Short Stories
De volgende artikelen schreef ik voor de eenmalig verschenen schoolkrant OV, toen ik op de middelbare school (Bernrode) zat.
De zon schijnt. Niet zo'n oogverblindende nucleaire zomerzon maar een aangenaam waterig lentezonnetje dat niet verbrandt maar wel verwarmt. Ik loop in Den Bosch door een steegje naar kunstige pastelkleurige grafities te kijken tot ik haar zie; ze huppelt met haar ogen geloken in de zon en haar springerig roodbruin haar huppelt met haar mee. Bij haar glimlach verbleekt de zon tot de uit de hand gelopen kerncentrale die het is. Ze komt voorbij, kijkt me terloops aan. De ogen van de stralende schoonheid schijnen met een nog grotere intensiteit dan haar melkdewittemotor- witte tanden. Ik kijk haar glimlachend aan en trek even m'n wenkbrauwen omhoog. Ze stopt. 'Waarom kijk je me zo verheerlijkt aan?' vraagt ze verbaasd en lachend. 'Omdat je de rest van mijn dag goed maakt' antwoord ik naar waarheid. 'Alleen omdat ik toevallig in een min of meer bekende band zing maak ik je hele dag goed?' Anneke schiet het door mijn hoofd van The Gathering. 'Nee, omdat je mooi bent met je huppelende en krullende haar in de lentezon en omdat je lacht hoewel je weet waar de wereld om draait' 'Weet ik waar de wereld om draait?' 'Natuurlijk' 'Het enige dat ik weet is dat de wereld om zijn as draait geloof ik' 'Zie je nu wel, je weet het!' 'Ach, dat weet toch iedereen' 'Nee, juist niet, de meeste mensen denken dat de wereld om de zon draait en weten niet dat hij alleen om zichzelf draait.' Haar heerlijke lach schalt door het kleurige steegje, ze draait zich weer om en roept nog 'Nou, dag' Even wil ik haar nog toeroepen dat deze ochtend de mooiste is van mijn 18-jarig aards bestaan en dat ze de rest van mijn leven goed zou kunnen maken in plaats van alleen deze dag of mischien gewoon een week of een maand. Maar ik doe het niet. Die woorden zouden de voorgaande verpesten, zou ze tot een of andere versiertruuk reduceren, dus zwijg ik. Ze huppelt de hoek om, uit mijn zicht. Ik draai de grafities op mijn beurt de rug toe en vang wederom aan met mijn queeste. Mijn kater is over. High van luie vrolijkheid loop ik naar huis.