ลักษณะและที่มาของปัญหา

ปัญหาใหญ่อย่างหนึ่งของประเทศไทยคือ เด็กผู้หญิงจำนวนหนึ่งในชนบท ถูกผลักดันด้วยปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคมนิยม ให้เข้าสู่ธุรกิจการค้าบริการทางเพศ เด็กผู้หญิงจำนวนมากได้ติดโรคเอดส์แล้ว และยังอีกจำนวนมากอยู่ในภาวะเสี่ยงต่อการติดโรคนี้อย่างสูง ปัญหาโสเภณีกับปัญหาการแพร่ระบาดโรคเอดส์ เป็นปัญหาทางสังคมที่เกี่ยวพัน และเป็นปัญหาทางสังคมที่หากไม่ได้รับการแก้ไขที่ถูกต้อง และยับยั้งทันเวลาแล้วความสูญเสียอย่างประมาณค่ามิได้ ทั้งในด้านสิทธิความเป็นมนุษย์ สถาบันทางสังคมและค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลจะเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่า พรบ. ว่าด้วยการปรามการค้าประเวณีปี พ.ศ. 2539 ได้กำหนดว่าการค้าประเวณีหรืออาชีพโสเภณี เป็นสิ่งที่ขัดต่อกฎหมาย แต่ในความเป็นจริงได้มีการประมาณการว่า จำนวนโสเภณีเด็กอย่างต่ำถึง 13,000 คน (กองควบคุมโรคติดต่อ กระทรวงสาธารณสุข) และอย่างสูงถึง 800,000 คน (ศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็ก) สำหรับในภาคเหนือการศึกษาพบว่ามีหญิงทางเหนือ ไปประกอบอาชีพค้าบริการทางเพศในประมาณที่สูง เช่น ที่จังหวัดเชียงรายในปี 2536 มีจำนวนสถานบริการ 133 แห่งและ จำนวนหญิงบริการ 1,087 คน และที่จังหวัดพะเยาในปี 2535 มีสถานบริการ 69 แห่งและจำนวนหญิงบริการ 243 คน หลังจากที่มีการปฏิบัติตามนโยบายไม่ให้มีโสเภณีเด็กของรัฐบาล ปรากฏว่าหญิงอาชีพพิเศษถูกส่งกลับภูมิลำเนาเดิมถึง 552 คน และที่จังหวัดเชียงรายมีหญิงบริการ 425 คน ไปประกอบอาชีพใน 4 จังหวัดที่สำรวจคือ จังหวัดอุบลราชธานี, จังหวัดปราจีนบุรี, จังหวัดลำปาง, และจังหวัดลำพูน เมื่อนำข้อมูลเกี่ยวกับผู้ป่วยโรคเอดส์ (AIDS) ผู้มีอาการสัมพันธ์กับเอดส์ )(ARC) และผู้ที่ติดเชื้อ HIV มาพิจารณาจะพบว่าปัญหานี้ ได้ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นในภาคเหนือ เช่นในจังหวัดเชียงราย ในปี 2536 มีจำนวนผู้ป่วยโรคเอดส์ (AIDS) 103 คน ARC 429 คน และ HIV 2,692 คน ส่วนในจังหวัดพะเยา ในการสำรวจเมื่อเดือนมิถุนายน 2536 มีร้อยละ 53.9 ของหญิงอาชีพพิเศษติดเชื้อ HIV และเมื่อเดือนธันวาคม 2535 มีหญิงอาชีพพิเศษของจังหวัดเชียงรายติดเชื้อ HIV ถึงร้อยละ 60(คลิกดู สถานการณ์เอดส์ในปัจจุบันของไทย) ปัญหาโสเภณีกับการแพร่ระบาด ของโรคเอดส์เช่นนี้ได้ก่อให้เกิดความสูญเสียอย่างมาก กับสังคมได้มีการประมาณการว่าค่าใช้จ่าย ในการรักษาพยาบาลของผู้ป่วยโรคเอดส์ (AIDS) และมีผู้ป่วยชายจะมีมูลค่า 5,035.25 บาท/วัน และสำหรับผู้ป่วยหญิงประมาณ 5,066.37 บาท/วัน โดยเฉลี่ยแล้วผู้ป่วยหนึ่งคนจะต้องเสียค่าใช้จ่าย ขั้นต่ำจนกระทั่งเสียชีวิตประมาณ 450,000 บาท/คน เนื่องจากในสังคมไทยแหล่งติดต่อที่สำคัญของเอดส์ (AIDS) คือจากสถานบริการทางเพศและกระจายไปสู่ครอบครัว คาดว่าหากสถานการณ์ยังดำเนินต่อไปเช่นนี้ ในอนาคตอันใกล้จะมีผู้ป่วยโรคนี้ถึงล้านคน อันจะส่งผลทำให้เกิดความสูญเสียในทุก ๆ ด้าน อย่างมากมาย การแก้ไขต้องทำหลาย ๆ ทาง แต่ที่สำคัญ คือต้องลดจำนวนโสเภณีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โสเภณีเด็กให้เป็นจริงและได้ผลตามนโยบายของรัฐบาล การยับยั้งไม่ให้เยาวชนสตรีในชนบทเข้าสู่อาชีพนี้ ถือว่าเป็นการแก้ไขปัญหาที่ตรงจุดที่สุด อย่างน้อยทางหนึ่งเป็นการให้โอกาสใหม่กับเขา ให้เขาปลอดภัยจากการเป็นเหยื่อของสังคม และเหยื่อของโรคเอดส์ และอีกทางหนึ่งจะทำให้ลดโอกาส การแพร่ระบาดของโรคเอดส์ได้ โดยประมาณการอย่างคร่าว ๆ ว่าหากสังคมสามารถยับยั้งไม่ให้เยาวสตรี 1 คน ต้องถูกผลักดันเข้าสู่อาชีพค้าบริการทางเพศ เท่ากับเป็นการลดจำนวนผู้ที่จะต้องติดโรคเอดส์เป็นจำนวนมาก รวมทั้งตัวของเด็กเองด้วยเสมือนกับ เป็นการระงับความสูญเสียค่าใช้จ่ายนับเป็นล้านบาททีเดียว