:: ท. เที่ยว :: » ซำบายดี
ลาว
» ของฟรีที่ สมุย
» จดหมายเหตุกรุงศรี ฯ
:: บ. บันทึก
:: ล. ลิงค์
:: ก. เกสบุค
:: ม. เอวเมว
:: ฮ. โฮม
|
|
 |
ต่อ
การที่ผมขอกลับที่ห้องก่อนก้เพราะว่าแดดมันร้อน และอีกอย่าง
อยากจะหยุดหายใจหายคอก่อนที่จะออกไปเที่ยวต่อ เรานั่งพักกันแป๊บนึงก็
ออกจากห้อง โดยตรงหาของกินกันก่อนเลย แต่อนิจจาของกินนั้นหายาก
เดิน ๆ ไป... เจอกล้วยแขก เลยแวะเข้าไปซื้อ.. เอา 2,000 ทั้งมันทั้งกล้วย
ได้แล้วก็ย่าง ต่อไปตามทางที่กะลังก่อสร้าง..เดินอยู่ดี ๆ ก็ต้องสาวก้าวให้ยาว
เพราะเสียงหึ่ง ๆ ตามหลังมา รถบดถนน วิ่งไล่หลังมา ถนนก็แสนจะแคบ
หากจะหลบก็ต้องกระโดดเข้าไปในบ้านคนนั่นล่ะ...
" เอามะ กล้วยแขก มันก็มีนะ " ผมชวนโนริโอะกินด้วยกัน แต่เจ้าตัว No
ไม่เป็นไร กินคนเดียวก็ได้ แต่ว่ากินได้แค่ 2 ชิ้นก็ต้องหิ้วถุงไปด้วยตลอด
เราเดิน ๆ ไป เป้าหมายคือวัดที่อยู่กลางเมืองบนเนินเขาสูงนั่นล่ะ... น่าแปลกไหม
จะไปวัดอะไรก็ไม่รู้จัก... การเที่ยวในครั้งนี้ รายละเอียดเกี่ยวกับวัดวาอาราม
ของหลวงพระบางนั้น ผมไม่มีติดตัวเลย โนริโอะก็เหมือนกัน เราเดินขึ้นกระได
เล็ก ๆ ริมน้ำคาน ค่อย ๆ ย่างขึ้น ๆ
พอถึงข้างบนก็ได้ชมวิว มองไกล ๆ เห็นสะพานข้ามน้ำคาน เห็นเจดีย์
อะไรไม่รู้อยู่ริบ ๆ อ้า.... ถึงแล้ว เราเดินเข้าไปไหว้พระ แล้วผมก็เสี่งเซียมซี
ผลออกมาคือ ใบที่ 25 และโนริโอะก็ลองทำดูบ้าง ผลก็คือใบที่ 25 เหมือนกัน
เราไปค้น ๆ ดูเหลือใบเดียวเสียด้วย ความใน บอกไว้ว่า ต้นปลายดี กลาง ๆ แย่
ประมาณนี้ล่ะ... ผมพับเก็บไว้ในกระเป๋า
ใต้พระพุทธรูปมี มินิถ้ำ อยู่โนริโอะก็มุดเข้าไปดู และเรียกให้ผมตามเข้าไป
มันอับและชื้นมาก มืดด้วยสิ ผมรู้สึกอึดอัดก็เลยออกมาก่อน เดินเล่นแถว ๆ นั้น
พอดี เห็นเณรน้อย 2 รูปกะลังนั่งเล่นอยู่ศาลา เราก็เลยพากันเดินตรงเข้าไปหา
ผมเอ่ยคำทักทาย แล้วก็เริ่มการขอความช่วยเหลือ
อย่าหาว่าเป็นการหลอกใช้เณรเลย มันจะบาปเปล่า ๆ เอาเป็นว่าขอร้องแล้วกัน
ผมขอให้เณรช่วยอ่านและแปลความหมายของเซียมซีใบที่ ซาวห้า ให้ฟัง
เณรมองหน้ากัน และพยายามโยนให้กันและกันอ่านและแปล สุดท้ายเณรที่อุดมสมบูรณ์
กว่าก็อ่านให้ผมฟัง
เราคุยกับเณรไปเรื่อย ๆ สุดท้ายก็เอ่ยถามถึงทางไปพระราชวัง
เณรชี้บอกแล้วเราก็ขอลา.... เราเดินลงอีกด้านนึง ลัดเลาะไปตามวัด
เห็นพระเณรเยอะมาก... นั่น ๆ Monk Dormitory หรือเปล่า? โนริโอะถามผม
จะให้ตอบยังไงล่ะ นั่นคือกุฏิ ก็เลยตัดสินใจ ตอบ Yes ไปเลย
เรามาโผล่เอาตรงถนนข้างหน้าพระราชวัง ถนนสายนี้มีร้านอาหารเยอะ เพราะ
เป็นถนนสายเก่าแก่ของเมือง ฝรั่งก็เลยมากไปด้วย โนริโอะบอกว่าหิวแล้ว
หาอะไรกินดีกว่า ผมก็เลยต้องเดินหาร้านอาหารถูก ๆ และชมเมืองไปพร้อม ๆ กัน
ไปจ๊ะเอ๋ กับโต๊ะขายอาหารหน้าวัด รูปลักษณ์ อาหารที่อยู่ในถาด ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
ก็เลยเข้าไปถาม ว่ามันคืออะไร
เมี่ยงลาวนั่นเอง และที่อยู่ในถาดนั่นก็เป็นขนมจีน ที่ผัด ๆ ใส่ถั่วลิสงคั่ว
ใส่อะไรอีกหลายอย่าง และเมี่ยงก็ห่อด้วยผัก ผักที่ห่อนั้นเป็นชนิดที่มี oxalate
สูงมาก เสี่ยงต่อการเป็นนิ่ว ผมก็เลยไม่ลอง 7 คำ 1 พันกีบ คือราคาเมี่ยง
ส่วนขนมจีนผัดนั้น 2,000 ต่อจาน เราสั่งมากินคนล่ะจาน
รสชาด อย่างงี้เลย !!!!!!!!!!!! ไม่อร่อยสักนิดและมัน ๆ เลี่ยน ๆ
โนริโอะกิน ๆ แล้วก็หันมาทางผม
Why? You told me there's no oil !!
เกิดปัญหาอีกแล้ว หะแรกผมนึกว่าเป็นแค่ขนมจีนคลุกกะเครื่องปรุงเฉย ๆ
ก็เลยบอกโนริโอะว่า ไม่มี ออย หรอกแต่พอออกมารูปนี้ ผมก็เลยโดนอีกระรอก
You're a lier !!! ไอ้ตอแหล ....
ผมก็ขอโทษขอโพยไปอีกครั้ง ก็ผมไม่ใช่อาจารย์ยิ่งศักดิ์ นี่นา ที่จะรู้เรื่องอาหาร
ยังไงก็ตาม โนริโอะก้กินจนหมดเหมือนเดิม เพราะหิวจัด จ่ายเงินแล้วเราก็ข้าม
ถนนแวะเข้าพระราชวัง แดดร้อนเหมือนกัน..... โนริโอะถ่ายรูปพระราชวังรูปนึง
แล้วก็ลากผมออกมา โดยที่ไม่สนใจที่จะเดินเข้าไปชมข้างในเลย
กลับก้กลับวะ... สุดท้ายก็พากันเดินกลับมาที่ห้องพัก
เย็น ๆ ผมออกมานั่งเล่นที่โซฟา นั่งเล่นนอนเล่นอยู่อย่างนั้น น้องไซ ก็เลิกเรียน
แล้วเข้ามาถาม ว่าวันนี้ไปเที่ยวไหนบ้างผมก็เลยบอกว่าไปน้ำตกกันมา และก็ไปดูวัด
ผมยังปักหลักอยู่ที่โซฟา แล้วก็มีคนลาวมาคุยเรื่อย ๆ ส่วนมากก็เป็น
3 ล้อที่มักจะแวะเวียนพาคนมาส่งที่นี่ พี่คนนึงแกมานั่งคุยด้วยนานสองนาน
แกบอกว่า หากจ้างแกไป กวางสี แกคิด 70 พันกีบเพราะเป็นคนที่นี่ แต่ราคา
ปกติอยู่ที่ 80 พันนั่นล่ะ... อ้า..เสียดายจังเลย
เจ้าของบ้านเข้ามาผสมโรง อันที่จริงพี่ 3 ล้อกับเจ้าของบ้านจะก้งเหล้ากัน
เกือบทุกวัน แต่เพราะ 2-3 วันมา เจ้าของบ้านไม่สบายเลยงดกิจกรรม
แม้...... หากมีล่ะก็ มีหวังได้กินของฟรี อิๆๆๆๆๆๆ
การคุยกันเริ่มตั้งแต่อาหารการกิน ไปจนถึงปัญหาสุขภาพ อันว่าเรื่องกินมาก่อน
พี่แกแนะนำให้เราเดินไปแถวตลาด หากินไปเรื่อย ๆ " กินตามฮ้าน" หรือ
การไปร่วมนั่งกินตามแผงกับข้าวริมถนน
มีซี้ยนหมาด้วย !!! โนริโอะทำตาลุกวาว อยากลองทันทีที่รู้ว่าบางทีที่ตลาดมีเนื้อหมาขาย
อู้ว.....คุยกันจนได้เวลาออกหากินตามฮ้าน เราก็เลยขอตัวออกล่า...
กลับไปหน้า...รวมวัน
วันที่ 9 ซาโยนาระ
|