กระซิบกระซาบกับเกลียวคลื่น
เพื่อรื้อฟื้นอดีตที่เคย
พะพัดแผ่วลมรำเพย
ละล่วงเลยผ่านร่างกาย

แสงจันทร์ที่สาดส่อง
สว่างวาดทะเลลาย
พราวพร่างกระพริบพราย
ดั่งดาวรายระยับเรียง

ฟองคลื่นกระทบฝั่ง
ซัดสาดดังส่งสำเนียง
หูแว่วสำเหนียกเสียง
มาร้อยเรียงเป็นเพลงจันทร์

ผืนทรายที่เคยนอน
ทรายสะท้อนร่องรอยฝัน
คลื่นพัดพาดผ่านพลัน
เพียงรอยฝันก็พลันจาง

ฉันรู้ดีว่า...
ความผิดของฉันครั้งนั้น
คำขอโทษสักล้านคำ
ก็คงลบล้างมันออกไปจากใจเธอไม่ได้
ในวันนั้น...
คำพูดของเธอทุกคำ
การกระทำของเธอทุกอย่าง
คงทำให้ความรู้สึกที่ดีระหว่างเรา
จางหายไปจากความทรงจำของเธอ
ในวันนี้...
แม้ว่าความเสียใจจากฉัน
มันไม่มีประโยขน์อะไร
วันคืนที่ดีไม่อาจย้อนกลับมาได้
แต่ฉันก็ยังอยากบอกให้เธอรู้ไว้
ว่าฉันขอโทษ...
ขอโทษจริงจริง

เธอกับฉัน...
เกิดมาพร้อมกันบนผืนดิน
เราต่างเป็นกรวดหิน
แทรกซ่อนอยู่ในดินทราย

เธอเคยอยู่เคียงฉัน
แล้วถึงวันเธอไกลหาย
ปล่อยฉันอยู่เดียวดาย
ท่ามกลางกรวดทรายที่เดิม

เพราะเธอเป็นอัญมณี
ถูกขัดสีถูกส่งเสริม
เจียระไนใส่เติม
มีค่าเพิ่มเกินกว่า...จะกลับมาเหมือนเก่า

วันนี้...จึงมีแต่ฉันกับความเหงา
เสียเวลาจะคอยเฝ้า
ไม่มีคำว่า "เรา" กลับคืนมา

เพราะฉันมันด้อยค่า
แค่กรวดหินธรรมดา
ไม่มีรัศมีเจิดจ้า
ควรคู่อัญมณี

ไม่ได้หวังให้เธอพอใจ
เพียงแค่อยากให้เข้าใจกัน
แค่ความจริงใจ จากฉัน
มันก็น่าจะเพียงพอ

รู้ไหม...
ทำไมฉันต้องหลบหน้า
รู้ไหม...
ทำไมไม่กล้าสบตา
ก็เป็นเพียงเพราะว่า
ความเป็นเพื่อนที่มีให้เสมอมา
มันเปลี่ยนไป...

แต่รู้ดี
ไม่มีทางเป็นไปได้
จึงพยายามหักห้ามหัวใจ
ไม่ให้อ่อนไหวไปเกินเลย
ขอโทษนะ...
ที่ต้องทำเมินเฉย
ได้โปรด...อย่าโกรธฉันเลย
ไม่อยากให้ความคุ้นเคยต้องจืดจาง

แค่ขอเวลาให้บ้าง
และแล้ว...ความรู้สึกทุกอย่าง
คงจะจางหายไป
เหลือไว้...
เพียงความเป็นเพื่อน...เหมือนที่เคย

ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
จุดพลังให้หัวใจ
สลัดสิ่งเก่าเก่าที่เก็บไว้
ครั้งนี้...ครั้งใหม่
ไม่เหมือนวันวาน

ลุกยืนขึ้นอีกครั้ง
วาดความหวังอันแสนหวาน
ใจดวงเก่าที่ร้าวราน
ได้พบพานคนเยียวยา

แต่...
ต้องล้มลงอีกครั้ง
ต้องผิดหวัง ไร้คนช่วยรักษา
เธอเพียงแค่คนผ่านมา
ยากจะหาความจริงใจ

หลับตาลงอีกครั้ง
หมดพลังจะฝันใฝ่
เก็บความเจ็บไว้ในใจ
อยากหลับตาไว้...
นานเท่านาน

ทุกสิ่งที่มีค่า
เชื่อมต่อกาลเวลาที่เหลื่อมล้ำ
ยังจดยังจำ
ด้วยสิ่งตอกย้ำ...คงมี

ทุกอย่างหมุนเวียน
แปรเปลี่ยนไม่คงที่
แต่...สิ่งดีดี
จะยังหยุดอยู่กับที่...ตลอดกาล

ทุกทุกสิ่ง...
ให้ความเป็นจริงต้องเลยผ่าน
วันนี้ต้องกลายเป็นวันวาน
แต่เป็นการล่วงผ่านที่ควรจดจำ

จึงขอ...เรียงร้อยถ้อยคำ
เป็นลำนำแห่งความฝัน
บันทึกคืนวัน
บันทึกฝัน...เก็บมันไว้ในใจ