|
เอาเข้าจนได้ คนขับรถทำท่าจะหาเรื่องกับจินพอดี ซึบาสะรีบวิ่งเข้ามากันๆเอาไว้
ซึบาสะ : อะไรกันนะ อะไรกัน มีเรื่องอะไรกัน
คนขับรถ : ก็เจ้าเด็กนี่นะสิ มาเตะกระป๋องโดนคุณหนู เจ็บมากด้วย ชดใช้ได้ยังไงหล่ะ
ซึบาสะหันไปมองผู้เสียหาย หนุ่มผอมบาง ข้างๆตาเป็นรอยช้ำปื้นแดงเห็นได้ชัดตัดกับผิวขาวๆ
แต่ทีท่าไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลย แค่มองแว่นที่ร้าวอย่างพิจารณา
ซึบาสะ : จิน นายทำอะไรไปเนี้ย รีบขอโทดเค้าสิ
จินหน้าตาเอ๋อๆ เหวอๆ ทำท่าเก้ๆกังๆ ก่อนโค้งๆขอโทดคนที่หน้าบอบช้ำไปแล้ว
แต่ท่าทางไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่นัก ได้แค่มองด้วยหางตา
คาเมะ : น่ารำคาญจริงๆ นี่นายรีบเอากระเป๋าออกมาสิ ฉันอยากจะพักผ่อนแล้วหล่ะ
จิน ซึบาสะ ถึงกับ ทำหน้าเหว๋อไปเลย น้ำเสียงที่ดูเอาแต่ใจแบบนี้ เล่นเอาคนขับรถรีบแบกข้าวของออกมา
ทำท่าจะยกเข้าหอไปให้
คาเมะ : แล้วนายก็กลับบ้านไปได้แล้ว ไม่ต้องมายุ่งอีกนะ
คนขับรถทำตามโดยดี ไม่มีคำพูดอะไรสักอย่าง จินกับซึบาสะ มองกันตาปริบๆ
สุดยอด มีอำนาจดีจัง!!
จิน : (ท่าทางเป็นห่วงจะเอามือมาจับหน้าคาเมะ)นายเป็นอะไรมากป่าว ไปใส่ยาหน่อยมั้ย?
คาเมะเอามือปัดมือจินอย่างแรงซึบาสะกับจินถึงกับตาโตด้วยความตกใจ
คาเมะ : อย่าเอามือสกปรกของนายมาแตะจะได้มั้ย ของพวกนี้ช่วยยกไปให้ที่ห้องให้ด้วยนะ
จิน : (อึ้ง!!!) อะไรวะ ไม่ใช่คนรับใช้นะเว้ย!!
ซึบาสะ : (ชักไม่ชอบคุณหนูนี่นักนะ) เออ นั่นสิ นี่ก็เป็นเด็กในหอนี้คนนึงนะ
เค้ามาช่วยเข้าใจมั้ย
ไม่ใช่เด็กรับใช้ของใคร
คาเมะ : (มองซึด้วยหางตา อีกแระนะเต่า!!) อ้าว!! แล้วนายน่ะ เป็นใครอีกหล่ะ
ซึบาสะเอากำปั้น ยัดใส่กระเป๋ากางเกงทันที อดกลั้นสุดขีด ท่าทางเหยียดหยามคน
แบบนี้ อยากฆ่าชมัดเลย เจ้าเด็กเต่าบ้านี่!!
ซึบาสะ : ก็เป็นเจ้าของหอนี้ไงหล่ะจ๊ะ (ยิ้มแบบโหดๆนิด)
คาเมะ : (หัวเราะหึๆ) อืมๆ อย่างคุณเนี้ยเหรอ ผู้หญิงแปลกประหลาดดีนะ เอาเถอะๆผมเบื่อจะคุยแล้ว
ผมขอตัวไปพักหน่อยก็แล้วกันนะ อ้อที่ว่านายคนเนี้ยไม่ได้เป็นเด็กรับใช้นะผมก็เข้าใจนะ
แต่ว่าไอ้ที่ทำหน้าผมเป็นแบบนี้ แล้วไอ้แว่นที่มันร้าวเนี้ย ไม่คิดจะรับผิดชอบเลยเหรอไง
จิน : (ฉุนจัดมากๆแล้วตอนนี้)เออ ก็ได้ๆ เอาเดะว่ามาจะให้ชดใช้เท่าไหร่
บอกมาเลย จะใช้ให้ โธ่กะอีแค่ค่าแว่น
คาเมะ : (ยิ้มเยาะด้วยหางตา)อืม แว่นเนี้ยก็เก่าแล้วน่ะ แต่ก็เป็นอันโปรดด้วยหล่ะ
ราคาก็แค่ 170000 เย็นน่ะนะ นายจะชำระเป็นเช็คหรือเงินสดหล่ะ
ซึบาสะกับจินถึงกับอ้าปากค้าง โอ้แม่เจ้า บ้านมันอภิๆๆๆๆมหาเศรษฐีเลยนะนั่น
แค่แว่นตามันเนี้ยก็จ่ายค่าเช่าห้องได้2ห้องแล้วมั้ง
จินเดินไปแบกกระเป๋าแบบไม่พอใจนักแต่จะทำไงได้หล่ะค่าแว่นเจ้าบ้านี่อ่ะ
เท่ากับค่าขนม 2เดือนเลยนะนั้น ซึบาสะก็เข้าใจ ชีวิตที่สุดแสนแร้นแค้นของเค้าเงินจำนวนขนาดนี้
เสียดายตาย ถ้ามาซื้อแค่แว่นเนี้ยนะ
ทักกี้กลับมาพอดี เห็นจินแบกของพะรุงพะรัง ส่วนคาเมะเดินตัวปลิวนำหน้าไป
ทักกี้ก็ถึงกับงง
ทักกี้ : เฮ้ย!! เจ้าจินนี่มันขยันขนาดเหมาของไปถือเองหมดเลยเหรอ เหลือเชื่อนะ
ซึบาสะ : (ยิ้มมุมปากแบบเบื่อๆ)เออ แปลกเดะ เด็กแต่ละคนที่มาวันนี้สุดๆกันทั้งนั้น
นายอ่ะดีจังนะ หนีไปเรียน (เอามือคล้องคอทักกี้เข้ามาอย่างแรง)
ทักกี้ : เฮ้ย ติดเรียนจริงๆ แค่นี้ก็ผิดด้วยเหรอ มีไรบ้างหล่ะ
ซึบาสะเล่าเรื่องของทั้งวันให้ทักกี้ฟังขณะที่นั่งเล่นในห้องนั่งเล่น
ทักกี้ : โอ้สุดยอด ดีแล้วงี้สิ ให้ไอ้จิน เจอคนแบบนี้ก็น่าสนุกดีนะ
ซึบาสะ : อ้าว!! นายนี่ไม่เป็นห่วงน้องนายบ้างไงวะ ฉันยังเป็นห่วงเจ้าจุนโนะเล้ย
เจ้าเด็กร็อคๆคนนั้นก็ประหลาดเชียว จุนโนะนั้นยิ่งกระเจิงไปกันใหญ่
ทักกี้ : เออ ห่วงน้าห่วงสิเจ้าจินนะ เออแต่ว่านะจินนะมันเป็นน้องฉัน วันๆก็เอาแต่อ้อนๆทั้งวันอ่ะ
เจอคนอื่นข่มบ้างก็ดีนะ นายนี่ชักจะมีวิญญาณผู้ดูหอสมบูรณ์แบบเลยนะ จิตใจอ่อนโยนแล้วก็ใจดีจังนะ
ซึบาสะ : (ท่าทางเขินๆนิดหน่อย) บ้านะสิ ใช่ที่ไหนเล่า เฮ้ย เจ้าเด็กบ้านนอกกับไอ้หน้าโหดเป็นไงบ้างเนี้ย!!!
ยังไม่ทันที่ทักกี้จะพูดอะไร ซึบาสะก็วิ่งขึ้นบันไดไปแล้ว ทักกี้ได้แต่ยิ้มๆในความเอาใจใส่ของซึบาสะ
นากามารุยังยืนท่าเดิมแบกกล่องของไว้ ท่าเดิมของแท้เลยนะเนี้ย เห็นซึบาสะเดินมาก็ยิ้มอย่างดีใจ
ซึบาสะ : เฮ้ยบ้าน่า !! นี่ยืนถือของอยู่ตั้งแต่แรกเลยเนี้ยนะ ทำไมไม่เข้าไปหล่ะ
ทานากะเค้าล็อคห้องรึไง
นากามารุ : อ้อ ไม่ใช่ครับ! แค่เค้าปิดประตูแล้วไม่เปิดให้ผม ผมไม่มีมือก็เลยเปิดเองไม่ได้อ่ะครับ
ซึบาสะ : เอ้า! แล้วทำไมไม่วางของก่อนแล้วเปิดเข้าไปเองละโธ่
นากามารุ : โหจริงด้วยครับ ผมนี่ลืมไปสนิทเลยน่ะ
ซึบาสะ : (...........อึ้ง)อ้าๆ!! เออไม่ต้องวางหรอก ฉันเปิดให้ (ส่ายหัวไปมา
เด็กเฉิ่มๆแบบนี้ก็มีด้วย)
นากามารุเข้ามาในห้อง โคคิ ที่นอนฟังเพลงที่ชั้นบนของเตียงสองชั้นหันมามองนิดหน่อยก่อนหันกลับไป
ซึละหมั่นไส้ท่าทางแบบนี้จัง เลยปีนขึ้นไปกระตุกหูฟังออกแล้วตะโกนใส่หู
ซึบาสะ : ทานากะ ดูแลเพื่อนหน่อยสิ นาย2คนต้องอยู่ด้วยกันนะเข้าใจป่าว
โคคิ : อะไรเล่า หนวกหูชมัด ทำไมไอ้นี่มันก็แค่เพื่อนร่วมห้องไม่ใช่รึไง
ซึบาสะ : อะไรเล่าก็นายอ่ะ เป็นเด็กที่อยู่รร.เดียวกันด้วยนะ เข้าใจป่ะ
ดูแลด้วย นากามารุเค้ามาจากต่างจังหวัด
โคคิ : เออรู้ ดูก็รู้ ท่าทางเซ่อๆซ่าๆนะ เธอก็เถอะเป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ
มาอยู่ในห้องผู้ชาย 2 คนนานๆแบบนี้ไม่ดีม้าง
นากามารุ : หา!! พี่คนนี้เป็นผู้หญิงเหรอเนี้ย ถ้าเป็นที่บ้านผมคงว่าเป็นกระเทยแน่ๆ
นากามารุพูดแค่นี้ก็ โคคิก็ฮาก๊าก
โคคิ : เออ นายนี่พูดจาเข้าท่าดีนะ
ซึบาสะ พยักหน้าหงึกๆแบบเข้าใจ อืมๆท่าทางจะไปด้วยกันได้นะเจ้าโคคินี่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนักหรอกนะอยู่กับเด็กอารมณ์ดีแบบนากามารุ
ยิ่งไม่มีปัญหาแน่ๆ แล้วก็ออกจากห้องมา แอบแวะไปดูห้องเด็กเล็กซะหน่อย
แค่แง้มประตูก็เห็น 2 คนนั่งเล่นกันสนุกไปแล้วก็ค่อยยังชั่ว เด็กๆนี่ว่าง่ายดีนะเนี้ย
เฮ้อ แอบแวะไปห้องจุนโนะอีกนิดหน่อย อืม อูเอดะนอนฟังเพลงด้วยหูฟังสบายใจไป
ส่วนจุนโนะก็นั่งอ่านหนังสือ เหมือนเดิม เงียบสงบ... แบบนี้ไม่มีปัญหาชัวร์
แต่กะว่าจะแวะไปห้องจินกับคาเมะ แค่ไปยังไม่ถึงเสียงเอะอะก็ดังสนั่น หอ
พอเลยไม่ไปดีกว่า ขี้เกียจดูคนทะเลาะกัน
ซึบาสะอาบน้ำด้วยความเหนื่อยเพลียสุดๆ ในที่สุดก็เสร็จไปอีกวันนะ ขณะออกจากห้องน้ำก็เห็นจุนโนะเดินลงมาทำท่าจะมาอาบน้ำ
ซึบาสะ : อ้าวจุนโนะ ทำไมมาอาบน้ำเวลานี้หล่ะ
จุนโนะ : (นิ่งไปพักใหญ่) ผมนั่งท่องหนังสือเพลินไปนะ เลยมาอาบทีหลังเลย
แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป ซึบาสะไม่ได้ติดใจอะไรรีบเข้านอนดีกว่าพรุ่งนี้ก็มีเด็กมาให้ปลุกเพิ่มอีกแล้ว
แค่คิดก็เหนื่อยแล้วหล่ะ
เช้าที่วุ่นวายเริ่มขึ้นอีกวัน วันนี้ต้องแงะเจ้า3K ด้วยความรวดเร็ว จน3K
งงวันนี้ยูจังดูจู้จี้น้อยไปนะ ขาดอรรถรสจัง แล้ววิ่งต่อมายังห้องโคคิกับนากามารุ
แค่เคาะห้องก็ได้ยินเสียงโวยวายแล้ว โชคดีนากามารุที่เป็นเด็กต่างจังหวัดเลยตื่นเช้าประจำ
ยังมีการช่วยปลุกโคคิให้มาออกกายบริหารยามเช้าด้วยกัน โคคิอาลาวาดนิดหน่อยแต่จำใจต้องตื่นก็เพลงกายบริหารเจ้าอึ้นดังขนาดนั้น
ใครจะนอนต่อไหว ไปห้องจุนโนะโอเคจุนโนะช่วยปลุก อูเอดะให้ ถึงสภาพดูเหมือนไม่ค่อยตื่นดีก็เถอะ
ห้องจินกะคาเมะเสียเวลาเป็นที่สุดก็ปกติเจ้าจินก็ลำบากจะตายแล้ว คาเมะนี่ยิ่งสุดยอด
กว่าจะเสร็จไปห้องเด็กเล็กๆอีก ซึบาสะตะโกนปลุกดังลั่นตามความเคยชิน
แต่สภาพเด็กๆท่าทางตกใจสุดขีดยาบุถึงกับร้องไห้ออกมา ยาโอโทเมะท่าทางเสียขวัญไม่น้อย
ทักกี้ที่เพิ่งตื่น เลยแวะเข้ามาดู เห็นซึยืนนิ่ง จัดการเด็กๆต่อไปไม่ถูก
เพราะเคยแต่ทำรุนแรงกับเจ้าเด็กโตๆ
มาเจอเด็กเล็กๆที่ดูบอบบางก็เลยงงไปเลย ยาบุร้องไห้ซิกแบบเสียขวัญตกใจที่เตียง
ยาโอโทเมะก็ท่ทาทางตื่นๆแต่ไม่ได้ตกใจมากนัก
ทักกี้ : นายจะบ้าหรือไง ปลุกเด็กๆแบบนี้ ต้องเบาๆใจเย็นๆสิ น้องยังเด็กอยู่นะ
ซึบาสะ : หา !! ต้องทำไงอ่ะ (เลิ่กลั่กมากๆ)
ทักกี้เดินไปกอดทั้ง2 คนแล้วกระซิบปลอบเบาๆดูอบอุ่นเป็นที่สุด แล้วทั้งคู่ก็หายจากอาการตกใจได้แล้วเดินขบวนไปแปรงฟันกันได้
ซึบาสะ : (สายตาซาบซึ้งมากๆ)สุดยอดเลย นายเป็นพ่อคนได้เลยนะเนี้ย
จิน : แหม่ๆ สวีทกันอีกแล้ว ยูจังนะเป็นแม่แบบโหด พี่กี้เป็นพ่อผู้ใจดีเข้ากันจังนะ
ซึบาสะกับทักกี้อยากจะหาของขว้างเจ้าจินจริงๆ ทีทำท่ายียวนยืนแปรงฟันอยู่หน้าห้อง
คาเมะซึ่งแปรงเสร็จแล้วเดินเฉียดมาบ้าง
คาเมะ : เด็กที่มีอาแบบนี้ก็คงลำบากใจเหมือนกันละมั้งนะ
จิน : ไรวะ ใครพูดกับนายวะไอ้ลูกคุณหนู อย่ามาทำหน้ายังงี้นะเว้ย กลับมาคุยกันก่อนเด้!!
ซึบาสะกับทักกี้หัวเราะพร้อมกัน มีคาเมะก็ช่วยให้จินสงบปากคำได้บ้างหล่ะนะ
ยามะพีที่ตื่นนอนแล้วเดินผ่านมาก็มายืนดู2 คนนี้ด้วยท่าทางแบบเดิม ซึบาสะกับทักกี้
เห็นก็พากันสลายตัวไปกันดีกว่า
ยามะพี : อ้าวพี่ยู จะรีบไปไหนอ่ะ
ซึบาสะ : ไปเตรียมข้าวให้พวกเธอนะแหละนะ (อยู่ให้แกจับผิดให้โง่เดะ)
ยามะพีก็ยังเดินตามไปอีกนั้นแหละสลัดไม่หลุดเลยจริงๆนะ
เด็กๆแต่งตัวลงมากินข้าวที่ห้องอาหาร โคคิ นากามารุ ยามะพี โทมะ อยู่รร.เดียวกัน
คาเมะ จิน อูเอดะและจุนโนะอยู่รร.เดียวกัน ส่วนยาบุอยู่รร.เดียวกับเจ้า
3K สุดแสบ จะฝากไปเรียนได้สำเร็จมั้ยนะนั้น น้องยาโอโทเมะน้องเล็กสุด ยังอยู่ประถม6อยู่เลย
ซึบาสะจะไปส่งที่รร.เอง
ซึบาสะจัดเนคไทให้ยาบุเรียบร้อย
ยาบุ : ขอบคุณครับ
หันมาเห็นโคคิที่เนคไทไม่ยอมใส่ขึ้นไปยังกับนักเลงก็ทำท่าจะจัดให้
โคคิ : อย่ามายุ่งเลย ไกลๆเลย
ซึบาสะกระชากคอเสื้ออย่างแรงแล้วจัดแจงทำให้อย่างรุนแรง จนพวก 3K และคนที่เหลือสยองไปตามๆกัน
รีบจับเนคไทตัวเองให้เรียบร้อย โคคิถูกกระทำอย่างรุนแรงจนแทบจะอึดอัดตายพอเสร็จก็ไอออกมาเลย
คิดว่าจะตายซะแล้ว
ซึบาสะ : พูดขอบคุณด้วย!!!
โคคิ : อะไร ใครขอให้ช่วยกัน!! (เห็นหน้าตาซึไม่ญาติดีด้วย) เออๆ ขอบคุณๆ
ในที่สุดก็จัดการส่งทั้งหมดไปรร.ได้ที่หน้าหอ เจ้า3K กับจินยังคง ทำท่ากวนๆอำลาเหมือนเดิม
ส่วนโคคิก็ท่าทางรำคาญนากามารุไม่น้อยที่ต้องไปรร.ทางเดียวกัน ยามะพีไม่สนใจทั้ง2คนนั้นเลย
มีแต่โทมะที่ยืนขำลูกเดียวกับท่าทางตื้อๆของนากามารุ สำหรับคาเมะที่คุณชายสุดๆให้จินถือกระเป๋าให้
ถึงจินจะบ่นๆแต่ก็จำใจ ทดแทนค่าแว่น จุนโนะนิ่งสงบ อูเอดะก็ยังฟังเพลงตามเดิม
ยาบุท่าทางสนุกกับ 3K สุดแสบ ซึบาสะมองทั้งหมดแล้วก็ถอนหายใจยิ้มๆ หันมามองยาโอโทเมะ
ซึบาสะ : เอาหล่ะ ทีนี้ก็ได้เวลาเราไปรร.กันบ้างนะ
ยาโอโทเมะ : ครับ (ยิ้ม)
ซึบาสะ : นายยิ้มอะไรของนายอ่ะ
ยาโอโทเมะ : ก็ผมดีใจที่ได้พี่สาวใจดีมา1 คนนะครับ
CHEPTER 6 END
TO BE CONTINUTE
|
