Deze gedichten zijn niet door ons zelf geschreven,
maar zijn verzameld van het internet, uit boeken
en tijdschriften. Het zijn zulke toepasselijke gedichten
dat we ze graag met jullie willen delen.

De moeder kijkt omhoog.
Naar die grote hemelboog.
Zij heeft tranen in haar ogen.
Denkt aan het kind dat eens in haar heeft bewogen.
En uit haar werd geboren.
Dat ze nu door de dood heeft verloren.
Vraagt zich af waarom het zo moest zijn.
Het verdriet doet zoveel pijn.
Zij hoort de wind die fluistert.
En zij luistert.
Maar de wind kan haar ook niet helpen.
Om haar tranen te doen stelpen.
Zij voelt alleen maar het gemis.
Om het kind dat er niet meer is.
De moeder wordt nooit meer degene die zij ooit was.
Die ging heen met haar kind, zijn as..............

Zouden er ook elfjes zijn
die dansen op het mos
die als de zon verdwenen is
gaan zingen in het bos
die elke morgen spelen
met kleine druppels dauw
die 's avonds in je dromen
een dansje doen voor jou
zouden er ook elfjes zijn
met kroontjes op hun hoofd
ik denk dat ze er zullen zijn
omdat ik daarin geloof

Een kleine fladdervlinder
vloog zomaar op mijn hand
ik zag de vleugeltjes
heel transparant
zo broos en teer
zo wondermooi gevormd

en na wat rusten 
vloog het weg
ik keek het heel lang na
het vloog zo hoog in het blauw
tot ik alleen een stip nog zag
ik hoorde zacht:
dag, dag, mijn lief

het was mijn eigen stem

ik was verdrietig...
en ook blij
omdat ik wist:
ergens kwam
ik weet niet waar vandaan
dit vlindertje 
met een lieve groet van jou
voor mij!!

Mijn dochter is nu een sterretje.
Mijn meisje zo mooi en klein, 
Jij zal nu een sterretje zijn. 
Wat schijn je mooi en licht, 
In mijn gedachten zie ik je gezicht.
Ik hou nog zoveel van jou, 
Dat ik je nooit vergeten zou. 
Mijn schat straal maar in de hemel zo goed als je kan,
Zodat ik er van genieten kan. 
Mijn meisje zo mooi en klein, 
Iemand zo als jij zal er nooit meer zijn.

's Morgens pijn ......
's Avonds pijn ......
Altijd die pijn ......
Ik huil om wat ik niet kan zeggen
Niet uit kan leggen
Omdat jij niet meer hier mag zijn.

Mijn kind verloren ......
Een smart geboren ......
Mijn ziel bevroren ......
Alles in mij doet pijn
En mijn verstand staat stil.
Ik huil om wat ik niet kan zeggen
Niet uit kan leggen
En waar ik eigenlijk niet mee leven wil.

Zo'n pijn om jou ......
Intense kou ......
Die diepe rouw ......
Ik huil om wat ik niet kan zeggen
Niet uit kan leggen
Omdat 'k moet veder leren leven zonder jou.

Als 't kon
Als 't kon zou ik je zelf zeggen
dat ik van je hou,
zou ik je ogen je lach willen zien.
Als 't kon zou ik je kussen
de hele dag door
zou ik niet stoppen met te luisteren of ik je hoor.
Als 't kon zou ik zeggen 
geniet, mijn wonderkind 
omdat ik 't leven voor je zo wenselijk vind.
Misschien dat de bloemen op je graf vertolken
de liefde die ik je geef en gaf.
Dag lieverd, 't gaat je hopelijk goed
misschien krijg ik nu wat meer moed
moed om te leven te lachen
verder te gaan,
jouw gezichtje
blijft voor altijd
in mijn geheugen gegrift staan.

Waarom is het ons niet gegeven,
dat jij kon blijven in dit leven.
Waarom doet het toch zo'n pijn dat jij niet meer bij ons kan zijn.
Waarom kreeg jij niet de kans op een gelukkig bestaan, 
en moest jij voortijdig van ons gaan.
Het waarom zullen wij misschien nooit weten,
maar we zullen je nooit vergeten.
De herinnering aan jou is fijn,
en ook de gedachte dat we ooit weer samen zullen zijn.

[ Home ]  [ Mijn verhaal ]  [ Mijn kaartje ]

[ Fotoalbum ]  [ Gedichten ]  [ Engelse gedichten ]  [ Literatuur ]

[ In Loving Memory ]  [ Links ]