สิ่งที่เธอฝัน
อาจไม่ใช่สิ่งที่ฉันเป็น
ทุกอย่างที่เธอเห็น
นั่นคือ
นิยามแห่งความเป็นฉัน

เวลาที่ล่วงเลย
ดังสายธารที่รินไหล
ผ่านมา...ผ่านไป
แต่สิ่งหนึ่งซึ่งคงไว้
คือ...ความทรงจำ

เส้นทางแห่งความฝัน
คล้ายสายรุ้งบนฟากฟ้า
พาดผ่าน ไปสู่อีกฟากฝั่ง
บางคราวอาจสดใส
แม้เลือนลับไป บางครั้ง
เหมือนความฝันที่ล่มพัง
แต่คงยังสร้างได้ใหม่ ไม่มีจาง

หากชีวิตมันเขียนง่ายเหมือนลายมือ
ก็คงดี...
ถึงจะหวัดบ้าง บรรจงบ้าง
เราก็ยังขีดเขียนได้
ตามที่ใจเราต้องการ

สร้างบันไดด้วยความฝัน
แต่ละขั้นคือความหวัง
แข็งแกร่งแรงพลัง
มุ่งไปยังจุดหมายที่ต้องการ

สร้างเสริมต่อเติมขั้น
ด้วยความฝันมากมายมหาศาล
จะปวดร้าวจะยาวนาน
ยังก้าวผ่านด้วยใจที่มั่นคง

แม้บางขั้นอาจสูญหาย
พังทลายแหลกเป็นผง
จะสร้างใหม่อย่างบรรจง
ให้ทุกขั้นมั่นคงเสมอกัน

เมื่อก้าวถึงขั้นสุดท้าย
ถึงจุดหมายอย่างใจฝัน
กาลเวลาที่ทุ่มเททุกคืนวัน
แสนคุ้มค่าเมื่อฝันนั้นเป็นจริง

คืนนี้...
หากเธอจะคิดถึงฉันสักนิด
จงมองหาดาวบนฟ้าดวงนั้น
ดวงที่เธอพอใจเพราะฉันเชื่อมั่น
เธอกับฉัน...
จะมองดวงดาวเดียวกัน

เจ็บปวดจากความพ่ายแพ้
เหลือแค่หัวใจที่อ่อนล้า
เก็บความบอบช้ำกลับมา
สองขาขาดแรงกำลัง
ขอเวลาให้บ้าง
เพื่อเจือจางความผิดหวัง
ขออยู่คนเดียว ลำพัง
เพื่อสร้างพลังขึ้นใหม่
ให้ตัวเอง

บางครั้ง...
เวลาที่มันหมุนผ่านไป
ก็ทำให้คนเรารู้สึกเสียดายสิ่งดีดีที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ซึ่งแม้เราจะหวงแหนและไม่อยากให้เลยผ่านไป
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่า
เก็บไว้ เป็นความทรงจำที่งดงาม

คืนนี้...ฟ้าสวยดาวใส
แต่ทำไมใจเหงาอย่างนี้
จันทร์เจ้าขาดาวคนดี
วอนขอใครสักคนที่เข้าใจ

ต่างคนต่างมีฝัน
หลากหลาย ร้อยพัน จะฝันใฝ่
ต่างคนต่างหัวใจ
แต่มีสิทธิ์ฝันได้...ไม่ต่างกัน

ต่างคนต่างใฝ่ฝัน
ถึงคืนวันข้างหน้า
ต่างคนต่างเข้ามา
เพื่อค้นหา...อนาคต

เธอคงไม่รู้...ใช่ไหม
ว่ามีใครคอยห่วงใยอยู่เสมอ
คอยอยู่เคียงข้างเธอ
ไม่ว่าเจอสิ่งร้ายดี
แม้เวลาที่...ไม่มีใคร

ไม่เคยหวังให้เธอรู้
ขอแค่ได้อยู่...ใกล้ใกล้
หวังดีอย่างจริงใจ
ถึงเธอจะไม่รู้อะไร
ก็ยังพอใจ...ที่ได้ทำ

เรียงร้อยถ้อยคำ
เป็นลำนำแห่งความฝัน
บันทึกคืนวัน
บันทึกฝัน...ด้วยหัวใจ

ในคืนที่ฟ้าสวยดาวใส
อยากมีใครสักคนเคียงข้าง
ให้ไออุ่นไม่อ้างว้าง
คล้ายหลงทางมาแรมปี