เห็นชัดๆจับปลาสิบมือ แต่เธอก็ยังด้านดื้อไปเรื่อยๆ ให้ความห่วงใยกับใครอย่างฟุ่มเฟือย ขอโทษ ต้มไม่ทันเปื่อยฉันรู้ทัน หวานอย่างนี้สาวชอบนัก แต่ฉันที่คือคนรักใจชักสั่น ทนได้นานแค่ไหน ไม่รับประกัน ที่รู้ๆว่าสักวัน ฉันสู้ตาย ถ้าหยุดซะก่อนวันนี้ บางทีความรักดีๆอาจไม่โหดร้าย จะเลือกเอาใครข้างทางที่มีมากมาย หรือเลือกเลิกสันดานเสียดาย แล้วได้ฉันคนเดียว

ความรัก ยังมีอยู่หรือเปล่า ถึงคิดจะรั้งเราให้เริ่มต้นใหม่ ส่วนฉันหมดแล้วความรู้สึกในใจ ตั้งแต่รู้ว่ารักที่ให้ไป ไม่สำคัญ แม้เธอยังยอมรับเสมอว่า ฉันรักเธอมากกว่าที่เธอรักฉัน ก็ถ้าหัวใจที่แลกมาไม่เท่ากัน เธออาจยังอยากได้มันแต่ฉันไม่ยอม

บอกกับฉันสิว่าไม่ใช่ กับข่าวลือที่ว่าเธอมีใครนอกจากฉัน ไม่จริงใช่ไหมที่คนเขาเล่ากัน ฉันจะไม่หูเบากับมัน ไม่ต้องกลัว เอากำลังใจมาให้แล้ว จิตใจเธอคงส่อแววว่าปวดหัว ค่อยๆอธิบายไปนะ ไม่ต้องกลัว ฉันคิดว่าฉันคงชัวร์กับที่เชื่อใจ ตั้งนานทำไมยังเงียบ ใจฉันเริ่มๆเย็นเฉียบแล้วหวั่นไหว ทำไมไม่ปฏิเสธไม่พูดอะไร หรือคราวนี้ต้องมีคนร้องไห้ให้กับความจริง

ฉันร่าเริงเกินไปใช่ไหม เธอจึงนึกว่าฉันรับได้ทุกอย่าง ปล่อยให้ยิ้มสู้ที่ถูกเธอทิ้งขว้าง เหมือนคิดว่าฉันไม่เคยอ้างว้าง ไม่เดียวดาย ความรู้สึกฉันก็มี หัวเราะไปอย่างนี้แต่ใจหาย แค่เธอไม่แคร์ก็สุดโหดร้าย ความอ่อนแอฉันมีมากมายก็ไม่สนใจกัน รอยยิ้มมันฝืนหรอกนะ เธออาจจะมองว่าไม่ไหวหวั่น ก็ยังเป็นคนที่ร้องไห้ได้เหมือนกัน กับที่เธอทิ้งไว้ทุกวันไม่ดูแล

อย่าเพิ่งบอกลากัน ขอกักเก็บความผูกพันมากกว่านี้ เวลายังน้อยเกินไปนะคนดี นาทีที่เคยมียังไม่ทำใจ เห็นรอยบอบช้ำหรือเปล่า มันร้าวจนกลัวความเหงารู้บ้างไหม แม้จะรับเธอเข้ามาทำร้ายใจ ก็ยังอยากรั้งไว้ แม้ตายก็ยอม

เมื่อไม่ได้ตัวเธอไว้ ขอให้เหลือรอยหวั่นไหวทดแทนบ้าง ไหนไหนก็ถึงสุดปลายของเส้นทาง อย่าเหลือแต่ลมอ้างๆจนเกินไป ถือว่าช่วยคนกำลังอ่อนแอ คนที่รู้สึกพ่ายแพ้ยังรับไม่ไหว ถ้าปล่อยให้ร้าวอย่างไม่เหลือใคร น่ากลัวเศษหัวใจคงแตกราน ทั้งรอยยิ้มไว้อ่อนอ่อน ไม่ว่าจะด้วยอาทรหรือสงสาร เพียงเท่านี้ บางจิตใจที่ซมซาน อาจยินดีกลับมาร้าวรานด้วยตัวเอง

อยากจะถาครั้งสุดท้าย ว่าเธอไม่คิดเสียดายเลยใช่ไหม ที่วันนี้อะไร อะไรเปลี่ยนไป จนคนที่เคยห่วงใยห่างไกลกัน ไม่เจ็บปวดเลยหรือความรู้สึก ถึงได้ปล่อยให้ส่วนลึกไม่มีฉัน คนที่เธอเคยทุ่มเทรักต่อกัน แล้วทำไมกลับลืมมันอย่างยาวนาน อยากจะรู้เท่านี้จริงจริง เพื่อแน่ใจว่าทุกสิ่งจะผันผ่าน ไม่ต้องเอามาหรอกคำลาทรมาน แค่บอกให้ลืมคำสาบานเป็นอันเข้าใจ

ถ้าพบเธออยู่ตรงหน้า คำแรกฉันคงถามว่าสบายดีไหม อาจทักทายเหมือนคนรู้จักห่างไกล ให้คนบางคนเข้าใจว่าเย็นชา ฉันคงไม่ทำตามความรู้สึก ที่ว้าวุ่นอยู่ลึกๆเพราะห่วงหา ถ้าแม้มีเธอมาให้เห็นกับตา ก็จะไม่ให้รู้สึกว่ายังอาทร หน้าที่คนรัก ไม่มีอีกแล้ว เหลือเพียงสายตาในแววต้องเก็บซ่อน เขาคงดูแลเธออย่างดีแน่นอน ไม่อยากห่วงและอาทรคนของใคร

Page 1 | 2 | 3 | 4