Μέσα σε χρόνια δανεικά, απρόσμενα και ξένα
Μέσ' τα ποτάμια τα θολά που ζούσε μαύρη σμέρνα
Μέσ' την ανάσα του βοριά σε σύμπαντα ηττημένα

Θα σιγοκαίνε σαν φωτιά η αγάπη και η λησμονιά
Θα σιγοκαίνε σαν φωτιά η αγάπη και η λησμονιά
Θα 'χουν τα μάτια μου σκουριά θα ζω χωρίς εσένα
θα με χλευάζουν τα παιδιά θα πιω απ' τη μαύρη στέρνα

Μέσ' των μοιρών σου τη δροσιά πως ξαποσταίναν τρυφερά
πως ξαποσταίναν τρυφερά μέσ' των μοιρών σου τη δροσιά
τα χέρια μου, δυο ελάφια κουρασμένα

Κι εγώ που δεν μπορώ πια να ξεχάσω τ' όνομα της
να τριγυρνάω εδώ και 'κει ψάχνοντας τ' άρωμα της
στον κήπο της Γεσθημανής, να ξαγρυπνώ δίχως φωνή
να ξαγρυπνώ δίχως φωνή στον κήπο της Γεσθημανής
σαν λυπημένο φάντασμα στον τάφο της αγάπης

Justelene, Justelene, Justelene...

Διάφανα κρίνα

Back to planet of music !

Back to lyrics ...

Back to index