แม่สอดวันฝนตก

 ท้องฟ้ามืดครึ้ม มีเมฆเป็นส่วนมาก มีฝนฟ้าคะนองทั่วไปและ
จะยังคงมีต่อไปหากยังเป็นแบบนี้อยู่ (มืดครึ้ม อึมครึม) ทำไม
ต้องมามืดครึ้มหน้านี้ด้วยวะ ไม่ต้อนรับกันเลยนะ อุตส่าห์เดินทาง
มาเยี่ยมเยียน กลับมาทำอึมครึมใส่ ... 

วันเสาร์ คุณโป๊บ ต้องไปทำงานครับ เงินเดือน หมื่นห้า
ต้องทำงานวันเสาร์ ผมเลบบุกไปที่ทำงานด้วย วันเสาร์งานไม่เยอะ
วันนี้บอสมันไม่อยู่ ... ไม่มีใครอยู่ ผมเลยไปป้วนเปี้ยน แถว ๆ นั้นได้
ห้องทำงานก้เต็มไปด้วย อุปกรณ์ ราคาหลายล้าน หอบไปขายได้ รวยเลย
SMRU = Shoklo Maralia Research Unit
เป็นโครงการของฝรั่งที่ทำวิจัย มาลาเรีย โดยเน้นผู้ป่วยแถบนี้และ
ชาวพม่า ชาวเขา เจ้าหน้าที่เกือบทั้งหมดเป็น แพทย์ จากเมืองนอก

บรรยากาศการทำงานของมันดูอินเตอร์ออีกว่ะ นี่ได้ข่าวมาว่า
เขาจะส่งมันเรียนโท ฟรี ๆ ด้วย โป๊บมันกะลังทำเรื่องอยู่ ต้องรอดู
ในห้องทำงาน ต่อเนตด้วย...เลยแอบเล่นวะเลย ลาภปากเหลือแรง
เอาคุยมานานแล้ว ไร้สาระ ...มาฟังเรื่องจริง ของแม่สอดดีกว่า

เรื่องจริง ของแม่สอด

มีอะไรบ้างเหรอ อย่างแรกที่สังเกตุเห็นก็คือ แม่สอด ใหญ่กว่า
หนองบัวลำภู มาก... บ้านกูบ้านนอกกว่าเยอะ ... เมืองขนาดพอดี
ลงตัวกับที่ ที่เป็นอยู่ตอนนี้ มีร้านอาหารเก่า ๆ เยอะมาก และมีร้านอาหาร
ที่ดูมีระดับ อยู่บ้าง มีบ้านไม้เก่า ๆ นิดนึง มีอะไรที่หลาย ๆ เมืองก็มี
และมีอะไรที่หลาย ๆ เมืองไม่มี 

เชื่อไหม ที่นี่เดินไปไหนก็ต้องชนกับชาวพม่า แรงงานพม่าเยอะมาก
ทุกร้านก็ว่าได้ ร้านขายมอไซด์มีสาวพม่าผมยาวปะเอว ผ้าถุงคลุมน่อง
ในมือถือเศษผ้า ขัด ๆ ถู ๆ ตามล้อรถที่โชว์อยู่ เป็นปกติของที่นี่เพราะ
แรงงานพม่าราคาถูก อยุ่กินฟรี บวกค่าแรงนิดหน่อย เขาก็เอานะ... 

เห็นเดินไปเดินมาตามถนน ชาวพม่าทั้งนั้นล่ะ สาวพม่า หน้าตาสลวย
สวยพริ้ง ผมดำขลับ ยาวสลวย...เดินผ่านไปผ่านมา เห็นแล้วนึกสงสัย
ว่าทำไม โฆษณา แชมพูไม่มาจ้าง สาวพม่าไปเป็น พรีเซนเตอร์ 
เด็ดกว่านั้น ๆ เช้า ๆ จะเห็นพวกเธอ ทาหน้าด้วยแป้ง ซะขาวเลย
ทาเป็นแผ่นกลม ๆ นั่นล่ะสวย มีบางคนที่ ทาแบบลักษณะรอยคราด
เห็นแล้วเก๋ดีว่ะ

ผิวพม่า ตาแขก... ที่แม่สอดมีทั้งพม่าและแขก มีมุสลิม มีคริสต์ มีพุทธ
ชาวเขาที่ ที่ทำงานของไอ้โป๊บเป็นคริสต์ เขาทำงานกับฝรั่งมานาน
เงินเดือนก็แพงกว่าไทยอีก ๒ หมื่นยังมีเลย นี่แค่คนงานนะ ที่ทำงาน
ต้องสื่อสารกันด้วย ๓ ภาษา หัวหน้าหมอใหญ่ที่นี่มีเมียเป็นชาวเขา
( น่าจะ  อยู่หรอก เพราะทำงานกับชาวเขามา ๑๗ ปี) เอ้า....กลับเข้าเรื่อง

 หากคุณต้องการหาอะไรสักอย่าง ในซุปเปอร์มาร์เกต หรือที่ร้านใหญ่ ๆ
ผมแนะนำว่าให้หาเองดีกว่า อย่าได้ถาม พนักงาน เพราะว่า มันจะกลาย
เป็นเรื่องยุ่งยากใหญ่โตเปล่า ๆ ขนาดผมเข้าไปร้านหนังสือ ถามหา
แผนที่กับพนักงานในร้าน เขางงครับ ....  เอ้า... น้องสาวคนที่ผมถาม
ทำหน้างง ยังกะไม่รู้ว่าแผนที่ คืออะไร .... ผมพูดดัง ๆ ช้า ๆ แกก้ไม่เกต
เพราะเธอคือ สาวพม่าน่ะเอง... แล้วเธอก็ต้อง เดินไปถามสาวพม่าอีกคน
และ...ในที่สุดก็ ต้องไปถามเจ้าของร้าน

โอ้ยุ่งยากเหลือหลาย .... ไอ้โปีบมันก็เจอเหมือนกัน ตอนไปซื้อกรรไกร
ยุ่งยากมาก เพราะเขาไม่ค่อยรู้เรื่องกัน แต่โดยรวมแล้ว สาวพม่ายิ้มแย้ม
แจ่มใสกันนะ หน้าตาบ้องแบ้ว ... ดูเขาไม่คิดมากกับชีวิต ( ไม่ได้ติดใจสาวพม่านะ)
ไม่แฟชั่นจ๋าแบบสาวไทยด้วย ... แฟชั่นที่นี่มากสุดก็เห็นจะเป็น การปะหน้า
นอกนั้นพวกเธอก็ไม่แตกต่างกันเท่าใดนัก

อย่างท่บอกว่า ท้องฟ้ามืดครึ้มทั้งวัน ไปไหนไม่ได้เลย จนเย็น
กลับเข้าห้อง อาบน้ำอาบท่าแล้วก็ออกหากิน ร้านอาหารที่อร่อย ๆ 
ที่แม่สอด มีค่อนข้างเยอะ ราคาก็ถูกด้วย เมื่อเทียบกับที่อื่น ๆ 
ที่ไปกินกันตอนเที่ยงก็ชื่อร้าน ครัวชากังราว ราคาก็ปกติ ๒๐ บาท
ถูกและอร่อยพอสมควร และอีกที่คือ ร้านใบเฟิร์น ร้านนี้มีฝรั่งมาอุดหนุน
กันเยอะ ราคาโอเค อาหารถูกปาก บรรนากาศก็ดี เป็นร้านลักษณะ
เชิงอนุรักษ์ 

ร้านใบเฟิร์น อาหารที่อยากแนะนำคือ นี่เลย " ม้าฮ่อ " ลักษณะประมาณ
ผัดเม็ดมะม่วงแต่จะมี เผือกนึ่งพอนิ่มผัดด้วย อร่อยทีเดียว และที่เก๋คือ
ผัดแล้วเขาจะตักใส่ เส้นบะหมี่ ที่พัน ๆ กันเป็นรูปถ้วย เป็นถ้วยที่กินได้
แต่ชิมแล้ว รสชาดไม่ต่างกับเส้นมาม่า ... 

อิ่มแล้วสิ.... ไปไหนดี ก้กลับห้องสิ กลับไปนอนดีกว่า เพราะง่วง
หนังตามันปรือ ๆ แล้ว ... คืนนี้ผมจะฝันถึงสาวพม่า