Πλέκω στιχάκια με κάποιο χιούμορ
μ' αρχή και τέλος σαν τον Αίσωπο
νιώθω σαν κάτι γκομενούλες του σαράντα
που πλέκαν κάλτσες για το μέτωπο

Έχουμε πόλεμο μην το γελάς μωρό μου
για δες πως με κοιτάει η σπιτονοικοκυρά
κοίτα ποιοί παίρνουν τα τραγούδια μου μωρό μου
και τα πουλάνε σαν απορρυπαντικά

Γιατί θαρρείς ότι δεν κόβω τα μαλλιά μου
Γιατί φοράω σκουλαρίκια χαϊμαλιά
είμαστε αιχμάλωτοι στο σπίτι μας μωρό μου
και πρέπει να 'χουμε σαφή διακριτικά

Μα όσο υπάρχουν απλωμένα στα μπαλκόνια
των πολυκατοικιών άσπρα σεντόνια δε φοβάμαι
άραγε μέχρι ποτέ αλήθεια θα κρατήσει
αυτή η ανακωχή μεταξύ των ενοίκων

Πλέκω στιχάκια κι έχω ένα φόβο
να μη χτυπήσει το τηλέφωνο
είναι ο τύπος από το κράτος που ελέγχει
αν υπάκουει το φερέφωνο

Έχουμε πόλεμο μην το γελάς μωρό μου
να μην αφήνεις το παράθυρο ανοικτό
κοίτα πως κρέμονται οι αυτόχειρες φαντάροι
με τις θηλείες απ' της σημαίας τον ιστό

Οι παλιοί μας φίλοι για πάντα φύγαν
κουνώντας μαντηλάκια καλαματιανά
παίζουμε μόνοι μας στο θέατρο μωρό μου
κι οι θεατές θα βλέπουν κάποιο τελικό

Μα όσο υπάρχουν απλωμένα στα μπαλκόνια
των πολυκατοικιών άσπρα σεντόνια δε φοβάμαι
άραγε μέχρι ποτέ αλήθεια θα κρατήσει
αυτή η ανακωχή μεταξύ των ενοίκων

Τζίμμης Πανούσης

Back to planet of music !

Back to lyrics ...

Back to index