Mapayapa ang pagpunta sa Kapuluang ito ng mga kinikilala na mga Bombay maski ang dapat itawag sa kanila ay mga "Indio" na taga India o mga Hindustán. Ang karamihan sa mga dumayo sa Kapuluan ay galing sa isang lunsod ng India na ang pañgalan ay Bombay. Dahil dito Bombay ang tawag ng pangkaraniwang Filipino sa kanila.
kung ang mga kinikilalang Bombay nagkaroon ng ano mang karahasan, nangyari ito ng sila'y maguing sundalo ng mga Británico na lumusob sa Filipinas nuong 1762. Ang tawag sa mga Bombay na iyon ay Sepoy. Lumaban sila ng walang gana sa mga sundalong Filipino ni Gobernador General Simón de Anda dahil alam nila na walang hustifikasyon ang paglusob ng mga Inglés sa bansâ at Estado ng mga Filipino na sa panahong iyon nasa-ilalim ng Corona de España.
Sa dalawang taong pinagtagalan nila sa Maynila bilang mga sundalong Inglés, ang guinawa ng karamihan mga Sepoy ay iwanan ang kanilang serbisyo sa mga Británico at magtagô sa bayan ng Cainta kung saan sila'y tuluyan na naiwan at nag-asawa ng mga babaing Tagalog. Ang kanilang lahi mapapansin hanggang sa kasalukuyan sa mga iilang naninirahan sa bayan ng Cainta, Rizal.
Ang mga modernong negosyante na Bombay mula sa kasalukuyang India, ay mga taong madaling lapitan at matiyagâ sa konting pagpautang sa madlang Filipino. Ang karamihan ay mga taong educado at may tiyagang magbukas ng mga tindahan at bazar sa Filipinas na mukhang kumokompetensiya sa mga negosyanteng Chino.
Ang kapayapaan sa ugali ng mga Bombay o taga-India makikita sa rebolusyon na nilunsad ni Mahatma Gandhi, ang kanilang lider espriitual at político, laban sa ekonomikong pananakop (neo-colonialismo) ng mga imperialistang Inglés o Británico. Nang nasa-ilalim ng United Kingdom, o Gran Bretaña, ang India at Pakistán bilang isang dambuhalang kolonya, malaki ang kita ng industria sa tela (cotton, linen, etc.) ng Inglaterra sa mga Bombay. Ang halos apat na raang milyung Indio nagdadamit ng tela mula sa Inglaterra (U.K.) na binibili nila sa mga negosyanteng Inglés o Británico.
Sa panahon ng Estado Filipino, na pinamamahalaan ng Corona ng Ang guinawâ ni Mahatma Ghandi ay payuan ang kanyang mga kababayan na bawat isa sa kanila ang maghabi ng sarili nilang tela sa pamaguitan ng isang gulong panghabi. Sila na mismo ang kumukuhâ ng sariling "cotton" sa "cotton flower" na sinasaka din sa India, at sila na mismo ang naghabi ng kanilang mga tela upang maiwasan ang pagbili ng mga tela mula sa Inglaterra. Halos bumagsak ang indusria ng tela sa Inglaterra. Pinayô din ni Ghandi na magtiis muna sila sa di paggamit ng asin sa kanilang mga ulam upang bumagsak din ang industria ng asin na hawak ng mga Inglés.
Pinayô din ni Ghandi na huwag manood ng pelikulang Inglés at Kano sa kanilang mga cinehan, o makinig ng musikang Inglés at Kano sa mga binibiling plaka sa mga tindahan. Di tumagal at walang kita sa India ang mga naturang pelikula at plaka. Pinayô din ng mga kasama ni Ghandi na huwag pag-aralan at gamitin ang wikang Inglés.
Nagreklamo ang mga Inglés kay Mahatma Ghandi. Sinagot sila ni Ghandi na bibili ng tela mula sa London ang mga kababayan niya sa kondisyon na isauli muna ang kanilang independencia. Kung hindi, walang maaasahan ang mga negosyong Inglés sa pera galing mula sa mga naghihirap na mga taga-India.
Dahil ayaw malugui ang mga Inglés, binigay nila ang independencia at kalayaan ng India. Ang gulong panghabi (spining wheel) ni Ghandi makikita ñgayon sa bandila ng malayang India. Ang leksiyon dito ay ang pagkakaisa ng buongbansâ.
¿Kayang sundin bá ng mga Filipino itong halimbawâ ng pagkakaisa ng India upang malutasan ang pañgañgalipin ng ekonomiyang Filipino sa dikta ng mga neokoloniyalista? ggr_flamenco@hotmail.com