คุซาโนะ : ลัคกี้!! ชมัดเลย ห้องเรา นร.ย้ายมาใหม่เป็นแฝดแถมยังสวยทั้งคู่เลย
มาซากิ : นายนี่น้อยๆหน่อยเถอะ เค้าเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ ไปทำท่าแบบนั้นเดี๋ยวเค้าก็รับไม่ได้หรอก
โฉอง : นายชอบมากรึไง งั้นนายช่วยไปดูแลแทนฉันหน่อยสิ
คุซาโนะ : (หันควับ ตารุกวาว)จริงรึป่าว !! นายเป็นหัวหน้าห้องนี่นาก็เลยต้องดูแลเด็กใหม่ใช่ป่าว
ถ้ามันรบกวนนาย ฉันจะช่วยเองนะ ไม่ต้องห่วง (เอามือตบหลังโฉอง)
มาซากิ : อย่าเลยน่า (มองคุซาโนะแบบไม่ไว้ใจ)นายอ่ะต้องทำตามหน้าที่นะ
ไปโบ้ยให้คนอื่นไม่ดีนะ
คุซาโนะเอาศอกใส่มาซากิเบาๆโทษฐานที่ขัดโอกาส โฉองถอนหายใจเบื่อๆ เรื่องคุยกับเด็กผู้หญิงนี่ไม่ถนัดอยู่แล้วนะ
แถมคราวนี้ตั้งสองคนแนะ จะรอดมั้ยเนี้ย
โฉองลุกขึ้นเดินตรงไปยังตัวปัญหาที่นั่งอยู่มุมห้อง
โฉอง : สวัสดี ..........ฉันยามาชิตะ โฉอง เป็นหัวหน้าห้อง อาจารย์ ให้ฉันพาเธอไปดูรร.น่ะ
สาวน้อยที่ก้มหน้าอยู่ค่อยๆเงยหน้าขึ้น ตากลมโตสวยเป็นประกาย แก้มขาวนวล
มีรอยยิ้มจางๆบนใบหน้า โฉองรู้สึกร้อนผ่าวที่หน้า อยู่ดีๆใจก็เต้นขึ้นมา
มันเป็นอะไรกันนะ รู้สึกเพียงแต่ทำไมมองใกล้ๆถึงได้น่ารักอย่างงี้
ไอไอ : สวัสดีจ๊ะ ไทระ ไอไอ จ๊ะ
โฉอง : อ่ะ
..เอ่อ ฉันรู้แล้ว จะไปรึยังหล่ะ!!(อยู่ดีๆก็เก็กเสียงเข้มขึ้นมา
หน้าก็บึ้งขึ้นมาเฉยๆ))
ไอไอ : ต้องรอ เอลซ่าก่อนนะจ๊ะ(มีสีหน้ากลัวเล็กน้อย)
โฉองยังไม่ทันพูดต่อ อยู่ดีๆก็มีคนมาผลักข้างหลังจนแทบจะล้ม โฉองหันควับไปตวาดทันที
โฉอง : ทำอะไรบ้าๆ!! อยู่ดีๆมาผลักกันทำไม เธอ.................
เอลซ่า : นายนะแหละเป็นใคร อยู่ดีๆมายุ่งกับไอจังทำไม ไอจังหมอนี่ทำไรเธอรึป่าว
ฉันไปแค่แป๊บเดียวเองนะ!!
ไอไอ : ไม่ใช่นะเอลซ่า เค้าไม่ได่ทำอะไร ยามาชิตะคุงเป็นหัวหน้าห้องน่ะจ๊ะ
เค้าจะมาพาเราไปชมรร.ต่างหาก
เอลซ่าอ้าปากค้าง แล้วจึงเอามือมาปิดปาก โฉองหน้าตาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
หน้าตาเหมือนกันไม่มีผิด แต่ท่าทางกริยามารยาท ต่างกันสิ้นเชิงเลย
เอลซ่า : ขอโทษนะ เจ็บรึป่าวอ่ะ (เอามือมาจับๆคลำๆที่หลังโฉองซะเฉยๆ)
โฉอง : ยายบ้า ไม่ต้องมาจับหรอกนะ (เอามือผลักมือเอลซ่าไป)
เอลซ่า : เอ๊ะ !! ทำไมมาว่าผู้หญิงแบบนี้หล่ะ นายสิบ้า ทุเรศด้วย!!
ไอไอ รีบลุกขึ้นท่าทางตกใจมาก รีบดึงแขนเอลซ่าไว้ที่ทำท่าจะชกโฉอง มาซากิกับคุซาโนะที่ดูอยู่ก็เข้ามาช่วยกันดึงโฉองให้ใจเย็นๆไว้
มาซากิ : โฉนายจะบ้าเหรอไง นี่เด็กผู้หญิงนะ
คุซาโนะ : ใช่ผู้หญิงสวยด้วยนะ (หันมาส่งตาหวานให้ทั้ง 2 สาว)
โฉองหน้าบึ้งหันไปทางอื่น
มาซากิ : ขอโทษนะ หมอนี่เป็นคนอารมณ์ร้อนนะ จริงแล้วไม่มีอะไรหรอก
คุซาโนะ : ใช่ๆครับ เพราะว่าอาจจะเขินสาวสวยทั้งสองก็ได้นะครับ
โฉองไม่พูดอะไรหันมามองหน้าคุซาโนะ แบบไม่ค่อยพอใจ เอามือชกหลังไปทีนึง
ไอไอ : ไม่เป็นไรหรอกคะ เอลซ่าก็ผิดด้วยนะแหละ เอลซ่า!! (หันไปมองเอลซ่าที่ทำท่าทางยิ้มๆ)
เอลซ่า : ท่าทางจะเขินจริงๆด้วย (ยิ้มๆ)
โฉอง : ใคร!! เธอหมายถึงใคร (หน้าเริ่มแดง )
เอลซ่าทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ กวนได้ใจจริงๆ ไอไอ ไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี กลัวจะมีเรื่องกันอีก
มาซากิจึงรีบกลบเกลื่อนขึ้นมา
มาซากิ : โฉ นายน่าจะรีบๆพาไปชมรร.ได้แล้วนะ เดี๋ยวก็จะได้เวลาเรียนภาคบ่ายแล้วด้วย
เอลซ่า : นายนะแหละเป็นใคร อยู่ดีๆมายุ่งกับไอจังทำไม ไอจังหมอนี่ทำไรเธอรึป่าว
ฉันไปแค่แป๊บเดียวเองนะ!!
ไอไอ : ไม่ใช่นะเอลซ่า เค้าไม่ได่ทำอะไร ยามาชิตะคุงเป็นหัวหน้าห้องน่ะจ๊ะ
เค้าจะมาพาเราไปชมรร.ต่างหาก
เอลซ่าอ้าปากค้าง แล้วจึงเอามือมาปิดปาก โฉองหน้าตาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
หน้าตาเหมือนกันไม่มีผิด แต่ท่าทางกริยามารยาท ต่างกันสิ้นเชิงเลย
เอลซ่า : ขอโทษนะ เจ็บรึป่าวอ่ะ (เอามือมาจับๆคลำๆที่หลังโฉองซะเฉยๆ)
โฉอง : ยายบ้า ไม่ต้องมาจับหรอกนะ (เอามือผลักมือเอลซ่าไป)
เอลซ่า : เอ๊ะ !! ทำไมมาว่าผู้หญิงแบบนี้หล่ะ นายสิบ้า ทุเรศด้วย!!
ไอไอ รีบลุกขึ้นท่าทางตกใจมาก รีบดึงแขนเอลซ่าไว้ที่ทำท่าจะชกโฉอง มาซากิกับคุซาโนะที่ดูอยู่ก็เข้ามาช่วยกันดึงโฉองให้ใจเย็นๆไว้
มาซากิ : โฉนายจะบ้าเหรอไง นี่เด็กผู้หญิงนะ
คุซาโนะ : ใช่ผู้หญิงสวยด้วยนะ (หันมาส่งตาหวานให้ทั้ง 2 สาว)
โฉองหน้าบึ้งหันไปทางอื่น
มาซากิ : ขอโทษนะ หมอนี่เป็นคนอารมณ์ร้อนนะ จริงแล้วไม่มีอะไรหรอก
คุซาโนะ : ใช่ๆครับ เพราะว่าอาจจะเขินสาวสวยทั้งสองก็ได้นะครับ
โฉองไม่พูดอะไรหันมามองหน้าคุซาโนะ แบบไม่ค่อยพอใจ เอามือชกหลังไปทีนึง
ไอไอ : ไม่เป็นไรหรอกคะ เอลซ่าก็ผิดด้วยนะแหละ เอลซ่า!! (หันไปมองเอลซ่าที่ทำท่าทางยิ้มๆ)
เอลซ่า : ท่าทางจะเขินจริงๆด้วย (ยิ้มๆ)
โฉอง : ใคร!! เธอหมายถึงใคร (หน้าเริ่มแดง )
เอลซ่าทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ กวนได้ใจจริงๆ ไอไอ ไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี กลัวจะมีเรื่องกันอีก
มาซากิจึงรีบกลบเกลื่อนขึ้นมา
มาซากิ : โฉ นายน่าจะรีบๆพาไปชมรร.ได้แล้วนะ เดี๋ยวก็จะได้เวลาเรียนภาคบ่ายแล้วด้วย
โฉองหน้าไม่ค่อยอยากไปเท่าไรนัก แต่พอหันไปสบตากับไอไอ ก็ต้องรีบหลบทันที
ไม่รู้เป็นเพราะอะไร หน้าเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอีก ใจก็เต้นแรง แปลกจริงๆ
เอลซ่า : ถ้าต้องไปกับนายเนี้ย ฉันว่าไปดูเองจะดีกว่า
โฉองจะอ้าปากพูดว่า ทำยังกับอยากพาเธอไปนักนี่ มาซากิก็มาปิดปากไว้ทัน
มาซากิ : งั้น เดี๋ยวพวกเราไปด้วยดีมั้ย ถ้าไม่รังเกียจ
ไอไอส่ายหน้าจนผมหน้าม้ากระจายดูน่ารักจริงๆ เอลซ่ากอดอกวางมาด
เอลซ่า : ให้พี่ชายคนนี้ไปด้วยก็ดี ท่าทางจะพูดรู้เรื่องกว่าคนบางคน
คุซาโนะ : ให้ผมไปด้วยคนนะครับ (รีบเสนอหน้ามาเชียว)
และแล้วทั้ง5คนก็ไปชมรร.พร้อมกัน โฉองอยากจะเอามือทุบหัวยายตัวแสบเอลซ่ามากที่สุด
แต่มาซากิคอยดึงแขนเสื้อเอาไว้ ส่วนคุซาโนะก็เคลิบเคลิ้มไปกับสองสาวฝาแฝด
ไม่ว่าทั้งคู่จะพูดอะไรก็เออออห่อหมกไปด้วยตลอด ระหว่างที่ไปชมรร.โฉองแอบมองไอไอ
ตลอดไม่เคยละสายตาเลย ไม่เข้าใจเหมือนกัน ไม่ว่าจะท่าทางนิ่งๆ ยิ้ม หรือว่าแปลกใจ
อะไรก็ดูน่ารักไปหมด ยิ่งมองใจก็เต้นแรง ทั้งๆที่หน้าตาไม่แตกต่างกับเอลซ่า
แต่กับเอลซ่าไม่มีความรู้สึกแบบนี้เลย มีแต่หมั่นไส้ เท่านั้น
เมื่อชมรร.จนทั่วแล้ว เอลซ่าที่พูดเป็นต่อยหอยดูเหมือนจะสนิทกับคนได้เร็วจริงๆ
เดินๆไปอยู่ดีๆก็ไปกอดคอ คุซาโนะซะเฉยๆ โฉองยิ่งเห็นท่าทางไม่เรียบร้อยก็ยิ่งหมั่นไส้
มาซากิเห็นท่าทางโฉองก็เลยกอดคอเอาไว้บ้างโฉองหันมาฆ้อนให้เลย
เอลซ่า : นี่นายเนี้ย น่ารักเหมือนหมีเลยนะเนี้ย!! นี่เรียกหมีคุได้ป่าว
คุซาโนะ : แหม่เอลซ่านี่สายตาแหลมคมจริงๆ เป็นฉายาผมเลยนะเนี้ย ใครๆก็เรียกอย่างงี้ทั้งนั้นแหละ
แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะพร้อมกัน มาซากิก็พลอยขำไปด้วย มีแต่โฉองที่หน้าเฉย
เบ้ปากอยู่ข้างหลัง ไอไอหันมายิ้มให้ โฉองทำหน้าไม่ถูกซะอย่างงั้น
ไอไอ : นี่จ๊ะ (หยิบลูกอมจากกระเป๋ากระโปรงยื่นให้)เป็นการขอบคุณที่พามาชมรร.นะจ๊ะ
แล้วก็ขอโทษเรื่องเอลซ่าด้วย(พูดประโยคหลังทำท่ากระซิบนิดหน่อย )
โฉอง : อะ
..อืม
โฉองรู้สึกว่าไอไอ น่ารักจนแทบทนไม่ไหวแล้ว หน้าเริ่มแดงขึ้นมาซะเฉยๆ มือที่ไอไอยื่นลูกอมให้สัมผัสที่มือโฉองเบาๆ
รู้สึกได้ถึงความนุ่มนิ่มบอบบาง แค่แป๊บเดียวก็ตามกลับทำให้หัวใจโฉองเต้นจนแทบระเบิดออกมา
โฉองก้มหน้าเป็นเชิงขอบคุณจริงๆแล้วหน้าแดง จนไม่อยากให้ใครสังเกตเห็นต่างหาก
คุซาโนะ : (หันมาเห็นพอดี)อะไรกันเนี้ย !! ทำไมองจังได้ลูกอมด้วยหล่ะ
เอลซ่า : แหม่ ขี้น้อยใจไปได้เอาของฉันมั้ยหล่ะ เอ้า!! (ดึงมือ คุซาโนะมายัดลูกอมใส่มือ)
คุซาโนะ รับมาแกะใส่ปากอย่างอารมณ์ดี มาซากิหันมามองทางไอไอ
มาซากิ : ว้า!! ได้ลูกอมกันหมดเลย น่าอิจฉาจังนะ
ไอไอ เอามือล้วงกระเป๋ากระโปรงก้มหน้าอายๆ
ไอไอ : ขอโทษนะจ๊ะ มันหมดพอดีนะจ๊ะ
โฉอง : (มองลูกอมในมือ ไม่ค่อยอยากให้เท่าไรนัก )นายจะเอาของฉันก็ได้
มาซากิ : เฮ้ย !! พูดเล่นนะ ไม่เป็นไรหรอก แค่ลูกอมเอง
เอลซ่า : (เอามือตีหลังคุซาโนะ) นายนี่ ไม่แบ่งเพื่อนเลยนะ
คุซาโนะ : บ้า กินเข้าไปแล้วแบ่งได้ที่ไหนเล่า!!
ห้องชมรม B-CLUB
โฉองนั่งมองลูกอมที่ได้มาตาลอยไปเลย ทำยังไง ก็ลบภาพของไอไอ ไปจากหัวไม่ได้นี่เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเค้านะเนี้ย
แค่คิดถึงรอยยิ้มของไอไอก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยเป็นยังงี้เป็นครั้งแรก
โฉอง : นี่เราเป็นอะไรไปนะเนี้ย!!
แล้วก็มีเสียงมากระซิบข้างหูเบาๆว่า เป็นคนมีความรักไง โฉองตกใจสะดุ้งสุดตัว
คนที่แอบมากระซิบคือรุ่นพี่จินนั่นเอง
โฉอง : ทำอะไรนะครับ จะฆ่ากันรึไงครับเนี้ย!!
จิน : (เอามือลูบหัวแรงๆ เหมือนแกล้งมากกว่าเอ็นดู)แหม่ ขวัญอ่อนจริงๆนะ
คาเมะ : ไอ้บ้า ใครไปกระซิบกระซาบข้างหูยังกับวิญญาณแบบนั้น ใครก็ต้องตกใจทั้งนั้นแหละ
จิน : ก็เจ้านี่นะแหละ ทำเหม่อเองไร้วิญญาณ ยังกับคนมีความรักงั้นแหละ
โฉอง : ไม่ใช่สักหน่อย ผมไม่ได้มีความรักกับใครนะ (เถียงจนหน้าดำหน้าแดง)
อูเอดะ : งั้นก็แสดงว่าบ้าแล้ว นั่งมองลูกอมแล้วยิ้มน่ะ
จินกระโดมานั่งข้างๆโฉองเอามือคล้องคอให้เข้ามาใกล้แล้วกระซิบกระซาบอีก
จิน : ถ้ามีเรื่องรักๆใคร่ๆอ่ะ ปรึกษาท่านอาจานคนนี้ได้เลยนะ ไม่ต้องอายหรอกนะ
โตจนป่านเนี้ยไม่มีสิแปลก ขนาดฉันน่ะ ยังมีรักครั้งแรกตั้งกะ2วัน กับพยาบาลที่ทำคลอดให้อ่ะ
(ยังอุดส่าจำได้นะ เชื่อเลย)
โฉอง : ไม่หล่ะครับ อย่างรุ่นพี่อาคานิชินี่ ไม่น่าไว้วางใจเลย (พยายามแกะมือจินออกจากคอแบบรังเกียจ)
อูเอดะ : อ้าว อย่าดูถูกจินน่ะ หมอนี่อ่ะเป็นคนที่ได้คะแนนจากสาวๆมากที่สุดนะ
โฉอง : หา!!!!...........(ไม่เชื่อหูตัวเอง)
จินเอามือเสยผม มาดพระเอกออกเชียวนะ
อูเอดะ : ก็นายไม่แปลกใจรึไง ทำไมจินถึงได้คะแนนเป็นอันดับ1 ก็หมอเนี้ยไม่เคยได้ใบขอร้อง
เรียนก็ไม่ได้เรื่อง กีฬาก็ห่วย ก็เพราะมีคะแนนจากบรรดาสาวๆไงหล่ะ ถ้าโลกนี้ไม่มีผู้หญิงนะ
มันคงห่วยที่สุดแหละ
จิน : (เอามือตีหัวอูเอดะ)เฮ้ย !! มากไปแร้ว ชมอ่ะได้นะเว้ย แต่อย่าแอบด่าไปด้วยเดะ
คาเมะ : ก็เพราะว่าผู้หญิง พวกนั้นเค้าไม่รู้ธาตุแท้จริงๆขอเจ้านี่นะซี่!!
จิน : (หันควับ เอามือชี้หน้า) อิจฉาอ่ะเดะ !! เงียบไปเลยเต่า เงียบไป
โฉอง มองหน้าจินแล้วก็ครุ่นคิด ท่าทางอย่างรุ่นพี่จินนี่ก็น่าจะมีสาวมารุมล้อมอยู่หรอก
(ถ้าไม่รวมนิสัยนะ)ถ้าไอไอ มาเห็นรุ่นพี่จิน จะเป็นเหมือนสาวๆคนอื่นมั้ยน้า
อีกแล้วคิดถึงไอไอ ขึ้นมาอีกจนได้โฉองสลัดหัวไปมาเพื่อให้ลืมเรื่องไอไอ
ไป แต่ก็ทำไม่สำเร็จอยู่ดี...........
ไอไอ : ยามาชิตะคุง ยามชิตะคุง !!
โฉองที่กำลังชงชาที่ห้องเตรียมของของชมรม พยายามมองหาต้นเสียงหวานๆนั้น
แค่ฟังก็จำได้แล้ว่าเป็นเสียงของใคร ชะโงกหน้าออกมาจากทางหน้าต่างก็เห็นเจ้าของเสียงอยู่ที่สวนนั้นเอง
ไอไอ ในชุดกันหนาว แก้มเป็นสีแดงเพราะความเย็น โบกมือไปมาอยู่ข้างล่าง
ยาโอโทเมะที่ช่วยโฉองเตรียมของหันมามอง
ยาโอโทเมะ : โอ้โห!! คนอะไรน่ารักจัง
โฉองรีบดึงคอเสื้อยาโอโทเมะให้ถอยกลับมา เจ้าหมอนี่ยิ่งชอบข้ามรุ่นอยู่ด้วย
ไม่รู้ทำไมถึงเหมือนรู้สึกหึงขึ้นมายังงั้น แม้แต่ยาโอโทเมะก็ไม่อยากให้มองไอไอ
นี่บ้าไปหรืป่าวเนี้ย!!
โฉอง : มาทำอะไรของเธอน่ะ ข้างนอกเย็นจะตายไป
ไอไอ : มาดูต้นไม้ในแปลงนะจ๊ะ ท่าทางหิมะจะตก นี่ๆ มีของมาฝากด้วยแหละ
(พูดไปไอก้ออกจากปาก แก้มสีแดงน่ารักจริงๆ)
ยาโอโทเมะ : ยังไง ชวนรุ่นพี่เข้ามาก่อนมั้ยครับมาดื่มชากันนะครับ จะได้อุ่นๆ
โฉอง : (เอามือดันหน้ายาโอโทเมะให้หลบไป กันท่าเต็มที่)นายอ่ะ ไม่ต้องยุ่งเลย
ไอไอ : (เดินเข้ามาตรงหน้าต่างที่อยู่สูงกว่า เอื้อมมือขึ้นไปยื่นของให้โฉอง)นี่ใบชาสด
ยามาชิตะชอบชาไม่ใช่เหรอ ลองเอาไปชงสิ นี่เป็นใบชาก่อนที่มันจะผลัดใบนะ
ฉันไปเก็บมาจากชมรมน่ะ
โฉองรู้สึกดีใจอย่างประหลาด ที่ไอไอมีใจคิดถึงเค้า
ยาโอโทเมะ : ทำไมรุ่นพี่ต้องหน้าแดงด้วย
โฉอง : ฉันร้อนนะสิ (แก้ตัวไปแบบเอ๋อๆ)
ยาโอโทเมะ : (อ้าปากงงๆ)หนาวจะตายไปอ่ะ ฮิทเทอร์ก็แค่อุ่นๆเอง
โฉอง : เงียบเถอะน่า!!
ไอไอ : เดี๋ยวต้องไปก่อนนะจ๊ะ ที่ชมรมกำลังวุ่นกับการย้ายต้นไม้ไปห้องเรือนกระจกนะ
ผ่านมาทางนี้เห็นยามาชิตะคุงก็เลยมาทัก บ้ายบายจ๊ะ (หันมายิ้ม แล้วโบกมือลา)
โฉองโบกมือ ตอบมองดูไอไอจนลับตาไป
ยาโอโทเมะ : รุ่นพี่ยามาชิตะ ลองชงดูดิครับ ผมก็อยากลองชาจากใบชาสดเหมือนกัน
โฉอง : ใครบอกจะให้นายกินหล่ะ
ยาโอโทเมะ : ว้า!! ไมรุ่นพี่ขี้หวงจังอ่ะ(เอามือเกาหัว)
โฉองเก็บใบชาลงในสมุดประจำตัว ทำท่าว่าจะไม่กินมันซะอย่างงั้นแหละ
ไอไอที่อยู่ชมรมพฤษศาสตร์ กำลังช่วยย้ายต้นไม้ที่ทนหนาวไม่ได้ของชมรม ไปเก็บที่ในห้องเรือนกระจก
เพื่อน : ไอไอ นี่ย้ายมามีใครที่ชอบบ้างยังอ่ะ ห้องเธอมีแต่คนป๊อปๆทั้งนั้นเลยนะ
ยามาชิตะคุง ฮิราโนริคุง โฮชิโนะคุง น่าอิจฉาจะตายห้องเธออ่ะ มีคนที่เป็นสมาชิก
B-CLUB ตั้ง 3 คนแนะ
ไอไอ : อืม สมาชิก B- CLUB เหรอ?
เพื่อน : ใช่ๆ ชมรมลับของรร.ไงหล่ะ ไม่เคยมีใครรู้เรื่องในชมรมเท่าไหร่หรอก
ลับสุดยอด รู้ก็แต่ สมาชิกมีแต่คนเท่ห์ๆทั้งนั้นเลย ฉันหล่ะปลื้มมากๆเลย
วาเลนไทน์นี้ก็จะให้ชอคโกแลตรุ่นพี่คนนึงในชมรมแหละ รุ่นพี่อาคานิชิไงเท่ห์มากๆเลย
ออกเซอร์ๆหน่อย เป็นกรรมการนร.อีกต่างหาก
ไอไอยิ้มกับท่าทางเคลิบเคลิ้มของเพื่อน แล้วก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่าถ้าเอลซ่ารู้เรื่องชมรมนี้
ต้องวุ่นอีกแน่ๆ ยายคนนี้ยิ่งชอบเรื่องอะไรลึกลับอยู่ด้วย รุ่นพี่ในชมรม
พอดีมาเรียกตัวเพื่อนเอลซ่าให้ไปช่วยอีกที่พอดี
เพื่อน : ไอไอ เธอขนต่อได้รึป่าวอ่ะ ฉันต้องไปช่วยที่เรือนเพาะชำอ่ะ
ไอไอ : อ้อได้จ๊ะ เหลือแค่นี้เอง เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว
เพื่อน : ฝากด้วยนะ เสร็จแล้วเธอก็กลับบ้านได้เลยนะ บ้ายบายจ๊ะ
ไอไอยิ้ม ก่อนตั้งหน้าตั้งตาขนต้นไม้ต่อไป ท่าทางฝนกำลังจะตก หน้าหนาวแท้ๆเป็นฝนหลงฤดูรึไงกันนะรีบทำให้เสร็จดีกว่า
เรือนกระจกที่อยู่ข้างหลังยิ่งเงียบๆไม่มีคนอยู่ด้วย
ขณะที่ไอไอกำลังขนต้นไม้ชุดสุดท้าย อยู่ผ่านสนามฟุตบอล ลูกบอลก็พุ่งมาพอดี
ระวัง !! ไอไอเซล้มลง แต่มีคนมาบังลูกบอลไว้ให้พอดี
ไอไอ : โฮชิโนะคุง!!! (หน้าตาตื่นมากๆ)
มาซากิ : ( เอามือลูบๆหัวที่โดนลูกบอล)โอ้ย!!
โคยาม่า : (วิ่งมาเก็บลูกบอล)อ้าว !! นายเองอ่ะ โฮชิโนะ ไมไม่หลบลูกบอลอ่ะ
มาซากิ : โธ่! รุ่นพี่ก็ เตะลูกบอลเบาๆหน่อยสิครับ
โคยาม่า : (หันไปเห็นไอไอ ที่หน้าตายังตื่นๆ ก็เข้าใจ) อ้อๆๆๆ
. ไม่เป็นไรใช่ป่าว
งั้นฉันไปนะ
โคยาม่ายกมือเป็นเชิงลาแล้ววิ่งเข้าสนามไป ไอไอเข้ามาจับหัวมาซากิ
ไอไอ : เป็นไรมากรึป่าวเนี้ย ไปห้องพยาบาลมั้ย !!
มาซากิ : ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกน่า ฉันหัวแข็งจะตาย แต่ต้นไม้เธอนะสิ
ไอไอหันไปเห็นต้นไม้ที่กระถางแตกไป2-3 ใบ ก็ร้องเสียงดังจนมาซากิตกใจ ซ้ำน้ำตาก็ร่วงเพาะๆ
มาซากิยิ่งตกใจไปใหญ่
มาซากิ : ร้องไห้ทำไม อ่ะ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันช่วยเปลี่ยนกระถางให้ใหม่ก็ได้
ไอไอส่ายหน้าไปมา น้ำตาก็ร่วงๆเต็มสองแก้ม มาซากิรีบลุกขึ้นยกถาดต้นไม้มือเดียวอีกมือก็จูงมือไอไอที่ยังร้องไห้แบบเด็กๆ
ให้ไปให้พ้นที่สนามกลัวว่าโคยาม่าจะเห็นเข้าแล้วเอาไปล้อ แต่คนที่เห็นกลับเป็นโคคิกับจุนโนะนะสิ
โคคิ : เฮ้ยไอ้นั่นมาซากิซี้โฉองไม่ใช่เหรอ แหม่ร้ายแหะ ทำผู้หญิงร้องไห้
น่ารักซะด้วย
จุนโนะ : นั่นสิ จูงมือกันด้วย น่ารักจริง อิจฉาอ่ะ
CHEPTER 17 END
TO BE CONTINUTE
|