คุณนพภรณ์ วงษ์จริต เล่าไว้ว่า
เมื่อวันที่ ๔ สิงหาคม ๒๕๔๑ หลานสาวผู้หนึ่งของคุณนพภรณ์ ซึ่งอยู่ที่ประเทศอิตาลี กับพี่สาว ได้รับโทรศัพท์พูดกับเธอว่า พี่เขยกำลังป่วยหนักอยู่ห้อง ไอ.ซี.ยู. ในโรงพยาบาลจะต้องผ่าตัดหัวใจ เวลาบ่าย ๓ โมงในวันนั้น ขอให้น้าสาวทั้งสองคนคือ คุณนพภรณ์และคุณนวลจันทร์ช่วยทำบุญปล่อยชีวิตปลา ๒๐๐ กิโลกรัมให้ด้วย คุณนพภรณ์จึงแนะนำให้หลานทำบุญสร้างองค์พระที่แกนกลางเจดีย์ บูชาคุณพระเดช พระคุณหลวงพ่อเพิ่มอีกรายการหนึ่ง เพราะเป็นบุญใหญ่ อาจช่วยคนเจ็บได้มาก ทั้งนี้เพราะแพทย์ผู้ผ่าตัด แจ้งต่อญาติผู้ป่วยว่าไม่รับรองความปลอดภัยของผู้ป่วย เกรงว่าอาจเกิดอาการช็อกขณะอยู่ระหว่างการผ่าตัด
หลานสาวผู้โทรศัพท์ตอบว่า เธอไม่สามารถตัดสินใจแทนพี่สาวได้ หลังจากเตรียมการเรื่องปล่อยปลา ให้เรียบร้อยแล้ว หลานสาวคนพี่ ชื่อ จิรวรรณ ซึ่งเป็นภรรยาคนป่วยโทรศัพท์พูดกับคุณนพภรณ์ด้วยอาการ พูดไป ร้องไห้ไป น้าช่วยกั๊สด้วย น้าช่วยกั๊สด้วย (กั๊ส เป็นชื่อของสามีชื่อเต็มว่า ออกั๊สโต้ เป็นชาวอิตาเลียน)
คุณนพภรณ์พูดปลอบใจหลาน และชักชวนสร้างองค์พระที่แกนกลางให้สามี ฝ่ายนั้นรีบตอบตกลงทันที คุณนพภรณ์เป็นคนดำเนินการให้ โดยกำชับให้หลานบอกให้สามีทราบเรื่องการทำบุญทั้งสองอย่าง เพื่อคนป่วย สามารถรับรู้ และให้คนป่วยตั้งใจว่า เมื่อหายป่วยจะเดินทางมา ประเทศไทย มากราบมหาธรรมกายเจดีย์ กราบ หลวงพ่อวัดปากน้ำฯ หลวงพ่อธัมมชโย และคุณยายอาจารย์พร้อมกับไปรับพระของขวัญพระมหาสิริราชธาตุด้วย ตนเอง
พร้อมกันนั้นผู้เป็นน้าสาวยังแนะนำเพิ่มเติมให้หลานสาวผู้เป็นภรรยาคนป่วยทำภาวนา ัมมาอะระหังๆๆ ไปด้วยตลอดเวลา ขณะอยู่ระหว่างการผ่าตัด หลานสาวรับคำ หลังจากนั้นคุณนพภรณ์และพี่สาวชื่อ คุณนวลจันทร์ พากันไปจุด ธูปปักไว้กลางแจ้ง อธิษฐานจิตอาราธนาความศักดิ์สิทธิ์ของมหาธรรมกายเจดีย์ บารมีของพระบรม พุทธเจ้า หลวงพ่อวัดปากน้ำฯ หลวงพ่อธัมมชโย หลวงพ่อทัตตชีโว และคุณยายอาจารย์อุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง คุ้มครอง ผู้ป่วยให้ปลอดภัย
สรุปแล้วน้าสาวทั้งสองคนของคุณจิรวรรณ ทำบุญให้ผู้ป่วยเรียบร้อยในเวลาราวบ่าย ๔ โมงเย็น คนไข้จะเข้าห้องผ่าตัด เวลาประมาณหนึ่งทุ่มเศษ ตามเวลาในประเทศไทย ทั้งหลวงพี่ผู้รับเงินทำบุญสร้างองค์พระ และหลวงพี่ที่ทำพิธีปล่อยปลา ต่างให้ศีลให้พร เพื่อให้คนป่วยหายเป็นอัศจรรย์ รวมทั้งหลวงพี่รูปที่เป็นพระ น้องชายของคุณจิรวรรณก็พูดให้กำลังใจโยมพี่สาว ให้ทำจิตใจให้เข้มแข็ง เพราะจิตใจของสามีภรรยาสามารถ รับรู้กันได้ ให้ผู้เป็นภรรยาทำสมาธิตลอดเวลาการผ่าตัด สมาชิกทางเมืองไทย ก็จะทำสมาธิจิตตามเวลาดังกล่าว ร่วมด้วย ผู้เป็นภรรยาผู้ป่วยรับคำทุกประการ
วันรุ่งขึ้นเมื่อมีการโทรศัพท์สอบถามข่าวคราว ปรากฏว่าการผ่าตัดปลอดภัย อาการทุกอย่างดีขึ้น อย่างอัศจรรย์ คุณนวลจันทร์ พี่สาวคุณนพภรณ์จึงกล่าวย้ำกับหลานสาวว่า เมื่อสามีหายดีแล้วให้ทำตามคำสัญญาทุก ประการ และไม่ควรประมาท ต้องนั่งสมาธิให้ต่อเนื่องตลอดไป ฝ่ายหลานรับคำ
ผู้เล่ากล่าวตอนท้ายว่า ปกติข้าพเจ้าได้ยินเรื่องอานุภาพบุญจาก ผู้อื่นเล่าให้ฟัง ก็ได้แต่ยินดีและ อนุโมทนาบุญไปด้วย เวลานี้ตนเองกลับเป็นผู้ได้เห็นอานุภาพบุญสร้างองค์พระที่แกนกลางเจดีย์ อานุภาพบุญที่มี พระมหาสิริราชธาตุเป็นสมบัติ ทำให้ต้องคิดอยู่เสมอว่า ตัวเองช่างมีบุญมากที่ได้มาประพฤติปฏิบัติธรรม ณ วัด พระธรรมกาย ได้พบครูบาอาจารย์ที่ประเสริฐจริงๆ ได้เป็นลูกหลวงพ่อ พี่นวลจันทร์พี่สาวของข้าพเจ้า จะพูด เสมอว่า เราเดินมาถูกทางแล้ว มัวเสียเวลาเดินทางอ้อมมาเสียหลายปี บัดนี้เมื่อได้พบครูบาอาจารย์ ที่ประเสริฐดังนี้ แล้วจะไม่ไปไหนๆ อีก จะอยู่สร้างบารมี ณ วัดพระธรรมกาย ตลอดไป
เรื่องเจ็บไข้ได้ป่วยมีสาเหตุอยู่ ๔ ประการคือ
๑. เกิดจากกรรมฝ่าย อกุศลที่เคยทำไว้ให้ผล
๒. เกิดจากจิตใจของผู้ป่วยเอง เช่น มีจิตอ่อนแอควบคุมความคิดและอารมณ์ไม่อยู่ ทำให้จิตใจฟุ้งซ่าน เป็นมากจนกลายเป็นโรคจิต โรคประสาทไปก็มี
๓. เกิดจากดินฟ้าอากาศ เช่น ฤดูกาลเปลี่ยนแปลง ถิ่นที่อยู่มีมลพิษต่างๆ สิ่งแวดล้อมไม่เหมาะสมทำให้เกิดโรคได้
๔. เกิดจาการบริโภคอาหารไม่ถูกสุขลักษณะ ไม่มีคุณภาพ หรือเป็นอาหารแสลงต่อสุขภาพของตนเอง
อย่างรายสามีคุณจิรวรรณ ซึ่งเป็นหลานสาวของผู้เล่าเรื่อง เป็นโรคหัวใจ อาจมีสาเหตุมาจาก บาปกรรมเก่าตามมาทัน เคยเบียดเบียนทำร้ายจิตใจผู้อื่นไว้ ให้ฝ่ายนั้นเจ็บปวด เศร้าโศก เมื่อกรรมนั้นตามมาส่งผล จึงทำให้ต้องเป็นโรคเกี่ยวกับหัวใจ ถ้าส่งผลตั้งแต่เกิดเรียกว่า เป็นชนกกรรมฝ่ายไม่ดี มีหัวใจพิการ ด้วยอาการต่างๆ ถ้าเป็นโรคหัวใจตอนโต อาจมาจากสาเหตุของกรรมเก่า หรือบริโภคอาหารผิดหลัก เช่นรับประทานอาหารที่มีไขมันมากเกินไป จนเส้นเลือดหัวใจอุดตัน โลหิตไหลเวียนไม่สะดวก เป็นได้ทั้งสองสาเหตุ
การเจ็บป่วยนั้น หากอยู่ในขั้นแพทย์ผู้รักษาไม่อาจรับรองความปลอดภัย เรียกว่าหมดที่พึ่งจากมนุษย์ ด้วยกันแน่นอน ยังเหลืออยู่ก็แต่การพึ่งบุญ ให้กระแสพลังบุญมีกำลังเข้มแข็งสามารถตัดรอนกระแสบาปกรรมที่ตาม ให้ผลทันอยู่ให้เบาบางลงหรือเลิกส่งผล กลายเป็นอโหสิกรรม ไปเสีย ผู้ป่วยจึงจะมีหนทางรอด
อย่างไรก็ดี การเร่งสร้างบุญกุศลในยามเจ็บป่วย ไม่ใช่วิธีการที่ถูกต้อง เป็นการแก้ไขที่ปลายเหตุ รอจน บาปกรรมตามทัน เหมือนสุนัขไล่กัด ปล่อยให้มันฟัดได้ถึงตัว โอกาสที่มันจะปล่อยยากมาก การแก้ไขที่ต้นเหตุคือ ทำเรื่องป้องกัน ทำบุญกุศลให้มากเข้าไว้ เหมือนเติมน้ำไม่เติมเกลือ (เกลือคือบาป น้ำคือบุญ) เมื่อน้ำมีมากขึ้น ทุกทีๆ ในที่สุดเกลือก็หมดฤทธิ์ ไม่ทำให้น้ำเค็มได้อีกต่อไป แม้มีอยู่ก็เหมือนไม่มี
คนฉลาดจึงไม่รอให้เจ็บไข้ได้ป่วย เขาย่อมใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท สั่งสมบุญกุศลไว้เป็นเกราะป้องกัน ตนเองตลอดเวลา ไม่รอจนหิวข้าวจึงคิดทำนา ไม่รอจนถึงหน้าหนาวจึงปลูกฝ้าย ใช้ทอผ้าห่ม ไม่รอจนไม่มีอะไรกิน อะไรใช้ จึงค่อยหางานทำ รอเวลาดังที่กล่าวแล้วเป็นชีวิตของคนประมาทอย่างยิ่ง ขอเราทุกคนจงเป็นคนที่ทั้งฉลาด และคนที่ไม่ประมาทตลอดเวลา ตลอดไป
[สารบัญ] [ ๑๑ ] [ ๑๒ ] [ ๑๓ ] [ ๑๔ ] [ ๑๕ ] [ ๑๖ ] [ ๑๗ ] [ ๑๘ ] [ ๑๙ ] [ ๒๐ ]