Adarê !
Dêmê Qamişlo
Di pencereyan re
Xuya dike
Di nav lihevketina pêlan de
Bi ser me de
Dibare
Di çîrokên bahoz û xemgîniya demê de
Şil dibe ,
Bêrîkirin jê di fûre..û
Çepel û megrûdî jî
Hewil didin ku
Canê xwe ji
Netebitîbûnê aram bikin û
Xwe ji şewatê bi parêzin..!
Adarê !
Di sibehên te de
Dêmê Qamişlo
Di kolan û sikakan de
Digirî,
Rondik wek xunava buharî
Tene xwarê û
Dengê nalînê di qirika xelkê de
Li hev vedigere..
Adarê !
Wek rêwîkî windayî
Di bin pencere û hêtên Qamişlo re
Di buhirim
Çîrok û serboriyên
Her malekê di huşê xwe de
Tomar dikim :
Dayikek kezebker
Ji kerba kurê xwe yê girtî
Bi êşa zirav ketiye
Bavekî dilovan
Ji daxa zindankirina kurê xwe
Sewsî bûye
Xuşkek dilevîn
Ji êşa nebedîbûna birayê xwe
Dîn bûye
Malek rêzdar
Ji zora setemê
Şerpeze bûye
Malbatek welatparêz
Ji ber parastina welatîbûna xwe
Ji hev bela wela bûye
Êlek niştimanperwer
Ji ber berxwedana xwe
Bûye sed perçe
Û
Tev ji sibê ta bi êvarî
Bi dûv nanê zikê xwe de
Dibezin
Erê adarê
Dêmê Qamişlo
Di sikak û kolanan de
Digirî..
