ซึบาสะ : ฮัดเช้ย ....!!!! ฮัดเช้ย!!
ทักกี้ : มีใครเค้าเป็นหวัดหน้าร้อนกันบ้างน้า เอ้า! (ยื่นกระดาษทิชชู่ให้)
ซึบาสะ : ก็พอขึ้นจากสระก็เดินกลับมาทั้งงั้นอ่ะ นายก็รู้จะถอดเสื้อที่เปียกออกก็ไม่ได้ใช่ม้า
ทักกี้ : อืมๆ วิธีแก้ปัญหานายนี่พิลึกดีนะ นายคิดจะทำอะไรต่อไปหล่ะ
ซึบาสะ : (สั่งน้ำมูกฟืดฟาด)ตอนนี้ก็ยังไม่รู้อ่ะ
ทักกี้ : อ้าว!!!
อูเอดะนั่งฟังเพลงในห้อง จุนโนะเดินเข้ามาพอดี
จุนโนะ : (มองอูเอดะนิ่งๆพักนึง)นายบอกเรื่องอะไรกับพี่ยู
อูเอดะ : (ถอดหูฟังออก)ก็ท่าทางนายมีปัญหาจริงๆนี่นา
จุนโนะ : นายทำไมต้องยุ่งเรื่องของคนอื่นด้วย ฉันยังไม่เคยยุ่งเรื่องของนายเลยนะ
อูเอดะ : ไม่ได้ยุ่ง แต่ฉันทำไปตามหน้าที่เพื่อน
จุนโนะ : (นิ่งไปนิดนึง)ใคร? นายเป็นเพื่อนฉันเหรอ แค่เป็นคนร่วมห้องแค่นั้นแหละ ฉันไม่ได้เรียนร่วมห้องกับนายสักหน่อย
อูเอดะ : (เหมือนเริ่มมีอารมณ์)งั้น ไอ้พวกที่ชอบหัวเราะเยาะนายในห้องเรียนนั้น เป็นเพื่อนนายรึไง
จุนโนะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แล้วก็ไม่พูดอะไร เดินกลับไปที่โต๊ะหนังสือหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านซะเฉยๆ
อูเอดะ : พี่นายน่ะ เค้านะพึ่งได้นะ อย่างน้อยเค้าก็เป็นพี่ ฉันไม่อยากให้นายมีปัญหาเหมือนกับฉันเมื่อก่อนหรอกนะ
จุนโนะหันมามองอูเอดะที่เดินออกไปจากห้อง ก่อนที่จะนั่งจ้องหนังสือ มือกำชายเสื้อเอาไว้แน่น
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ทักกี้ : นี่เป็นใบรายชื่อเด็กที่ไม่อยู่หอช่วงวันหยุดยาวนี้นะ
ซึบาสะ : อ้า !! ขอบใจมากๆเลยที่ไปเก็บมาให้นะ ดูหน่อยสิว่ามีใครบ้าง เจ้าพวก3Kก็กลับบ้านเหรอ อืม ยาบุคุง โทมะด้วย เหลือไม่กี่คนนี่นา
ว่าแล้วซึบาสะก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ ทักกี้เห็นก็ทำหน้าสงสัย
ทักกี้ : นายมีอะไรรึป่าว?
ซึบาสะ : ไปทะเลกันเถอะ!!!!
ทักกี้ : หา!! อะไรจู่ๆก็จะไปเลยเนี้ยนะ อะไร
ซึบาสะวิ่งดึงทักกี้ให้ตามมา ไปเคาะห้องของคนที่เหลืออยู่ในหอ
คาเมะ : (สลึมสลือนอนอยู่ที่เตียง)จิน ใครมาเคาะตะโกนโหวกเวกที่หน้าห้องน่ะเหอะ
จิน : (เอาผ้าห่มปิดหน้า)เจ้าบ้า แกก็ไปดูเองเดะ คนจาหลับจานอน วันหยุดยาวแท้ๆ
ซึบาสะ : (เปิดประตูเข้ามาเลย) นี่ๆ ตื่นๆเร็วๆไปทะเลกัน อากาศดีขนาดนี้มานอนอยู่ได้ไง
ไม่พูดเปล่าดึงผ้าห่มออกจากตัวจิน เอามือตีๆขาคาเมะ แล้วเปิดม่านออกจนสว่าง ทั้งคู่ลุกขึ้นมาอย่างงๆ
จิน+คาเมะ : อะไรของเค้าว้า!!
ทักกี้ก็ถูกใช้ให้ไปตามโคคิกับนากามารุด้วย ถึงจะงงไปด้วยก็ตามเถอะนะ
ทักกี้ : (เคาะประตูพอเป็นพิธีก่อนเปิด)เฮ!! อ้าวตื่นอยู่เหรอ
นากามารุ : (นั่งอ่านหนังสืออยู่)อ้า ครับผมอ่ะตื่นนานแล้ว แต่ว่าโคคิยังหลับอยู่อ่ะครับ
ทักกี้ : ช่วยปลุกด้วยละกัน เราจะไปทะเลกันน่ะ
นากามารุ : หา!!! (ตาเป็นประกายเชียวแหละ) จริงเหรอเนี้ยผมจะได้ไปทะเลเหรอ โอ้ตั้งกะเกิดยังไม่เคยไปเลย (โหจริงอ่ะอึ้น) โคคิๆ!!!
นากามารุปีนป่ายขึ้นไปถึงเตียงของโคคิ แล้วเขย่าตัวโคคิด้วยความดีใจ จนโคคิตกใจตื่น
โคคิ : แกเป็นบ้าไรวะ ไอ้นี่!!!
นากามารุ : ตื่นเร็วๆๆๆ ไปทะเลกันไปทะเลกัน
โคคิ : ไรวะ ไมฉันต้องไปด้วยหล่ะ เฮ้ย!!
ยังไม่ทันพูดอะไรนากามารุก็ลากโคคิไปอาบน้ำทันที ไม่ฟังกันบ้างเลย ทักกี้ส่ายหน้ายิ้มๆก็เห็นยาโอโทเมะผ่านมาพอดี
ทักกี้ : ยาโอโทเมะ วันนี้คุณแม่ไม่ได้มารับใช่ม้า ไปทะเลกับพวกพี่นะ!!
ยาโอโทเมะ : อ๊ะ ผมก็ได้ไปด้วยเหรอครับ (ท่าทางดีใจมากๆ )
ทักกี้ : (ยิ้ม)ก็ใช่นะสิ ใครจะทิ้งนายไว้หล่ะ
ซึบาสะเดินมาที่ห้องของจุนโนะกับอูเอดะ รวบรวมสมาธินิดหน่อยก่อนเคาะดังๆแล้วเปิดเข้าไป
ทั้งคู่ที่อยู่กันคนละมุมห้องเหมือนโกรธกันเลย ซึบาสะเห็นบรรยากาศไม่ค่อยดีก็เลยตะโกนออกมาอย่างร่าเริง
ซึบาสะ : นี่ๆ เตรียมตัวเร็วพวกเราจะไปทะเลกันน่ะ!!!
ทั้งคู่หันมามองซึบาสะด้วยท่าทีเฉื่อยชาแล้วก็หันกลับไปแบบไม่สนใจ
ซึบาสะ : (คิ้วเชิดนิดหน่อย) อ้าวไม่ได้ยินที่บอกรึไง (น้ำเสียงชักนักเลงแล้ว)
จุนโนะ : ผมต้องอ่านหนังสือ ขอตัวละครับ
อูเอดะ : ผมก็ด้วย ไม่อยากไปหรอกครับ
แล้วก็หันกลับไม่สนใจกันซะงั้น ซึบาสะเลยเข้าล็อคคอทั้งคู่เอาไว้เลย
ซึบาสะ : ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด นี่ไปเพื่อนายทั้งคู่เลยนะขอบอก!!!! อีก15 นาทีพร้อมกันที่จอดรถ เข้าใจ้!!!
ทั้งคู่เจ็บจนขัดขืนไม่ออก แปลกชะมัดผู้หญิงอะไรแขนแข็งแรงชะมัด มองหน้ากันหน่อยนึงแล้วก็เบือนหน้าหนีกันอีก
ซึบาสะกำลังจะเดินเลยห้องยามะพีไปเลยไม่ชวนเจ้าหมอนี่ให้ไปจับผิดหรอกแต่ไม่ทันซะแร้ว ยามะพีเปิดประตูออกมาพอดี
ยามะพี : พี่ยู จะไปทะเลกันเหรอ ไม่คิดจะชวนผมบ้างไง?
ซึบาสะ : (เออก็รู้ตัวนี่หว่า)เออ ไปสิไปๆ พี่ลืมนะ
ซึบาสะอ้อมแอ้มออกมา ไม่อยากให้ไปเท่าไหร่หรอกน้า แต่ก็จำใจชวนเดี๋ยวจะผิดสังเกต
และแล้ว สมาชิกก็ครบถ้วน มี ยาโอโทเมะ ยามะพี โคคิ นากามารุ จิน คาเมะ อูเอดะ จุนโนะ ทักกี้และซึบาสะ เดินหน้าไปทะเล
คาเมะ : อะไรกัน มีตั้ง 10 คนแบบนี้ จะให้ไปยังไง รถเมล์อ่ะ ผมไม่ไปหรอกนะ
จิน : คุณหนูอีกและ
คาเมะ : ว่าไงนะ
ทักกี้ : เอาน่าๆๆ อย่าทะเลาะกัน เอารถไปนะแหละ รถฉันนั่งได้ 4 คนน่ะ
คาเมะ : อะไร นี่ไปตั้ง 10คน นั่งเบียดกันก็ไม่เอาด้วยหรอกนะ!!
โคคิ : โว้ย!! รำคาญชมัดไอ้คุณหนูนี่ จะให้แกนั่งที่กระโปรงหลังคนเดียวเลยเอาป่ะ (ทำท่าถลกแขนเสื้อแบบนักเลง)
คาเมะ : (ใช้หางตามองแต่ก็กลัวนิดหน่อยเลยพูดเบาๆ) หยาบคายชมัด.........
จุนโนะ : ถ้ารถไม่พอ ผมไม่ไปก็ได้
ซึบาสะ : (ดึงแขนจุนโนะไว้) บ้าน่าพอสิ เดี๋ยวฉันเอารถที่หอไปด้วยอีกคัน นั่งพออยู่แล้ว
แล้วทุกคนก็ลำเลียงข้าวของขึ้นรถ แม้แต่ขึ้นรถยังวุ่นวายอีกนะ จุนโนะทำท่าจะขึ้นรถของซึบาสะ แต่เห็นอูเอดะนั่งอยู่ก็จะไปขึ้นรถของทักกี้แทน ยาโอโทเมะที่นั่งด้วยได้แต่มองงงๆ
จุนโนะ : ขอนั่งคันนี้จะได้มั้ย
จิน : อ่ะ ได้ดิ แลกที่กับฉันก็ได้
โคคิ : เฮ้ยแลกกะฉันดีกว่า ฉันอ่ะนะ รำคาญเจ้าอึ้นจะแย่แล้ว
นากามารุ + คาเมะ : ไม่ได้นะ!!!
นากามารุ : (กอดแขนโคคิไว้) ก็อยากคุยกับโคคินี่นา ไม่ให้ไปหรอกนะ
โคคิ : (พยายามแกะมือท่าทางรังเกียจ) อะไรเจ้านี่ยิ่งกว่าปลิงอีกเกาะอยู่ได้ ใครอยากคุยกะแก
คาเมะ : (นั่งเป็นคุณชายหน้ารถข้างคนขับ)จินนะ ต้องอยู่คันที่ฉันนั่งสิ เกิดฉันอยากได้อะไรจะได้สั่งได้เลยไง
จินที่นั่งข้างหลังคาเมะทำหน้าหงิก ผลางแกล้งทำท่าจะทุบหัวอยู่เบื้องหลัง
ทักกี้ : จุนโนะ ไปนั่งคันนั้นดีกว่านะ ที่ว่างนี่นา คันนี้ออกจะวุ่นวายนะ
จุนโนะทำหน้าเบื่อ ก็ได้อย่างน้อยนั่งข้างคนขับก็ได้ พอจะเข้ามานั่งยามะพีก็มาชิงนั่งก่อน ไม่แค่จุนโนะที่เหว๋อ ซึบาสะเองก็เหมือนกัน เจ้านี่อยู่ใกล้ๆจ้องจะจับผิดหล่ะสิ
ผลสุดท้ายต้องนั่งข้างกันอยู่ดีนะ จุนโนะกับอูเอดะ ถึงมียาโอโทเมะคั้นกลางแต่ว่าตัวกระจิดนึงก็มองเห็นหน้ากันอยู่ดี ทั้งคู่เลยหันหน้าออกกระจกไปเลย ซึบาสะเห็นบรรยากาศไม่ดีก็เลยชวนคุยขึ้นมา
ซึบาสะ : แหม่ 2 คนนี้ ทำยังกับแฟนงอนกันเลยนะ มีเรื่องอะไรรึป่าว
ทั้งคู่ส่งสายตาน่ากลัวแบบนิ่งๆมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
ยามะพี : พี่ยูผม ว่าอยู่เงียบๆจะดีกว่านะ
ซึบาสะพยักเพยิดแบบว่าก็น่ากลัวจริงๆนะแหละ 2 คนนี้เวลาโกรธก็น่ากลัวจริงๆนะ
และแล้วทั้งหมดก็มาถึงทะเลโดยสวัสดิภาพ พอมาถึงอาการที่งอแงตอนแรกก็หายไปกันหมด คนก็เยอะพอสมควรเพราะเป็นวันหยุดยาว แต่บรรยากาศดีสุดบรรยาย
ซึบาสะ : รถฉันนะน่ากลัวสุดยอดเลย ไหนจะเจ้าพีที่คอยจับผิดกับเจ้าเงียบ2คนนะ มียาโอน่ารักคนเดียวเลย ทั้งรถน่ะ
ทักกี้ : รถฉันไม่ยิ่งกว่าเหรอ แต่ละคนเสียงดังจะแย่ ตีกันมาตลอดทาง ดูเดะยังไม่เหนื่อยกันอีก
ซึบาสะหันไปเห็นเจ้าพวกบ้าวิ่งลงไปดูทะเลกันก็ขำๆ ทักกี้หันมามองแล้วก็ยิ้ม
ทักกี้ : นายมาทะเลแบบนี้ต้องการอะไรรึป่าว
ซึบาสะ : มาเที่ยวด้วยกันสักครั้ง ความสัมพันธ์จะได้คืบหน้าไง

โคคิ : เฮ้ย !! อึ้นแกร้องไห้เลยเรอะ บ้าป่าววะ นี่แค่ทะเลนะเว้ย
นากามารุ : (ดึงเสื้อยืดโคคิมาเช็ดน้ำตาน้ำมูก) ก็มันซาบซึ้งนี่หว่า คนไม่เคยเห็น
โคคิ : ไอ้บ้า แล้วแกมาเช็ดเสื้อฉานทำไม ยี้ !! เสื้อยืดหมดแล้ว!! (เอามือผลักๆหัวอึ้น)
คาเมะ : ทะเลกระจอกแค่นี้ก็ทำเป็นดีใจ นี่ถ้าเห็นฮาวายไม่ตายไปเลยเรอะไง
จิน : โธ่เอ้ย งั้นนายก็ออกค่าตั๋วให้พวกเราเดะจะได้รู้ว่าความตายอ่ะเป็นไง ไอ้ลูกเศรษฐี
คาเมะ : นายนะ ไม่ต้องพูดมากเลย หนี้เก่ายังไม่ทันหมดหนี้ใหม่จะมาแทนไง รีบกางร่มเร็วๆเถอะเดี๋ยวผิวฉันเสียหมด
ทุกคนทำหน้าแหยไปตามๆกันกับคำพูดของคาเมะ จินกางร่มออกอย่างรำคาญ ยามะพีสูบลมเข้าแพยาง และลูกโป่งให้ ยาโอโทเมะเอาไว้เล่น ทุกคนถอดเสื้อเตรียมตัวลงทะเลกันเต็มที่ ยกเว้นจุนโนะ ขนาดมาทะเลก็ยังใส่เสื้อแขนยาวกางเกงขายาว ตามแบบฉบับเดิม ร้อนจนน่าอึดอัด
โคคิ : มาเล่นบอลกันเถอะ!!
นากามารุ+ยาโอโทเมะ+จิน+ยามะพี : ได้เลย!!
คาเมะท่าทางไม่สนใจเดินกลับมานั่งที่ร่มที่กางไว้จุนโนะนั่งกอดเข่าอยู่ก่อนแล้ว จุนโนะมองคาเมะนิดหน่อย ที่กำลังเอาครีมกันแดดออกมาทาตัวเป็นการใหญ่
ยามะพี : เฮ !! นายไม่มาเล่นเหรอคุณชาย
คาเมะ : ไม่เอาหรอกแดดแรงจะตาย ฉันไม่อยากผิวไหม้อ่ะ
จิน : ไอ้นี่น่ารำคาญจะตาย อย่าไปชวนเลย นี่อูเอดะนายมาแทนทีดิ คนจะได้เท่ากัน
อูเอดะพยักหน้า จริงๆให้ยาโอโทเมะเป็นของแถมก็ได้นะ ตัวแค่นั้นเอง อูเอดะหันไปมองจุนโนะหน่อยนึงแล้วค่อยเดินไปเล่นกัน
ทักกี้กับซึบาสะที่ไปซื้อของกินมา เห็นทุกคนเล่นกันร่าเริงก็ยิ้ม ซึบาสะหันไปเห็นจุนโนะที่ยังใส่ชุดเดิม นั่งกอดเข่าท่าทางเหงาจนน่าสงสาร
ซึบาสะ : นี่ ทำไมใส่ชุดมาทะเลแบบนั้นหล่ะ
จุนโนะนิ่งๆไม่ได้ตอบอะไร คาเมะที่นอนอยู่ดึงแว่นกันแดด(อันใหม่)ขึ้นแล้วมองซึบาสะ
คาเมะ : ไรกันว่าแต่คนอื่นตัวเองก็ยังใส่ชุดไม่น่ามาทะเลเลย เป็นผู้หญิงไมไม่ใส่ชุดว่ายน้ำอ่ะ แบบนั้นอ่ะ (เอามือชี้ไปที่สาวๆที่เดินผ่านไป)ทูพีชอ่ะ
ยามะพี : (รีบเข้ามาเชียวนะ)ใช่ๆ พี่ยูก็หุ่นท่าทางจะดีนี่ ไมไม่ใส่ชุดว่ายน้ำหล่ะ
ซึบาสะหันไปหาทักกี้ให้ช่วยหาข้อแก้ตัวที ทักกี้ไม่รู้จะช่วยไงแกล้งทำเป็นดื่มน้ำที่ซื้อมา ซึบาสะเอามือจับหน้า
ซึบาสะ : บ้านะสิ ใครจะกล้ามาแต่งชุดล่อแหลม แบบนั้น ต่อหน้าผู้ชายตั้ง 9 คนอ่ะ
คนอื่นที่ได้ยินแทบจะกลั้นไม่อยู่ ทำหน้าแหยไปตามๆกัน ซึบาสะเลยแกล้งเขินตบหัวคาเมะไปทีนึงโทดฐานที่พูดมาก
ยาโอโทเมะ : (เล่นกลางแดดจนหน้าแดงไปหมด)โอ้ย ผมไม่ไหวแล้ว ร้อนจะแย่เลย
ซึบาสะ : เอ้างั้นมากินหนมก่อนไป (แล้วก็หันไปมองจุนโนะ)
เจ้านี่อะไรกันนะขนาดมาเที่ยวยังเก็บตัวเหมือนเดิมจะทำไงดีน้าให้เจ้านี่เปิดใจ นึกขึ้นได้ก็ตะโกนออกมาเสียงดังอีก
ซึบาสะ : นี่เรามาจัดการแข่งขันกันดีกว่ามั้ย!!!!
ทุกคนที่กำลังกินหนมอยู่ถึงกับหันมามองพร้อมๆกัน

CHEPTER 8 END
TO BE CONTINUTE……………