โฉองนั่งมึนกับหนังสือเรียนในห้องกิจกรรมชมรม นี่ก็เข้าสู่ช่วงสอบอีกครั้งแล้ว และเป็นครั้งแรกในรร.ที่ญี่ปุ่นนี้ด้วย ถ้าเข้ามาได้ตั้งใจเรียนจริงจัง มันก็คงไม่หนักหนาอะไรนักหรอก แต่ว่านะ การมาเข้าชมรมนี่แหละเป็นจุดพลิกผันชีวิตอะไรเช่นนี้นะ (คนอื่นอ่ะน้าไม่เท่าไหร่ ถ้าไม่มีรุ่นพี่จินอ้าน้า)

มาซากิ : นี่ๆ นายอ่อนภาษาญี่ปุ่นมากที่สุดนะเนี้ย
คุซาโนะ : พูดได้เก่งนะ แต่ว่าคันญิเนี้ยมั่วสุดกู่เล้ยนายอ่ะ
โฉอง : พอทีพอที นี่ๆ รีบๆเฉลยแบบฝึกหัดอันนั้นมาก่อนมาซากิ คุซาโนะ นายบอกว่าจะช่วยเรื่องวรรณคดีไม่ใช่รึไงบอกมาเร็วๆบทไหน เก็งๆอ่ะ!!
ทั้ง 3 คนนั่งง่วนกับการติวเข้มให้โฉอง เต็มสตรีมสุดๆ จินกระโดดโลดเต้นเข้ามาในห้องชมรม
จิน : ไรๆ พวกนาย 365 นี่ เรียนกันทุกวินาทีเลยรึ เราจะเสียช่วงชีวิตวัยรุ่นไปเปล่าๆปลี้ๆนะ
โฉอง : (หันควับหน้าตาดุสุดๆ)อย่ามาพูดเลยนะ เนี้ย365วันน่ะรุ่นพี่ทำให้ผมไม่ได้เรียนแม้แต่วินาทีเดียวเลย
พูดจบจินก็ดึงโฉองมาหักคอด้วยท่าพิเศษที่เค้าคิดค้นขึ้นมา ทั้งมาซากิและคุซาโนะไม่กล้าห้ามปราม
จุนโนะที่เพิ่งเข้ามาในห้องมองอย่างเบื่อๆ พลางถอนหายใจ
จุนโนะ : นี่มันก็ถึงช่วงสอบแล้วก็มีแต่นายคนเดียวนะแหละ ที่ไม่สนใจเรียน ถ้านายยังสอบตกอีก มีหวังเทอมนี้คนที่ซ้ำชั้น คงไม่พ้นมีรายชื่อ อาคานิชิ จิน แน่ อยากเป็นเด็กปี 2 ต่อไปรึไง
จินปล่อยโฉองที่หมดแรงเถียงไปแล้ว ก่อนหันมามองจุนโนะด้วยหางตาทำท่าไม่น่าไว้วางใจ พอดีโคคิกับคาเมะเข้ามาข้างในห้องพอดี จินจึงกระโดดเหยงๆเข้าไปหาทั้งคู่พลางกอดคอเอาไว้พร้อมทั้งเอามือจิ้มแก้มทั้งคู่
จิน : นี่ๆไม่ได้ซ้ำชั้นคนเดียวหรอกอย่างน้อยก็มีเจ้า 2 ตัวนี้ซ้ำชั้นด้วยแหละ เหอๆ!!
คาเมะ : (สบัดตัวออกจากจิน)เจ้าบ้าทำไม่ต้องมาแตะเลย ขยะแขยง ใครจะซ้ำชั้นกับนาย
โคคิ : (เอามือกอดคอจินแล้วจิ้มแก้ม จินต่อ)ใช่ๆ ไม่มีใครจะตกเป็นเพื่อนนายหรอก เพราะว่าปีนี้ฉันได้เตรียมตัวอ่านหนังสือไว้แร้ว จะเริ่มตั้งแต่อาทิดหน้า เป็นไง คนมันพัดทานา
จุนโนะ พยักหน้าหงึกๆ ทั้ง คาเมะ จิน โคคิ เป็นคนที่ไม่มีทีท่าว่าจะเรียนจบมากที่สุดในรร.เพราะการเรียนที่อ่อนเป็นที่สุด แถมบ้ากิจกรรมชมรม B – CLUB เป็นอันดับ1 คือวันๆไม่ทำอะไร ได้แต่แข่งกันทำคะแนนว่างั้นเถอะ แต่น่าแปลกที่ทั้ง 3 ไม่เคยคิดแข่งเรื่องการเรียนเลยสักครั้ง จุนโนะถอนใจอีกครั้ง
จุนโนะ : ขอโทดเถอะนะ คิ นายไม่รู้รึไงว่าพรุ่งนี่นะก็เริ่มสอบตัวแรกแล้ว จะไปท่องอาทิดหน้านะเตรียมเรียนซ้ำของปีหน้าเหรอ
โคคิ : (หน้าชอคสุดขีด) โอ้ว!!!!!!!!!!!!! ม่าย................!!!!!!!!!!!!! ไอ้จินแกเอาเวลาที่มุมานะเรียนของฉันกลับคืนมา แกชอบชวนฉันไปเกมเซนเตอร์ตลอดไมไม่บอกวะ ว่าจะสอบแล้ว(มือที่กอดคอกลายเป็นจะหักคอจินเข้าไปแร้ว)
จิน : บ้าๆๆๆๆๆ(พลางดิ้นรนให้พ้นจากแรงแค้นของโคคิ)แกอ่ะแหละไม่ตั้งใจเรียนเองแท้ๆ เวลาเรียนก็เอาแต่หลับไม่รู้ว่าสอบเมื่อไหร่ ดูหนังสือสมุดแกซี่ว่ามีไรบ้างอ่ะป่าว อย่ามาสตอเบอรี่เลยว่ามุมานะไรอ่ะ (พูดจบก็แย่งกระเป๋าโคคิมาเหวี่ยง ข้าวของกระจาย)
คุซาโนะ : (รีบวิ่งมาจับหนังสือเรียนที่ตกบนพื้น) ว้าว!! หนังสือใหม่จังเรียนจบแล้วผมขอนะครับ ใหม่ยังกะไม่เคยใช้เลยอ่ะ
โฉอง : โหเชื่อเลย สมุดนี่จดอะไรลงไปเนี้ย อ่านไม่ออกยังกะเขียนตอนละเมอ แถมมีคราบอะไรด้วย
โคคิรีบมาคว้าข้าวของคืน แถมแยกเขี้ยวใส่ทั้งคู่อีกที่มายุ่งกับข้าวของ พอดีที่อูเอดะเข้ามาในห้องพอดี

อูเอดะ : จุนโนะ อ.ประจำชั้นนายฝากของมาให้แนะ (พูดพลางชูหนังสือภาษาอังกฤษเล่มหนา)หนักจะตายรีบมาเอาไปเลยนะ
จุนโนะ : อ้อ ! ใช่ฉันยืมอ.ไว้เองแหละ ขอบใจนะ
ทั้งจินโคคิ คาเมะยังเถียงกันเรื่องซ้ำชั้นไม่เลิก แต่จุนโนะไม่สนใจเท่าไหร่ เค้าพลิกหนังสืออ่านตามปกติ แล้วซองสีขาวก็ตกจากหนังสือเป็นใบขอร้องนี่นา จุนโนะงง ก่อนแกะออกอ่าน

“ สวัสดีทากุจิคุง
นี่เป็นครั้งแรกที่อ.เคยเขียนจดหมายแบบนี้ เอ๊ะเค้าเรียกว่าใบขอร้องสินะ อ.คิดว่าถ้าเรื่องนี้ทากุจิคุงต้องช่วยได้อย่างแน่นอน นะ ........... เท่าที่เรารู้ๆกันอยู่ว่าในห้อง2C มีนร.ที่มีผลการเรียนน่าเป็นห่วงอยู่ 3 คนนั้นก็คือ คาเมะนิชิ ทานากะ และ อาคานิชิ สำหรับ 2 คนแรก อ.คิดว่าเป็นคนหัวค่อนข้างดี แต่ว่าไม่ค่อยตั้งใจเรียนมากกว่า แต่ว่า สำหรับ คนสุดท้ายนี่............. คืออาคานิชิก็ไม่ได้โง่นะ แต่ว่าค่อนข้างจะเรียนอ่อน ไปเท่านั้น แล้วก็ไม่ตั้งใจเรียนเท่านั้น “
อ่านมาถึงตรงนี้ จุนโนะก็รู้สึกถึงเรื่องเลวร้ายขึ้นมาตะหงิดๆ แต่ก็รู้สึกว่าอ.เนี้ยเป็นคนที่ขี้เกรงใจมากๆคือไม่กล้าที่จะบอกว่าทั้ง 3 คนนี้โง่ขนาดไหน พยายามอย่างที่สุดหาข้ออ้างให้พวกมัน(ขนาดพวกมันเอง ยังไม่เคยคิดแก้ตัวเลยครับ อ. ด่ามันมาเถอะครับว่ามันโง่อ่ะ!!) และที่สำคัญอ. คนนี้เป็นแค่อ.ฝึกสอนที่เพิ่งมาประจำชั้นไม่นาน คงรู้สึกกลัวและ ระอานร.แบบนี้เป็นที่สุดแน่ๆ จุนโนะรวบรวมกำลังใจก่อนอ่านต่อไป
“ คือว่า อ. ก็ไม่อยากรบกวนทากุจิคุงนักหรอกนะ แต่ว่าอ. รู้สึกว่าเป็นห่วงทั้ง 3 คนนี้มากๆ เพราะจากการสอบที่ผ่านมานี้ ทั้ง 3 คนไม่มีวิชาไหนที่ผ่านเกณฑ์ขั้นต่ำแม้แต่วิชาเดียว ที่สำคัญเวลาที่มีเรียนเสริมก็ไม่เคยจะหาตัวได้เลย อ.จึงขอร้องขอความกรุณาอย่างที่สุด ให้ทากุจิคุงช่วยดึงให้ ทั้งหมด สอบผ่านด้วย ขออย่าให้ทั้ง 3 คนนี้สอบตกชั้นปี2เลยนะ อ. ขอร้องเพียงเท่านี้หล่ะ ขอบคุณเป็นที่สุด............
นาโอฮิโตะ ฟุจิคิ “

คาเมะ : ใช่ที่ไหนเล่า ผมอ่านหนังสือการ์ตูนต่างหาก (พูดพลางพลิก การ์ตูนอ่านอย่างเบื่อๆ)
อ.ฟุจิคิหน้าจ๋อยมากๆตัวลีบหดเหลือจิ๊ดนึงภายใต้วงแขนของโคคิกับจิน
จุนโนะ : นี่พวกนายยังเป็นนร.กันอยู่ป่าว ทำไมไปข่มขู่อ.แบบนั้นเล่า
จิน : แหม่ๆ เราให้ความสนิทสนมเป็นกันเองกับอ.ประจำชั้นต่างหากเล่าเฟ้ย
โคคิ : ช่ายๆ อ. ก็ไม่เห็นถือสาอะไรเราเลย เพราะฉันเป็นเด็กหัวดี หึๆ (หลงตัวเองตามเดิม)
จุนโนะรู้สึกผิดจริงๆที่ไม่รักษาใบขอร้องให้ดี ให้เจ้าพวกวายร้ายพวกนี้มาอ่านจนได้ อ.ฟุจิคิทำท่านอบน้อมยังกะเจ้าพวกนี้เป็นหัวหน้าไงงั้น(ก็ท่าทางน่ากลัวอยู่หรอกนะ) จุนโนะกลับหลังหันวิ่งออกนอกห้องไป สร้างความประหลาดใจให้กับโคคิ และจิน
จิน : ไรกันเจ้านี่วันนี้ ไม่ยักกะโวยวายแหะ
โคคิ : ใช่ๆกะว่าจะแหย่ให้มันโมโหเล่นนะเนี้ย เนอะจาน
อ.ฟุจิคิ ทำหน้าเหรอหรา นี่เด็กพวกนี้รู้จักเกรงใจอาจารย์กันบ้างมั้ย ทั้งโคคิและจินทำหน้าแบบผิดหวังมากที่แกล้ง จุนโนะ ไม่สำเร็จ
คาเมะ : (นั่งท้าวคางเปิดการ์ตูนอ่าน) ก็พวกนาย ไร้สาระ จน มันไม่สนใจแร้วมั้ง
ยังไม่ทันขาดคำ เสียงประกาศก็ดังขึ้น
“ ประกาศ เนื่องจาก นร.ชั้นปี2 ห้องC ระดับชั้นมัธยมปลาย มีเหตุผลบางประการที่ไม่สามารถจะทำการสอบได้ ทางฝ่ายวิชาการจึงได้ทำการตกลงประชุมกัน ขอให้มีการเลื่อนสอบออกไปอีกเป็นเวลา 2 อาทิตย์ ขอให้นร. ใช้เวลาช่วงนี้ในการเตรียมสอบให้เต็มที่ด้วย จบประกาศจากฝ่ายวิชาการ ”
เสียงประกาศจากท่านประธานฝ่ายวิชาการดังไปทั่วทั้งรร. สร้างกระแสฮือฮาเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะ ตัวปัญหาทั้ง 3 ของห้อง 2C ตอนนี้อ้าปากค้างไปตามๆกัน แม้แต่อ.ฟุจิคิก็อึ้งไปด้วย

โฉอง : เหลือเชื่อเลย นี่ประธานฮิเดอากิ ออกหน้าเลยเหรอ
มาซากิ : นี่ประกาศเลื่อนสอบเพื่อรุ่นพี่ 3 คนนี่ ไม่เกินไปหน่อยเหรอ ทั้งรร.เลยนะ
คุซาโนะ : จะเป็นไรไปอ่ะ ก็รุ่นพี่จุนโนะ นะเป็นมันสมองของรร.เลยนะ งานวิชาการทั่วราชอาณาจักรก็กวาดรางวัลมาเพียบ เรื่องแค่เลื่อนสอบจิ๊บจ๊อยจะตายไป
ทั้งมาซากิและโฉองได้แต่พยักหน้าหงึกๆ เมื่อประธานซึบาสะได้ฟังประกาศก็พุ่งตรงไปที่ห้องกระจายเสียง ทันที
ซึบาสะ : เฮ้ย!! นี่ๆไม่บ้าไปหน่อยรึไง อยู่ดีๆมาเลื่อนสอบกันแบบนี้ งานกิจกรรมที่มีหมายกำหนดการไว้แล้วก็พังหมดกันพอดีสิ
ทักกี้ : (ทำหน้าอ้อนๆ) แหม่ก็เรื่องมันจำเป็นนี่นา เอาไว้ฉันจะช่วยนายจัดตารางกิจกรรมใหม่ให้ก็แล้วกันนะๆ
ซึบาสะ : จำเป็นอะไรอีกหล่ะ นี่คงไม่ใช่เจ้าตัวป่วน 3 คนห้องC อีกนะเฟ้ย
ทักกี้ : โอ้ว ไม่มีใครจะฉลาดเกินนายเลยนะเนี้ย ก็แบบว่าทากุจินะ ต้องการให้ทั้ง 3 คนนั้นตั้งใจเรียนภายใน 2อาทิดนี้ไงหล่ะ เพื่อจาได้สอบผ่านให้ได้ไง
ซึบาสะ : เห้อ !! ยังงี้ยิ่งไม่สมควรเด็ดขาดเลย มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แค่ให้ 3 คนนั้นเรียนแบบธรรมดานี่ยังยากเลย ให้ตั้งใจเรียนแล้วสอบผ่านไม่ต้องพูดถึงดีกว่า ฉันว่าจัดสอบตามปกตินั้นแหละถึงจะถูก
จุนโนะ : ขอร้องหล่ะครับรุ่นพี่อิมาอิ ผมสัญญาว่าจะทำให้ทั้ง 3 คนนั้นสอบผ่านให้ได้ ถ้าเค้าสอบไม่ผ่านจริงๆ ผมก็จะยอมสอบตกไปด้วยครับ