|
เปิดเทอมใหม่ รุ่นพี่ปี 2 ม.ปลายจะถูกคัดเลือกให้ไปเป็นกรรมการนร.เพื่อที่จะทดแทนรุ่นพี่ปี3ที่ต้องเตรียมตัวเอนทรานซ์
แทบไม่อยากเชื่อว่าทั้งกลุ่ม KAT-TUN จะติดการเป็นกรรมการนร.กับเค้าด้วยรึเนี้ย
โฉอง : สุดยอด!!! บ้ากันไปรึป่าวให้พวกรุ่นพี่ KAT-TUN เป็นกรรมการเนี้ยนา
นรกชัดๆ
มาซากิ : แหม่อะไรก็ไม่แน่หรอก พวกรุ่นพี่เค้าชอบมีอะไรที่คาดไม่ถึงนะสิ
เป็นกรรมการนร.อาจจะมีอะไรดีๆก็ได้นะ
โฉองทำหน้าแหย เรื่องคาดไม่ถึงอ่ะมีเยอะเลย แต่ส่วนมากเป็นเรื่องไม่ค่อยจะดีนะเท่าที่ผ่านมาเนี้ย
คุซาโนะวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา แล้วมากระซิบกระซาบกับทั้งสองคน
คุซาโนะ : มีการเลือกสมาชิกใหม่แล้วหล่ะ ฉันไปเห็นมาเมื่อเช้านี้
มาซากิ : หือ ตั้งแต่เปิดเทอมใหม่เลยนะเนี้ย คราวนี้เร็วจัง
โฉอง : อีกแล้วเหรอ นี่ จะเพิ่มสมาชิกกันไปถึงไหนเนี้ย นี่ก็เยอะมากแล้วนะ
คุซาโนะทำท่าจุ๊ๆปากพร้อมชี้ให้เห็นสมาชิกที่ถูกหมายหัวไว้ กำลังเดินเข้ามาพร้อมใบแดงกับใบขาวคนละใบ
คาโต้ : นี่ใบเนี้ยนายว่าไงหล่ะ
โคยาม่า : ไม่สนมันหรอก ฉันไม่ค่อยจะอยากยุ่งเท่าไหร่ นายว่าไงหล่ะ
คาโต้ : หา!! นายว่าไงฉันก็ว่าตามนั้น แหละ
แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าห้องไปพร้อมกัน โฉองมองหน้ามาซากิพลางนึกในใจ ความจริงถ้าตอนแรกที่ได้ใบเชิญแล้วทั้งคู่ไม่สนใจ
ผลจะเป็นไงบ้างนะเนี้ย คุซาโนะ ดีดมือดังเปี้ยะ
คุซาโนะ : สนุกแน่ๆ งานนี้ นานแล้วนะเนี้ยที่ไม่มีคนปฏิเสธการเข้าชมรม
ทั้งมาซากิและโฉองต่างก็ทำหน้างง ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคุซาโนะเท่าไรนัก
ช่วงเดือนแรกของการเปิดเทอมถูกจัดให้เป็นเดือนแห่งกิจกรรมและวิชาการ เน้นหนักทั้งวิชาการและกิจกรรมต่างๆ
ท่านประธานทั้งสองก็ท่าทางจะมีความสุขมากๆ เพราะว่านี่เป็นช่วงนึงที่เห็นการแข่งขันอย่างแท้จริงของท่านประธานทั้งคู่
ทักกี้:(ขยับแว่นสายตาที่สวมอยู่)จำนวนชมรมวิชาการทั้งหมดที่จะจัดแข่งขันทั่วประเทศตอนนี้บางชมรมถูกชมรมพวกกิจกรรมของอิมาอิคุงแย่งสถานที่ไปก็เยอะนะครับ(เรียกซะเป็นทางการเชียว)
ซึบาสะ : อ้อ อันนี้ โทษกันไม่ได้นะครับ เพราะชมรมของพวกผมก็มีแข่งขันเหมือนกัน
ที่สำคัญพวกวิชาการเนี้ยจำเป้นต้องใช้สนามกีฬาหรือโรงยิมกันด้วยรึครับ
โฉองที่เป็นกรรมการห้องรู้สึกตกใจนิดหน่อยกับการขับเคี่ยวกันของท่านประธานทั้งสอง
ที่ปกติรักกันยังกะอะไรดี เวลาสวมบทประธานนร.นี่ดูเคร่งกันจังเลย
ทักกี้ : หึ่ม!! ที่สำคัญช่วงนี้เด็กที่ทำกิจกรรมนะ จะมาเรียนไม่ค่อยตรงเวลาเลยนะครับ
การแต่งกายก็ไม่เรียบร้อยอีกด้วยคุณคิดว่าไง
ซึบาสะ : อืม!! ก็เอาเวลาไปซ้อมในช่วงเช้าไงหล่ะครับ เป็นนักกีฬามันลำบากนะครับ
จะให้มามัวนั่งบรรจงแต่งตัวกันก็ไม่ได้หรอก
ทักกี้ : ไม่ได้หรอกครับ ยังไงก็ต้องมีความรับผิดชอบบ้างสิครับ เอาเป็นว่าเราจะมีการลงโทษคนที่มาสายก็แล้วกันตลอดเดือนนี้
ซึบาสะ : อ้อ ได้สิครับ อยากทำก็เชิญ แต่หวังว่าเด็กๆฝ่ายวิชาการของคุณคงไม่มาสายเองนะครับ
แล้วทั้งคู่ก็ส่งสายตาต่อกันเป็นประกายน่ากลัวจริงๆ นี่จะฆ่ากันมั้ยเนี้ย
โฉองรู้สึกหยองแทนจริงๆ วันนั้นหลังเลิกประชุมโฉองแวะไปที่ชมรม B-CLUB
ไปเล่าเรื่องที่เห็นท่านประธานขับเคี่ยวกันเป็นครั้งแรก สักพักนากามารุก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมประกาศเสียงดัง
นากามารุ : นี่!! ขอประกาศให้สมาชิกทุกคนรู้ไว้เลยนะ ว่า ชิเงอากิ คาโต้
กับ เคอิชิโร่ โคยาม่า ประกาศตัวเป็นปฎิปักษ์ กับ B-CLUB แล้ว!!
คนอื่นในห้องชมรมคุยกันเซ็งแซ่ โฉองกับมาซากิได้แต่มองหน้ากัน
คุซาโนะ : ไม่อยากเชื่อว่าจะปฏิเสธจริงๆ ไม่กลัวตายเลยนะเนี้ย
โฉอง : อะไรแค่ไม่เข้าชมรม จะต้องให้ทุกคนเป็นศัตรูกันหมดเลยเหรอ
คุซาโนะ : อืม ก็น่ะ ไม่ยอมรับเกียรติที่มอบให้ มันเป็นธรรมเนียมเค้าทำกันมาตั้งแต่สมัยก่อตั้งรร.แล้วนี่
มาซากิ : น่ากลัวจัง ดู จริงจังมากเลยอ่ะ
คุซาโนะ : น่ากลัวหรือป่าว พรุ่งนี้ก็น่าจะรู้นะ
วันรุ่งขึ้นเป็นวันแรกของการตรวจเครื่องแบบ และนร.ที่มาสาย หน้าที่เป็นของกรรมการ
KAT-TUN มากันพร้อมหน้าพร้อมตาที่หน้าประตูรร.เลยเหรอเนี้ย โฉองกับคุซาโนะมารร.พร้อมกันพอดี
โฉอง : นี่!! กรรมการทั้ง 6 คนเนี้ยมีรุ่นพี่ทากุจิคนเดียวที่ท่าทางเหมือนกรรมการนร.อ่ะ
ที่เหลือแต่งตัวยังกะเด็กผิดระเบียบซะเองมีแต่ปลอกแขนแหละที่แสดงให้เห็นว่าเป็นกรรมการนร.
คุซาโนะ : นายอ่ะสงบปากสงบคำหน่อยเหอะ ฉันอยากเข้าเรียนแบบปกติสุขอ่ะนะ
โฉองเดินงึมงัมเข้าประตูรร.มา โคคิเรียกเอาไว้ก่อน
โคคิ : เฮๆ!!! มีสัมมาคาราวะหน่อยเด้ ทักทายรุ่นพี่หน่อย
คุซาโนะ รีบจับหัวโฉองให้โค้งๆให้รุ่นพี่ทั้ง 6 โฉองทำหน้าแบบขอไปทีพลางพูดสวัสดีไปด้วยในใจก็นึกว่ากรรมการนร.ที่ทำตัวเหมือนนักเลงแบบนี้ก็มีด้วยเหรอเนี้ย
อีกทางนึง คาโต้ที่เป็นเด็กวิชาการ มัวรอโคยาม่าที่เป็นเด็กกิจกรรม มัวซ้อมฟุตบอลช่วงเช้าทำให้ต้องออกจากบ้านสาย
โคยาม่า : โทษทีนะ คาโต้วันนี้นายต้องมาสายเพราะฉันอ่ะ
คาโต้ : ไม่เป็นไรหรอก เราอ่ะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมารร.ด้วยกันทุกวันไม่เคยขาดเลยตั้งแต่อนุบาล
ขนาดฉันป่วยนายยังไม่ไปรร.เลย แค่นี้ทำไมจะรอไม่ได้หล่ะ แล้วนี่ก็ยังทันอยู่เลยถ้าเรารีบวิ่งไปนะ
โคยาม่า : (มองนาฬิกา)เออ จริงด้วย งั้นรีบวิ่งกันเถอะ วันนี้มีตรวจเข้าสายวันแรกด้วย
แล้วทั้งคู่ก็วิ่งไปพร้อมกันเพื่อให้ทันเวลา พวก KAT-TUN รออยู่ที่หน้าประตูรร.อย่างใจเย็น
จินกับคาเมะอ่านการ์ตูนฆ่าเวลา
อูเอดะ : เจ้าพวกนั้น ยังไม่มากันเลยนะ กี่โมงแล้วอ่ะ
จุนโนะ : (ยกนาฬิกาขึ้นมาดู) อีก 5 นาทีน่ะ
นากามารุ : ไม่ทันชัวร์ สนุกแน่
สักพักโคยาม่ากับคาโต้ก็วิ่งกระหืดกระหอบมาถึงหน้ารร. พอดี จินกับคาเมะรีบลุกขึ้นจากการอ่านหนังสือการ์ตูน
เข้ามาขวางทางเข้าประตูรร.เอาไว้
คาโต้ : พวกรุ่นพี่ ทำอะไรอ่ะ พวกผมจะเข้าเรียนนะครับ
นากามารุ : (ผลักคาโต้ออกไปจากทาง )พวกนายมาสายแล้ว
โคยาม่า : (ท่าทางไม่พอใจ)สายอะไร เสียงออดเข้าเรียนยังไม่ดังเลย ถอยไปเดะ
โคยาม่ากับคาโต้พยายามเบียดตัวเพื่อจะเข้าไปให้ได้ แต่กำแพงKAT-TUN ช่างหนาแน่นเหลือเกิน
และแล้วออดเข้าเรียนก็ดังขึ้น!!
จุนโนะ : (จดยิกๆลงสมุดบันทึกแล้วปิดสมุดลง) เอาหล่ะวันนี้มีคนมาสาย 2
คน ปิดประตูรร.เลย คนมาสายกว่านี้ไม่ต้องเข้าเรียน
คาโต้+โคยาม่า : เฮ้ย!! อะไรกันอ่ะ
ทั้งคู่ไม่สามารถโวยวายอะไรได้ ถูกจินกับคาเมะล็อคคอลากเข้าอาคารเรียนไป
นากามารุกับโคคิช่วยกันปิดประตูรร. เรื่องความเข้มงวดนี้ถูกสาวๆพูดกันให้เซ็งแซ่ว่า
พวกรุ่นพี่ KAT-TUN เท่ห์อย่างงั้น อย่างงี้ เล่นเอาโฉองทำหน้าเบ้ไปเลย
พลางก็นึกถึงชะตากรรมของทั้งโคยาม่าและ คาโต้ขึ้นมา
โฉอง : นี่ๆเธอ แล้วรุ่นพี่ 2 คนที่มาสายนั้น เป็นไงบ้างอ่ะ
สาวๆ : ก็ถูกจดบันทึกกับ ไปล้างห้องน้ำของชั้นปี 3 ม.ต้นไงหล่ะ น่าสงสาร
เหมือนกันนะ
โฉองได้ฟังแล้วก็คิดในใจ โชคดีแล้วที่เข้าชมรมดีๆ แต่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
รุ่นพี่สองคนนั้นถึงไม่ยอมเข้าชมรมนะ
โคยาม่าท่าทางอารมณ์เสียมากๆกับเรื่องเมื่อเช้าทั้งที่มาทันแท้ๆ แต่ถูกเจ้าพวกกรรมการนร.เถื่อนแกล้งเลยเข้าสายเลย
ถูกจดบันทึกแถมต้องล้างห้องน้ำ ที่แย่ที่สุดคือทำให้คาโต้โดนร่างแหไปด้วย
คาโต้ : นี่เหรอเป็นผลของการ ไม่เข้าชมรมลับๆนั้นน่ะ
โคยาม่า : อย่าบ้าเลยนะ ไอ้ชมรมบ้าๆนั้นน่ะ ร้ายกาจจริงๆ ไม่เข้าก็ดีแล้ว
ดูสมาชิกแต่ละคนสิ ยังไงฉันก็ไม่คิดจะสู้กับนายหรอกเข้าใจมั้ย เราเป็นเพื่อนกันมานานขนาดไหน
เรื่องจะมาแข่งชิงดีชิงเด่นกับนายน่ะ ฉันไม่ทำเด็ดขาด
คาโต้พยักหน้าหงึกๆไม่ว่าโคยาม่าจะว่ายังไงเค้าก็เชื่อหมด เพราะโคยาม่าเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยแยกจากกัน เรื่องทะเลาะกันก็ไม่เคยด้วยซ้ำ ใครเห็นก็รู้ว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนซี้กันขนาดไหน
ติดกันเหมือนปลาท่องโก๋ จะมีก็เพียงเรื่องความถนัดที่โคยาม่าจะเก่งฟุตบอลมากๆ
แต่คาโต้ชอบทางวิชาการมากว่า เรื่องนี้เลยทำให้ทั้งคู่ต้องแยกกันอยู่บ้าง
แต่เวลาที่อยู่ด้วยกันก็ไม่ได้น้อยลงไปเลย
โคยาม่า : เออ นายจะไปแข่งขันวิชาการ ตอนไหนอ่ะ ปีนี้
คาโต้ : อาทิตย์หน้านี้ไง ไปด้วยกันนะ
โคยาม่า : หา อาทิตย์หน้าจริงอ่ะ ฉันก็มีไปแข่งเหมือนกันนะ
คาโต้ : อ้าวยังงี้ก็แย่นะสิ นายจะไม่ไปกับฉันเหรอ
โคยาม่า : โธ่เอ้ย ฉันก็อยากให้นายไปกับฉันเหมือนกันนะ จะทำยังไงดีหล่ะ
คาโต้ ทำหน้าครุ่นคิดนิดหน่อย)เอาเป็นว่าฉันไปกับนายก็ได้นะ ฉันจะถอนตัวหล่ะ
ดีมั้ย
โคยาม่า : อืม ก็ดีนายไปได้ฉันก็ดีใจแล้วแหละ
แล้วใบถอนตัวก็ไปถึงโต๊ะท่านประธานฝ่ายวิชาการ
ทักกี้ : อะไรกันจะถอนตัวอย่างงี้ไม่ได้นะ เหตุผลอะไรกันอ่ะ ชิเงอากิ!!
คาโต้ : ผมจะต้องไปเป็นกำลังใจให้ โคะน่ะครับ
ทักกี้ : หา!! บ้าไปแล้วเหรอ ทำไมต้องทิ้งงานตัวเองเพื่อไปกับเพื่อนเนี้ยนะ!!
คาโต้ : คนอื่นอาจเห็นไม่สำคัญ แต่สำหรับผมมันเป็นเรื่องสำคัญกว่าเรื่องของตัวเองนะครับ
ทักกี้รู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องนี้มากเมื่อเข้ามาในห้องชมรม B-CLUB ก็ฟุบลงนอนที่โซฟาทันที
ซึบาสะที่กำลังจัดตารางการแข่งขันคัดตัวนักกีฬาต้องหันมามอง
ซึบาสะ : เป็นไรไปอีกหล่ะ งานแข่งขันวิชาการอาทิตย์หน้าลงตัวแล้วไม่ใช่เหรอ
ทักกี้ : ไอ้เด็กปี 3 ม.ต้น 2คนนั้นนะดิ ก่อเรื่องอีกแล้ว คนชื่อชิเงอ่ะ
ไม่ยอมไปแข่งขันวิชาการ เพราะว่าจะไปเชียร์เจ้าเพื่อนซี้ของมันที่ชื่อ
โคะอะไรนี่แหละ
ซึบาสะ : อ้อ !! เด็กคนที่ไม่เข้าB-CLUB ใช่ป่าว ก็เพราะเป็นยังงี้นะสิถึงสมควรเอามาเข้า
B-CLUB อ่ะน้า
ทักกี้ : อืมๆ น้านนะสิ คิดถึงสมัยฉันกับนาย เลยวะ เห็นไอ้เด็กคู่นี้
ซึบาสะ : เออ ใช่ ตอนนั้นพวกเราไม่ยอมเข้าเลยเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็รู้ว่าอะไรที่มันสมควรน่ะ
แล้วทั้งคู่ก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน แล้วก็หัวเราะออกมาพร้อมกันอีก ซึบาสะเอามือผลักหัวทักกี้ที่ทำหน้าเบื่อๆ
ซึบาสะ : เอาเถอะ ฉันจัดการเอง ปล่อยไว้แบบนี้ นานวันคนที่แย่คือเจ้า 2
คนนั้น
ทักกี้ : (ทำหน้าตื่นเต้น) ท่านประธานฝ่ายกิจกรรมลงมือ แบบนี้น่ากลัวนะเนี้ย
เพลาๆมือหน่อยนะครับ!!
วันรุ่งขึ้นโคยาม่าท่าทางรีบร้อนวิ่งไปยังชมรม
โคยาม่า : หมายความว่าไง ทำไมจู่ๆฉันถึงถูกถอดออกจากตัวจริงแล้วไม่มีสิทธิ์แข่งหล่ะ
!!
โคทาโร่ : เป็นคำสั่งของประธานฝ่ายกิจกรรมน่ะสิ นายอยากรู้อะไรก็ไปถามเอาเองเถอะ
ซึบาสะกำลังวิ่งวอร์มร่างกายที่สนามพอดี เป็นประธานฝ่ายกิจกรรมเลยไม่ได้สังกัดชมรมไหน
แต่ก็เป็นที่ปรึกษาของชมรมกีฬาทุกชมรม และมีอิทธิพลต่อทุกชมรมเหมือนกัน
โคยาม่า : ผมทำผิดอะไร ถึงมาถอดตัวผม แบบนี้อ่ะ คงไม่ใช่เพราะผมไม่ได้เข้าชมรมลับอะไรนั่นหรอกนะ
ก็เลยมาแบนผม แบบนี้อ่ะ
ซึบาสะหยุดวิ่ง หน้าเคร่งขรึมจนน่ากลัว
ซึบาสะ : จะพูดถึงชมรมน่ะก็เบาๆหน่อย นายคิดว่าตัวเองไม่มีความผิด นี่แหละคือความผิดของนาย!!
CHEPTER 15 END
TO BE CONTINUTE
|
