มาซากิ : สวัสดีไทระ ไม่ไปชมรมพฤษศาสตร์เหรอวันนี้
มาซากิกล่าวทักทายเอลซ่าที่ระเบียง มีจินกับโคคิเดินมาด้วย โคคิรีบกระซิบบอกจินว่านี่แหละ ผู้หญิงของมาซากิ จินยิ้มกรุ้มกริ่ม
เอลซ่า : อ้อ!!.........ไม่หล่ะจ๊ะ รุ่นพี่สองคนนี้ใครเหรอจ๊ะ(เก็กเสียงเป็นไอไอ)
จิน : อาคานิชิ จินครับผม ถ้าคบเจ้านี่แล้วไม่ Work พี่ว่างเสมอนะครับ
โคคิ : พี่ดีกว่าน้อง ทานากะ โคคิ ครับ คบกับพี่เร้าใจนะจ๊ะ
มาซากิ : รุ่นพี่พูดไรเนี้ย !! อืม ไม่ไปชมรมจริงๆเหรอ วันนี้เห็นมีงานกันไม่ใช่เหรอ
เอลซ่า : ไม่ดีกว่าจ๊ะ เอ่อ จะไปไหนกันเหรอจ๊ะ ให้ไอไอ ไปด้วยได้มั้ย
โฉอง : (เข้ามาพอดี) ไอไออะไร ไมต้องฟอร์มขนาดนั้น ทำอะไรของเธอ!!
เอลซ่า : (ทำหน้าใสซื่อ) ยามาชิตะ ทำไมพูดจาแบบนี้หล่ะ ใจร้ายจัง!!
จิน+โคคิ : เออเดะ ต่อหน้าผู้หญิง(สวยๆ)มีมารยาทหน่อยเดะแกอ่ะ
มาซากิ : ทำไมนายพูดแบบนี้หล่ะ เอ๊ะ !!หรือว่า ............นี่เอลซ่างั้นเหรอ!!!
เอลซ่า : ไม่จริงนะจ๊ะ นี่ไอไอ ต่างหากหล่ะ
โฉอง : (เอามือดีดหน้าผากเบาๆ)ยังจะมาทำแกล้งอีก ยายบ๊องนี่
เอลซ่า : เอ๊ะ!! อะไรนะ มันเจ็บนะ
โฉอง : เห็นมั้ย ธาตุแท้ออกแล้ว
มาซากิถึงกับเอามือเกาหัว สองคนนี่แยกไม่ออกเลยจริงๆ ไม่ว่าจะทรงผม หน้าตา น้ำเสียง มีแต่โฉองเท่านั้นที่แยกแยะออก ว่าใครเป็นไอไอ หรือเอลซ่า
เอลซ่า : ขอไปเข้าชมรมลับด้วยคนดิรุ่นพี่ (เอามือแตะที่ไหล่จิน)
จิน : (เด็กผู้หญิงไรเนี้ย นักเลงชมัด!! คิดในใจ)ไม่ได้หรอกนะครับ น้องทำตัวน่ารัก อย่ายุ่งกับพวกพี่จะดีกว่า
โฉอง : ใช่ เกะกะ จริงเลยเธอ อย่าวุ่นวายให้มันมากนักเลย
แล้วโฉองก็เดินเบียดเอลซ่าไปทุกคนเดินตามกันไปเป็นแถว เอลซ่าได้แต่ทำท่าเบื่อๆ อยากรู้จริงๆว่าชมรมนี้มีอะไรกันนะ

ชม.คหกรรมเอลซ่าไม่ยอมทำอะไร เอาแต่นั่งส่องกล้องทางไกลเข้าไปยังตึกชมรม B-CLUB
ไอไอ : เอลซ่า ทำอะไรน่ะ เสียมารยาทนะ ไปส่องอะไรน่ะ ชมรมนั้นมีแต่ผู้ชายไม่ใช่เหรอ น่าอายออก
เอลซ่า : ไม่เห็นต้องอายเลย ไม่มีแมวสักตัว
ไอไอ : อ้าว!! แล้วมัวไปส่องอยู่ได้นะ คนเราก็ มาช่วยทำงานเถอะ
เพื่อนในกลุ่มหัวเราะกันคิกคัก
เพื่อน1 : เอลซ่านี่จริงๆเลยนะ ชมรมนั้นน่ะ เค้าปิดความลับเก่งจะตาย
เพื่อน2 : ใช่ ฉันว่าเป็นความลับแบบนี้อ่ะดีแล้ว ลึกลับมีสเน่ห์ดีออก
เอลซ่า : (ทำหน้าเบ้ๆ)นี่ๆ พวกเธอก็หลงคลั่งไคล้อยู่ได้ ไม่คิดจะล้วงความลับบ้างเลยเหรอไงนะ
เพื่อน1 : ไปล้วงอะไรจ๊ะ ชมรมนี้เค้ามีมาตั้งกะก่อตั้งรร. สืบสาวไหวซะที่ไหน รู้แค่ว่าสมาชิกหล่อๆน่ารักทั้งนั้นก็พอแล้ว
เพื่อน 2 : ใช่แล้วหล่ะ นี่ก็ใกล้วาเลนไทน์แล้วด้วย ฉันนะไม่รู้จะต้องเตรียมชอคโกแลตเท่าไหร่ถึงจะพอนะเนี้ย
เอลซ่า : โห!! นี่เธอจะแจกทั้งชมรมเลยไง ลงทุนจังนะ
เพื่อน2 : ก็แหม่ ก็เท่ห์ทุกคนเลยนี่นา ที่สำคัญห้องเราทั้ง 3 คนนั้นก็ต้องให้ด้วยขาดไม่ได้อยู่แล้ว
ไอไอ : หมายถึง มาซากิ ยามาชิตะ แล้วก็ฮิโรโนริ เหรอจ๊ะ
เพื่อน1 : ใช่แล้วหล่ะ พวกฉันนะ อิจฉาจริงๆเลยนะเนี้ยที่ ไอไอกับเอลซ่าออกจะสนิทกับ 3 คนนั้นน่ะ
เพื่อน 2 : ก็แหม่ๆ เธอสองคนน่ารักออกขนาดนี้นี่นา
เอลซ่า : โธ่เอ้ย หมีคุก็สนิทกับทุกคนไม่ใช่เหรอ ส่วนพี่โย่งนั้นก็คุยดีกับทุกคนจะตาย มีก็แค่อีตาหงิกนะแหละ ที่หน้านิ่งตลอดศก
เพื่อน1 : แหม่ เอลซ่าเธออ่ะแหละเป็นคนเดียวที่ยามาชิตะคุยด้วย ปกติเค้าไม่ค่อยคุยกับผู้หญิงหรอกนะ
เพื่อน2 : ใช่!! ฉันว่าเย็นชาแบบนั้นแหละ ที่ทำให้หลง อืม(ท่าทางเพ้อไปแล้ว)
ไอไอ : จริงด้วยนะ ขนาดกับไอไอ ยังไม่ค่อยพูดเลย มีแต่กับเอลซ่านะแหละ
เอลซ่า : (หันมายิ้มแหย)พูดด้วย หรือด่ากันแน่ ไม่เห็นจะเคยพูดดีๆด้วยเลยสักกะครั้ง
เพื่อน2 : อย่างงั้นก็ดีแล้วล่ะยะ เออเธอก็ให้ชอคโกแลตกับยามาชิตะสิ วาเลนไทน์น่ะ
เอลซ่า : ไมอ่ะ ฉันไม่ให้ใครทั้งนั้นแหละ (เหมือนอายนิดๆ แล้วก็หันไปส่องกล้องต่อ แบบไม่รู้ไม่ชี้)
อาทิตย์นี้มีการจัดที่นั่งเรียนใหม่ ผลการจับสลากออกมา เอลซ่านั่งหลังโฉอง ส่วนไอไอนั่งข้างหน้าโฉองพอดี โฉองแอบชูสองนิ้วใต้โต๊ะ โชคดีอะไรอย่างงี้ มาซากิเองก็ถูกเนรเทศไปนั่งหลังห้องติดขยะ ในใจก็สงสารนิดๆนะ แต่ก็อดดีใจไม่ได้ โฉองย้ายโต๊ะตัวเองเรียบร้อยแล้วกำลังจะหันไปช่วยไอไอ แต่มาซากิมาชิงตัดหน้าพอดี โฉองหนังคิ้วกระตุกนิดหน่อยแต่เก็บอารมณ์เอาไว้ได้รักษาหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็หันมาทางเอลซ่าที่แบกโต๊ะจนหน้าแดง โฉองเอามือกดโต๊ะเพิ่มน้ำหนักเข้าไปอีก
เอลซ่า : โอ้ย อีตาบ้า !! โรคจิตเหรอ มันหนักนะเฟ้ย เอามืออกไปเด้ ไม่ช่วยก็อย่าแกล้งสิ
โฉองขำท่าทางที่ฝืนแรงยกโต๊ะจนหน้าดำหน้าแดง ดูไปก็ตลกน่ารักดี ทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาได้ แล้วก็เอื้อมมือไปยกโต๊ะให้
โฉอง : กระจอกจริงๆเลยเธอนี่ เบาจะตายแค่นี้ก็ไม่มีแรงยก

เอลซ่าหน้าแดงอยู่ไม่ใช่เพราะหนักแต่เพราะอายมากกว่า ไม่คิดว่าหมอนี่จะเข้ามาช่วย ทำไมอยู่ดีๆก็รู้สึกว่าหมอนี่เท่ห์ขึ้นมานะ ทนไม่ได้ไม่อยากเป็นแบบแม่พวกสาวก B-CLUB เลยแกล้งเอาเข่าไปตอกเข่าโฉอง ทำให้โฉองขาอ่อนลงไป เสียหน้ามากๆ แล้วก็มายืนขำ
โฉอง : ยายตัวแสบ เล่นอะไรเนี้ย!! หึ่ย!!ไม่น่าช่วยเลย
โฉองนั่งลงแบบอายนิดหน่อย แต่พอเห็นไอไอนั่งตรงหน้าก็ลืมไปหมดทุกเรื่อง นั่งมองจนเพลินไปเลย รู้สึกเอาเปรียบมาซากินิดหน่อยที่ได้มองตลอดแต่ช่วยไม่ได้นี่นา
อาจารย์เข้ามาในห้องทำการสอนตามปกติ เอลซ่าพยายามมองกระดานแต่ว่า มองไม่ถนัดเพราะโฉองตัวสูงกว่ามาก นั่งชะเง้ออยู่นั่นแหละ แต่อยู่ดีๆ โฉองก็นั่งก้มหัวลง เหมือนจงใจ หลบให้เอลซ่ามองกระดานชัดๆ เอลซ่ารู้สึกหน้าแดงขึ้นมาซะเฉยๆ หมอนี่ทำเท่ห์อีกแล้วนะ ไม่ต้องมาทำดีจะได้มั้ย ก็คนที่นายชอบเป็นไอไอไม่ใช่เหรอไง มาทำดีกับผู้หญิงอื่นแบบนี้มันทำให้คิดมากนะ!! เอลซ่าพยายามสงบใจ แล้วก็เอาแผ่นรองเขียนมาถูๆกับกระโปรงแล้วไปวางบนหัวโฉอง เกิดไฟฟ้าสถิตผมโฉองชี้ขึ้นมาตลกน่าดู เพื่อนๆหันมาเห็นพากันขำไปหมด โฉองหันมาอยากจะชกหน้ายายตัวแสบนี่จริงๆ แต่อาจารย์ก็ท่าทางโกรธไม่น้อยไปกว่ากันเลย
อาจารย์ : ยามาชิตะ! ไทระ! เล่นอะไรกัน ออกไปข้างนอกห้องเลยน่ะ!!!
โดนทำโทษตามระเบียบ
โฉอง : เพราะใครหล่ะเนี้ย!!
เอลซ่า : ก็เพราะนายนะแหละ
โฉอง : เพราะเธอต่างหากหล่ะ!!
เอลซ่า : เพราะนาย!!
แล้วก็เถียงกันอย่างงั้นจนเหนื่อยไปทั้งคู่ ก็เลยเงียบกันไป
เอลซ่า : นายอ่ะ ทำไมถึงแยกออกว่า คนไหนเป็นฉัน คนไหนเป็นไอจังอ่ะ
โฉอง : ถามอะไรของเธอ?
เอลซ่า : ก็ทำไมหล่ะ อยากรู้นี่!!
โฉอง : ( ทำหน้าคิดนิดหน่อย)ไม่รู้สิ ก็มันรู้ว่าใช่ กะไม่ใช่เองนะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
แล้วก็นิ่งไปพักนึง

เอลซ่า : แล้วนายชอบไอจังตรงไหนอ่ะ!!
โฉองถึงกับสำลักทีเดียว
โฉอง : บ้ารึป่าวเนี้ย!! อยู่ดีๆก็มาถาม คนถามไม่อายคนตอบอายนะจะบอกให้!!
เอลซ่า : (ใครว่าไม่อายหล่ะ อายนะเนี้ย) ตอบมาเถอะน่า เรื่องมากจังนายเนี้ย!!
โฉอง : (หน้าแดงนิดๆ)มันเป็นความรู้สึกแรกนะ หาเหตุผลไม่ได้หรอก ไม่รู้!!!!
เอลซ่าจ้องหน้าโฉองที่ตอนนี้เขินเต็มที่ ทำไมถึงรู้สึกว่าหมอนี่น่ารักขึ้นมานะ บ้าจริงๆเลยเอลซ่า!!
เอลซ่า : แล้วนาย เคยชอบฉันแบบไอจังบ้างมั้ย
โฉอง : (สะดุ้งนิดหน่อย) เฮ้ย !! ขนลุกน่ะ บ้าดิ !! เธอพูดอะไรของเธอ
ขนลุกเลยเหรอ ปากเสียจริงๆเลยนะ เอลซ่าทำหน้าแบบไม่สนใจ แต่ข้างในใจไม่ใช่แบบนั้น
เอลซ่า : ค่อยยังชั่ว ก็ฉันกลัวว่านายผลาดจากไอจังแล้วจะมาหลงสเน่ห์ฉันเข้านะสิ
โฉอง : โอ้ย!! สบายใจได้เลย ไม่มีทางอยู่แล้ว
โฉองพูดออกมาโดยไม่สังเกตเลยว่าเอลซ่าซ่อนสีหน้าที่เจ็บปวดไว้ลึกๆ
ห้องชมรม B-CLUB
นากามารุ : เฮ้อ เดือนนี้งานเยอะจังเลย!! (พูดพลางบิดขี้เกียจ)
อูเอดะ : ใช่ๆ อาทิตย์นี้มีงานวัฒนธรรม
โคคิ : ถัดไปก็ มีวิ่งมาราธอนฤดูหนาว
จิน : ต่อจากนั้นก็ วาเลนไทน์ ดีจังเลย!!
จุนโนะ : เว้ยๆๆๆๆๆ!!! ดีบ้าบออะไรเล่า พวกนายนะเป็นกรรมการนร.ด้วยกันไม่ใช่รึไง ทำไม งานมันถึงมีฉันคนเดียวหล่ะที่ทำอยู่งกๆเนี้ย!!
จุนโนะตบะแตกโวยวายเสียงดังจน KAT-TUN ที่เหลือกระเจิงกันไปหมด แม้แต่คาเมะที่นั่งอ่านการ์ตูนอยู่ต้องรีบเข้ามาช่วยทำงานด้วย แต่มารุมกันทำงานแบบนี้ ไม่รู้จะช่วยให้เสร็จหรือช่วยเพิ่มปัญหากันแน่
คุซาโนะ : งานวัฒนธรรมปีนี้ห้องเราขายของกินแหละ ดีจังเลย!!
มาซากิ : ฉันน่ะต้อง ไปซ้อมที่ชมรมนะสิ มีแข่งบาสสาธิตน่ะ
โฉอง : ของฉันนี้สุดๆเลย ต้องชงชาโชว์พวกผู้บริหารน่ะ ทำไมถึงเลือกฉันก็ไม่รู้
คุซาโนะ : หน้าตาเรียบร้อยไง เหมาะๆแล้ว แต่ว่างานวัฒนธรรมนี่ดีนะเนี้ย ดีสุดๆเลย

มาซากิและโฉองทำหน้าสงสัยเหมือนกัน
คุซาโนะ : แหม่ก็ห้องเราขายของกินใช่ป่าว สาวที่ขายของก็ต้องแต่งตัวน่ารักๆ คนที่จะเป็นหน้าเป็นตาของห้องเราก็ไม่พ้น ไอจังกับเอลซ่าไงหล่ะ อิๆ ฉันเลยอาสาอยู่ช่วยงานห้องไงหล่ะ
โฉองกับมาซากิทำหน้าเสียดายเหมือนๆกันที่ผลาดไม่ได้ช่วยงานที่ห้อง คุซาโนะยิ้มอย่างมีชัย แล้วโทรศัพท์ของคุซาโนะก็ดังขึ้น มีเมลเข้ามา
คุซาโนะ : อ้า โทดทีนะ เค้าเรียกตัวฉันไปใช้งานแล้วหล่ะ บ้ายบายนะ
มาซากิกับโฉองไม่ยอมให้คุซาโนะไปคนเดียว รีบตามไปด้วยทันที ขอไปดูสักหน่อยจะเป็นไรไปหล่ะ
พอไปถึงก็เห็นสาวๆวุ่นวายจัดข้าวของกันอยู่พอดี มีผู้ชายช่วยกันแบกของ คุซาโนะก็เลยดึงตัวมาซากิกับโฉองไปช่วยด้วยเลย
ร้านของห้องเป็นร้านขนมญี่ปุ่นชุดที่ใช้ก็เลยเป็นกิโมโน แค่ได้ฟังแค่นี้ทั้งมาซากิ โฉองและคุซาโนะก็น้ำลายหกแล้ว อยากให้ถึงวันงานเร็วๆ
เอลซ่า : อ้าว !! มาได้ไงอ่ะ นายอ่ะ
โฉอง : ก็ทำไมหล่ะ อยากมาช่วยงานห้องไม่ได้ไง
เอลซ่าทำหน้าจ๋อยไปกับท่าทางเย็นชาของโฉอง
เอลซ่า : มาแอบดูใครรึป่าวเถอะ เค้ายังไม่ใส่ชุดวันนี้หรอกยะ
โฉอง : บ้าเหรอ รู้ดีไปแล้วเธออ่ะ (แกล้งเช็ดของแก้เขิน)
มาซากิยกของเข้าไปในห้อง ไปๆมาๆ หมีคุใช้ซะอ่วมเลย ขนาดหน้าหนาวเหงื่อก็ออกเยอะเชียว กำลังปาดเหงื่ออยู่ ก็มีคนเอากระป๋องน้ำอัดลมเย็นๆมาแตะที่แก้ม มาซากิสะดุ้งสุดตัว
มาซากิ : เอลซ่าใช่มั้ย เนี้ย เล่นอะไรอ่ะ!!
ไอไอ : (หน้าตาผิดหวังเล็กน้อย) ไม่ใช่สักหน่อย ฉันไอไอต่างหากหล่ะ
มาซากิ : (เพ่งดู) ไทระ จริงเหรอ จริงๆนะ
ไอไอ : ก็จริงนะสิ นี่แยกไม่ออกเลยเหรอไง
มาซากิ : ขอโทดทีนะ ก็เล่นอะไรพิเรนแบบนี้ก็เลยคิดว่าเป็นเอลซ่าน่ะ ให้ฉันป่าวอ่ะ ขอบใจนะ
ไอไอส่งกระป๋องน้ำให้ แต่หน้าบู้นิดๆ
ไอไอ : ทำไม เวลาเรียกเอลซ่าถึงเรียกชื่อหล่ะ
มาซากิ : ก็เค้าให้เรียกอย่างงั้นนี่ ก็ดีนะ ถ้าเรียกไทระ นี่ก็ไม่รู้สิว่าเรียกคนไหน จริงป่ะ (แล้วก็ดื่มน้ำอย่างกระหาย)
โฉองกำลังเดินตามหามาซากิกะว่าจะชวนให้ไปกันได้แล้ว เพราะมีงานที่ชมรมรออยู่เผอิญมาเห็นทั้งคู่อยู่ด้วยกันพอดี
ไอไอ : ถ้างั้น……ให้โฮชิโนะเรียกฉันว่า ไอไอ บ้างได้มั้ยหล่ะ ไม่ต้องเรียกนามสกุลน่ะ
มาซากิสำลักน้ำนิดหน่อยหน้าแดงนิดๆ
มาซากิ : จะดีเหรอ …. อืม….ถ้างั้นไทระก็เรียกฉันว่ามาซาก็ได้นะ
ไอไอ : (หน้าแดงเหมือนกัน)อืมๆ……. มาซาคุงอย่างงี้ได้รึป่าว
มาซากิ : (เอามือเกาหัวอายๆ)ไม่เคยมีเด็กผู้หญิงเรียกฉันแแบบนี้เลยอ่ะ อย่างงี้เหมือนเป็นแฟนกันเลยเนอะ
มาซากิไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป ไอไอหน้าแดงจัด ยิ่งดูน่ารักไปกันใหญ่
มาซากิ : บ้าจัง พูดอะไรออกไปเนี้ย (เพิ่งรู้ตัวหน้าก็เริ่มแดงเหมือนกัน)
โฉองทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้วรีบเดินออกมา จนชนกับเอลซ่าที่ตามมา แต่ก็ไม่สนใจเดินจากไปทันที
เอลซ่า : อะไรของเค้านะ อีตาคนนี้นี่
แต่พอเอลซ่ามองเข้าไปในห้องก็เข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี
วันนี้เพื่อนๆห้อง 2-C ชวนกันมาดูการซ้อมของมาซากิรอบคัดเลือก เพื่อจะไปแข่งสาธิตในงานวัฒนธรรม โฉองหน้าตาไม่สบายเท่าไหร่ มาซากิเห็นเข้าก็รู้สึกเป็นห่วง
มาซากิ : นายเป็นไรรึป่าว ท่าทางไม่ดีเลยนะ
โฉอง : ไม่เป็นไรหรอกนะ สบายใจได้ ไปแข่งดีๆหล่ะ (เอามือตบไหล่2-3 ที)
มาซากิ : จะเกร็งแย่นะสิ คราวนี้อ่ะ ไอไอมาดูด้วย
โฉอง : (มองหน้ามาซากิที่มองตรงไปยังกลุ่มสาวๆที่มีไอไออยู่ในกลุ่ม)สนิทกันดีนะ เรียกชื่อกันด้วย
มาซากิ : เฮ้ย!! ไม่ใช่อย่างงั้นนะ อย่าเข้าใจผิดสิ!!…….
โฉอง : (พยายามฝืนยิ้ม แต่จืดสิ้นดี)ถามจริงๆเถอะนายชอบ เค้ารึป่าว
มาซากิ : มันก็….. เค้าก็เป็นคนน่ารัก ใครๆก็ชอบเค้าทั้งนั้นแหละนะ (เอามือถูจมูกไปมากลบเกลื่อน)
โฉอง : (แอบถอนหายใจ) ตกลงว่านายชอบรึป่าวหล่ะ บอกฉันมาเถอะ ไม่ต้องปิดฉันหรอก ฉันจะเอาใจช่วย!!
มาซากิ : (พยักหน้าหงึกหน้าแดงจนถึงหูแล้ว)แต่ว่า เค้าคงไม่ชอบฉันหรอกมั้ง เค้าก็ดีกับทุกคน มีคนดีๆชอบเค้าตั้งแยะ แค่เป็นเพื่อนกันแบบนี้ฉันก็พอใจแล้ว
เจ้าบ้าเอ้ย ไม่รู้ตัวซะบ้างเลย ว่าไอไอให้ความสำคัญกับตัวเองแค่ไหน โฉองคิดในใจ
โฉอง : อย่าแพ้เดะ นายเท่ห์กว่าคนอื่นตั้งแยะ สู้ๆ ฉันอยู่ข้างนายนะ(เอามือตบไหล่อีกครั้งนึง)
มาซากิ : อืม ขอบใจนายมากเลย!!!
มาซากิยิ้มให้โฉองก่อนหันไปยิ้มให้ไอไอ ที่แอบโบกมือบ้ายบายอยู่ริมสนาม มาซากิชูสองนิ้วเป็นสัญญาณให้ ทั้งคู่มัวแต่ยิ้มให้กันจนไม่ได้สังเกตรอยยิ้มที่เศร้าๆของโฉองเลย

CHEPTER 19 END
TO BE CONTINUTE……………