เจียงจื่อซัน(เฉินจิ่งหง)ผู้หมวดผู้มีความสุขุม รอบคอบในการทำงาน ตรงกันข้ามกับจ่าฉีเฟย(กู่เทียนเล่อ) ซึ่งชอบทำงานแบบฉายเดี่ยวและมีความมั่นใจ ในตัวเองสูง 2 คนนี้ต้องร่วมงานกันเพื่อสะสางคดีต่างๆล้วนแล้วแต่เป็นคดีฆาตกรรมทั้งสิ้น แต่ในเรื่องของความรักแล้วทั้ง 2 คนกับมีปัญหาที่คล้ายๆ กันนั่นคือประสบกับรัก3เส้า จื่อซันนั้นมีคนรักที่กำลังจะแต่งงานกันอยู่แล้วคือเหินหวั่นหลาน(หวีซื่อมั่น)หรืออาแมน อาแมนนั้นมีเพื่อนรักอยู่1คนคือถังซินหยู (หลี่ซันซัน) แต่อาแมนนั้นม่รู้ว่าซินหยูนั้นแอบรักจื่อซันมานานแล้ว จนกระทั่งอาแมนได้รับรู้ความจริงจึงตัดใจเลิกกับจื่อซันและหลงทำผิดไปช่วยเหลือพ่อตัวเอง ทำความผิดถูกจำคุกระหว่างที่อาแมนติดคุกนั้นจื่อซันก้อเกิดความรักขึ้นกับซินหยู ทางด้านฉีเฟยเองนั้นก้อมีอดีตที่ฝังใจกับคนรักเก่าอย่างเชียนเชียน(เซียงไห่หลัน) ซึ่งหายตัวไปอย่างลึกลับ 3 ปีแล้ว มู่เส้าจุน(ซวนซวน) คือคนที่เข้ามาในชีวิตฉีเฟยในขณะนี้ เส้าจุนเองรู้อยู่เต็มอกว่าฉีเฟยนั้นยังไม่ลืมเชียนเชียนแต่เธอเองก้อรับ ได้ทุกอย่างเป็นเพราะความรักที่เธอมีต่อฉีเฟยนั่นเอง ฉีเฟยเองก้อรู้ซึ้งในความรักของเส้าจุนทำให้เข้าเองก้อรักเธอได้อย่างง่ายดายและดูเหมือนว่าตอนนี้ในหัวใจ เค้าจะลืมเลือนเชียนเชียนไปซะแล้ว ต่อมาอาแมนออกจากคุก ได้ไปอยู่กับเพื่อนที่อื่นและปฏิเสธความช่วยเหลือของซินหยูและจื่อซัน ต่อมาจื่อซันตัดสินใจแต่งงาน กับซินหยูแต่ว่าซินหยูนั้นต้องเสียชีวิตในวันแต่งงานของตัวเองเพราะเจียงจื่อเหยา(เส้าเหม่ยฉี)พี่สาวจื่อซันนั้นเกิดอาการประสาทหลอนทำให้พลั้งมือฆ่าซินหยูเรื่องนี้ สร้างความสะเทือนใจให้กับจื่อซันเป็นอย่างมาก ทางด้านฉีเฟยและเส้าจุน ความรักของพวกเขาดูเหมือนว่าจะดำเนินไปได้ด้วยดีถ้าหากเชียนเชียนไม่กลับมา การกลับมา ของเชียนเชียนสร้างความสับสนให้ฉีเฟยเป็นอย่างมากและยิ่งได้รู้ว่าเธอต้องทนทุกข์ทรมานถึง 3 ปีเต็มก้อเพราะตนเองเป็นต้นเหตุยิ่งทำให้เค้าเริ่มที่จะต้องตัดสินใจ ได้แล้ว สุดท้ายฉีเฟยเลือกที่จะดูแลเชียนเชียนเพราะต้องการรับผิดชอบในชีวิตของเธอ และต้องบอกลาเส้าจุนทั้งที่ยังรัก เส้าจุนเข้าใจทุกอย่างและพร้อมที่จะยอมรับทุก การตัดสินใจของฉีเฟย สุดท้ายทั้งเส้าจุนจึงเป้นได้เพียงเพื่อนที่ดีของฉีเฟยเท่านั้น ส่วนจื่อซันนั้นหลังจากที่อาแมนตัดสินใจไปเมืองนอกดูเหมือนว่าชีวิตเขาเริ่มที่จะมอง เห็นความสดใสอีกครั้ง และพร้อมที่จะเริ่มต้นชีวิตแห่งรักใหม่อีกครั้งกับเส้าจุนนั่นเอง..........................