เพลงไทยสากลชุดที่ 5 Thai Midi 5
ไทย 1 | ไทย 2 | ไทย 3 | ไทย 4 | ไทย 5 | ไทย 6 | ไทย 7 | ไทย 8 | ไทย 9 | ไทย 10 | ชื่อเพลงรวม | Home |
สากล 1 | สากล 2 | สากล 3 | สากล 4 | สากล 5 | สากล 6 | สากล 7 | สากล 8 | สากล 9 | สากล 10 | ตามคำขอ | สารบาญหลัก |
ขณะนี้ท่านกำลังอยู่ที่ เพลงไทยสากลชุดที่ 5
ทดลองฟัง Try listening รักเอย อยากจำกลับลืม
ไปสารบาญชื่อเพลง Index
ปรับปรุงหลังสุดเมื่อ 14 พฤศจิกายน 1999
สารบาญรายชื่อเพลงไทยสากลชุดที่
5
กลับไปต้นแฟ้ม
161. กลิ่นโคลนสาบควาย | 171. ฉงน | 181. โปรดเถิดดวงใจ | 191. สอนพี่ให้รัก |
162. กลิ่นปรางนางหอม | 172. ดอยสาวครวญ | 182. พี่บุญน้อย | 192. เสียงซอสั่งสาว |
163. คนจะรักกัน | 173. เธอรู้หรือเปล่า | 183. พี่มาทีหลัง | 193. เสียงดุเหว่าแว่ว |
164. คีรีบูนบิน | 174. นางฟ้าจำแลง | 184. เพราะขอบฟ้ากว้าง | 194. เสียดาย |
165. คืนกระจ่างฟ้า | 175. นางรอง | 185. เพราะคุณคนเดียว | 195. หนองบัว |
166. คืนนั้น | 176. นางโลม | 186. เย้ยฟ้าท้าดิน | 196. หวนคะนึง |
167. คืนนั้นสวรรค์ล่ม | 177. น้ำตาลใกล้มด | 187. ระฆังใจ | 197. ห้องรัก |
168. คืนนี้พี่คอยเจ้า | 178. นิราศเวียงพิงค์ | 188. รังรักในจินตนาการ | 198. เหนือดวงชีวา |
169. คืนอำลา | 179. ในฝัน | 189. แล้วจะรู้ว่าพี่รัก | 199. เหมือนคนและฟากฟ้า |
170. จูบมัดจำ | 180. ปรารถนา | 190. สกุณา | 200. อ่านหัวใจ |
161. กลิ่นโคลนสาบควาย
สมยศ ทัศนพันธ์อย่าดูหมิ่นชาวนาเหมือนดั่งตาสี
เอาผืนนาเป็นที่พำนักพักพิงร่างกาย
ชีวิตเอยไม่เคยสบาย
ฝ่าเปลวแดดแผดร้อนแทบตาย
ไล่ควายไถนาป่าดอน
เหงื่อรินหยดหลั่งลงรดแผ่นดินไทย
จนผิวพรรณเกรียมไหม้แดดเผามิได้อุทธรณ์
เพิงพักกายมีควายเคียงนอน
กลิ่นโคลนสาบควายเคล้าโชยอ่อน
ยามนอนหลับแล้วใฝ่ฝัน
กลิ่นโคลนสาบควายเคล้ากายหนุ่มสาว
แห่งชาวบ้านนา
ไม่ลอยเลิศฟ้าเหมือนชาวสวรรค์
หอมกลิ่นน้ำปรุงฟุ้งอยู่ทุกวัน
กลิ่นกระแจะจันทร์
หอมเอยผิวพรรณนั้นต่างชาวนา
อย่าดูถูกชาวนาเห็นว่าอับเฉา
มือถือเคียวคันเก่า
เกี่ยวข้าวเลี้ยงเราผ่านมา
ชีวิตคนนั้นมีราคาต่างกันแต่ชีวิตชาวนา
บูชากลิ่นโคลนสาบควาย
162. กลิ่นปรางนางหอม 0191
ทูล ทองใจหอมเอยหอมกลิ่นอะไร
กลิ่นยวนชวนใจ
หอมกว่ากลิ่นมาลัยในหล้า
ระรวยลมรื่นหลับตายังตื่น
หอมชื่นในดวงวิญญา
หอมยวนชวนชื่นอุรา
หวนนึกถึงหน้าหอมกลิ่นสุดาไปทั้งทรวง
เมื่ออยู่สองพี่เคยประคองเจ้ากอด
แขนพี่สอดกอดไว้เจ้าไม่เคยหวง
หากกอดน้องจูบเพียงนิดคิดว่าพี่ลวง
เปล่าพี่ห่วงดวงใจพี่ใคร่ถนอม
หวั่นแก้มน้องจะช้ำจึงอดออม
แม้นน้องเกรงรักปลอม
จะจูบกลิ่นหอมไปทั้งกาย
หอมอันใดใครหนอว่าหอม
พี่หรือจะยอมว่าจะหอมเกินได้
หวานอันใดใครหนอว่าหวาน
จะขัดขวางคัดค้านว่าไม่หวานเกินได้
เนื้อน้องนางหอมหวาน
นี่ซิช่างหอมนอกหวานใน
แม้นเคียงดวงใจใครจะปล่อยไว้ตลอดคืน
ใครจะปล่อยไว้ตลอดคืน
163. คนจะรักกัน 0162
เพ็ญศรี พุ่มชูศรีคนจะรักกันผูกพันหมายมั่นลงไป
จะบุกน้ำลุยไฟปล่อยให้เขาไปตามปรารถนา
คนเขารักกันใครจะกีดกันฉันทา
ต่อให้น้ำต่อให้ฟ้า
กั้นขวางหน้าอย่าหวังห้ามได้
คนลงรักกันกำแพงแข็งกั้นก็พัง
สุดจะฝืนยืนนั่ง
สุดแรงพลังจะห้ามปรามไหว
คนเขารักกันคงมั่นจากขั้วหัวใจ
บีบบังคับดับไม่ไหวตราบสิ้นไร้ชีวัน
ความรักมีพลานุภาพ
ดื่มซึ้งซึมซาบตราบเท่าชีวิตเรานั่น
ห้ามน้ำไม่ไหลห้ามไฟมิให้มีควัน
ห้ามอาทิตย์ห้ามดวงจันทร์
หยุดแค่นั้นค่อยห้ามดวงใจ
คนจะรักจริงยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยั่วกัน
จะขัดขวางกางกั้น
ยิ่งเหมือนน้ำมันไปราดกองไฟ
ดังฉันรักคุณคอยครุ่นห้ามปรามหัวใจ
ห้ามความรักหักอาลัยห้ามไม่ไหวเลยคุณ
164. คีรีบูนบิน 0163
สุเทพ วงศ์กำแหงโบกบินไปแล้วหรือคีรีบูน
อาดูรสิ้นสูญเสียดายใจปอง
โอ้คีรีบูนเสียงทอง
เจ้าลืมหอห้องกรงทองสิ้นแล้วหรือนี่
เจ้าทระนงหลงเริงลมบน
ดิ้นรนอำลาหาทางเสรี
ปีกเจ้ายังอ่อนเพียงนี้
เพียงพอหรือที่หลบหนีพี่ไป
โลกนี้กว้างใหญ่ไพศาล
เจ้าอาจแหลกลาญเมื่อมีภัย
เสียงหวานหวานขนสวยสวยช่วยอะไรไม่ได้
จะไม่ปลอดภัยเสมือนในกรง
โบกบินไปแล้วหนอคีรีบูน
อาดูรอาลัยหัวใจพะวง
โอ้คีรีบูนเจ้าหลงเพราะทรนงแล้วคงรู้ตัว
รู้ตัว ว่าชั่วช้ำเอย
165. คืนกระจ่างฟ้า 0182
สุเทพ วงศ์กำแหงในคืนกระจ่างฟ้า
ดวงจันทราคือดวงทองส่องสวรรค์
เมฆปองฟ้าคือม่านทองต้องสีจันทร์
หรีดเรไรนั้นคือดนตรีจากเทวา
เป็นคืนเสพสุขสันต์
ใจตรงกันฝันก็ตื่นชื่นหรรษา
สอดอ้อมแขนตรึงกายแนบสองกายา
ในแววตาบอกภาษารักแก่กัน
การะเกดเป็นเหมือนเกศน้องแกล้วเกล้า
ราตรีแย้มเหมือนจันทร์เจ้าเฝ้าใฝ่ฝัน
กระดังงาเหมือนผิวเจ้าเร้าแสงจันทร์
หอมพุ่มพวงทรวงเจ้านั้นซ่านดวงแด
จวนอรุณใกล้สาง
อกพระพลางยามจะพรากจากอกแข
ต่อแต่นี้คงเหงาใจใครจะแล
เฝ้าชะแง้คอยคืนเพ็ญจะคืนทรวง
166. คืนนั้น 0194
ทูล ทองใจหนาวเย็นน้ำค้างกลางดึก
อกใจระทึก
ดุเหว่าแว่วเตือนเมื่อใกล้จะสาง
คืนนั้นเราสองคนเคียงข้าง
ชิดเชยจูบนวลปราง
กอดนวลนางชิดเคียงกัน
คืนทั้งคืนหวานรื่นชื่นฉ่ำ
พร่ำพลอดน้ำคำ
ร่วมทางสุขล้ำในแดนสวรรค์
ยามเมฆลอยคล้อยบังแสงจันทร์
น้องออดอ้อนคืนนั้นไม่ลืมจันทร์ไปจนตาย
เดือนลับลงขอบฟ้า
เป็นเหมือนสัญญา
ว่าใกล้รุ่งรางแสนเสียดาย
ใจหายดุเหว่าแว่วร้อง
จำพรากจากน้องจำจาก
ฝากรอยจำจารึกทรวงใน
คิดถึงคืนนั้นยังฝังจิตคร่ำครวญหวนคิด
กลิ่นเนื้อแนบชิดยังเตือนติดใจ
คืนทั้งคืนหวานชื่นจำได้
เสียงดุเหว่าทีไรยิ่งพาใจรัญจวน
167. คืนนั้นสวรรค์ล่ม 0184
ทูล ทองใจคืนหนึ่งนั้นเป็นคืนสวรรค์สวาท
พี่ได้พาน้องนางภิรมย์ชมดาว
พริ้มพราววาววาบนภา
พบชาวเทวัญสวยงามอร่ามตา
นับว่าเป็นวาสนาได้มาสวรรค์อำไพ
เพลินชมภิรมย์นภาจนพาน้องนางหลง
ไปผ่านเมฆรำไรมาพบบึงใหญ่อโนดาตงาม
ไทรย้อยห้อยกิ่งทิ้งก้านคลุมน้ำสีคราม
บัวน้อยอร่ามงามน่าภิรมย์
เสียดายมิทันเด็ดบัวสวรรค์ชม
คืนนั้นสวรรค์ล่มเสียงฟ้าเสียงลม
ฝนพร่างพรมพี่หนาวจนสั่น
กลับกลายเป็นฝันไปไร้คู่กอดนอน
168. คืนนี้พี่คอยเจ้า 0164
สุเทพ วงศ์กำแหงคืนนั้นมีเธอซบอิงอกฉัน
ออเซาะอ้อนคำรำพัน
เสกสรรค์เอ่ยคำปลอบใจ
จวบจนฟ้าสางสว่างไป
แว่วเสียงสำเนียงนกไพร
กล่อมให้นวลน้องนิทรา
มีรักเคียงใจฤทัยสุขสันต์
ชวนชี้ให้ชมดวงจันทร์
คืนนั้นสุขล้ำอุรา
แจ่มจันทร์นั้นงามอร่ามตา
เจ้าชมภิรมย์น้องข้า
ขวัญสุดาหนุนตักแทนหมอน
คืนนี้คืนนั้นผิดกันไปข้าเปล่าเปลี่ยวใจ
ใครพาน้องข้าจากจร
โกรธแค้นเคืองใครจึงตัดรอน
เคยรักเคยวอนรำพัน
หรือใจเจ้านั้นเป็นอื่น
คืนนี้มองจันทร์ไม่งามผ่องใส
คนรักกันเพียงดวงใจ
เคยหมายมั่นไว้ยั่งยืน
ข้ารอขวัญตาทุกค่ำคืน
ข้านอนฝันยังสะอื้น
ทุกวันคืนครวญคร่ำคอยหา
169. คืนอำลา 0183
ทูล ทองใจเจ้าอย่าผลักไสเตียงหนุนอุ่นไอ
น้องเคยให้พี่หนุนตักนอน
แล้วคืนนี้ไฉนกลับงอน
ขอเพียงตักเจ้าหนุนอุ่นนอน
เนื้อเจ้าอ่อนนอนหนุนจนสาง
แก้วตาอย่าอายเคียงชิดติดกาย
น้องเบนบ่ายไฉนเล่านาง
หอมแก้มสาวไม่สิ้นกลิ่นจาง
หอมทรวงเจ้าอวลเคล้ากลิ่นปราง
หอมไม่สร่างจุมพิตติดใจ
ทรวงละมุนหนุนเนื้อนวลครวญอ้อน
อย่าด่วนตัดรอนหนุนนอนไม่ช้ำเท่าไร
คืนอำลาสัญญาให้น้องแน่ใจ
เจ้าทำหวงตัวไปได้เห็นใจพี่เถิดแก้วตา
ก่อนพรากจากไปพี่ขอถอดใจ
ไว้จนกว่าจะย้อนกลับมา
ขอฝากฝังความหลังก่อนลา
น้องจงโปรดได้คิดเมตตา
น้องจงอย่าให้พี่ผิดหวัง
170. จูบมัดจำ 0196
ทูล ทองใจต่างวิงวอนอ้อนรักพรอดพร่ำ
รักแสนหวานฉ่ำพี่จูบมัดจำตลอดทั้งคืน
กอดนวลไว้แนบกายฝังใจระรื่น
ไออกอุ่นหนุนรักชื่น
พี่กอดขวัญยืนมิจางห่างน้อง
จะมีใครที่ไหนกันเล่าสวยงามเกินเจ้า
พี่เฝ้าเล้าโลมโฉมนิ่มเนื้อทอง
สุดจะสรรค์เนินถันเจ้างามขาวผ่อง
ดังหนึ่งพิมพ์ยามยิ้มมอง
สวาทรักปองน้องนางนั่งชม
จวนแจ้งแล้วหนาเดือนตกจะลับตา
นกกาต่างกู่หาคู่ภิรมย์
นกกู่พี่กอดเจ้าไว้มิให้ระทม
สองเราต่างเฝ้าเชยชม
จนสิ้นแสงโดมแห่งจันทร์
พี่ต้องลาก่อนฟ้าสว่างน้องนวลแนบนาง
เฝ้าจูบสองปรางเพื่อฝากสัมพันธ์
แต่คืนนี้พี่ไปอย่าได้ไหวหวั่น
คืนใหม่เราค่อยพบกัน
เพื่อสร้างวิมานฉิมพลีที่คอย
171. ฉงน 0178
เดอะฮอทเปปเปอร์ซิงเกอร์มั่นใจหรือยังที่คุณฝากฝังหัวใจ
แน่นอนเท่าใดว่าคุณมั่นใจรักจริง
ปริญญาความรักนั้นจบหรือยังสำหรับผู้หญิง
ที่เหลือรักจริงหรือยังมีต่อ
ให้จริงเหมือนใจฉันเป็นสุดท้ายของคุณ
ให้เจอนักบุญเสียทีอย่ามีสอพลอ
ทำทานสักครั้งรักให้จริงจังรักให้เพียงพอ
อย่าคิดเคล้าคลอแล้วจางห่างไป
อย่าเอาคำหวานผลาญพร่าใจฉัน
ขอหน่อยเท่านั้นคงทำได้
ไม่จริงใจแท้หรือแน่แก่ใจ
คิดว่าปล่อยไปสักคน
หากคุณมั่นใจรักไม่หวั่นไหวฤดี
แน่นอนเสียทีรักเดียวไม่มีเล่ห์กล
กลางใจคุณนั้นย่อมจะมีฉันซุกซ่อนฝากตน
บอกซิฉันคนสุดท้ายหรือเปล่า
172. ดอยสาวครวญ 0188
ทูล ทองใจแว่วเสียงครวญจากดอยขุนเขา
วังเวงแผ่วเบาคล้ายเสียงครวญสะอื้นไห้
หรือว่าแผ่นฟ้าอำไพ
ร่ำพิไรหรือสายใจครวญมา
ครั้นได้ฟังแล้วต้องนั่งเหม่อมอง
เหมือนอาถรรพ์เข้าครอง
ต้องหม่นหมองอุรา
แว่วหวิวครางดั่งมีนางแอบแฝง
ครวญครางเสียดแทงหรือนางแคลงใจข้า
ใครแม้นขาดคู่ชิดกายา
ถิ่นนิทราให้หัวใจอาวรณ์
น้องจากไกลทุกข์แทบใจขาดรอน
ขอเทพไท้ในถิ่นดรช่วยอ้อนวอนกลับคืน
บนดอยรักร้างว่างรักมาตลอดกาล
บนดอยรักรานร้าวฤดีไม่มีชื่น
ทุกวันทุกคืนขมขื่นในจิตใจฉัน
ใครเล่าชักนำให้ความชอกช้ำกลับคืนที
ดอยสาวครวญเฝ้าแต่ครวญเรียกหา
วังเวงแผ่วมาดังน้องครวญลาพี่
หรือว่าตัวน้องยังมี
ก้อนคีรีส่งเสียงครวญครางมา
ฉันอยากเจอใคร่ปลอบเธอหนักหนา
รักที่ร้างโรยราให้กลับมาคงเดิม
173. เธอรู้หรือเปล่า 0193
ทูล ทองใจเธอรู้หรือเปล่าพี่เฝ้าแต่ปรารถนา
อยากจะอยู่ใกล้ขวัญตา
เหมือนดังทิวาคู่กับราตรี
อยากจะรักหวังใจใคร่ฝากไมตรี
อยากอุทิศชีพนี้แด่เธอไว้เป็นเดิมพัน
เธอรู้หรือเปล่าเป็นเงาติดตามนวลนาง
อยากจะจูบสองปราง
สองบัวสล้างเหมือนดั่งใจ
ฝันพี่คลั่งไคล้เหมือนดังกระต่ายหมายจันทร์
มอบชีวิตพี่นั้นน้องจงโปรดได้ปราณี
หากพี่ขาดเธอพี่คงสิ้นสุขทั้งชาติ
เหมือนแดนฟ้าขาดดวงเดือนและดวงสุรีย์
หากน้องไม่รักน้องจงได้สงสารพี่
น้องไม่ไยดีก็ควรจะมีเมตตา
เธอรู้ไหมว่าเวลาที่ผ่านเลยไป
พี่คอยเจ้าเผยใจเหมือนคนเป็นไข้ที่รอคอยยา
หากว่าน้องเฉยเมยไม่เอ่ยวาจา
พี่คงช้ำกว่าฟ้านิราศขาดเดือนและดาว
174. นางฟ้าจำแลง 0181
สุนทราภรณ์โฉมเอยโฉมงามอร่ามแท้แลตะลึง
ได้เจอครั้งหนึ่งเสน่ห์ซึ้งตรึงใจ
ครั้งเดียวได้ชมสมัครภิรมย์รักใคร่
พันผูกใจไม่ร้างรา
น้ำคำลือเลื่องไปทั่วทั้งเมืองนานมา
ชมว่าวิไลงามตาดังเทพธิดาองค์หนึ่ง
มาเห็นเต็มตาพลอยพารำพึง
ติดตรึงชวนให้คะนึงอาจิณ
เห็นเพียงนิดเดียวให้ซาบเสียววิญญา
ได้ชมโฉมหน้าดังหยาดฟ้ามาดิน
โสภาท่าทางดูช่างสำอางค์งามสิ้น
คำที่ยินยังน้อยไป
หรือว่าชาติก่อนนางได้รับพรของใคร
คงสร้างผลบุญยิ่งใหญ่จึงได้วิไลงามตา
นางฟ้าองค์ใดแปลงกายลงมา
จึงงามดังเทพธิดาลาวัณย์
175. นางรอง 0198
ทูล ทองใจนางรองเจิ่งรินไหลนองท้องนา
หลั่งอุทกตกมาตามเนินผางามสะพรั่ง
จากธารไหลหลั่งสาวน้อยร้อยชั่ง
งามเหมือนดังเงือกน้ำ
นางลงสระสรงลงในสายชล
แหวกกระแสว่ายวนระเริงสายชลเย็นฉ่ำ
จดใจฝังจำพี่หลงครวญคร่ำ
เอ่ยน้ำคำพร่ำรักฝากใจ
น้ำตกนางรองอาจเป็นสองรองเขาอื่น
แต่เจ้างามชื่นจะไม่เป็นสองรองใคร
เจ้าชื่อนางรองแต่น้องจะรู้บ้างไหม
นางเอกประจำใจ
พี่มั่นหมายไว้แต่น้องนางเดียว
นางรองพี่ปองน้องเป็นขวัญตา
เจ้าเป็นข้าวคู่นาพี่จึงขอมาเก็บเกี่ยว
มอบใจรักเหนี่ยวเสมือนคมเคียว
เกี่ยวหัวใจเจ้าไว้ครอบครอง
176. นางโลม 0180
ดอน สอนระเบียบนางโลมโลมไล้ให้ชายชมเล่น
เพราะความยากเข็ญใครจะเห็นใจเล่า
ณ บรรยากาศที่มีทั้งความมึนเมา
แสงไฟสลัวมัวครึ้มซึมเซา
คลอเคล้าด้วยเสียงดนตรี
ใครใครชมชู้เอ็นดูเพียงผ่าน
ลิ้มความฉ่ำหวานในเธอนั้นเต็มที่
เห็นเธอรื่นรมย์อยู่ในสังคมราตรี
ฝังความเศร้าตรมขื่นขมเหลือที่
มากมีสุมในวิญญาณ
นางโลมโลมเล้าเอาเรือนร่างพลี
ขายศักดิ์ศรีขายความดีขายเวลา
สิ่งที่ต้องการสิ่งนั้นหรือคือเงินตรา
เพื่อจะได้มาเยียวยาความจนเบื้องหลัง
ในดวงใจฉันต้องการเคียงใกล้
แม้เธอยากไร้เป็นไฉนก็ช่าง
รักเธอด้วยใจเรื่อยไปไม่มีวันจาง
เพราะใจเจ้างามทรามนั้นเพียงร่าง
โอ้นางโลม
177. น้ำตาลใกล้มด 0173
วินัย พันธุรักษ์น้ำตาลใกล้มด ใครอดงดได้
ดวงใจไหนจะเว้นให้ ต้องใจผูกพัน
หญิงและชายเมื่ออยู่ใกล้กัน
ต้องเกิดกระสันต์ สุดกลั้นใจภิรมย์
น้ำตาลใกล้มด สุดจะอดสุดที่มดจะข่ม
มองดูรู้ในอารมณ์ รสหวานรอให้ชม
ต้องชมภิรมย์หทัย
ไหนเลยจัก ไม่เคยชิด ก็ผิดไป
ชื่นจิตใจ ให้ฉ่ำทรวง
อันความรัก แรงนักสุดจะหักใจหวง
เฝ้าชะแง้แลพิศติดเตือน
อย่าเหมือนดังมด แฝงพวงมะม่วง
ปองประโลมหวังชมผลพวง
ตราบร่วงสู่ดิน
แม้น้ำตาลใกล้มด อดกิน สุดสิ้นเจ็บจินต์ตรมใจ
178. นิราศเวียงพิงค์ 0167
ทูล ทองใจโอ้เวียงพิงค์ดังเวียงสวรรค์
สวยกว่าถ้อยคำเสกสรรที่พรรณนาเปรียบเปรย
แดนไหนอื่นหมื่นแสนบ่แม้นได้เลย
เฮานี้สุดหาถ้อยเอ่ยเปรียบเปรยงามนั้นได้หนา
หากใครแม้นเที่ยวไปได้เห็นสักครา
เขาคงจะจำติดตาตรึงอุรามิเคยเสื่อมคลาย
คู่เวียงพิงค์คือปิงสุดงาม
สวยอยู่บ่เคยเสื่อมทรามช่างงามซึ้งใจบ่วาย
น้ำใสเย็นมองเห็นจนพื้นหาดทราย
ปลาน้อยแตกฝูงกระจายอยู่ในธาราน่าชม
ช่างพาฝันงามนั้นชวนฉันชื่นชม
ฉันพลอยคลายความโศกตรมนั่งชมน้ำปิงสุขใจ
เบื่อลำน้ำเฮาไปแอ่วดอย
ผาเงิบชวนเพลินใช่น้อย
แอ่วดอยแสนเพลินกระไร
มีน้ำตกและนกบินร้องก้องไพร
ยินเสียงมันแล้วสุขใจสุขใดบ่มีเปรียบปาน
โอ้เวียงพิงค์แม้ฉันจากไปแสนนาน
แต่ความหมุนเวียนแห่งกาลบ่ได้ทำให้ข้าลืม
179. ในฝัน 0199
ทูล ทองใจหากฝันว่าฉันและเธอ
ละเมอความรักร่วมกันทุกๆวันแสนสุขฤทัย
หากความรักนั้นหนักเหลือ
แนบเนื้อเชื้อรักดังไฟฉันขอตายบนตักนาง
หากเราได้รักร่วมกัน
ผูกพันกระสันแน่นเหนียว
ขอรักเดียวไม่จืดและจาง
หากเป็นดั่งเช่นที่หมาย
จะตายฉันไม่ขอห่าง
ขอรักนางเนื้อนวลแน่นอน
มอบใจและกายทุกสิ่งมั่นหมาย
ถึงตัวตายไม่คลายรักก่อน
สู้ทนอ้อนวอนยอมฝันแม้ยามหลับนอน
ทนกอดหมอนนานมา
หากฝันฉันไม่หลอกหลอน
ตื่นนอนคงพบหน้าน้องสมดังปองใจปรารถนา
หากเป็นดังเช่นที่หมาย
จะตายฉันไม่นำพาขอบูชาน้องนางแน่นอน
180. ปรารถนา 0197
ทูล ทองใจหากแม้นเลือกเกิดเองได้
คนทุกคนเลือกเกิดอย่างไร
ตามใจเขาปรารถนา
แต่ตัวฉันนั้นขอตั้งสัจจะวาจา
ถึงชาตินี้ชาติหน้าปรารถนาเกิดมาใกล้คุณ
หากร้อนผิวกายใจระทม
ตัวฉันยอมเลือกเกิดเป็นลม
เฝ้าลูบชมเนื้ออ่อนละมุน
หากหนาวนักขอเอารักวางไว้เป็นทุน
ขอเกิดมาเป็นผ้าอุ่น
เกิดเป็นหมอนหนุนสำหรับนาง
อยากเกิดมาเป็นสีแดง
แต้มแต่งสองริมฝีปากคุณ
อยากเกิดเป็นแป้งหอมกรุ่น
ลูบไล้เนื้ออุ่นสองปราง
อยากเกิดเป็นสร้อยห้อยคอไว้
อยากเป็นดอกไม้ที่ทัดหู
อยากอยู่ร่วมหอไม่ห่าง
จะขอเป็นแหวนสวมก้อย
เป็นกำไรสวมใส่มือน้อย
เกิดเป็นรอยรับบาทของนาง
อยากแนบเนื้อขอเป็นเสื้อสวมใส่สรรพางค์
ขอเกิดเป็นหมอนข้าง
เพื่อนางนวลน้องได้กอดนอน
181. โปรดเถิดดวงใจ 0195
ทูล ทองใจโปรดเถิดดวงใจโปรดได้ฟังเพลงนี้ก่อน
อย่าด่วนหลับนอนอย่าด่วนทอดถอนฤทัย
จำเสียงของพี่ได้หรือเปล่า
จำเพลงรักเก่าเราได้ไหม
เคยฝากฝังไว้แนบในกลางใจนาง
ดึกดื่นคืนนั้นเคยร่วมผูกพันแน่นหนัก
เคยฝากความรักว่าด้วยใจภักดิ์ไม่จาง
เสียงน้องออเซาะขอรักมั่น
รำพึงเสียงสั่นเมื่อใกล้สาง
ไม่อยากจากนางห่างรักที่เริ่มลอง
แต่พออีกไม่นานนักความรักที่เคยหวานซึ้ง
เปลี่ยนจากหนึ่งกลับกลายเป็นสอง
ลืมรักลืมรสลืมไปหมดที่เคยทดลอง
อ้อมแขนที่เคยประคอง
น้องอยู่ในอ้อมแขนใคร
ดึกดื่นคืนนี้พี่คงเฝ้าคอยเหมือนก่อน
มิได้หลับนอนเฝ้าแต่ทอดถอนฤทัย
พี่หลงบรรเลงเพลงรักเก่า
ตัวเธอนั้นเล่าอยู่แห่งไหน
ดูช่างโหดร้ายให้เราเฝ้าคร่ำครวญ
182. พี่บุญน้อย 0169
ธานินทร์ อินทรเทพพี่บุญน้อยต้องคล้อยจากจร
ถึงพี่มาก่อนก็ไม่มีหวัง
พี่คงโง่งมเหมือนงั่ง
เขามาทีหลังเขายังคว้าเจ้าไปชม
พี่มัวเหนียมเจียมแม้ถ้อยคำ
รู้ตัวว่าต่ำจึงช้ำไม่สม
กล้ำกลืนฝืนใจเหลือข่มหน้าชื่นอกตรม
ต้องมาขื่นขมแต่เดียวเปลี่ยวกาย
บุญพี่ถึงมีแต่ก็น้อยเต็มที
วิมานรักพี่จึงร้างกลับกลาย
มัวนิ่งมัวนึกเหนียมอาย
กว่าจะแก้ก็สายสุดจะหมายปองมั่น
พี่บุญน้อยต้องคล้อยจากลา
ขืนอยู่เห็นหน้ายิ่งพาโศกศัลย์
บาปกรรมที่ทำหรือนั่น
รักใครใฝ่ฝันต้องมามีอันพ่ายแพ้แก่เขา
183. พี่มาทีหลัง 0170
ธานินทร์ อินทรเทพพี่มาทีหลังความหวังจึงลอยล่อง
เหลียวมองใจปองต้องอับเฉา
เจ้าถูกจองหมายปองไว้ก่อนเจอเรา
โอ้อาภัพอับเฉาเฝ้าแต่ครวญทุกวัน
พี่มัวแต่ช้าจึงโศกาแพ้พ่าย
เสียดายมิวายใฝ่ใจฝัน
เจ้าหลุดลอยเหมือนเดือนคล้อยอยู่สวรรค์
อยากเอื้อมฟ้าฝ่าฟันโถมันสุดวาสนา
โอ้บุญพี่มีน้อยน้องจึงไม่คอยพบหน้า
พี่มัวแต่ช้าในอุราจึงร้าวราน
พี่มาทีหลังความหวังจึงสูญสิ้น
ฟ้าดินดูราวสิ้นสงสาร
พี่บาปใดฟ้าดินจึงไม่ประทาน
สิ่งที่คิดต้องการพบพานแต่ไม่ได้สม
184. เพราะขอบฟ้ากว้าง 0168
ชรินทร์ นันทนาครป่านนี้แก้วตานิจจาคอยพี่
โอ้ป่านฉะนี้คนดีคงทุกข์โศกตรม
คิดถึงคืนวันที่สองเรานั้นรื่นรมย์
ต่างชื่นต่างชมภิรมย์รักกันมา
บัดนี้พี่ยังรักเธอไม่หน่าย
สู้อยู่เดียวดายไม่คลายความรักแก้วตา
รสรักยังตรึงซาบซึ้งแน่นดวงวิญญา
ขอเพียงแก้วตาสัญญาไม่เปลี่ยนใจ
แต่เรานี้ต้องอยู่ห่างกันต่างคนต่างฝัน
ต่างคนตื้นตันทรวงใน
เห็นดารานึกว่าเนตรน้อง
พี่หลงพี่จ้องมองไป
เห็นเงากิ่งไทรพี่ยังเคลิ้มไปว่ากานดา
อยู่ฟ้าเดียวกันพระจันทร์ดวงหนึ่ง
แปลกใจสุดซึ้งไยจึงไกลน้องหนักหนา
ฟ้านี้ไกลไปไม่เหมือนดังใจเสน่หา
อยากใกล้กานดาอยากให้ขอบฟ้าแคบแคบเอย
185. เพราะคุณคนเดียว 0171
ดอน สอนระเบียบคุณคนเดียวเพราะคุณคนเดียว
ผมจึงต้องเที่ยวเมามายเสียคน
เดินแอ่นหน้าแอ่นหลังกลางถนน
เสียผู้เสียคนก็เพราะว่าคุณเปลี่ยนใจ
โดนคุณลวงผมโดนคุณลวง
ผมจึงต้องตวงเหล้าจนแพ้ไป
เพื่อให้ลืมแผลกลางดวงใจ
เมาแล้วลืมคุณได้ไม่เมาแล้วใจคิดถึงคุณ
ผีหลอกก็ยังพอทน
แต่คนหลอกคนมันช้ำใจจนวายวุ่น
ผีว่าร้ายยังร้ายไม่เท่าตัวคุณ
หลอกผมหัวหมุนหลอกสมใจคุณก็หนีไป
คุณเรรวนผมเลยรวนเร
ซดเหล้าหยำเปเดินเซร้องไห้
เที่ยวเสเพลพเนจรไป
เพราะความเสียใจที่รักคนรวนเร
186. เย้ยฟ้าท้าดิน 0174
สุเทพ วงศ์กำแหงฟ้าหัวเราะเยาะข้าชะตาหรือ
ดินนั้นถืออภิสิทธิ์ชีวิตข้า
พรหมลิขิตขีดเส้นเกณฑ์ชะตา
ฟ้าอินทร์พรหมยมพญาข้าหรือเกรง
ฟ้าหัวเราะเยาะเย้ยเหวยเหวยฟ้า
พสุธาอย่าครวญว่าข้าข่มเหง
เย้ยทั้งฟ้าท้าทั้งดินสิ้นยำเกรง
หรือใครเก่งเกินข้าฟ้าดินกลัว
ข้าขอลิขิตชีวิตข้าเองไม่เกรงดินฟ้า
อีกพื้นพสุธาพญายมพรหมอินทร์ทั่ว
ข้ากระทำแต่กรรมดีมีหรือจะกลัว
มิใช่ใจชั่วลืมตัวหลงลำพอง
อันสวรรค์อยู่ในอกนรกนั่นหรือ
ข้าก็ถืออยู่ในใจไม่หม่นหมอง
ละการทำชั่วควรหรือจะกลัวนรกมั่นปอง
หากทำดีฟ้าดินต้องคุ้มครองเอย
187. ระฆังใจ 0175
สุเทพ วงศ์กำแหงดังแผ่วแว่วหวานเสียงระฆังดังจากใจฉัน
บอกสัญญาณว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว
เสียงแผ่วแผ่วไกล
แต่มีความหมายอันเพริศแพร้ว
จำเรียงแจ้วแว่วแว่วสั่นระฆังใจ
แฝงด้วยมนต์ขลังเร้าอารมณ์พรมกลิ่นมาลา
ปลุกหัวใจความรักพลิ้วมาอ่อนไหว
ฉันฝากความรักกับระฆังขานมนต์ซ่านซึมใจ
จงซึมซึ้งทรวงในจงสั่นระฆังใจ
เธอให้ได้ยินถึงกัน
188. รังรักในจินตนาการ 0192
ทูล ทองใจพี่ฝันจะสร้างรังรักสักหนึ่งหลัง
ณ ริมฝั่งเจ้าพระยาอยู่อาศัย
แม้ฝันของพี่ไม่เกิดมีอันเป็นไป
สองชีวีเราคงได้ร่วมเสน่หา
รังรักในจินตนาการ
วิมานรักอันบรรเจิดจ้า
ริมหน้าต่างปลูกซุ้มลัดดา
ห้องนอนสีฟ้าติดม่านชมพู
ความรักเป็นมนต์ดลใจ
ฝันไปพลังใจต่อสู้
คอยพี่หน่อยเถิดนะโฉมตรู
มินานจะรู้รังรักอยู่แห่งใด
รังรักริมฝั่งน้ำเจ้าพระยา
สุขตราฝังตรึงซึ้งอยู่ในใจ
แม้ความฝันพี่เป็นจริงได้
พี่จะให้ชื่อว่ารังรักอนุสรณ์
ความฝันเป็นจริงวันใด
หัวใจพี่จะบินว่อนคอยพี่ก่อนไม่ช้าบังอร
แม้ใจไม่ร้อนแน่นอนเราได้สุขสันต์
189. แล้วจะรู้ว่าพี่รัก 0187
ทูล ทองใจพี่นี้อุตส่าห์ถนอมดวงใจไว้ให้นวลนาง
ไม่เคยจืดจางร้างลา
รักเดียวใจเดียวเกี่ยวข้องไม่ขาด
ด้วยปรารถนาแต่น้องไม่มาเห็นดวงใจพี่
ถ้าแม้พี่ผ่าใจได้ในทรวงล้วงให้เธอดู
ก็คงจะรู้เสียที
หรือมีทางใดที่น้องรู้เด่นเพื่อเป็นสักขี
จะเอาใจนี้วางเป็นเดิมพัน
ไม่อยากสาบานต่อศาลใดใดให้น่าอดสู
พระเจ้าจงรู้เบื้องบนสวรรค์
พี่มีใจมั่นปองต่อน้องแล้วกัน
นานไปสวรรค์คงเมตตา
ถึงแม้คืนเปลี่ยนเวียนผันวันกลาย
ไม่หน่ายจืดจางพี่คอยเฝ้านางน้องมา
เหมือนมวลมาลีที่เฉาใบห่อเฝ้ารออุษา
ส่องจากฟากฟ้าลงมาโลมดิน
190. สกุณา 0179
ดิอิมพอสซิเบิ้ลสกุณาร่าร้องเริงรมย์ ร่ำร่ำระงมชวนฟัง
รอนรอนค่ำแล้วคืนรัง
นกน้อยยังคืนรังเคียงเรือน
เราโศกเราเศร้าเราซึมเซากมล
เรามืดเราหม่นเราทนมาแรมเดือน
เราเปลี่ยวเราเปล่า เศร้าใจใครจะเหมือน
ไร้คู่ขาดเรือนเคียงเรียง
191. สอนพี่ให้รัก 0200
ทูล ทองใจสอนพี่ให้รักแล้วมาพราก
จากไปสุดแสนใจดำ
พี่หลงคอยหลงคำ
พี่เจ็บจำช้ำใจเพราะพี่ไม่เคย
สอนพี่ให้รู้แล้วไม่อยู่
เคียงคู่ชื่นชิดชมเชย
คอยหวังไปสลายเลย
กลับเปรียบเปรยเย้ยคำเจ็บจำหนำใจ
รอยหวานผ่านมา
ดั่งยาพิษน้ำผึ้งที่แผดเผาทรวงใน
ซื่อจนไม่สนใจหลงเล่น
กับไฟครั้งเดียวผิดไปขอจำ
สอนพี่ใช่ไหม
สอนพี่ได้โง่งมก็สมควรทำ
คงถึงคราวใช้กรรม
เจ้าทำใครเขาไว้อย่าได้ทระนง
192. เสียงซอสั่งสาว 0177
กุ้ง ไพจิตร(ช)เสียงซออ้อนออแว่วหวาน
โอ้แม่จอมขวัญจำเสียงซอได้บ่นาง
ว่าผู้ได๋เขาสีฝากลมมา
(ว่าผู้ได๋เขาสีฝากลมมา)
บ่ลืมสัญญาจำได้แน่นอน
(ญ)เป็นหยั่งซิจำบ่ได้
เสียงซอพี่ชายคุ่นหูมาก่อน
ซื่อแค่นาเป็นตานาอ้อนซอน
(ซื่อแค่นาเป็นตานาอ้อนซอน)
เสียงซออ้อนวอนสะออนอ้านแท้น้อ
(ช)เพลงรักจากใจที่สี
ความหมายมันมีน้องเข้าใจหรือบ่
(ญ)อันความหมายคงคล้ายกันนั่นแหละหนอ
(อันความหมายคงคล้ายกันนั่นแหละหนอ)
เขาใช้เสียงซอเป็นสื่อสายสัมพันธ์
(ช)คึดฮอดโอ้ยคึดฮอดเหลือหลาย
(ญ)รอโดนปานไหนอ้ายซิมาหมายหมั้น
(ช)ขอพลัดไปเป็นหลังสงกรานต์
(ขอพลัดไปเป็นหลังสงกรานต์)
(ญ)เผิ่นบ่แน่แล้วหนอเอาคันศรตีหน้าแข้ง
193. เสียงดุเหว่าแว่ว 0201
ทูล ทองใจเสียงดุเหว่าแว่วมา
เหมือนเตือนให้สอง เรา ผวา จาก กัน
ค่อน คืน ตื่น ฝัน เราเกี่ยวแขนกัน
เที่ยวในแดนฟ้า พบวิมานเทวา
ผ่านดาราน้อยใหญ่ปราสาทสีทองงามผ่องอำไพ
โอ้เพลินใจในแดนสวรรค์
กอดกัน กระซิบกระแซะกัน
ชวนชมนั่นดาว ระยิบระยับตา
เพลินอยู่จนเสียงดุเหว่าแว่วมา
เป็นสัญญาให้เราจากกัน
อิงแอบ แนบ ปลอบใจ
เสียงสะอื้น ยังจำได้ ร่ำอยู่จนใกล้ สว่าง
ฟ้าสางแล้วเรา ต้องพรากจากกัน
เสียง ดุเหว่า แว่วร้อง อยู่
กระตู้วู้ เมื่อครู่ เลือน หาย
แสนเสียดาย สุดจะหมาย กลับ คืน
194. เสียดาย 0176
ธานินทร์ อินทรเทพเสียดายความรักเสียดายหัวใจ
ที่ได้เคยฝากไว้ให้หญิงที่บูชา
เมื่อนึกข้างในหัวใจจะทราม
ผมไม่อยากประณาม
ได้แต่พร่ำเสียดายหนักหนา
เสียดายความสาวความสวยของคุณ
ที่เอาไปประมูลคุณคิดว่าเป็นสินค้า
จะขายทั้งทีต้องมีราคา
ผมอนาถหนักหนาน่าเวทนาน่าเวทนา
ยอมทอดกายให้กับชายซึ่งคุณไม่รัก
ส่วนชายที่รักอกจะหักคุณไม่นำพา
เพราะความอยากจะมีหน้ามีตา
อยากจะเป็นดารา
เป็นนางฟ้าโรยหน้าสังคม
แท้จริงยอดหญิงก็คือของเล่น
ที่ผู้ชายเล็งเห็นเป็นของประลองประโลม
หาซื้อชั่วคราวไว้เปลื้องอารมณ์
ครั้นพอเริ่มเสื่อมโทรม
เบื่อจะชมเขาทอดทิ้งไป
195. หนองบัว 0165
บุษยา รังสีลมเย็นพลิ้วพัดปลิวลิ่วมา
แนวไม้โพ้นไกลสุดตา
ดูเหมือนว่าเป็นไพรสณฑ์
เห็นบึงน้ำนองฉันมองน้ำวนไม้ใบที่หล่น
พลิ้ววนร่วงดิ่งลงไป
จวนสลัวหนองบัวช่างงาม
มองเห็นวิมานเมฆยาม
ลอยฟ้าเด่นดูสดใส
น้ำวนพลิ้วรัวพัดบัวพัดใบ
คละลอยลิ่วไปเคลิ้มในภาพงามเย็นตา
ราตรีเพิ่งเยือนเห็นเด่นเดือนเหมือนจิตเรา
น้ำงามด้วยเงาจากฟ้า
ดวงบนนั่นไกลนักเกินจักเอื้อมคว้า
เดือนแก่นนี้มาให้ชม
ธารนามผองหนองบัวแห่งใด
ไม่เหมือนหนองบัวที่ใจเรานี้ได้เคยสุขสม
ถึงตัวร้างไปหัวใจขอจม
หนองบัวรื่นรมย์หนองบัวที่ชมจันทร์แมน
196. หวนคะนึง 0185
ทูล ทองใจฮัม
รวยระรินกลิ่นนางกลิ่นหอมที่ปรางนวลใย
ติดเตือนใจให้หลง
ทรวงละมุนอุ่นแอบแนบเนื้อนวลอนงค์
ไร้โฉมยงยิ่งเศร้าเฝ้าหมองอุรา
คอยวันคืนชื่นชมสู่สมภิรมย์ชมกัน
เฝ้าคอยฝันร่ำหา
ยังละเมอกอดลมไม่สมใจสักครา
ยามนิทราครวญอยู่ไม่รู้ว่าหาย
เมื่อขาดนางนอนเดียวเปลี่ยวใจรำพึง
จะดึกดื่นหวนคะนึงไม่สร่างซา
ครวญหาแนบกาย
โถไม่วายนอนหนาวเศร้าตรม
ฮัม
รอวันคืนกลับมาร่วมรักนิทราเคียงกัน
เฝ้าคอยวันสู่สม
เป็นบุญเราหากนางกลับหวนชวนภิรมย์
จะขอชมเชยอยู่เป็นคู่ครอง
197. ห้องรัก 0190
ทูล ทองใจห้องน้อยนี้คอยเจ้านั้นกลับมา
ช่างเงียบเหงาเศร้าใจหนักหนา
คอยขวัญตาเป็นเพื่อนคู่ใจ
ห้องนอนช่างร้อนดังสุมด้วยไฟ
กานดาเจ้ารู้หรือไม่
พี่ร้อนฤทัยดังไฟสุมขอน
ห้องนี้นั้นมีความรักสลักใจ
ตอบสักคำเจ้าจำได้ไหม
ดวงนี้ใครเคยแอบอุ่นนอน
หนุนแขนพี่นี้ใช่ไหมแทนหมอน
ยังจำติดตาคราก่อนพี่แสนอาวรณ์มิอาจนิทรา
คิดถึงสักนิดหรือเปล่าคนดี
ทุกสิ่งภายในห้องนี้ยามราตรีเฝ้าเตือนอุรา
เส้นผมสยายกระจาย
บนหมอนหอมติดนาสา
กอดน้องประคองนิทรา
แสงจันทร์เยือนหล้าสาดมาต้องกาย
ห้องรักเหลือเพียงความหลังพลั่งพลวง
เฝ้าคลั่งไคล้ด้วยใจยังหวง
ความหลังลวงยังห่วงไม่คลาย
ห้องรักชวนชักชอกช้ำเจียนตาย
รัญจวนป่วนใจวุ่นวาย
ลุ่มหลงเดียวดายในห้องรักเรา
198. เหนือดวงชีวา 0186
ทูล ทองใจทุกวันทิวาหัวใจเรียกหาแต่เธอ
ยามนอนละเมอฝันเพ้อน้ำคำรำพึง
ภาพเธอเวียนวนเหมือนมีมนต์แนบใจตรึง
ให้ฉันคะนึงถึงเธอไม่หาย
ฉันต้องระทมหัวใจขื่นขมเรื่อยมา
บางคราวนิทราฝันว่าวิมานทลาย
ตื่นจากความฝันฉันระทึกตรึกไม่วาย
ถ้ารักกลับกลายฉันคงตายเพราะตรมฤดี
โอ้ดวงใจที่รัก
ฉันมอบใจภักดิ์ไว้แทบตักเทวี
ทั้งร่างอุทิศมอบชีวิตจิตฉันนี้
อุทิศพลีเพื่อรักเพี่อรักเพื่อรักเพื่อรัก
เพื่อรักน้องนาง
ขอจงคิดดูแล้วเธอจะรู้จิตใจ
มีคนรักใดทุ่มใจให้เธอทุกอย่าง
จะมีคนไหนเขามอบใจไม่อำพราง
เทอดรักไม่จางเพราะรักนางเหนือดวงชีวา
199. เหมือนคนและฟากฟ้า 0172
ธานินทร์ อินทรเทพมีประโยชน์อื่นอันใด
ที่หัวใจเรารักกันปานจะกลืน
แต่กายต้องห่างดั่งอาทิตย์ไกลกลางคืน
มืดมนทนฝืนฝืนโชคชะตา
ได้แต่หลอกปลอบใจกัน
ว่าสักวันความรักสมจินตนา
จนสิ้นใจจากได้ครองรักเพียงอุรา
เกินเอื้อมมือคว้าวิวาห์ดูหมดทาง
ต่างกันทุกฐานันดร
ดั่งมีสิงขรปิดประตูกั้นขวาง
ถึงเราสัญญารักกันว่ามั่นจีรัง
แต่ดูเหมือนดังอยู่คนละฟากฟ้า
คิดสลัดตัดใจไกล
สุดฝืนใจด้วยรักแรกตรึงอุรา
จำฝืนใจข่มอยู่กับรักอย่างทรมาน
รอวาสนาชี้ชะตาจนกว่าจะตาย
200. อ่านหัวใจ 0189
ทูล ทองใจทุ่งท้องนาเป็นแดนสวรรค์
สองเราจำมั่นซาบซึ้งตรึงใจ
ร่วมคู่เคล้าคลอเดิน
เพลิดเพลินพะนอไป
ตื้นตันหวั่นไหวเกินเอ่ยวจี
อ่านหัวใจจากตาก็รู้
แฝงแววรักอยู่ท่วมท้นฤดี
อย่าคลายมลายไปอย่าไกลแม้นาที
อย่าให้พี่นี่เฝ้าแต่ตรมใจ
พี่ยังจำได้ยังจำได้ไม่ลืมเลย
มือน้องพี่เคยได้จับกุมไว้
ซ้ำเคยได้จูบเคยได้จูบประทับลงไป
ยังอบอุ่นใจอยู่ทุกคืนวัน
เปิดหัวใจพูดกันสักครั้ง
รักเธอเจียนคลั่งครวญเพ้อรำพัน
เฝ้าปองรักนานมาเมตตาเห็นใจกัน
อย่าเกี่ยงให้ฝันรักอยู่เดียวดาย