ขอเป็นดวงจันทร์
ที่เธอชอบมองมันในคืนใส
ขอเป็นดวงไฟ
ให้อุ่นไอกับเธอในคืนหนาว
ขอเป็นดวงดาว
กระพริบพราวเป็นเพื่อนบนฟากฟ้า
ขอเป็นดวงตา
ไว้ให้เธอค้นหาสิ่งที่ฝัน
ขอเป็นตะวัน
ฉายแสงส่องทางฝันสว่างไสว
ขอเพียงเธอกล้าก้าวสู่ฝันใฝ่
เพื่อชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของเธอ

บางครั้ง...
ถ้าเราได้อยู่คนเดียวในที่เงียบเงียบ
แทนที่จะรู้สึกเหงา
กลับทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น
ได้มองเห็นตัวเองในอีกด้านหนึ่ง
ด้านที่ทำให้รู้ว่า
ความจริงแล้ว
เราต้องการอะไร
อ่อนแอหรือเข้มแข็งแค่ไหน
รู้ถึงสิ่งที่ซ่อนอยู่ในจิตใจ
ที่ไม่สามารถแสดงออกมาได้
ท่ามกลางคนรอบกายร้อยพัน

ทั้งๆ ที่รู้ดีว่า...
ความรู้สึกที่มีต่อเธอนั้น
มันลึกซึ้งเกินกว่าความเป็นเพื่อนมากมายเพียงไหน
แต่ฉันก็ไม่เคยมีโอกาส
แม้แค่จะบอก
หรือแสดงความรู้สึกนี้ให้เธอรู้
อาจจะเป็นเพราะฉันกลัว
กลัวเหลือเกินว่า...
หากเธอไม่ยอมรับ
ความรู้สึกดีดีจะจางหายไป
โดยที่ฉันไม่สามารถเรียกคืนกลับมาได้อีก
ฉันจึงจำเป็นต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้
ซ่อนงำอยู่ข้างใน
สะกดกลั้นหัวใจที่อ่อนไหว
ขอเป็นเพียงเพื่อนที่เฝ้าคอยห่วงใย
ก็คงพอ...

แม้สายน้ำที่ไหลไป
ไม่เคยหวลกลับ
แต่ตะวันที่เลือนลับเหลี่ยมขอบฟ้า
จะกลับมาในวันใหม่
บางสิ่งที่พลั้งพลาดไป
ไม่มีทางเรียกคืนกลับมาได้
แต่ด้วยแสงสว่างแห่งกำลังใจ
จะสาดส่องความมืดมนให้สดใส
สิ่งที่แล้วให้ผ่านเลยไป
สู้ทนฟันฝ่าจนถึงวันใหม่
ที่เปี่ยมไปด้วยความสดใสแห่งแสงตะวัน

การที่เราเต็มใจจะมอบความรักให้กับใครสักคน
ก็คงไม่ใช่เรื่องผิดอะไร
แม้ว่าเขาคนนั้น
จะมีคนคอยให้ความรักอยู่แล้ว
หรือไม่เคยยินดีกับความรักของเราเลยก็ตาม
เพราะความรักเป็นสิ่งบริสุทธิ์ งดงาม
ที่มอบให้ด้วยความหวังดีอย่างจริงใจ
และหากเราจะเป็นฝ่ายเดียว
ที่เฝ้าคอยห่วงใยและเอื้ออาทร
เป็นฝ่ายให้
โดยไม่เคยได้รับผลตอบแทนใดๆ
ก็ไม่เห็นจะน่าเสียใจที่ตรงไหน
ในเมื่อความสุขจากการที่เราได้ให้สิ่งดีดีแก่คนที่เรารัก
มันก็เพียงพออยู่แล้ว
มิใช่หรือ...

เพราะความห่วงหาแต่เพียงฝ่ายเดียว
จึงทำให้ต้องหลอกตัวเองอยู่ทุกวัน
เพื่อจะมีความสุขอยู่บนความเท็จที่ก่อขึ้น
ซึ่งแม้จะเป็นความสุขอันจอมปลอม
ก็ยังสมัครใจที่จะอยู่ในโลกของความหลอกลวง
งมงายอยู่กับความฝันที่เลื่อนลอย
เพราะอย่างน้อยก็ยังดีกว่า...
สู้ทนเผชิญหน้ากับความเป็นจริงอันปวดร้าว
และทุกข์ทรมานเกินรับไหว
ถ้าหากจะมีความสุขมาเจือจานหัวใจ
ก็คงไม่โหดร้ายเกินไป...ที่จะฝืนใจโกหกตัวเอง

ถ้อยคำบางคำ
การกระทำบางอย่าง
ของใครบางคน
อาจทำให้เรารู้สึกว่า...
ความจริงใจที่เรามีให้
ไม่เคยมีความหมาย
และไม่เคยได้มันตอบกลับมา
บทเรียนเหล่านั้น...
มันทำให้เราได้รู้ว่า
คนคนนั้น...
ไม่ควรที่จะอยู่ในสายตา
ถ้อยคำอย่างนั้น
มันไม่มีคุณค่า
การกระทำอย่างนั้น
มันก็แค่...
สิ่งเลวร้ายที่เคยผ่านมา
ไม่มีอะไรน่าจดจำ

มีคนเคยบอกว่า...
คนที่มีอำนาจมากที่สุด
คือคนที่สามารถบังคับใจตัวเอง
ให้ลืม...ให้จำ
ให้ทำสิ่งที่ถูกต้อง
แม้มันจะขัดต่อความรู้สึก

เวลานี้...
ฉันอยากมีอำนาจนั้น
เพื่อใช้มัน...
สั่งหัวใจให้ลืมเธอ