คุณวัชรา มโนสิริกุล เป็นเจ้าหน้าที่ช่วยงานพระพุทธศาสนาอยู่ที่วัดพระธรรมกาย เล่าว่า ปกติเธอจะรู้สึกเฉยๆ เวลาใครเล่าถึง เหตุการณ์ อัศจรรย์ต่างๆ ซึ่งความรู้สึกที่เกิดขึ้นแว่บแรก หลังจากฟังเรื่องราวเหล่านี้จบ ก็คือ เหลือเชื่อ แต่มันก็เป็นความจริง เธอมักพยายาม หาเหตุผลทาง วิทยาศาสตร์ มาวิเคราะห์อธิบาย แต่หลักวิทยาศาสตร์ทั้งหลาย ก็มิได้ทำให้ความรู้สึก เหลือเชื่อนี้ คลายลงไปได้เลย เหลือเชื่อ!
จนกระทั่ง
หนึ่งสัปดาห์
ก่อนวันมาฆบูชาปีนี้
ตรงกับวันที่ ๑ มีนาคม พ.ศ.๒๕๔๒
ในช่วงเย็นของ วันพฤหัสที่ ๑๘
กุมภาพันธ์ เธอได้ไปทำ
หน้าที่พิธีกร ณ
ลานมหาธรรมกายเจดีย์
ถ้าผู้นำบุญท่านใด
ที่มีโอกาสได้ไป
อธิษฐานจิตที่เจดีย์ จะพบกับเธอ
ยืนยิ้มใสปิ๊ง! อยู่ที่นั่น
หลังจากทำหน้าที่พิธีกรเสร็จราว ๑๘.๐๐ น. เธอจึงไปช่วยเพื่อนสหธรรมิก ตอกเสาโคม ยิ่งตอก ยิ่งเบิกบานในบุญ จนดวงอาทิตย์ ลาลับ ขอบฟ้า ไปเรียบร้อยแล้ว รัตติกาลก็คลี่ม่าน เข้าคลุม ตอกเสร็จประมาณ ๑๙.๓๐ น. เธอเดินกลับมาที่ รถมอเตอร์ไซค์คู่ใจ ชื่อ เจ้ามังกรแก้ว เจ้า มังกรแก้วคันนี้ รับใช้เธอมากว่า ๕ ปีแล้ว แต่ช่วงหลัง ด้วยความชราภาพ บวกกับถูกใช้งาน อย่างหนักหน่วง ระบบไฟของเจ้ามังกรแก้ว ก็มีอัน พิการ ไม่ว่าจะทำอย่างไร ไฟหน้า ไฟท้าย ไฟเลี้ยวก็ไม่สว่างอีกเลย จนมีครั้งหนึ่ง เธอขี่รถคันเก่งไป ทั้งๆ ที่เธอมองไม่เห็นทาง สะดุดท่อนไม้ใหญ่ ล้ม ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ ต้องรักษาตัวเป็นเดือน
ด้วยความกังวลว่า ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย หลังจากตอกเสาโคมเสร็จ มีแต่ความมืด ถนนหนทางก็มืด ประกอบกับมีการขุดดิน เพื่อขยาย สภาธรรมกายสากล ทำให้ถนนขรุขระ เต็มไปด้วยก้อนหิน ไหล่ทางเป็นหลุมลึกมาก ถ้าตกลงไป คงเหลือแต่ชื่อ และความดี ฝากไว้ให้กับ พระพุทธ ศาสนา จึงตั้งจิตอธิษฐาน กับมหาธรรมกายเจดีย์ และพระมหาสิริราชธาตุ ว่า ด้วยบุญที่อุทิศชีวิตให้กับ พระพุทธศาสนา และบุญจากการให้ ความ สะดวกแก่สาธุชน ที่มาประพฤติปฏิบัติธรรม ด้วยการทำหน้าที่ เป็นพิธีกรของเธอ ขอให้ไฟหน้ารถติดสว่าง ส่องทางกลับถึงที่พัก ได้อย่างปลอดภัย อย่าได้ประสบ อุบัติเหตุ อันตรายใดๆ เลย นาทีระทึกใจก็มาถึง เธอสตาร์ท รถมอเตอร์ไซค์คู่ชีพ อย่างมั่นใจ ขับไปนิดเดียว มีพี่ท่านหนึ่ง ขับรถ ตามมา และทักว่า ทำไมไม่เปิดไฟ เธอจึงเอามือ เอื้อมไปอังที่ไฟหน้ารถ เพื่อตรวจดูว่า ไฟสว่างหรือไม่ ปรากฏว่า หลอดไฟที่ไม่สว่าง มานานกว่า ครึ่งปี พลันกลับสว่างวาบขึ้นมา สว่างไสวไปทั่วบริเวณ เป็นอัศจรรย์ ทำให้เธอรู้สึกอึ้งไปชั่วขณะ และหันกลับไปยิ้มกับพระเจดีย์ ในใจก็อุทาน ออกมา อึ้ม! ศักดิ์สิทธิ์ จริงๆ และเดินทางกลับมาถึงที่พัก ได้อย่างปลอดภัย จนถึงวันนี้ ไฟหน้ารถของเจ้ามังกรแก้ว ก็ยังสว่างไสว ขับไปไกลแค่ไหน ก็ยังส่องสว่าง เห็นถนนหนทางได้อย่างชัดเจน
ในตอนท้าย คุณวัชรากล่าวว่า แม้เรื่องราวของดิฉันในวันนั้น จะเป็นเรื่องเพียงเล็กน้อย มิได้เป็นเหตุการณ์ร้ายแรง แต่เหตุการณที่เกิดขึ้น เปรียบเสมือนกุญแจดอกสำคัญ ที่ไขความรู้สึกจาก เหลือเชื่อ มาสู่ความเชื่อมั่นในอานุภาพ ความศักดิ์สิทธิ์ อันไม่มีประมาณ แห่งพระรัตนตรัย
[สารบัญ] [๑๘๒] [๑๘๓] [๑๘๔] [๑๘๕] [๑๘๖] [๑๘๗] [๑๘๘] [๑๘๙] [๑๙๐]
[๑๙๑] [๑๙๒] [๑๙๓] [๑๙๔] [๑๙๕] [๑๙๖] [๑๙๗] [๑๙๘] [๑๙๙] [๒๐๐] [๒๐๑]