![]() |
San Pedro Sula |
|||
Foto's:
|
vervolg van pagina: Reizen/Naar Honduras... Zoals beloofd enkele eerste indrukken van Honduras, we zijn hier nu 8 weken, en pas nu een beetje tijd gevonden om aan onze zalige saaait te werken. Druk is het geweest, dat is het minste wat je kan zeggen.
vrijdagavond 23 januari: met een gehuurd minibusje naar Managua, tot in Hotel Mercedes, vlak tegenover de luchthaven. Nog rap het ticket voor Inneke gekocht, want dat mocht niet met een E-ticket, en vlug bed in, want om 5 uur moesten we al terug op de luchthaven zijn. de vlucht: de stewardess moest lachen toen ze de veiligheidsmaatregelen uitlegde, ze had waarschijnlijk zelden zo een aandachtig oplettende passagier gehad: Inneke was onder de indruk, bij opstijgen en landen flesje in de mond tegen de druk in de oortjes en hopla, voorbeeldig is ze geweest, maar dat is ze wel meer als we ermee "onder de mensen" komen. 50 minuten vliegen tot El Salvador, en nog eens 50 minuten tot San Pedro, vlotte verbinding, alles goed en de zon In La Lima, op 5 minuten van de luchthaven, maakte dat alles er mooier uitzag dan in december.
Drie weken hebben we in de guesthouse van FHIA gewoond, een ideale oplossing, totdat we een huis gevonden hadden. Oma Mimi is ons komen opzoeken toen we daar een week waren, een zeer welkome hulp voor Inneke, terwijl mama en papa druk over en weer moesten om huizen te zoeken, school voor Maria Jose zoeken , dokter voor Inneke's pikuren, een beetje aan het werk gewoon te geraken, bankrekening openen, winkels ontdekken, auto eerst huren, daarna kopen, ... spannend was het allemaal wel.
Ondertussen stonden onze meubelen en inboedel in Managua in bodega, volgens het verhuisbedrijf zou alles er op 2 dagen zijn als we hen teken gaven dat het mocht vervoerd worden. Geen enkel probleem... Op 31 januari hadden we een huis gevonden en de verhuiscamion is op 13 februari toegekomen, iets meer dan 2 dagen dus, het wachten duurde lang en was vervelend. maar uiteindeljk wel een mooi verjaardagscadeau. en een pizza van Pizzahut als avondmaal na een heel vermoeiende dag.
Juist op tijd verhuisd, want op 15 febr kwamen de drie wijzen (uit Belgie, Australie en Costa Rica) om over mijn werk te vergaderen, heel de week lang. Nu kon ik echt beginnen. Ik liep er een paar weken echt verloren, was niet gewoon dat er voor alles diensten zijn zoals personeelsdienst voor contract en verzekeringspapieren, legale dienst voor visum, Hondurese identiteitskaart, materiaaldienst voor de minste prul die ik nodig had, IT dienst om een e-mail te kunnen schrijven, en tot vandaag heb ik nog steeds geen code om de telefoon te kunnen gebruiken, en dan de verschillende plantagebazen van hoog en laag, ... Het voordeel is, eens ik al die mensen leerde kennen, dat ik me wel op mijn werk kan concentreren. In Leon was ik meer bezig om al die zaken in orde te brengen dan in het labo of de serre. Hier zit ik nu praktisch alle dagen in het veld, ik amuseer mij met plantjes te meten en te zien groeien, en dat voor de volgende drie jaar. Ik moet nog steeds wennen aan de werkuren hier. Om 6 uur moeten we in La Lima zijn, das hier op een half uurke rijden van San Pedro, dus om 5 uur gaat de wekker (die ik bijna nooit hoor). en om 6 uur zie ik het meestal donker worden voor ik terug naar huis rij.
We wonen in
een buitenwijk van de stad, op 5 minuten zijn we in het centrum, een half
uurtje te voet. Alles is hier goed te vinden, vele plaatsen lijken
zelfs verdacht veel op noord-amerikaanse toestanden, shopping malls, groot
en klein, langs alle kanten. Burger King, Pizza Hut, Wendy's, Popeye's of
Kentucky Fried Chicken langs alle invalswegen van 't stad. Van de vele
waarschuwingen voor criminaliteit, home-jackings, en overvallen op straat,
nog niet veel gemerkt, maar we zijn wel voorzichitg. Hieronder enkele fotos van ons huis.
Tot een volgende keer, vergeet niet in ons gastenboek iets achter te laten zodat we weten wie er op bezoek is geweest in Honduras...
|