"Το νησί του ανέμου , το νησί του ονείρου, το μαγεμένο νησί του Αρχιλόχου."

"Ένα νησί με πλούσια μουσική παράδοση, με τα κάτασπρα εκκλησάκια του."

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Όπως κάθε τόπος, κάθε νησί και κάθε γωνιά της Γης έχουν την ιστορία τους, έτσι και τούτο το νησί έχει την δική του ιστορία . . . Μια ιστορία πολύμορφη, που αρχίζει από τα βάθη των αιώνων, από τότε που έζησαν οι πρώτοι κάτοικοι. . . .

Η ιστορία του νησιού αρχίζει από το 6000 της νεολιθικής εποχής και φτάνει μέχρι το 3000. Από τις ανασκαφές που έγιναν στην Πάρο-Αντίπαρο έφεραν στο φως νεολιθικό οικισμό 4000 π.Χ. Από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα το νησί άλλαξε κατά καιρούς πολλά ονόματα. Από τον Βασιλιά της Κρήτης Μίνωα που την είχε κατακτήσει της έδωσε το όνομα "Μινώις", αργότερα ονομάστηκε Πακτία, Δημητριάς, Ζάκυνθος, Υρία, Καβαρνίς, μέχρι που έφτασαν από την Αρκαδία άποικοι με αρχηγό τον Πάρο, γιο του Παρασείου, που έδωσε και το όνομά του στο νησί κι έτσι ονομάστηκε Πάρος.

Κυκλαδίτικο νησί στα δυτικά της Νάξου, από την οποία απέχει 7 χλμ. Έχει σχήμα ελλειψοειδές. Ο διαμελισμός των ακτών της ομαλός, κυρίως βορειότερα, όπου διαμορφώνεται και ο μεγάλος κόλπος της Νάουσας. Στη δυτική ακτή συναντάμε το μικρότερο όρμο της Πάρου και στην Ανατολική του Κεφάλου και της Αλικής. Από Β. προς Ν. Το νησί διασχίζεται από γυμνά βουνά, με ψηλότερο τον Προφήτη Ηλία (509 μ.) και την Μάρπησσα (771 μ.) που βρίσκεται στην μέση. Στις περιφερειακές, εξάλλου, περιοχές υπάρχουν χαμηλότερα υψώματα και 2 εκτάσεις πεδινές.

Οικονομική εξέταση: Οι κάτοικοι του νησιού ασχολούνται με τη γεωργία, τη ναυτιλία, το ψάρεμα και την κτηνοτροφία. Οι κλιματικές συνθήκες ευνοούν την καλλιέργεια αμπελιών. Καλλιεργούνται παράλληλα οπωροφόρα δέντρα (και ιδίως συκιές), βαμβάκι, ελιές, καπνός λίγα σιτηρά και κηπευτικά προϊόντα. Πάνω από δύο εκατομμύρια κιλά κρασί παράγει κάθε χρόνο η Πάρος. Στα λιβάδια της βόσκουν βοοειδή. Περίφημα είναι τα παριανά μοσχάρια που δίνουν το νόστιμο κρέας τους. Το νησί διαθέτει ακόμα κοιτάσματα μαγγανίου, ψευδάργυρου, αργυρούχου μολύβδου, καθώς και ξακουστά λατομεία λευκού μαρμάρου (πάριο μάρμαρο). Με τα μάρμαρα αυτά ενισχύεται η οικον- ομία του νησιού. Αυτά χρησιμοποίησαν οι Αρχαίοι Έλληνες για να κατασκευάσουν τα περισσότερα από αριστουργήματα της τέχνης τους (ναούς, αγάλματα).Λέγεται ότι ο ναός του Σολόμωντα χτίστη- κε με πάριο μάρμαρο, που μετέφεραν Φοίνικες στην Παλαιστίνη. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Πάρος ή Παροικία. Είναι χτισμένη σε ασφαλές λιμάνι, στην θέση αρχαίας ομώνυμης πόλης. Εκεί βρίσκεται ο περίφημος παλαιοχριστιανικός ναός της Καταπολιανής (Εκατονταπυλιανής) που σύμφωνα με την παράδοση χτίστηκε από την Αγία Ελένη, το 326 μ.Χ. Στο κελί του μοναστηριού στεγάζεται το Βυζαντινό Μουσείο της Πάρου. Εξάλλου, πίσω από την εκκλησία, σε ένα καινούριο κτίσμα είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου, όπου υπάρχουν πολλά ευρήματα του νησιού του και ένα τμήμα από το περίφημο “Πάριο Χρονικό”.

Το νησί ανήκει διοικητικά στον νομό Κυκλάδων του οποίου αποτελεί την επαρχία Πάρου όπου υπάγεται η Αντίπαρος και μερικές νησίδες ακατοίκητες όπως οι Πόρτες, Άγιος Σπυρίδωνας, Δρυονήσι, Μακρονήσι, Γλαρόποδα, Πετρονήσι. Έχει έκταση: 197 τ. χλμ., Πληθυσμός: 10.269 κάτ., Πυκνότητα: 36 κάτ., Πρωτεύουσα: Πάρος 3.716 κάτ., Κοινότητες: 7, Οικισμοί: 34.

Ιστορία : από τα προελληνικά ακόμα χρόνια η Πάρος κατοικούνταν από Κρήτες με επικεφαλής τον Αλκαίο. Ήταν γνωστό με την ονομασία ΜΙΝΩΑ για χάρη του Μίνωα. Κατά την μυθολογία στην Πάρο σκότωσε ο Ηρακλής τους γιους του Μίνωα, ενώ φεύγοντας για την Μυσία πήρε μαζί του και δύο άλλους τον Αλκαίο και τον Σθέναλο. Αργότερα η Πάρος κυριεύθηκε από τους Αρκάδες, που την αποίκησαν με αρχηγό τον Πάρο(από όπου και η ονομασία της).Ακολούθησαν οι Ίωνες, που ανέπτυξαν την ναυτιλία και δημιούργησαν αποικίες στην Θάσο, την Αδριατική και την Προποντίδα. Με την οικονομική άνθηση, η Πάρος δημιούργησε αντιζηλίες με την γειτονική της Νάξο και οδηγήθηκε σε συγκρούσεις που κράτησαν για πολύ. Το 479 π.Χ. καταλήφθηκε από τους Αθηναίους και αργότερα κυριεύθηκε διαδοχικά από τους Μακεδόνες, τους Πτολεμαίους, τον Μιθριδάτη, τον βασιλιά του Πόντου και τους Ρωμαίους. Τον 12^ο αιώνα μ.Χ. λεηλατήθηκε από τους Ενετούς. Αργότερα το νησί κατέλαβε ο Μάρκος Σανουτσος. Το 1537 την κατέλαβε ο φοβερός Χερεντίν Βαρβαρόσα που κυριολεκτικά τη ρήμαξε, πουλώντας 6000 Παρίους. Απελευθερώθηκε μετά το 1821. Κατά τους Περσικούς Πολέμους η Πάρος πήγε με το μέρος των Περσών. Για το λόγο αυτό οργανώθηκαν δύο εκστρατείες εναντίων της από τους Αθηναίους. Κατά την πρώτη αρχηγός ήταν ο Μιλτιάδης αλλά η εκστρατεία απέτυχε. Το 479 π.Χ. όμως ο Θεμιστοκλής στάθηκε πιο τυχερός και κατόρθωσε να καταλάβει την μίση, που παρέμεινε στην κατοχή των Αθηναίων ως το τέλος τουΠελ\ακου Πολέμου. Κατά την περίοδο αυτή η Πάρος γνώρισε πνευματική και καλλιτεχνική άνθηση.

Εκτός από το λευκό της μάρμαρο για την δημιουργία των αριστουργημάτων της εποχής, έδωσε και ονομαστούς καλλιτέχνες μαθητής του Φειδία ο Αγοράκριτος, οι ζωγράφοι Νικάνωρ και Αρκέσιλοςκαι πάνω από όλους ο αρχιτέκτονας και γλύπτης Σκόπας. Πάριος επίσης ήταν και ο περίφημος ιαμβογράφος Αρχίλοχος και ο ελεγειακός ποιητής και σοφιστής Εύηνος, τον οποίο μνημονεύει και ο Πλάτων στην “Απολογία Σωκράτους”.

Άλλες διευθύνσεις :