(ก) "นักโทษ" หมายความว่า บุคคลซึ่งถูกจำคุกภายหลังคำพิพากษาถึงที่สุด     
(ข) "คนต้องขัง" หมายความว่า บุคคลที่ถูกขังไว้ตามหมายขัง     
(ค) "คนฝาก" หมายความว่า บุคคลผู้ถูกฝากให้ควบคุมไว้ในเรือนจำของทหาร

(๑) เมื่อปรากฎว่าผู้ต้องขังกำลังหลบหนี หรือพยายามจะหลบหนี และไม่มีทาง
ป้องกันอย่างอื่นนอกจากใช้อาวุธ
(๒) เมื่อผู้ต้องขังก่อการวุ่นวาย หรือพยายามใช้กำลังเปิด หรือทำลายส่วนหนึ่ง
ส่วนใดของเรือนจำ
(๓) เมื่อปรากฎว่าผู้ต้องขังจะทำร้ายเจ้าพนักงานหรือผู้อื่น

(๑) ผู้ต้องขังไม่ยอมวางอาวุธ เมื่อเจ้าพนักงานสั่งให้วาง     
(๒) ผู้ต้องขังกำลังหลบหนีไม่ยอมหยุด ในเมื่อเจ้าพนักงานสั่งให้หยุดและไม่มีทางอื่นที่จะจับกุมได้
(๓) ผู้ต้องขังตั้งแต่สามคนขึ้นไป ก่อการวุ่นวายหรือพยายามใช้กำลังเปิด หรือ
ทำลายส่วนหนึ่งส่วนใดของเรือนจำ หรือทำร้ายเจ้าพนักงานหรือผู้อื่นและไม่ยอมหยุดในเมื่อ
เจ้าพนักงานสั่งให้หยุด
อนึ่ง ในการจับกุมผู้หลบหนีภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง นับตั้งแต่เวลาที่หนีไป เจ้าพนักงาน
เรือนจำอาจใช้อำนาจตามมาตรานี้ได้โดยอนุโล

 ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ

(ลงชื่อ) พ.อ. พหลพลพยุหเสนา
    
นายกรัฐมนตรี

    ๑) มาตรา ๒๒ แก้ไขใหม่โดยมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติเรือนจำทหาร (ฉบับที่ ๒)     พ.ศ.๒๕๐๐