarap pa din... na sana isang araw.... I been thinking kailan kaya ang isang araw na yun? Pag matanda na ako at wala na akong lakas.. saka ba ako tutulong... o ngayon na habang bata pa ako at kaya ko pang tumulong... (Di ko pa din alam ang sagot... pero I know, God will lead me to a perfect answer....)